Δεν καταλαβαινω ποια ακριβως θεωρειται η γραμμη που διαχωριζει τον λαικο καλλιτεχνη ( ο οποιος δεν υπηρετει την τεχνη αλλα κατι αλλο, ας πουμε βιοποριζεται; ) απο τον αλλο καλλιτεχνη. Σε ολες τις χωρες με πλουσια μουσικη - και μη - παραδοση στις τεχνες, αυτα τα δυο πηγαινουν μαζι. Οι μουσικοι του φλαμενκο ας πουμε, του μπλουζ, της reggae, της gypsy jazz, ολοι οι δεξιοτεχνες στις χωρες της ανατολης σε ποια κατηγορια ανηκουν;
Γενικως μονο στην ελλαδα εχω δει αυτη την αντιληψη απαξιωσης για τη λαικη παραδοση, και την τοσο εντονη αναγκη να διαχωριζουμε την μουσικη σε ευγενη και ευτελη, σε δεξιοτεχνικη και οχι. Μαλλον εχει να κανει με την κουλτουρα του σκυλαδικου και τα προβληματα που προκαλεσε στη σχεση του ελληνα με τη μουσικη, το να καταναλωνει δηλαδη πραγματα που δεν εκτιμα.
Στην πραγματικοτητα, καθε λαικη μουσικη, με τις ριζες της να πηγαινουν αιωνες πισω, και να ειναι παντα στενα συνυφασμενες με τις πιο σημαντικες δραστηριοτητες των ανθρωπων - θρηνος, γλεντι, λατρεια, τελετες - εχει ενα βαρος και μια "καλλιτεχνικη" και πνευματικη αξια, που ολα τα αλλα ειδη μουσικης (που κι αυτα απο παραδοσιακες μουσικες γεννηθηκαν) δεν μπορουν να πλησιασουν καν