To "χτισιμο" ενος ΜΟΥΣΙΚΟΥ ειναι πολυπλευρο.
Εχει να κανει απο την τεχνικη του ως παιχτης, απο την ικανοτητα του σαν συνθετης ακομα (και πιστευω οτι ειναι και αυτο σημαντικο) η ΠΑΡΟΥΣΙΑ του επι σκηνης. (τι να τον κανεις εναν παιχταρα αμα ειναι λες και βγηκε απο επεισοδιο του μπομπ σφουγγαρακη).
Εδω ερχεται ο παραγοντας "ΜΙΞΗ". Ποσο βαρυτητα δινει ο καθενας στο καθε τι και ΤΙ ειναι πιο σημαντικο ΓΙ ΑΥΤΟΝ.
Ο τομεας τεχνικη ειναι πολυ σημαντικος αλλα για μενα ΟΧΙ (πια) σημαντικοτερος απο τον παραγοντα ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ. Εννοω οτι, αν ειναι με αυτα που παιζω να μην περναω καλα, αλλα να τα παιζω επειδη ειναι δυσκολα, τοτε ασ τα βρασ τα.
Επισης, πολλοι οσοι ασχολουνται με τον παραγοντα "τεχνικη" χανουν την μπαλλα και μετα αυτα που παιζουν τ ακουν ευχαριστα μονο οι ιδιοι και κανενας αλλος. Αυτο εμενα δεν μ αρεσει. Καλυτερα να ακουω Michael Schenker και με 5 νοτες να μου σηκωνεται η τριχα παρα Govan (πως τον λενε) που χασμουριεμαι. Τρανο παραδειγμα ενα θεμα που ανοιχτηκε στα βιντεο σημερα με εναν ελληνα παιχτη ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ αλλα και ΠΟΛΥ ΑΔΙΑΦΟΡΟ (για μενα παντα).
Αυτο που επισης εχω επισημανει, ειναι οτι οσο καλυτερος παιχτης γινεται καποιος τοσο του αφαιρει την ικανοτητα στο να γραφει "καλα" τραγουδια. Κι αυτο γιατι με την ικανοτητα που (ενδεχομενως) εχει αποκτησει θελει ολο και πιο πολυ να γραφει "δυσκολα" τραγουδια. Γι αυτο και βλεπεις κατι ατομα σα τον Dylan η τον SPringsteen και γραφουν κατι κομματαρες και ολοι οι υπολοιποι ειναι απλα.... για να τα διασκευαζουν.
Παντα μιλαω προσωπικα ΟΚ?