Yannis Methenitis

+10 Δηλαδή εσυ πως μιλάς βρε Ray... Με ποια αντικειμενικά επιχειρήματα; Ποιο υποκειμενική τοποθέτηση απο αυτη του εναρκτήριου ποστ ΔΕΝ γίνεται.

Παίδες ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις. Οπως είπα παραπάνω τις "λύσεις" της Gibson τις έχω αποκτήσει κατα καιρούς ή στη χειρότερη τις έχω απλά παίξει. Οπως βλέπετε και όπως το τοποθετώ λοιπόν, είναι υποκειμενικό το θέμα και ίσως όχι αντικειμενικό. Ετσι κι αλλιώς ΟΛΟΙ έτσι μιλάμε εδω μέσα. Στα δικά μου χέρια, στα δικά μου αυτιά οταν αλλάζεις μαγνήτη δεν κάνεις τη Gibson, Fender. Εγω έχω καταλήξει τι θέλω για να το πετύχω αλλά ας όψεται η κρίση. Μια partcaster με τις προδιαγραφές που εχω ανεβάσει νωρίτερα ή μια έτοιμη Fano της σειράς SP6. Δυστυχώς όσες partcaster εχω φτιάξει στο παρελθόν, το μόνο που με είχε βολέψει ήταν ο συνδυασμός των μαγνητών. Τα parts ήταν σε προδιαγραφές Fender ενω έπρεπε να είναι υβριδικά.

Παιδιά αυτές οι κιθάρες δεν μου ακούστηκαν ποτέ έτσι όπως θέλω, με σκάσιμο. Αλλά κοιτάξτε μια νέα... Les Paul! :D :D Με ash και G-Bender. Redneck all the way. http://www.youtube.com/watch?v=EDr3Tr9KzOI#t=57

Ενδιαφέρουσα περίπτωση odis13. Την έχεις εσύ αν κατάλαβα καλά; Θα άξιζε αν είχε σωστή τιμή, ήταν διαθέσιμη για δοκιμή κάπου (δεν υπάρχει ούτε στον Thomann, never mind Nakas) και αν είχε λίγο... mojo, όπως πχ η Kay του GiorgosVolos, αλλά... όχι αυτό! ;D Η Fano σκοτώνει απο κάθε άποψη.

Είτε το θέλω είτε όχι, έχω μια προσκόλληση - αδυναμία στην κλίμακα 24" 3/4 και 12" radius. Εχουν περάσει Fender, Partcaster, PRS, κ.α. απο την κατοχή μου και όλο κάτι μου φταίει. Το tension, το καντίνι, το... τα πάντα. Τελικά όταν πιάνω αυτό τον συνδυασμό (βλέπε Gibson ή οποιαδήποτε απομίμηση) έρχομαι στα ίσα μου.

Βρε samy είσαι πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και το βγάζεις στα τραγούδια σου. Τα οποία αν και υποτυπωδώς ηχογραφημένα και χωρίς την τυπική συνθετική και ενορχηστρωτική "στρουκτούρα" (ξέρεις εσύ), είναι ένα ποιητικό statement με ατμοσφαιρική ερμηνεία. Και μου αρέσει αυτό γιατί είσαι ανεπηρέαστος και ξεχωριστός.

Υπήρξαν 18 σωστές απαντήσεις στο ερωτημα: "Με το ενισχυτή έπαιζε ο Larry Carlton μόνιμα πριν τον Bludotone", Η σωστή απάντηση: Dumble Overdrive Special Μετά απο κλήρωση που έγινε μεταξύ των 18, τυχεροί είναι οι: Σπυράκης Χρήστος Βουρβαχακης Γιωργος Νικος Μυτηλιναίος Σπύρος Χατζηαντωνίου Οι τυχεροί του διαγωνισμού θα μπορούν να παραλάβουν τις προσκλήσεις τους από τα ταμεία του Ιδρύματος Μ. Κακογιάννης την ημέρα της εκδήλωσης. Υ.Γ. Σε περίπτωση που προκύψει κόλλημα συμμετοχής, παρακαλώ ενημερώστε με έγκαιρα για να πάει ο επόμενος στη λίστα.

Καλησπέρα. :D Μπράβο παίδες πέρασα πρίμα που λέει κι ο gvour. Αν και δεν ξανακάθομαι δίπλα του, γιατί μου γέμιζε τα σφηνάκια (!) το ένα μετα το άλλο και καλά η μαργαρίτα... η επόμενη κανάτα τι ήταν; :'( Ωραία κουβέντα σε χώρο που γουστάρω (μπαρ και όχι κλαμπ), με σοβαρά άτομα για ασόβαρα θέματα. Σας ευχαριστώ πολύ όσους ήρθατε στα μέρη μου και δεν χρειάστηκε να περάσω κι άλλο αλκοτεστ. ;D Το ποιηματάκι της Σταδίου σκοτώνει γιατί... είναι βγαλμένο απ΄τη ζωή. Κακούργα κενονία. Αm9.

