ez

Last night I had a dream I dream I died The undertaker came To carry me for the ride I couldn't afford a coffin Embalmin' kinda high I jumped off my death bed Cause I too poor to die I's in trouble And I'll tell you the reason why I'm just too poor people I'm too poor to go lay down and die I dream at the cemetery I couldn't afford enough To pay the gravediggers To cover me up It cost a lot of money Cause they was union men I guess before I die I better think again I'm in trouble And I'll tell you the reason why I'm just too poor people I'm too poor to go lay down and die Dream I met the devil He is waitin' at the gate Say "come on in Red You ain't a minute late" Said he lead me to his kingdom Lead me by my arm But he wouldn't move my body Less I grease his palm I's in trouble And I'll tell you the reason why I'm just too poor people I'm too poor to go lay down and die

Τραγικά αγνοημένος...αληθινά δεν ξέρω τι να υποθέσω...κάνω σκέψεις που δεν μου αρέσουν για τον κόσμο της μουσικής κι αισθάνομαι και άσχημα...όσοι γουστάρετε το blues-rock με πινελιές Hendrix, ZZ, Trower κλπ., δώστε μιά ευκαιρία στα άλμπουμ του, θα εκπλαγείτε...κρίμα indeed... :(

wf, φαντάζομαι με λύπη πως δεν το πόσταρες τυχαία(;).... :-[ :( http://buddaheads.com/

Μπράβο φίλε μου, ο Lightnin' δεν είναι τόσο απλός όσο ακούγεται! ;) 2-3 σχόλια...η φωνή σίγουρα δεν είναι το δυνατό σημείο στο συγκεκριμμένο, όμως με ελάχιστες τροποποιήσεις μπορεί να γίνει αρκούντως πειστική. Ο ήχος είναι καλός για το στυλ, με λίγο περισσότερο "δάγκωμα" θα παρέπεμπε στα χωράφια του John Cambell (καθόλου κακό αυτό... ;D ). Το παίξιμο -αν το ζητούμενο είναι να θυμίζει όσο πιό πολύ γίνεται τον Lightnin' - πρέπει να είναι πιό "κοφτό", νευρώδες. Well done!

:( :(

Hello 2U2 ;)

"Too big to fail, too rich for jail"...

