Η τέχνη από τα βάθη της ιστορίας, συνδέεται άμεσα με την ανάδειξη των κορυφαίων ταλέντων της εποχής της, μέσω χρηματικής ανταμοιβής.
Πολύ σπάνια υπήρξαν καλλιτέχνες που η επιτυχία τους (κατά τη διάρκεια της ζωής τους ή μετά το θάνατό τους) αναγνωρίστηκε με κριτήρια άλλα, εκτός από τα χρηματικά.
Αν σταματήσει να υπάρχει το χρηματικό κίνητρο - και όταν λέμε χρηματικό κίνητρο εννοούμε, τουλάχιστον, να μπορεί ο καλλιτέχνης να δουλεύει απερίσπαστα με την τέχνη του και τα περί αυτήν, και να μη χρειάζεται day-job - τότε χάνεται και η τέχνη και επικρατεί η πλημμύρα μετριότητας που έχει τις τεχνικές δυνατότητες να βάλει ένα ρυθμό και μια συνοδεία και να ανεβάσει το τραγούδι της στο "οπουδήποτε".
Πέραν του γεγονότος ότι αν χαθεί η αναγνωρισιμότητα, αν δεν υπάρχουν πλέον είδωλα, σβήνει ένας σημαντικός φάρος έμπνευσης, τουλάχιστον στην ποπ και ροκ μουσική. Μην ξεχνάς ότι πολλοί πιτσιρικάδες δεν μπήκαν στη μουσική για να παίξουν κάποιο όργανο, αλλά έμαθαν κάποιο όργανο για να γίνουν ο "τάδε" ή ο "δείνα".