bloody_sunday

Με ποιο κριτήριο θα σου πούμε εμείς ποια αφαίρεση πρίμων θα σου αρέσει περισσότερο??!? Η πιο εύκολη, γρήγορη και παραμετροποιήσιμη είναι αυτή που σου παρέχει ένα πεταλάκι EQ. Προσωπικά θα "γλύκαινα" τον ήχο με το tone knob, πιθανόν πηγαίνοντας και στον neck μαγνήτη. Τον consoglieri μην τον μπερδεύεις με τέτοια κόλπα - άσε τον να σας ρυθμίσει με το αυτί του χωρίς ξαφνικές αλλαγές.

...και το κλασσικό και ποιοτικό DL4 δεν λειτουργεί με 9V (dc), για αυτό και δεν το ανέφερα. Ή λειτουργεί, αλλά at your own risk όπως επισημαίνουν στο φόρουμ της Line 6. Mικρό επίσης δεν θα το έλεγες... σχεδόν τόσο μεγάλο όσο το Flashback X4. Αμφότερα όμως είναι ιδανικά για live χρήση μιας και κάθε διακόπτης αντιστοιχεί σε διαφορετική μνήμη, και με καλή γεωμετρία και χώρο για πάτημα. Το Repeater και το Nova από όσο ξέρω έχουν την ίδια delay engine. Έτσι κι έτσι τα πάνε στους analog ήχους (εγώ μάλλον θα τους χαρακτήριζα ως την αχίλλειο πτέρνα τους). Δίπλα - δίπλα δεν τα έχω βάλει για να σου πω αν ακούγονται πανομοιότυπα, όμως το Flashback κατά τη γνώμη μου ακούγεται καλύτερο.

Θρεντρεζουρέξιο... να πω πάντως πως αν και έχει νομίζω σχολιαστεί και αλλού, δεν είναι όλα τα κράματα ανοξείδωτου ατσαλιού μαγνητικά (πχ. γκουγκλάρετε "steel magnetic").

Tα Repeater και Nova Delay τα είχα σκεφτεί κι εγώ, όμως δεν δουλεύουν με 9V. Δηλαδή μπορεί και να δουλέψουν, αλλά με απρόβλεπτα αποτελέσματα, ένα εκ των οποίων είναι και η μείωση του headroom τους.

Εν τω μεταξύ να ξαναπώ πως μια από τις πιο διαδεδομένες παρανοήσεις είναι πως το Βέλγιο παράγει - ή εν πάσει περιπτώσει ειδικεύεται - μόνο στις μοναστηριακές (λιγότερες από δέκα αυθεντικές), ή μοναστηριακού τύπου. Ανάμεσα στις περίπου 1200-1400 βελγικές μπύρες υπάρχουν παγκοσμίου κλάσης από το κάθε είδος μπύρας που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα (και από μερικά που... δεν υπάρχουν ακόμη ;D ). Και το καλύτερο? Πολύ σπάνια θα βρείτε οποιαδήποτε από τις γνωστές και άγνωστές σας κορυφαίες να κοστίζει σε βελγικό μπαράκι πάνω από 3-4 ευρώ max, και στο σουπερμάρκετ 30-50% λιγότερο αυτού.

Α, μα μια ΠιΑρΕσ ινε καλιτερη απο μια Μιουζικμαν, ενα Πατε Φιλιπ ινε καλιτερο απο ενα Bασερο Κωσταντη, μια Μερσεντε είναι καλιτερη από μια Μπεμπα, ή μια Λαμπα είναι καλιτερη από μια Ασ' τον Μαρτη? Εδο σε θελο

Κοντά στα 200 μεταχειρισμένο ή καινούργιο? Σαν καινούργια, με τις προϋποθέσεις σου και κοντά στο μπάτζετ σου ή και λίγο παραπάνω (σε αντίθεση με δυο φορές και βάλε πάνω στα προβλεπόμενα ποστς τύπου "κάνε οικονομίες, πάρτο και θα με θυμηθείς" που μάλλον θα ακολουθήσουν) βρίσκονται τα Vox Delaylab, Flashback X4, Time Bender και Boss DD20. Tα υπόλοιπα δεν δουλεύουν με 9V. Eπίσης, το Flashback X4 δεν είναι μικρό όπως ζητάς, αλλά αν και όλα αυτά τα πετάλια είναι πολύ καλά, θα ήταν αυτό που θα προτιμούσα προσωπικά. Σημειώνω όμως πως δεν έχω καθόλου πείρα με το Delaylab.

