neeq

Κι όμως, εγω ακουσα πολλούς ήχους στο βιντεο :)

Everything is steam ;D

Ακριβως ;D Έχουμε παραβλέψει πάρα πολλες πτυχές της μουσικής τέχνης, όπως αυτες ορίζονται με βάση το σκοπό που εξυπηρετούν. Υπάρχει η μουσική που θέλει να σε ταράξει, η μουσική που σου επιτρέπει να συζητάς με την κοπέλα που βγήκες ραντεβου χωρις να ακουει ο δίπλα τις μαλακίες που λες για να τη ρίξεις, η μουσική για αναμονή σε ασανσερ ή για σουλατσαρισμα σε διαδρομους σουπερ μαρκετ. Υπάρχει ακόμα η μουσική που θέλει να σε προβληματίσει φιλοσοφικά για την πορεία της μουσικής βιομηχανίας, η μουσική που απλά θέλει να πειραματιστεί με τα μαθηματικά ή την αρχιτεκτονική, η μουσική που εξετάζει ακαδημαϊκα τα όρια του τονικου συστήματος. Όλες αυτες οι κατηγορίες έχουν και διαφορετικούς σκοπούς, και για κάποιες, ίσως η αναγνωριση και η εμπορική επιτυχία να σήμαιναν και αυτοακύρωση ως έργου τέχνης (πχ αν ο δημιουργος ήθελε να φτιάξει κάτι για να μη το μάθει ποτέ κανείς).

Πρέπει να φύγω για προβα, αλλιώς δε θα απαντουσα, γιατι δεν έχω ιδέα ;D Εχουμε ατομα στο νοιζ παντως που ασχολουνται με το ζήτημα, κάποιοι πιο σοβαρα, κάποιοι σε επίπεδο αλάνας ( ;D ). Ισως μας διαφωτίσουν...

Συμπληρώνοντας το προηγούμενο, ακόμα και οι εντελώς καινούριες τεχνικές (βλ. δωδεκαφθογγισμός), τις περισσότερες φορές κρίνονται με βάση τις αναφορές τους (που μπορει να είναι διαστρεβλωτικές ή και εντελώς καταστρεπτικές, αλλα είναι πάντα αναφορες), στις επικρατέστερες μεχρι εκεινη την στιγμή τεχνικές. Δεν είναι όλα αέρας, υπάρχουν συστήματα, και αναλύσεις επι συστημάτων. Μάλιστα οσο προχωράει η επιστήμη της νευροψυχολογίας και της ψυχοακουστικής, βρίσκονται και συνδέσεις αυτων των τεχνικών με τα συναισθήματα που προκαλλουν.

Κατσε βρε Μαριοστζ, υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνοτροπίες, συγκεκριμένες φόρμες κτλ, που πατάει το 99,9% των συνθετών (αν πιασουμε τη μουσική). Δεν ειναι οτι ο καθένας φτιάχνει πράματα απο το 0, χωρίς αναφορές σε παλιότερες πρακτικές. Έτσι, κάποιος που τις γνωρίζει σε βάθος, αυτες τις παλιότερες πρακτικές, μπορεί να αναγνωρίσει αν ο Χ συνθέτης, εχει δημιουργήσει κάτι αξιοπρόσεκτο, ή απλά μαϊμουδίζει ρηχά κάποιες τεχνικές (με εξόφθαλμα λανθασμένο τρόπο συχνά). Δε θα σου πει στην τελική ότι είσαι βλάκας που σ'αρεσει (επειδή εισαι καψούρης), αλλά ότι αυτό που σ'αρεσει, μάλλον ειναι προχειροδουλειά με σκοπό το γρήγορο και εύκολο κέρδος. Κάτι που εσενα μπορει τελικά να σε ξενερώσει, γιατί καταλαβαίνεις ότι ίσως ο Φοιβος να μην το εννοουσε το "σορυ, εχω βρει καλύτερο αγόρι"...

Είναι κλασικο σε τέτοιες συζητήσεις να αφορίζονται με μιας ολοι οι μουσικολογοι, φιλόσοφοι, ακόμα και νευροεπιστημονες, με τον (απαξιωτικό στην προκειμένη) όρο "ειδήμονες". Μα φυσικα φίλε μου, ανθρωποι που εχουν μελετήσει φιλοσοφία της μουσικής, έχουν ενημερωθεί για τις τελευταίες εξελίξεις στη νευροψυχολογία της μουσικής ( <- το αφήνω επίτηδες για να δειξω ποσο ασχετος είμαι ;D ), και γνωρίζουν την ιστορική πορεία των αισθητικών ιδεων, έχουν μια γνώμη η οποία "μετράει" περισσότερο από τη δική σου και τη δική μου. Τι θα πει μετράει? Οτι αμα το πει ο Δοκτωρ, οτι δεν πρέπει να μας αρεσει κάτι, θα είμαστε λάθος αν μας αρέσει? Οχι... Απλά θα έχει μια πιο εμπεριστατωμένη άγνοια περι αισθητικής ;D