Αρκετά χρόνια πριν, έγραφα στο Jazz & Τζαζ μία στήλη με τίτλο Travellin' Blues, όπου εξιστορούσα εμπειρίες απο τις κατά καιρούς επαφές μου με καλλιτέχνες του μπλουζ. Αντί άλλου σχολιασμού - αποχαιρετισμού στην Sarah Streeter, παραθέτω ένα κείμενο που αφορά τη γνωριμία μου με την κυρία (για όποιον ενδιαφέρεται να το διαβάσει)... BIG TIME SARAH games Οι χοντρες μαυρες κυριες που τραγουδουν τα μπλουζ ειναι κοινος τοπος θαλεγε καποιος για την κοινωνια των αφροαμερικανων-big fat mamas! - επι το Αμερικανικοτερον - και κατα κανονα ασκουν ιδιαιτερη γοητεια και εκπεμπουν μια πονηρη οσο και παιχνιδιαρικη διαθεση σαγηνευοντας ακροατηρια παγκοσμιως. Η Big Time Sarah δεν αποτελει εξαιρεση στον κανονα. Ειχα την τυχη και τη χαρα να συνοδευσω τη BTS αρκετες φορες αλλα η πρωτη μας συναντηση μου 'χει μεινει αληθινα αξεχαστη. Επροκειτο να εμφανιστουμε στο κλαμπ του Μυλου στη Θεσσαλονικη και η Σαρα εφτασε στη πολη περιπου δυο ωρες πριν την εναρξη της συναυλιας. Βεβαια, με τους Blues Wire ειχαμε πλεον αρκετη εμπειρια σε τετοιου τυπου καταστασεις και περιμεναμε αρκετα χαλαρα την κυρια να εμφανιστει με μια περιεργεια να την γνωρισουμε απο κοντα και ισως εναν επιδερμικο εκνευρισμο δεδομενου πως αγνοουσαμε παντελως τον χαρακτηρα της αλλα και το ρεπερτοριο το οποιο θα επελεγε. Λιγο αργοτερα προστεθηκαμε στον μακρυ καταλογο εκεινων που υποκυπτουν με τον ενα η τον αλλο τροπο στην γοητεια των χοντρων κυριων που τραγουδουν τα μπλουζ. Η BTS απεδειχθη ιδανικη συνεργατις αφου οχι μονο μας σκλαβωσε με την ευγενεια και τον επεγγελματισμο της αλλα μας σεβαστηκε ως προσωπικοτητες, επεδειξε μοναδικη ευλυγισια(!) στην επιλογη τραγουδιων και τελος φροντισε να ανυψωσει το ηθικο της μπαντας λεγοντας μας πως θα ειναι μια καταπληκτικη βραδια για ολους. Απεδειχθη πως ειχε δικιο και πρεπει να πω εδω πως η Σαρα ηταν ενας απο τους λιγους ανθρωπους-ουσα τοσο προσηνης και καλοπροαιρετη-που κατορθωσε να παρει τον καλυτερο εαυτο απο τους μουσικους της διχως καν να φαινεται οτι προσπαθησε γι'αυτο! Αξιεπαινη στ'αληθεια. Το πραγμα ομως ειχε συνεχεια και ενδιαφερον! Τελειωσαμε το πρωτο σετ και ανακοινωνεται διαλλειμα. Πηγαινουμε στα καμαρινια με θαυμασια διαθεση, σκουπιζουμε τον ιδρωτα και καθομαστε για λιγη ξεκουραση και κατι δροσερο να πιουμε συζητωντας τα της συναυλιας. Η Σαρα σκυβει στη τσαντα της, κατι ανασυρει απο τα βαθη της και κρατωντας το στο χερι μας κοιταει εναν προς εναν βαθεια στα ματια και με βλεμμα σπινθηροβολο και προκλητικο ρωταει: ποιος απο σας ξερει να παιζει ποκερ; Την αρχικη σαστιμαρα και εκπληξη διαδεχθηκε μια αισθηση θυμηδιας στο χωρο ομως ο γραφων αντικριζοντας τα τραπουλοχαρτα να ασφυκτιουν αναμεσα στα παχεια μαυρα δαχτυλα και επιστρατευοντας και τα τελευταια ψηγματα θαρους δηλωνει:εγω! Κι αυτη ηταν η αληθεια αφου ημουν ο μονος απο το γκρουπ που κατειχε το σπορ! Η Σαρα ακουμπαει την τραπουλα σ'ενα τραπεζακι και μου ζηταει να βγαλω τα λεφτα μου! Οχι φιλοι μου, δε μιλαμε για φιλικο ματσακι εδω αλλα για ντερμπυ ολκης! Κοντραριστηκαμε γερα οσο κρατησε η αναπαυλα και με το σκορ περιπου ισοπαλο ξαναβγαινουμε στη σκηνη. Προσπαθωντας να κρατησω μιαν ισορροπια στον συναισθηματικο μου κοσμο παιζω κιθαρα με στοχο την προσηλωση στον ηχο των μπλουζ, κατι που στην αρχη μου φανηκε πως θαταν δυσκολο.Ημουν περα για περα λαθος. Η Σαρα ερμηνευε το ενα κομματι πισω απ'το αλλο με μοναδικη μαεστρια, τη μια ουρλιαζοντας, την αλλη ψιθυριζοντας διχως ν'αφησει κανεναν να ξεμακρυνει εστω και στιγμιαια απο τη μοναδικοτητα των στιγμων. Η βραδια κορυφωνεται με μια εκτελεση-μακροσυρτη και υποβλητικη-του κλασικου Summertime οταν η κυρια απο το Σικαγο αφηνει το μικροφωνο στο παλκο και βαδιζει αναμεσα στους εκστασιασμενους θεατες τραγουδωντας, κλαιγοντας, με τα χερια στο Θεο και ματια σφαλιστα να μεταλλασει κοινο και χωρο σε ιερο και ποιμνιο με την κατανυξη να επιτρεπει ν'ακουμε ως και τις ανασες μας... Η BTS επιστρεφει με τον αλλο της εαυτο για το τελευταιο τραγουδι, εκεινον της ναζιαρας, της προκλητικης, της παιχνιδιαρας και απαιτητικης γυναικας και τι κανει; Παιρνει απο ενα τραπεζι μια παγοθηκη, την αδειαζει γυριζοντας την αναποδα-αφου εξηγει στον κοσμο οτι αυτη ηταν μια συνηθης πρακτικη στα κλαμπ του Σικαγο παλαιοτερα-και βολταρει αναμεσα στον κοσμο ζητωντας ο,τι εχουν ευχαριστηση για τους εργαζομενους καλλιτεχνες! Το κοινο ανταποκρινεται γεμιζοντας τον κουβα, η Σαρα αποθεωνεται, τα φωτα σβηνουν και αργοτερα μαζευομαστε στα καμαρινια εξουθενωμενοι αλλα και συναμα ιδιαιτερα εντυπωσιασμενοι. Η BTS καθεται στο τραπεζι, αναποδογυριζει τη γεματη παγοθηκη, μετραει τα χρηματα και τα μοιραζει σε ισα μεριδια για ολους μας. Την κοιτω με σεβασμο και μια παραξενη αισθηση οικειοτητας, η ψυχη μου φτερουγιζει αγκαλιαζοντας την και σηκωνομαι να τη βοηθησω να επιστρεψει στο ξενοδοχειο της.

