Τα έπικ ίντροζ ήταν για το Χάμερσμιθ (τώρα δεν είναι πια ούτε για εκεί). Στο καφέ του Μήτσου τα έπικ ίντροζ ήταν, είναι και θα είναι επιεικώς γελοία.
Ξεκινάτε με τα ευκολάκια. Αν δεν είστε πεπειραμένοι μουσικοί και / ή αν έχετε τρακ, είναι πιο εύκολο να τα παίξετε σωστά και να σας ανεβεί η αυτοπεποίθηση. Από την άλλη, αν ξεκινήσετε με κανά δύσκολο και κάνετε καμιά στραβή, πάει το λάιβ (ask me how I know).
Τελειώνετε με ένα δυνατό κομμάτι. Όσο πιο καλό τελείωμα, π.χ. κανά εντυπωσιακό tutti, τόσο καλύτερα. Προς Θεού μην αρχίσετε τα χεβιμεταλίστικα τελείωματα της μισής ώρας, είναι τόσο πασέ.
Ενδιάμεσα, εξαρτάται σε τι κοινό παίζετε και τι σετ έχετε. Βάλτε τα πιο γνωστά κομμάτια διάσπαρτα για να μην βαρεθεί ο κόσμος, και αφήστε ένα σερί δύο τριών γνωστών / καλών για το τέλος για να αφήσετε καλή εντύπωση.
Πιείτε και καμιά μπύρα (ΜΙΑ) πριν βγείτε.