Δυστυχώς δεν περνάει απο το χέρι μας για διόρθωση. Είναι λάθος του Tapatalk και τους έχουμε ενημερώσει.

Ωωωωχχχ... νυστάζω και ζαλίζομαι. Τι με ποτίσατε ρε...

A... μπράβο! Εσυ βέβαια παίζεις σε δικό σου ταμπλώ. Οτι θέλεις φτιάχνεις. ;) :'( Αναγκαστικά θα πάμε σε Tele thinline, (πρώτα ο Θεός, που έλεγε η γιαγιά μου).

;D ;D ;D Ετσι... έτσι! Το έχω κάνει κι εγώ δεκάδες φορές και μαζεύω τα σάλια μου απο το πληκτρολόγιο μετά και συνεχίζω τη δουλειά μου. Θα δούμε. Υπάρχει η κρίση τώρα. :'(

Κόστος 2,666 ευρώ. http://www.maxguitarstore.com/brands/fano/ Δεν συμφέρει φίλοους... Είτε θα τη φτιάξω the Warmoth way, είτε θα κάτσω στ΄αυγά μου με ένα P-90 ή κανα coil split. Εχουμε και οικονομική κρίση εμείς...

Πολύ σωστά. Αλλά το να βάλεις ένα μαγνήτη Strat σε μια Les Paul δεν την κάνει να ακούγεται σαν Strat. καλως όρισες funky_bassman. Δεν διάβασες πάλι το μάθημα σου; :D Είναι διαφορετικές οι προδιαγραφές της κιθάρας. Τις αναφέρω παραπάνω.

Εγώ πάντως θα έλεγα πως η συγκεκριμένη κατασκευή που σκεφτόμουν να φτιάξω και την έχει έτοιμη ο Fano, με καλύπτει. Οι σωστές προδιαγραφές: Body: Alder Neck: Maple (Bolt-on) Fingerboard: Rosewood Scale Length: 24.75" Nut: 1.687" Tusq XL Radius: Compound 10"-16" Frets: 22 - Jescar 6105 Hardware: Nickel Tuners: Gotoh Vintage Bridge: Fano 'T' Bridge w/ 3 Brass Saddles (προτιμώ 6) Pickups: Fralin 'T (bridge), P-90 (neck) Controls: Volume, Tone, 3-Way Switch Finish: Nitrocellulose Lacquer Strings: .010-.046

Αν δεχτούμε πως οι μαγνήτες κάνουν τη διαφορά, τι σημασία έχει αν μιλάμε για 335 ή Les Paul? Just trying to make a point here (που λένε κι οι κινέζοι) αλλά ας μη το συνεχίσουμε. Μακάρι να 'ταν τόσο απλό. Και deluxe παίξαμε / είχαμε... Δεν θέλω να φανώ μηδενιστής αλλά τυχαία νομίζετε υπάρχουν και οι δύο εταιρίες; Ακριβώς... απο κάθε άποψη. ;) Αυτές είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά.

Παίδες το έχω δει σε εκατοντάδες κιθάρες. Δεν είναι μόνο οι μαγνήτες που δίνουν τον ήχο. Ουτε η κλίμακα. Είναι και η μάζα της γέφυρας, το nut, (η έδραση της χορδής δηλαδή) τα ξύλα αλλά και το δέσιμο τους. Μακαρι να έβαζα ένα μαγνήτη Strat στην 335 και να φτιαχνόμασταν! Λες και δεν το δοκιμάσαμε... Το "χτίσιμο" κιθάρας με πολύ ειδικές προδιαγραφές είναι η λύση. Αλλά δεν έχω τον χρόνο πλέον, την διάθεση πειραματισμού αλλά και τα χρήματα που προϋποθέτει. Μάλλον για κανα coil split με βλέπω.

Δεν εννοώ Surf και Country Twang. Δεν θελω τον ήχο μιας Gretsch. Δεν βρίσκω άλλο όρο απο το twang αλλά μάλλον δεν είναι αυτός. To δυναμικό σκάσιμο της χορδής εννοώ που είναι σημείο αναφοράς στις καλές Fender. π.χ. ο ήχος της Telecaster του Robben Ford στο 2,47 που χτυπάει την ανοιχτή ΜΙ αλλά και το δυναμικό single coil άκουσμα. Και φυσικά όλοι θα πείτε γιατι δεν παίρνεις μια Telecaster. Εμ.. δεν με βολεύει για πολλούς λόγους. Το εχω δοκιμάσει δεκαετίες τώρα. Εχω μια Les Paul Special και θέλω να πειραματιστώ στους μαγνήτες της. Το coil split που έκανα στο παρελθόν αλλά και όλοι οι μαγικοί συνδυασμοί μιας PRS δεν έδωσαν ποτέ αυτό το αποτέλεσμα.

