bloody_sunday

Αυτό μας μάρανε... ρωτάει ένας άνθρωπος (και νέος στο φόρουμ!) κάτι εξαιρετικά απλό και χιλιοσυζητημένο, και από την πολύ προθυμία να βοηθήσουμε και να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο ως φόρουμ προκύπτουν τρία διαφορετικά θρεντς (ως επαλήθευση του "όπου λαλούν πολλοί κοκόροι...") με ότι ασχετίλα μπορείς να φανταστείς. Γκασταρμπάιτερ να πάει το παιδί να σιάξει (δεν την παλεύουν καθόλου μερικοί με τα αιώνια γραφικά τροπάρια μόλις τους δοθεί η παραμικρή ευκαιρία...)

Nα κάνω ένα θρεντ ρεζουρέκσιο και να ρωτήσω αν κάποιος έχει όντως παίξει o ίδιος με τον Εden WTX 260 ή τον 500... Φήμες και εμπειρίες από 2α αυτιά δεν με ενδιαφέρουν - ευχαριστώ. :)

Δεν υπάρχει πρόβλημα, απλά για εγκυκλοπαιδικούς λόγους θα ήθελα να δω πού η Mesa προτείνει άλλες λάμπες από τις δικές της. Αυτό το οποίο εννοείς (η παραπομπή του SF) είναι retube kit από τα πολλά που υπάρχουν στο νετ προτεινόμενο από το εκάστοτε μαγαζί (πχ. Eurotubes, Watford Valves κλπ) και όχι από την ίδια την Mesa.

Δεν το έχω δοκιμάσει... πιστεύω πως θα είναι φτιαγμένο για να παίζει καλά με crunchy και distorted ήχους σαν αυτούς του Satch. Για καθαρά ίσως να είναι λίγο "ψυχρό" και μονοδιάστατο. Αλλά όλα αυτά είναι μαντεψιές!

Κατ'αρχήν η παρουσία ή απουσία θορύβου δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με το biasing. Δεύτερον, θα με ενδιέφερε να δω σε ποιο σημείο προτείνει (γραπτώς) η Mesa λάμπες JJ και όχι τις δικές της. Προσωπικά, η μόνη σχετική αναφορά σε άλλες λάμπες που έχω δει ήταν σε κάποια αρχαία manuals των Mark - πριν τον IIc - που πρότειναν Sylvania και GE (υποθέτω πριν ασχοληθούν με τις δικές τους).

Eχμ... κιθαριάρης είναι, όχι σχεδιαστής. Απλά η Vox για μερικά signature πετάλια του που έβγαλε (ένα dist, ένα od και το delay αν θυμάμαι καλά), όπως γίνεται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έλαβε υπόψη της το τι ζητούσε ο καλλιτέχνης ηχητικά, το έφτιαξε, έγινε ένα πινγκ-πονγκ από πρωτότυπα που η υψηλότητά του τους έλεγε τι του άρεσε και τι όχι, και στο τέλος μετά τις αναγκαίες αλλαγές αμοιβαία κατέληξαν στο μοντέλο της παραγωγής.

Το γεγονός πως το έχεις κάνει (και εγώ το έχω κάνει στον δικό μου) είναι περισσότερο τυχαίο και όχι ο κανόνας. Αν με την αλλαγή γίνει και rebias, κανένα πρόβλημα. Εγώ δεν έχω καν κάνει rebias με τελευταίες αλλαγές, και πετάει. Όμως η τακτική που περιέγραψα είναι για τους απλούς χρήστες που θέλουν απλά να βάζουν replacements και αμέσως να έχουν εγγυημένα καλό ήχο χωρίς να ψάχνουν αιωνίως κάτι καλύτερο, και χωρίς τον κόπο, τον χρόνο και το χρήμα επέμβασης από τεχνικό για rebiasing. Τα άτσαλα mods (πολύ συχνό φαινόμενο, ειδικά σε παλιούς μεταχειρισμένους ενισχυτές) ή τα πρόχειρα πειράγματα εννοείται πως θα έχουν κακά αποτελέσματα, και με την τακτική αυτή αποφεύγονται μιας και το bias point δεν το πειράζει κάποιος.