Ποιος καθορίζει ποια είναι η "καλύτερη" μπύρα (ή γενικά "καλύτερο" οτιδήποτε); (προφανώς ρητορική ερώτηση... :P )

Μπορεί να νομίζεις πως δεν έχεις θέμα με το tap, χωρίς να το έχεις διαπιστώσει ο ίδιος μέχρι σήμερα. Όμως είναι κάτι που παρουσιάζεται πολύ συχνά με το VMSD.

??? Κάτσε γιατί θα μας τρελάνεις... :D 1. To πετάλι όπως σημείωσα το είχα (και μάλιστα για πάνω από ενάμισι χρόνο), και το ελάττωμα έχει επιβεβαιωθεί με δικό μου πειραματισμό άπειρες φορές, και από πολλούς άλλους χρήστες, και από την ίδια την καναδέζικη Empress στην οποία το είχα στείλει προς επιδιόρθωση, από την οποία γύρισε ακριβώς με το ίδιο ελάττωμα. Βασίζεται στον ελλιπή σχεδιασμό των επαφών του διακόπτη που ενεργοποιούν το κυκλωματάκι. Κατόπιν επανασχεδιασμού έχει διορθωθεί αρκετά στο νέο τους πετάλι, το Tape Delay. Οκ? 2. Την πολύ απλή απάντηση σου την έδωσα κι εγώ πιο πάνω. 3. Το Empress δεν έχει καμία αριθμητική ένδειξη, ούτε σε bpm, ούτε σε ms. Όταν "διαβάζεις για μια ρύθμιση, πχ. 600ms, και θες να το ρυθμίσεις μέσω του tap να είναι 600ms" όπως έγραψες ο ίδιος προηγουμένως, ακολουθείς τα ανωτέρω. Καπίς?

Eπομένως δεν έχει ένδειξη ούτε σε ms, ούτε σε bmp. Άρα γκουγκλάρεις "metronome", διαλέγεις έναν, βάζεις την αξία που θες, και ακούγοντας το κλικ προσπαθείς να ταιριάξεις αυτό που ακούς με το πάτημα του tap. Χοντρικά, αν είσαι και κοντά στα 60bpm, κοιτάς τον δευτερολεπτοδείκτη του ρολογιού σου. Ή αν είσαι κοντά σε τρεις χτύπους ανά δευτερόλεπτο, πας περίπου στα 330ms. Έχε υπόψη σου πάντως πως το VMSD δεν έχει άψογο χρονισμό στο tap του - αρκετά συχνά βγαίνει off (το μειονέκτημα που μου την έδινε περισσότερο από όλα σε ένα κατά τα άλλα υπέροχο delay). Προσπάθησε ή να το πατάς τρεις φορές μόνο, ή να συγχρονίζεις το tap όχι με το πάτημα αλλά με το σήκωμα του διακόπτη.

Kατ'αρχήν το tap tempo είναι για τη ρύθμιση του χρόνου με το πόδι σου. Αν μπορείς να είσαι τόσο ανατριχιαστικά ακριβής (σε... ρομποτικό επίπεδο) για να προκύπτουν ακριβώς τα ms ή τα bpm που θες μέσω του tap όπως λες, σου βγάζω το καπέλο! Αν είσαι... άνθρωπος όπως οι υπόλοιποι που συχνάζουν εδώ, χρησιμοποίησε τον διακόπτη "delay time". Δεύτερον, αν το delay σου δίνει ένδειξη σε bpm και θες να βάλεις ms, αν δεν υπάρχει ήδη στις ρυθμίσεις του η αλλαγή μονάδας μέτρησης, μπορείς να γκουγκλάρεις "bpm to ms" (ή το αντίστροφο - ό,τι σε βολεύει περισσότερο)... ε βουαλά.