Με αφορμή την απάντηση μου στο θέμα για το Wishlist του καθενός ανοίγω συζήτηση εδώ.

Το μαύρο φράγκο ζει και βασιλεύει, φίλος. Δυστυχώς για την χώρα. Το πρόβλημα για μένα σαν πολίτη και μουσικό δεν είναι να μην πληρώσω ένα ποσοστό φόρου. Το θέλω αυτό. Το πρόβλημα είναι αυτή η κοροϊδία του ασφαλιστικού ταμείου. Πέραν του ότι είναι στις αράχνες και δεν ξέρουν τι κάνουν όπως αποδείχτηκε, δεν είναι σε θεση να μου πουν καν τι μου προσφέρουν, το επιβάλουν δια ροπάλου (για το καλό μου) σαν μονοπώλιο με κόστος που ορίζουν οι ίδιοι. Στην ουσία μου επιβάλουν να μη κάνω έστω και κάτι που πληρώνεται λίγο, καθώς το ασφαλιστικό χαράτσι είναι άλλο τόσο για το μαγαζί/εργοδότη που το κάνει ασύμφορο για όλους. Τι υποκρισία-ηλιθιότητα... Αποκλείοντας με έτσι απο οποιαδήποτε μορφή εργασίας αλλά και την όποια φορολογική εισφορά μπορεί να προκύψει. Αυτό δυστυχώς ισχύει σε κάθε κλάδο εργασίας στην Ελλάδα. Τώρα ήρθε και στους ημι-επαγγελματίες μουσικούς.

Καλά είναι οι... 21.00. Να το κάνουμε λίγο ευρωπαϊκό ρε παιδί μου.

Κι εγώ με τον Lone Star Special ...βολεύτηκα. ;D Θεϊκός! Ενα πράγμα μου λείπει και είναι το δισκοπότηρο που ψάχνω δεκαετίες χωρίς αποτέλεσμα. Μια κιθάρα που να συνδυάζει το playability μιας καλής Les Paul με το twang μιας Fender.

Προσθέτω τον χάρτη για να έρθετε στο Volstead. Εθνικής Αντιστάσεως 32, Πλατεία Αναλήψεως, Βριλήσσια. Πρόκειται για την κεντρική πλατεία των Βριλησσίων και το μαγαζί βρίσκεται στην κάτω πλευρά της, προς την Αττική οδό. Εχει μπύρα χύμα Weiss, Lager και μια κόκκινη συν ωραία κρασιά σε λογικές τιμές.

Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ – HELLENIC MOTORCYCLE MUSEUM είναι γεγονός. Ένα όνειρο δεκαετιών, το όραμα ενός ανθρώπου γίνεται πραγματικότητα και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, αποδεικνύοντας ότι η θέληση και η αγάπη για την μοτοσυκλέτα υπερισχύουν της οικονομικής κρίσης. Απολαύστε λοιπόν τα εκθέματα του Μουσείου, απολαύστε περισσότερες από 100 ιστορικές μοτοσυκλέτες στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://motorcyclerepublik.org/index.php/el/ Το Μουσείο λειτουργεί στην παρούσα φάση διαδικτυακά ενώ προχωρούν οι εργασίες για την ολοκλήρωση των υποδομών του κτιρίου που ήδη στεγάζονται οι μοτοσυκλέτες.

Η αλήθεια είναι ότι παίζει τελευταία κάποια ντουέτα εκ των οποίων μερικά δεν είναι τόσο πετυχημένα. Απο την άλλη όταν έρχεται η σειρά του να σολάρει, δεν ξεκινάει εκεί που θα πήγαινε ο καθένας μας, "πυρ κατα βούληση!", αλλά προσπαθεί να ισορροπήσει το συνολικό άκουσμα για τον ακροατή ακόμα κι αν αφήνει την εντύπωση σε μερικούς πως δεν είναι τόσο "καλός" γιατί δεν είναι τόσο εντυπωσιακός. Σχετικό παράδειγμα στη τουρνέ με τον κολλητό του Steve Lukather, ο οποίος χώνει και χώνει με τέρμα παραμόρφωση για να τον ακολουθήσει ο Larry με κάτι ήπιο.