Yannis Methenitis

ΑΖ https://www.noiz.gr/index.php?action=gallery;sa=view;id=655 Ο δικός μας Thanoszin (Θάνος Ζήνας) με τα κλασικά τέρατα. Μια Les Paul standard και ένας Marshall Plexi με master volume.

HMG https://www.noiz.gr/index.php?action=gallery;sa=view;id=654 O HMG έχει κάνει την εμφάνιση του εδω και 5 χρόνια αν δεν κάνω λάθος. Μια μικρή παρουσίαση έκανε εδώ στο παρελθόν.

Ignatios handmade guitars https://www.noiz.gr/index.php?action=gallery;sa=view;id=653 Αμέσως αριστερά δεν συνάντησα τον Ιγνάτιο αλλά είδα τις πιο διαφορετικές ηλεκτρικές κιθάρες της έκθεσης. Δεν ήταν τέλειες κατασκευαστικά ούτε τις δοκίμασα αλλά έχουν χαρακτήρα.

Την Κυριακή το πρωί επισκέφθηκα το 7o Φεστιβάλ Ερασιτεχνικής Οργανοποιίας που έγινε στον μικρό και ζεστό εκθεσιακό χώρο THE BOX, στην πλατεία Μαβίλη. Παρέες, κουβεντούλες και πηγαδάκια, φιλοφρονήσεις και κομπλιμέντα. Πως το ΄κανες ρε φίλε αυτό; Ε... απλό ήταν, ??? Κάθισα χωρίς να το καταλάβω 2 ωρίτσες, έκανα μάτι και δοκίμασα κορυφαίας ποιότητας όργανα και επέστρεψα για το Mugello και το Κυριακάτικο τραπέζι... χορτασμένος. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες τις οποίες και ανεβάζω. https://www.noiz.gr/index.php?action=gallery;sa=view;id=651 Στην είσοδο με υποδέχτηκαν τα μπουζούκια και μια παρέα που έπαιζε τα εκθεσιακά όργανα.

Με 'γεια! Καλή επιλογή και πολύ όμορφη. Η ηχογράφηση πολύ άνω του μετρίου, όπως και το ωραίο παίξιμο. Μια χαρά τελικά. Είδες με τι budget βγάζεις αξιοπρεπή ήχο; Διαβάζεις το manual και παίζεις καλά, αυτά που ήθελες να γράψεις. Αυτό είναι όλο. Καλοτάξιδα!

Οτι θες κάνεις. Αλλά με λουπες φυσικών οργάνων; Θα προτιμούσα συνθογενή όργανα γι αυτό. Μόνο εσύ το ξέρεις ότι είναι λούπες. Εγω ακούω μουσικούς να παίζουν φυσικά όργανα. Μα εδω είναι η δουλειά σου ηχολήπτη! ;) Γιατί ρε φίλε, θα πληρώσεις διόδια την επόμενη; Πολυ σοβαρά την παίρνουμε την ζωή νομίζω. ;)

Πολύ ενδιαφέρον τεστ ενός εργαλείου που διαθέτει κάθε στούντιο που σέβεται τον εαυτό του. Κυρίως για ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας και ταμπούρου λόγω του ηχητικού φάσματος στα μεσαία που καλύπτει, αλλά όπως θα δείτε και στο βίντεο έχει και άλλες χρήσεις. Το ένα είναι κινέζικο αντίγραφο των 10 δολαρίων. Το αυθεντικό καθώς και μια ακριβή αναβάθμιση του στα διπλάσια λεφτά απο την Funkenwerk. 10, 100 και 200 δολάρια αντίστοιχα. Προσωπικά στην κιθάρα θα χρησιμοποιούσα το Funkenwerk. Μεγαλύτερο headroom και λεπτομέρεια για τα αυτιά μου. Το SM57 σαφώς χρωματίζει την πηγή αλλά είναι και το ζητούμενο τις περισσότερες φορές. Η μαιμού που δεν έχει μετασχηματιστή στην σχεδίαση, ακουγεται αξιοπρεπώς για τα λεφτά της και αν το αγόραζα σαν Pyle και όχι... Shure (όπως αυτά που πουλάνε κάποιοι πονηροί) θα ήμουν υπερ ικανοποιημένος απο την απόδοση του.

Καλή αρχή με τις λούπες. Αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Απο σένα εξαρτάται τι θα βγει, αρκεί να μην πέσεις στην... λούπα και παίζεις προετοιμασμένα κομμάτια. Και βέβαια είναι δύσκολο να αντισταθεί κανείς να παίξει πάνω σε μια φοβερά εκτελεσμένη μπασοντραμολούπα απο βιρτουόζους. Το θέμα είναι να μην ξεχωρίζει αρνητικά το δικό μας. Άλλη λούπα κι αυτή... Εγω πάντως εκτιμώ και ταυτίζομαι με τα ακούσματα σου, καθ'ότι συνομήλικοι αλλά και με παρεμφερείς αναζητήσεις. Σχόλιο Βου: φίλε χαϊεντά... δεν μπορείς να μιλάς για master και να έχεις τα τύμπανα να ταξιδεύουν left - right και να αλλάζουν χώρους. Το ίδιο και η υπόλοιπη μπάντα. Αφου μελετάς, δώσε περισσότερη σημασία στην τρισδιάστατη παρουσία της μείξης, μπρος - πίσω, μέσα - έξω. Reverb, delay, compression, Panning και καλές πηγές είναι τα εργαλεία σου.