Η δικιά μου προσωπική άποψη είναι η εξής για το One Spot: είναι μια πολύ καλή λύση που σηκώνει άνετα πολλά πετάλια, και μπορείς να τη βγάλεις καθαρή χωρίς πρόβλημα για πολλά χρόνια (αν το έχεις σε μια surge protected πρίζα, γιατί μια κορυφή μπορεί να σου πάρει πολλά αμπάριζα μιας και είναι daisy chained). Επίσης, θα πρέπει να προσέξει κάποιος να μην φέρει σε επαφή κάποιο ελεύθερο βυσματάκι με μεταλλική επιφάνεια όπως πχ. αυτές της Pedaltrain, γιατί αυτομάτως θα σβήσει και θα ξαναανάψει (μου έχει κάψει ένα Shape Shifter tremolo έτσι). Παραμένει πάντως ποιοτική λύση που όπως τα πάντα, θέλει να το χρησιμοποιείς υπό ορισμένους κανόνες και παραδοχές. Αν όμως αρχίσουν να προκύπτουν ασυμβατότητες όπως αυτές που παρατέθηκαν σωστά προηγουμένως, τυχαίοι θόρυβοι και μέτριο προς υψηλό noise floor, μην παραπονεθείς ιδιαίτερα... απλά κάνε οικονομία και αγόρασε καινούργιο ή μεταχειρισμένο ένα industry standard όπως πχ. ένα Voodoo Labs PP2. Ανάμεσα στα υπόλοιπα προτερήματά του, προσφέρει ένα standardisation που τελικά αποδεικνύεται απαραίτητο. Kαι δεν χάθηκε κι ο κόσμος να βάλεις κανένα ανταπτοράκι έξτρα από δίπλα αν χρειαστεί, πχ. ένα ανεξάρτητο που να δίνει 400mA στο Eventide κι ένα 24V για κανένα Deluxe Memory Man... (αν και το PP2 το τροφοδοτεί κι αυτό, απλά αν έχει έρθει στα όριά του είναι καλό να μην το ξεζουμίζεις).

Παιδιά... προηγουμένως ο ένας είπε πως "το RC2 έχει κακό κύκλωμα τροφοδοσίας" και ο άλλος του απαντά "όχι, το RC3 δεν έχει κακό κύκλωμα τροφοδοσίας"... Για συννενοηθείτε λίγο... ;D Γιατί τόσο δύσκολη η αναζήτηση? Παίρνεις απλά ένα αξιοπρεπές, δημοφιλέστατο και κλασσικό με isolated outputs που πωλείται παντού όπως το Voodoo Labs ή ένα Cioks και καθάρισες. Και σιγά το βάρος του σε χρυσό... Αυτό δεν πολυστέκει, ούτε ισχύει πάντα. Σε daisy chains με το One Spot έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα και με πετάλια που και απλά είναι, και δεν θα έπρεπε να το παρουσιάζουν (για να μην αναφέρω το noise floor του One Spot που συνήθως δεν είναι όσο χαμηλό θα έπρεπε). Παράδειγμα: ένα Visual Sound H2O - παλιότερο μοντέλο - που στο chorus κύκλωμά του (απλούστατο και αναλογικό, όχι περίπλοκο, ψηφιακό και με μεγάλες απαιτήσεις σε ρεύμα) πολλές φορές παρουσιάζει περιοδικό ήχο ανάλογα με το rate. Και όχι, δεν συμβαίνει πάντα τα μεγάλα ψηφιακά με υψηλές απαιτήσεις ρεύματος να έχουν πρόβλημα με daisy chains. Mερικές φορές συμβαίνει, και μερικές όχι. Πχ. το Eventide Space μου δεν καθόταν ποτέ ήσυχο σε daisy chain του One Spot, ενώ το Timeline μου δεν έβγαζε κιχ.

