Παιζω πανω απο 30 χρονια κιθαρα και αν σας πω τι εχουν περασει απο τα χερια μου και τι εχω πουλησει ( και χιλιομετανιωσει πια >:( ) , μερικοι ισως λιποθυμουσαν ;D.
Ο τυπος εχει δικιο σε πολλα πραγματα και αν εξαιρεσεις το παραξενο γεγονoς !!! του οτι δεν αναφερεται στο tenon , σχεδον σε ολα τα αλλα συμφωνω.
Ιδιαιτερα στη σχεση της ποιοτητας του ηχου με τα βαρια ξυλα και στο ποσο υψηλα διαμορφωνεται η τιμη , η οποια οπως και σε ολα τα προιοντα , συμπεριλαμβανει το "υπερβολικο" κοστος διαφημισης , για να εχει η Gibson το ονομα που εχει.
Ακομη βλεποντας οτι το αρθρο ειναι παλιο , δικαιολογειται εν μερη η μη αναφορα του στις εξαιρετικες πλεον "αν και υπερτιμιλογημενες" καλες κιθαρες που βγαζουν και η Gibson και η Fender τα τελευταια χρονια.
Εκεινο που ηθελα να προσθεσω ειναι οτι και οι δυο εταιρειες , εκτος απο τα "μαζικης" παραγωγης καυσοξυλα που τροφοδοτουσαν για καιρο τους αμοιρους , εν αγνοια , κιθαροπληκτους , ειναι οτι ειχαν καποιες περιοδους αναλαμπης , στη διαρκεια των οποιων παρηγαγαν καποια εξαιρετικα οργανα , τα οποια πλεον αποτιμουνται στο μουσικο χρηματιστηριο σε καποιες χιλιαδες δολαρια.
Επειδη δεν εχω πολυ χρονο για να επεκταθω , θα ηθελα μονο να αναφερω δυο περιπτωσεις.Μια για την Gibson και μια για την Fender.
Η περιπτωση της Gibson ειναι . οτι στα τελη της δεκαετιας του 70 κατα την οποια ομολογουμενως εφτιαξαν τις χειροτερες ποιοτικα ( εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων ) κιθαρες , οσοι ηξεραν τι τους γινεται εκτος των Guitar Superstars ( και ηταν μαλιστα πολλοι!! ) αναζητουσαν παλια κοματια και εισαν βεβαια διατεθημενοι να πληρωσουν αδρα γι αυτο.
Ετσι ξεκινησε η περιφημη κουρσα και κατεληξε στα ασυληπτα πλεον ποσα που πληρωνονται για μια 58αρα Les Paul.
Εκεινη την εποχη λοιπον ενα Super Market κιθαρας , το Guitar Trader , εχοντας εξασφαλισει αρκετες παραγγελιες για κιθαρες που βασιζονταν στα specs των παλιων 50ς μοντελων , εκλεισε συμβολαιο με το Norlin , για την παραγωγη μιας παρτιδας περιορισμενων κοματιων που θα ηταν ειδικες επανεκδοσεις της Les Paul που φτιαγοταν εν γενει το 1959.Ετσι η Gibson προσελαβε το 1978 τον Tim Saw ο οποιος μαζεψε ολους τους παλιους PAF που βρηκε στη διαθεση του , τους μελετησε κι ετσι εχουμε στις αρχες του 1981 τον "ομωνυμο" μαγνητη , που οσοι τον εχουν ακουσει λενε οτι απο ολους εχουν κατα περιοδους φταχτει , εναι αυτος που ηχητικα πλησιαζει περισσοτερο τους "καλυτερους" original PAF των 50s.
Αυτους εκτος απο τα πρωτα reissues των 59 , τους φορεσαν και αρκετες "normal" κιθαρες παραγωγης.
Αυτες λοιπον οι πρωτες "reissues" αν και δεν ηταν "πιστα αντιγραφα" δεν θα μπορουσαν αλωστε εξ' ου και τα R8....R9 κλπ. ηταν "εξαιρετικες" , λιγο αργοτερα η εταιρεια επεστρεψε στον αρχικο σχεδιασμο της Les Paul , που ειχε εγκαταλειφθει στα 70ς και αρχισε να ξαναφτιαχνει " καλουστικες " κιθαρες και βεβαια αυτη η πορεια οδηγησε στις σημερινες πολυ καλες VOS , historic κλπ.
Η αλλη αντιστοιχη περιοδος που αναφερεται στις Fender ηταν οταν το 1982 η CBS προσελαβε τον Dan Smith ο οποιος ανελαβε να βρει τον τροπο να ξαναρχισει η εταιρεια να πουλα κιθαρες γιατι εκεινη την περιοδο ειχε κυριλεκτικα πατωσει και εξοβελιστει απο το προσκηνιο απο αλλες εταιρειες βλεπε Kramer κλπ.
Ομως δυστυχως λογω ανωτερας βιας ( παιδια ;D ) δεν μπορω τωρα να επεκταθω περισσοτερο , πραγμα που θα κανω καποιοα αλλη στιγμη.
Και αντιστρεφοντας αυτο που ελεγε μια παλια διαφημιση , μη σας νοιαζει τι γραφει η ουγια ( ταμπελα ) , αλλα αν κελαιδαει η οχι το "εργαλειο". 8)