Τέχνη από τέχνη διαφέρει. Ακόμα και μεσα στην ίδια τέχνη, σκοπός από σκοπό διαφέρει. Αν παμε να ορίσουμε με τη μία τι είναι «τεχνη», είμαστε απλώς αφελείς. Τεχνη είναι μόνο το κίνημα fluxus ;D

Σηκωθείτε από ντιβάνια, κρεβατια, πολυθρόνες και προλάβετε: Lydia Goehr, Το Φανταστικό Μουσείο των Μουσικών Έργων Ολες οι ερωτήσεις και προγνωστικά για το στοιχημα ;D

Αυτο ειναι ενα μερος αυτου που εννοουσα. Κανεις δεν ψαρώνει με το θερεμιν πλεον ρε μπαρμπα-Γιαννη ;D Καλά σε ενα άλλο βίντεο έβγαλε και εκεινη τη μλκια το eowave ribbon και έπαιζε κάτι αηδίες. Ρε Γιάνναρε, αν ήταν να δω κάποιον να ψάχνεται με μια βλακεία των 200€, το κάνω και μόνος μου ;D

Οσο και να τον αγαπώ τον Jarre, οσο και να είναι η αιτία που ασχολήθηκα με τα συνθς, όσο και να γούσταρα στη συναυλία του πριν καποια χρονια, δε μπορώ να μην πω πως την περισσότερη ώρα μ@λ@κίζεται με μια τεχνολογία που δεν είναι πλέον εντυπωσιακή όπως τότε ;D Νομίζω πως εξυπηρετεί πλεον μονο τη νοσταλγία και το ρομαντισμό μερικών, αλλα δεν το ξερει ;D

Οπότε θα ήταν μαλλον πιο δοκιμο να χρησιμοποιείς τον προ-ρομαντικό όρο "τεχνίτης" αν αναφερόμαστε απλά σε κάποιον που βαράει επιτυχώς τον γκασμά για το μεροφάι. Ο όρος "καλλιτέχνης" συνδέεται περισσότερο με τη Ρομαντική θεώρηση της μουσικής δημιουργίας.

Θα ήσουν πολυ καλός σε συνεδριο φιλοσοφίας της μουσικής :P

Το θέμα με την κοστολόγηση των συνθς δε θα έπρεπε να υφίσταται καν σε ένα φόρουμ που δε συμμετέχει ούτε ένας κατασκευαστής ή εμπορος αυτων. Κοινως, δε μας πέφτει λόγος, από τη στιγμή που δεν είναι αναγκαίο αγαθό για αξιοπρεπή διαβίωση (το αντιθετο θα έλεγα ;D ) Θα είχε το ίδιο (κανένα) νόημα να τσακωνόμαστε για την κοστολόγηση των ελικοπτέρων... Κατα τ'αλλα, επιμένω στη θέση ότι χαλάμε το section με την επανάληψη της ίδιας συζητησης σε ΚΑΘΕ θέμα. Απο το Oberheim 2 voice, μέχρι τους laikous ixous kork

Εχει μεγάλα κενά η θεωρία σου, και έκανες το λάθος επίσης να χρησιμοποιήσεις τον όρο κακή τέχνη, θέτωντας αισθητικά κριτήρια σε μια θεωρία που βασίζεται στην αναγνωρισιμότητα και την απονομή ;D της ιδιότητας του καλλιτεχνης, από άλλους (και μάλιστα από πολλούς άλλους). Δεν υπάρχει μια μικρή σύγκρουση μεταξύ των δύο, όταν υπάρχουν πολλοι κακοι καλλιτεχνες, που κάνουν κακή τέχνη, κι εχουν τεράστια απήχηση και αναγνώριση?

Δηλαδή ο Χ μουσικός, με το Ψ τραγούδι, κάνει κάτι εύκολο οταν ειναι αγνωστος και γράψει το τραγούδι, αλλα γινεται ο Χ καλλιτεχνης και το Ψ καλλιτεχνημα, όταν το μάθει πολυς κοσμος? ???

Για να το λες, κάτι δε θα ξερεις ;D

Απο μουσικολογικής άποψης, έχω συναντήσει πολλούς συνθέτες (κυριως της νεοελληνικής μουσικής) οι οποίοι είχαν ελάχιστη αναγνώριση από τον κόσμο, και κατ'επέκταση ελαχιστη εως μηδενική εμπορική αξία. Δεν είναι κάτι ξένο αυτο προς την επιστήμη της μουσικολογίας (αρα δε μιλάμε για εναν μεμονωμένο Neeq, που θα ανακαλύψει ενα καινούριο Μπαχ, αλλα για μια κοινότητα που θα τον μελετήσει, όπως έκανε και ο Μεντελσον με τον οριτζιναλ Μπαχ, σχεδον 100 χρονια μετα το θανατο του). Η μελέτη λοιπον αυτή μπορεί να προσδώσει και άλλες αξίες, πέρα της εμπορικής, σε έναν συνθέτη. Όπως για παράδειγμα, την πρωτοπορία σε τεχνικές, την επιρροή σε άλλους συνθέτες, πιο αναγνωρισμένους ή τη διάσωση παλιότερων τεχνοτροπιών. Και αυτή είναι μόνο η ακαδημαϊκή πλευρά. Υπάρχει και η αισθητική αξία, που προσωπικά την εντάσσω πέρα από την αναγκη αναγνώρισης από κάποιο κοινό. Απλά η κουβέντα περι αυτής, θα βαλει στη συζήτηση και την οντολογία της μουσικής, και τη βαριέμαιιιιι την οντολογία ;D