Αυτά που λένε τα παιδιά περί 3-4 ημερών μπορεί να ισχύουν, μπορεί και όχι. Κι εγώ έχω τέτοιες εμπειρίες με την παρόμοια κάρτα μου, αλλά δεν θα σου δώσω απάντηση γιατί δεν μπορεί να είναι δεσμευτική, ούτε αξιόπιστη. Γιατί δεν ρωτάς τον μοναδικό αρμόδιο να σου δώσει την αξιόπιστη απάντηση, δηλαδή την εξυπηρέτηση πελατών της τράπεζας?

Ε... παιδιά, δεν μιλάμε για καταπολέμηση κάποιας χρόνιας ασθένειας... ??? Εξαιρετική πιστότητα υπάρχει άνετα μετά από τόσες δεκαετίες ιστορίας ηχογραφήσεων. H τεχνική που περιγράφει ο SF με ένα καλό δυναμικό ή πυκνωτικό κοντά και ένα ribbon πιο μακριά για να πιάνει λίγο και τον χώρο είναι μόνο μια από τις παλιές, συνηθισμένες και δημοφιλείς τεχνικές για εξαιρετικά πιστά αποτελέσματα σχετικά με αυτό που κάποιος παρευρισκόμενος ακούει - ίσως αυτή με την μεγαλύτερη πιστότητα. Αυτό που περιγράφει ο συνφορουμίτης δεν είναι καθόλου αδύνατο (ειδικά όσο απομακρύνεται από το πολυφορεμένο και... απεχθές 57 - το οποίο έχει βεβαίως κι αυτό τις χρήσεις του), όμως πρέπει να θυμάται πως ουσιαστικά δεν κυνηγάμε την έλλειψη χρώματος αλλά τον χρωματισμό, τον οποίο αναλόγως με το τι θέλουμε να πετύχουμε μέσα στο εκάστοτε mix τον περιορίζουμε σε μερικούς κρίκους της αλυσίδας και τον ενισχύουμε σε άλλους. Το σπορ βέβαια θέλει μεγάλη εξοικείωση και άψογη γνώση του εξοπλισμού (προενισχυτές, μικρόφωνα, κομπρέσσορες κλπ) και των τρόπων αλληλεπίδρασής του.

Με λίγη προσεκτική Μπιμπερ-ο-ποίηση και ταλεντ-ο-σοου-ποίηση, σε λίγα χρόνια τον βλέπω να τον σμπρώχνει η Τέιλορ Σουίφτ και να διαφημίζει αρχικά το κινέζικο, και μετά το αναψυκτικό του πάγκου. Τουλάχιστον δεν φαίνεται να έχει βγει από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου κλωνοποίησης teen idols της Disney, αλλά έχει ακουστεί πως έχουν υπάρξει και λίγες εξαιρέσεις που τους αναλαμβάνουν μετά την γέννηση.

Ευχαριστώ για την απάντηση... το είδα τελικά και νωρίτερα σε μερικά αρθράκια ονλάιν: ήταν τετραφωνικός.

Η απάντηση ακριβώς η ίδια με αυτήν που πήρε o συνφορουμίτης στην προηγούμενη ερώτησή του επί του θέματος ένα χρόνο πριν (!): http://www.noiz.gr/index.php?topic=194880.msg683664#msg683664 Αλλά όντως θέλει τέχνη, όχι μόνο για να περιορίσεις/κόψεις τις αναπνοές που περνούν στην ηχογράφηση αλλά και για να πετύχεις το κατάλληλο μικρόφωνο που δεν κάνει το φλάουτο να ακούγεται ούτε πολύ μουντό, ούτε πολύ οξύ (λεπτή ισορροπία που τροποποιείται και από το compression). Αυτό βεβαίως εξαρτάται και από την παρουσία και ισορροπία που θέλουμε να έχει μέσα στο εκάστοτε mix. Συμφωνώ λοιπόν πως είναι καλύτερο να κάνει κάποιος επαγγελματίας τη δουλειά γιατί και χρόνος θα χαθεί, και το αποτέλεσμα θα ακουστεί πολύ ερασιτεχνικό. Σε λάιβ πάντα χρησιμοποιώ δυναμικό (πχ. SM58) και σε στούντιο μεγάλου διαφράγματος. Αν θέλεις να ακούσεις τα κατορθώματά μου με μια EMU 0404 και ένα AKG 200 (φλάουτο παίζω μετά τη μέση και στα δυο): http://www.noiz.gr/index.php?topic=192678.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=156804.0