Όχι αποκλειστικά. Αυτό ξεκίνησε από την πείρα του Smith που όταν παλιά ήταν amp tech, η νο.1 αιτία που πολλοί από τους ενισχυτές που επιδιόρθωνε ακούγονταν χάλια και παρουσίαζαν ορισμένα σχετικά προβλήματα ήταν ότι το biasing βρισκόταν στην κυριολεξία όπου να'ναι, χωρίς καμία σχέση με το ιδανικό σημείο, είτε λόγω διαφορετικών λυχνιών είτε modding είτε πρόχειρου σκαλίσματος κλπ. Μετά, θέλησε να φτιάξει ενισχυτές που το bias point τους να είναι πάντοτε το καλύτερο που μπορεί να είναι ηλεκτρολογικά & σύμφωνα με τα αυτιά του κατασκευαστή, όσον αφορά την ηχητική απόδοσή τους την οποία σχεδιάζονται και ρυθμίζονται εξ αρχής να έχουν ως βέλτιστη. Ο μοναδικός τρόπος να επιτευχθεί αυτό ήταν να υπάρχει σταθερό bias point στον ενισχυτή, με το οποίο θα συμφωνούν οι τοποθετούμενες λυχνίες, τις οποίες προτείνει και διαθέτει η Mesa. Από κει και πέρα κανείς δεν εμποδίζει τους χρήστες να βάλουν άλλες αν τα αυτιά τους εγκρίνουν την αλλαγή. Little known fact που έχω αναφέρει και στο παρελθόν: αν και ως γνωστόν κανένας Mesa δεν έχει τριμεράκι για τη ρύθμιση του bias, και όμως υπάρχει μόνο ένα μοντέλο που το έχει, και μάλιστα τοποθετημένο επίσημα εξ αρχής από την μαμά εταιρία: o Βοοgie MKIIa (και πιθανόν μερικά μοντέλα του πρώτου Mesa, του Princeton Boogie). Επομένως δεν θα μπορούσε να πει κάποιος πως ποτέ δεν πειραματίστηκαν με την λύση της ρύθμισης από τους χρήστες.

Δεν είναι απλά rebranded Sovteks αλλά και ξεσκαρταρισμένες με burn in tests. Όμως πρώτα απ'όλα είμαστε βέβαιοι πως φταίει κάποια λάμπα? Γιατί μου φαίνεται, αν και δεν είμαι ειδικός, πως το πρόβλημα δεν θα ήταν μόνο ένα στιγμιαίο "τσαφ" αλλά κάτι πιο παρατεταμένο. Το support της Mesa ή/και του αντιπροσώπου τι σου είπε? (Γιατί υποθέτω πως μίλησες στους καθ'ύλην αρμόδιους πριν αναζητήσεις συμβουλές τυχαίας αξιοπιστίας σε ένα δημόσιο φόρουμ, έτσι?)

Yπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία από άπειρες επιλογές (και άπειρα παλαιότερα θρεντς για drives) που δεν ξέρει από πού να αρχίσει κάποιος και πού να τελειώσει. Το Butler πάντως δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με ένα TS9. Είναι αρκετά πιο "περίεργο" στο ταίριασμα με έναν ενισχυτή ή κιθάρα (οι περισσότεροι το ταιριάζουν με single coils σαν boost σε μεγάλους ενισχυτές στο όριο του καθαρού, ψιλοβρώμικους ή πάνω σε άλλα πετάλια). Μπορεί να σου φανεί αρκετά άγριο και ίσως τραχύ και λίγο "τσιριχτό". Την κάπως περίεργη ιδιοσυγκρασία του δεν την έχουν οι πιο απλές και συμβατές με όλα λύσεις όπως ένα SD9, ένα Bad Monkey κλπ. Πέρνα μια βόλτα από το ψαχτήρι για σχετικό υλικό ανάγνωσης επί εβδομάδες, ξεκινώντας πχ. από αυτά: http://www.noiz.gr/index.php?topic=172334 http://www.noiz.gr/index.php?topic=171892.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=191025.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=198570

Θεϊκό... :D :D (Αυτό ακριβώς το σκηνικό το έχω δει να επαναλαμβάνεται πριν από καμιά δεκαριά χρόνια στο Donington, και ακόμη πιο πριν στο Reading κλπ... classic).

Κύριε Ηλία και λοιπά παιδιά, το ζήτημα δε νομίζω πως είναι καθόλου αστείο, ούτε πρέπει να το παίρνει κάποιος ελαφρά όπως υπονοείται/υπονοείτε. Eννοείται επίσης πως δεν μιλάμε μόνο για απεξάρτηση, αλλά και για χρόνιες ζημιές που δεν σβήνονται απλά, ανώδυνα και στο άψε-σβήσε, όπως πχ. ένα σφουγγάρι σβήνει τις κιμωλίες σε ένα πίνακα. Αυτές οι ποσότητες μου φαίνονται εξωφρενικά υψηλές, ειδικά σε καθημερινή βάση. Και για να το ρίξουμε ολίγον τι στο αστείο (αν και ΔΕΝ πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις): http://blog.sfgate.com/dailydish/2010/03/23/dave-grohl-confirms-coffee-hospitalization/ http://www.axisresidentialtreatment.com/blog/foo-fighters-frontman-dave-grohl-talks-coffee-addiction/

Σου το διόρθωσα. :)

Αυτή είναι κιθάρα μάρκας Vintage (η εταιρία του Wilkinson), και όχι Epiphone.