Δεν καταλαβαίνω την ερώτηση. Ο όρος "σπουδαίος", μαλλον στην ουσία του ειναι οικονομικός, αφού αν ειναι σπουδαίος και τον γνωρίζω (και δεν ειναι φίλος ή ξαδερφος), θα έχει και ικανοποιητικές απολαβες. Το να υπάρχει κάποιος σπουδαίος που να εχει πει όχι στα χρήματα, είναι μαλλον απίθανο, οπότε μαλλον αυτά τα δύο πανε μαζι, άρα και ο όρος "σπουδαιος" ακυρώνει την ιδιότητα του χομπίστα. Το να είναι όμως κάποιος μανάβης, πιο ικανός συνθέτης (με ορισμένους όρους αισθητικής), από άτομα που ζουνε απο τη σύνθεση (δε λέω ονοματα, θα παει αλλου η κουβεντα), το θεωρω πάρα πολύ πιθανό, και μάλιστα θα στοιχημάτιζα πολύ άνετα σε αυτό. Και μετά υπάρχουν μουσικοί που δημιουργούν περαν της έννοιας του έργου, ως "χειροπιαστό τεμάχιο", που δε διαχωρίζεται από την έννοια του performance για παράδειγμα, και άρα δε διαγωνίζονται με τους ίδιους εμπορικούς όρους (αριθμος τεμαχίων, διάρκεια σε τσαρτς) με τους "κανονικούς" συνθέτες. Παρόλα αυτά δημιουργούν μουσική, η οποία μπορει και να χάνεται αυτοστιγμή. Είναι πολλά τα ζητήματα που πρέπει να λυθούν, πριν συνδεσουμε την καλλιτεχνική αξια ενος μουσικού πονήματος (δε λέω έργου ;D ) με το στομάχι και τα παιδικά χρόνια του δημιουργού.

Δε βρίσκετε κάπως ανόητη τη σύνδεση της καλλιτεχνικής δημιουργίας με την πληρότητα του στομαχιου? Θελω να πω, αυτά τα λέγαμε στο γυμνάσιο, όταν ακουγαμε Νιρβάνα...

Καλωσήρθες μικρε θεούλη Hysplex :) Θα ειχε ενδιαφέρον να μας δειξεις και δουλεια σου εν καιρώ, που να περιλαμβανει εστω καποια απο τα οργανα αυτα :D Ζήλεψα πολλά παντως :)

Δεν τους φοβάμαι τους μουσικούς, ειναι χειρότεροι και από τις κατσαρίδες ;D Εδω όταν κοπηκε το χρήμα απο τις Αυλές, κατάφεραν να πουλάνε αέρα με το τεμάχιο, στο ιντερνετάκι θα κολλήσουν? ;D Στα σοβαρά δε θα τοποθετηθώ, καθώς βρίσκω σωστή και τη θέση του Ray, αλλά και τον αντίλογο. Η μουσική θα βρει μάλλον τον τρόπο να συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται, δεν είναι ότι εξαρτιόταν από παντα από τις πωλήσεις των cd και από τα πνευματικά δικαιώματα. Αυτό είναι πολύ μικρο κομμάτι στην ιστορία της. Ισως κάνει μια κοιλιά, λόγω των συνθηκών που ανέφερε ο Ray, αλλά μετα η ανάγκη του κόσμου για καλύτερη ποιότητα, να ξαναδώσει ώθηση με κάποιο τρόπο... Και ήδη υπάρχει στοκ καλής μουσικής για όσο ζήσουμε, οπότε όλα μια χαρα :D

+1000

Επειδή δε συμφωνούμε, δε σημαίνει ότι δεν ακούμε. Μαλλον πρεπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως σε κάποιους αρέσουν τα moog περισσότερο απο τα blofeld, και όχι από άγνοια.

Προσωπικά πάντως με έχει κουράσει, σε κάθε thread περι πληκτροφόρων, να συζητάμε για την τιμολογιακή πολιτική κάθε εταιρείας. Τα είπαμε, τα ξαναείπαμε, τα ξαναείπαμε... Απο τη στιγμή που δεν είναι ψωμί, γάλα ή πετρέλαιο θέρμανσης, μήπως να μη μας ένοιαζε και τόσο? Χανουμε και κόσμο έτσι που θα έκαναν ενδιαφερον το section, μιας και όλα τα θέματα καταλήγουν στο αν αξίζουν τα λεφτά τους τα Moog. Ή να κανουμε ενα sticky θέμα με τις αποψεις μας για τις τιμολογιακες πολιτικες καθε εταιρειας, για τους ενδιαφερομενους, αν νομίζουμε ότι ενδιαφέρει κανεναν άλλο :P