Eυχαριστώ, στα υπόψιν! Θα ταίριαζαν ηχητικά πχ. σε αυτόν τον Peavey, σε Ηot Rod Deville ή σε tweed Bassman reissue? (...250βατ??!??!??! Are we rockin' or ARE WE ROCKIN'... ;D)

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά πολλά έτοιμα presets από τα Amplitube και Guitar Rig τα έχω βρει πολύ καλά, και όχι μόνο σε αποκεφαλιστικό gain (πχ. σε double tracked Τriple Recs με τον ένα μερικά ms πίσω από τον άλλο ή με διαφορετικό take από κανάλι σε κανάλι) αλλά και σε medium ή ψιλοlight gain ήχους όπως πχ. το crunch των Orange στο Guitar Rig (αν κι αυτό θέλει αρκετό tweaking). Επίσης, αρκετά εφφέ ακούγονται εξαιρετικά, όπως πχ. ένα Roland Space Echo που έχει πάλι το Guitar Rig. +100 και στα δυο ανωτέρω posts του SF...

Να ρωτήσω κι εγώ κάτι μιας και μιλάτε για 10ρια? Προσωπικά δεν έχω καλή εμπειρία από αυτά γιατί όσες φορές έχω παίξει με τέτοια, "αρπάζουν" πολύ γρήγορα ενώ τα μεγάφωνά μου τα θέλω να μην καταλαβαίνουν τίποτα, άντε πού και πού με απειροελάχιστο clipping για να προστεθεί λίγο dirt. Yπάρχουν λοιπόν 10ρια που να έχουν πολύ μεγάλο power handling και να είναι ευαίσθητα? (Βασικά θα μου άρεσε να ΜΗΝ είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα για να "σηκώσω" λίγο τον ενισχυτή και να έρθει σε μια σχετικά ωφέλιμη περιοχή χωρίς να γίνει αμέσως πανικός)

Tι εννοείς? Υπήρχε πολυκάναλος ήχος? Δηλαδή όχι το συνηθισμένο στέρεο - για την ακρίβεια σε ορισμένες συναυλίες (ανεξαρτήτως μεγέθους) είναι "2.1" γιατί το κανάλι των sub έχει διαφορετικό χειρισμό και αναπαραγωγή από διαφορετικές μονάδες - αλλά 5.1 ή 6.1??!?

Αlter διαφωνώ κάθετα... σε hard rock και metal όντως γινόταν της μόντας το κάγκελο, ειδικά από mid 70s κι έπειτα μέχρι τέλος 80s, αλλά σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η αρχή και πολλές φορές το τέλος και ηχογραφημένο αποτέλεσμα ήταν με σκέτους stock ενισχυτές. Για περισσότερα παραπέμπω στην βιβλιογραφία, πχ. στο πολύ καλό βιβλίο του Dave Hunter "Guitar Rigs: classic guitar & amp combinations" όπου περιγράφεται ακριβώς αυτό για πολλά στυλ. Α, και όσον αφορά τους Gorilla... δεν υπάρχει "σωστός" και "λάθος" τρόπος να χρησιμοποιηθεί πχ. ένας ενισχυτής. Όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές των crappy amps (και ειδικά των Gorilla) είναι ο Josh Homme, ο οποίος επίσης τους έχει χρησιμοποιήσει τα τελευταία χρόνια. Αν θες αυτό το ηχόχρωμα, αυτό είναι και το συγκεκριμένο εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιήσεις (όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση άλλωστε). Ποιον άλλο να θυμίσω? Όλους αυτούς πχ. που έχουν ηχογραφήσει με Pignose (Κλάφτον, Ζάππα κλπ.)?

Επομένως και πήρες ιδέες από πολλούς, και προσπάθησες να τις εφαρμόσεις, και διαμόρφωσες την δικιά σου προσωπική "φωνή" in the process. Πού διαφωνούμε, και πού είναι το πρόβλημα?