Για να το λες κάτι θα ξέρεις, αλλά θυμάμαι σε ένα καφέ στην Φλωρεντία που είχα πει την ωραιότερη σοκολάτα και τον ωραιότερο καπουτσίνο ever, πως για αυτά ήταν υπεύθυνη μια σχεδόν αρχαία θεόρατη μηχανή (λειτουργώντας και ως πόλος έλξης στο πολύ αριστοκρατικό εκείνο καφέ) που την φρόντιζαν σαν τα μάτια τους... εννοώ πως αρκετά σύντομα πρέπει να πέρασαν σε πιο τεχνολογικώς προηγμένα μέσα, με την ανάλογη βελτίωση στην γεύση.

Λου Κου ειλικρινά και το άλλο που πρότεινες μου φαίνεται ημίμετρο, το οποίο εν πάσει περιπτώσει θα αγόραζα λόγω οικονομικής στενότητας, ή για το εξοχικό (αν είχα!).

Το εσπρεσόμπρικο που είχα κι εγώ παλιά είναι μια φτηνή κι εύκολη λύση μεν (και πολύ λιγότερο messy όσον αφορά την διαδικασία, το καθάρισμα, αφαλάτωση κάθε λίγο κλπ), η οποία δεν φτιάχνει όμως καφέ που να πλησιάζει καν την γεύση ενός κανονικού εσπρέσο από μηχανή. Γιατί? Βασικά διότι η μηχανή με την αντλία πιέσεώς της παρέχει ένα ικανό αριθμό από bar (συνήθως τουλάχιστον 15 την σήμερον ημέρα), ο οποίος εξασφαλίζει πως το βραστό νερό θα διέλθει από τους λεπτούς κόκκους του εσπρέσσο με τόσο μεγάλη πίεση έτσι ώστε να περάσει σωστά η εσσάνς στον καφέ. Το μπρικάκι δεν είναι σε θέση να το κάνει αυτό. Ο καφές του είναι νοστιμούλης μεν, "κάπως εσπρεσοειδής" δε. Καψουλοδουλειές έχουν οι δυο αδερφές μου, και είναι ωραίες γευστικά αλλά σε περιορίζουν στην ποικιλία των επιλογών σου (πρέπει σώνει και καλά να αγοράσεις έναν από τους συγκεκριμένους καφέδες που οι marketing wizards σου προσφέρουν σε μορφή κάψουλας, κάτι που σαν concept ενεργοποιεί την ασιχτίρ αραχνοαίσθησή μου). Από κει και πέρα αρκετές καφετιέρες έχουν και έξτρα σύστημα για αφρόγαλα (σαν ωραιότατο add-οn στον εσπρέσσο μετατρέποντάς τον σε καπουτσίνο), που ορισμένες φορές λειτουργεί καλά και ορισμένες όχι (εγώ είχα φάει πολλές εργατοώρες βρίζοντας). Από έξοδα δεν πιστεύω πως είναι ανάγκη να ξεφραγκιαστεί κάποιος... παλιά είχα πάρει μια από την Ηλεκτρονική Αθηνών με 15 bar (συν το γκαντεμοαφρογάλινγκ σύστημα) για περίπου 100 ευρώ. Λειτουργούσε θαυμάσια, αλλά δεν την αφαλάτωνα με το κατάλληλο διάλυμα συχνά κι έτσι τώρα την έχω παραμελήσει, με μια σαφή στροφή προς τον good ole ελληνικό και τον γαλλικό (ειδικά στον γαλλικό έχω δοκιμάσει άπειρους διαφορετικούς μέχρι να καταλήξω).

Το λες με το χέρι στην καρδιά? ;D

Ωραία δυνατότητα αυτή στις δυο Boss - δεν την ήξερα. Ακόμη ωραιότερο το πεταλάκι της AMT...

Κάτσε γιατί τα έχεις μπερδέψει λίγο. Ναι, μια πεταλιέρα έχει συνήθως μερικές προσομοιώσεις ενισχυτών και διαφορετικών καμπινών, αλλά όταν λέμε πως ενεργοποιείς τις "καμπίνες", εννοούμε πως ενεργοποιείται μια επιπλέον προσομοίωση του ήχου που θα σου δινόταν αν ηχογραφούσες την συγκεκριμένη αυτή καμπίνα με ένα μικρόφωνο. Αυτό αποτελεί αναπόσπαστο και ήδη υπάρχον στοιχείο. Συνήθως είναι μια προσέγγιση του ήχου που θα σου έδινε το συνηθισμένο SM57 κάπου στα μισά μεταξύ κέντρου και άκρης του κώνου. Ορισμένες φορές αυτό αναφέρεται στο μάνιουαλ, και άλλες όχι. Aν όμως εσύ θες να έχεις μια ποικιλία από διαφορετικά simulated μικρόφωνα και θέσεις (on axis, off axis κλπ) προς ενεργοποίηση κατά βούληση, αυτό θα σου το προσφέρουν κυρίως oι software λύσεις, ή οι πολύ ακριβές hardware λύσεις τύπου Axe Fx, Torpedo κλπ.