Μπράβο σας, καλή δύναμη και συνέχεια.

Όσο πάει και ομορφαίνει! Well done JJ! Προσωπικά, το μόνο που θα ήθελα για να το απολαμβάνω έτι περαιτέρω, είναι να το ακούσω σε λίιιιγο πιό αργό τέμπο, πιό καθιστό και lazy ένα πράγμα...αλλά ίσως το λέω λόγω ηλικίας αυτό... ;D Δοκίμασε το πάντως, έτσι όπως είναι, χαμήλωσε ελαφρά τις στροφές ;D να δείς αν σου κάτσει κι εσένα, νομίζω θα του πάει πολύ στο ύφος.

Άντε γειά... Πέρα απο τον απίστευτο FK, εις μνήμην ενός αληθινά σπουδαίου πιανίστα, David Maxwell...

https://www.youtube.com/watch?v=bT7bbgsyzKc

Στην αρχή θα σου έλεγα: δώσε τις ΕΡΙ και τις Σκουίρε ;D, βάλε τις υπόλοιπες δίπλα-δίπλα να δείς πως φαίνονται 8) και το ξαναβλέπεις...one step at a time ;). Κατόπιν, με λύγισαν ο πόνος και η απελπισία σου ;D, και, δεδομένου πως λίγο ή πολύ σε "γνωρίζω" (ύψος, βάρος, επαγγελματική ιδιότητα, καλλιτεχνικές και υπαρξιακές ανησυχίες), προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου αυτή που -έτσι η αλλιώς- μάλλον σου "κάθησε" απο την αρχή: Aria. Αν πάλι αποφασίσεις διαφορετικά, πάρε με τηλέφωνο για τη λεγάμενη... ;D

+1000 φορές απο δω στον Κρόνο και πάλι πίσω...και λίγα λέω...

Παρομοίως ;D...εύγε και απο μένα.

@warpie: νάσαι καλά που παρέθεσες ολόκληρη τη δήλωση Θεοδωράκη, νομίζω δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα πολλών, θα την χαρακτήριζα έως αποστομωτική...

Συγχαρητήρια νεαρέ μου! ;D Όλα είναι ωραία, όμως το τριπαρισμένο lonely minute (όπως και οι περισσότεροι σχολίασαν) stands out... 8) Πολλοί επώνυμοι θα ήθελαν να το έχουν σε δουλειές που έχουν κυκλοφορήσει, εντάξει, ίσως λίγο καλύτερα απο άποψη ήχου/παραγωγής, αλλά ισχύει... Ο φιούζιον το λέει σωστά - κατά τη γνώμη μου, μην κολλάς να τα παίξεις με μία μπάντα, αρκεί να γουστάρουν και οι υπόλοιποι, αυτό είναι critical...με τους wire, όσες φορές δοκιμάσαμε να βάλουμε μέσα στο ρεπερτόριο φαινομενικά άσχετα κομμάτια, κατά κανόνα η αντίδραση του κοινού υπήρξε θετική, το λιγότερο που μπορώ να πω...μη μασάς, "καλοθελητές" υπάρχουν πάντα και παντού, όμως -όπως είπα, πρέπει να είστε όλοι μέσα σ'αυτό, γκρούπ, μπάντα...όρμα!! ;D ;D

Respect, είσαι φίλος μου!!! ;D https://www.youtube.com/watch?v=FJp3_ebr8ng