Aν έχεις ήδη κάποιο πολυεφφέ μπορείς να το βάλεις από πίσω (απάντηση με... υπονοούμενα ;D ) Πολυεφφέ εννοώ πχ. κάποια πεταλιερίτσα που να έχει τα πάντα (καλά drives, delays, reverbs κλπ) αλλά μην έχει καλή απόδοση direct. Τότε απενεργοποιείς τα cab sims της, και χρησιμοποιείς μετά από αυτήν ένα από αυτά τα πετάλια Character.

Κατ'αρχήν το US Steel είναι προσομοίωση των Mesa Rectifiers, οπότε οι Πινκφλοϋντιές ή οι μπλούζες δεν είναι ιδιαίτερα το φόρτε του, αν και είναι υποκειμενικό και επαφίεται στο προσωπικό σου γούστο το πώς θα το χρησιμοποιήσεις και αν θα σου αρέσει αυτό που θα καταφέρεις. Δεύτερον, μάλλον δεν κατάλαβες τι προτείνω ακριβώς... το οποίο είναι η χρήση αυτών των πεταλιών όχι τόσο για να πάρεις την βρωμιά των ενισχυτών αυτών - που είναι κάτι που κάνουν εξίσου καλά direct - αλλά για να τα σετάρεις καθαρά (με αυτά να πηγαίνουν καρφί σε recording interface ή κονσόλα) και να τοποθετήσεις την πεταλιέρα σου ή το πολυεφφέ σου πριν. Ιδού μερικά παραδείγματα:

Kαλά πάμε μέχρι το τέλος της 1ης πρότασης... από κει και πέρα σε χάνω. Από πού κι ως πού ο ήχος είναι πιο "άγριος"? Το μικρόφωνο δεν "μαλακώνει" τίποτα, απλά προσφέρει ένα διαφορετικό, πιο ευχάριστο και ενίοτε πιο πλήρες συχνοτικά ηχόχρωμα από έναν προενισχυτή σκέτο χωρίς cab sims καρφί σε recording interface, στο οποίο ηχόχρωμα έχει συνηθίσει το αυτί μας εδώ και δεκάδες χρόνια που χρησιμοποιoύνται μικρόφωνα σε ηχογραφήσεις για να συλλάβουν φωνές, ντραμς κλπ. αλλά και ενισχυτές. Αυτοί λόγω της κατασκευής και της αρχής λειτουργίας τους το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη πχ. από τα synths που συνδέονται άνετα καρφί. Προγραμματάκια και impulses άφθονα, από ολοκληρωμένες λύσεις τύπου Guitar Rig μέχρι προσομοιώσεις καμπινών τύπου Recabinet.

Έχεις δίκιο, αν και είναι χιλιοσυζητημένο θέμα και με το ψαχτηράκι θα βρείτε δεκάδες συζητήσεις. Προσωπικά, σαν ενιαία λύση για καρφί στην κονσόλα με speaker emulation χωρίς την χρήση PC συνιστώ από πεταλιέρα την Tonelab και από πεταλάκι κάποιο από τα καταπληκτικά Character της Tech 21, κυρίως το VT Bass (εξαιρετικό και για κιθάρα), το Liverpool και το Blonde. Aυτά θα τα χρησιμοποιούσα άφοβα στο τέλος της πεταλιέρας μου καρφί σε κονσόλα ή κάρτα ήχου. Πολύ ωραίος ήχος και καθόλου "κούφιος" ή μουντός ηχητικά όπως οι περισσότεροι του είδους αυτού. Ακόμη κι αν δεν αποτελέσουν την πρώτη επιλογή κάποιου, είναι θαυμάσιο και σούπερ φορητό backup αν για κάποιο λόγο τα φτύσει ο ενισχυτής (υπό την προϋπόθεση να παίρνεις όλα τα drives και τα εφφέ από την ήδη υπάρχουσα πεταλιέρα).

E όχι και ΒΕΒΑΙΑ... Υπάρχουν πολλές ωραιότατες λύσεις που μπορούν να το καταργούν εντελώς (ειδικά το πολυφορεμένο - και αντιπαθέστατο για πολλούς, και για μένα - SM57). Απλά το εάν και πότε θα προτιμηθεί το real thing εξαρτάται από το αυτί, τις προτιμήσεις και τις απαιτήσεις/υποχρεώσεις του κάθε παίκτη, αναλόγως με την περίσταση.