Εγω να διευκρινίσω πως η διασκευή που αναφέρομαι είναι των Ki:Theory όπως επισήμανες. Όμως... Βλέποντας το βίντεο που ανέβασε ο Haris θα έλεγα πως μέσα στην ατμόσφαιρα της εικόνας, δένει απόλυτα και φυσικά αναιρώ. Το σχολίαζα σαν τραγούδι μόνο και όχι σαν μουσική επένδυση ταινίας. Επίσης πατώντας επάνω της, εσείς το αποδώσατε ωραία μουσικά. Για το ηχητικό μέρος θα επιμείνω. Αν το δουλέψατε εσείς, ελαττώστε τις ψηλές συχνότητες ή δοκιμάστε άλλα ηχεία.

Εγω θα σταθώ στην αποτυχημένη διασκευή. Δεν είναι δυνατόν οι στίχοι αυτοί να ερμηνεύονται (να εκφράζονται) έτσι. Εδω απαγγέλλει ο/η τραγουδιστης κάτι άλλο. Σίγουρα δεν παρακαλάει τον σύντροφό του να του συμπαρασταθεί. :laugh: Οχι κι έτσι... Άκουσα στο ράδιο και το I feel good που έχει πει ο James Brown, σε μποσανόβα... δακρύβρεχτη! Τέτοια αποστασιοποίηση ερμηνείας και στίχου... I feel good... σνιφ :'( Υ.Γ. Ηχητικά ξυρίζει στα πρίμα όπως είπε ο dimsonic. Πάρα πολλά και ενοχλητικά.

Εμμμ... αυτό συζητάμε. Λίγο - πολύ όλα τα μοντέρνα προγράμματα έχουν τις ίδιες δυνατότητες. Μην συγκρίνεις παλιό Cubase με νέο Sonar. Ατυχές. Αλλά... 1. πόσο χρόνο θα σου φάει (έχεις να διαθέσεις; ) για να μάθεις στο νέο που είναι το καθε τι. 2. πόσα παλια projects έχεις ακόμα να τρέχουν στο παλιό και τι μπορείς να μεταφέρεις στο νέο. Ενω προχωρώντας στην ίδια πλατφόρμα (π.χ. Cubase) έχεις μόνο προσθήκες, ενω όλα τα άλλα κατατόπια του είναι σχεδόν όπως τα 'ξερες. Να μου πεις, το τσάμπα πρέπει να έχει κι ένα κόστος...

Γειά σου ρε sotirouba με τα ωραία σου!

Με ποια διαδικασία τα μετράς;

Αφού εσύ έχεις και τα δύο εγκατεστημένα και τα δοκιμάζεις. Γιατί δεν λες σε μας ποια είναι η άποψη σου; είναι εύκολη η μεταβίβαση από το ένα στο άλλο; Το περιβάλλον σε βοηθάει καλύτερα; εμφανισιακα πάντως προτιμώ το Sonar αν και δεν το εχω εγκαταστήσει.

Ωραίος ο χρωματικός συνδυασμός. Το αυτοκόλλητο χαρτί δεν το είχα σκεφτεί ποτέ σαν λύση. Πως είναι απο κοντά, στις γωνίες και την περίμετρο;

Μωρε μπράβο, παραγωγικότατος ο ΣΦ! Τα αραδιάζεις το ένα μετα το άλλο τα άσθματα. Έχεις την μανιέρα στον ήχο και δεν σου ξεφεύγει. Σφραγίδα. Η μελωδία του κουπλέ με ξένισε να σου πως την αλήθεια αλλά το ρεφρέν είναι καλό. Να τα εκατοστίσεις!

Τώρα το 'πιασες σωστά το θέμα. ;) Η σειρά βαρύτητας στο αποτέλεσμα έχει ως εξής: 1. Ενορχήστρωση 2. Μείξη 4. Μάστερ Υ.Γ. Ωραίο κομμάτι, φίλος!

Οχι ρε φίλε... μην πας σε θεωρίες συνωμοσίας και διαπλοκής. :laugh: Ο καθένας μπορεί να ανεβάσει στο Youtube ότι θέλει. Τεράστιες εντάσεις ή ψιθύρους. Ο αλγόριθμος του Youtube θα τα φέρει όλα στο ίδιο επίπεδο έντασης. Η διαδικασία αυτή όμως κάνει τα υπερσυμπιεσμένα... πουρέ και αφήνει να ακουστούν σωστά όσα έχουν διατηρήσει το δυναμικό τους εύρος (-13 lufs) στο master. Αυτά για όσους έχουν τα αυτιά για να την ακούσουν. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την έλευση του ψηφιακού domain στα 80'ς, όταν αποχαληνώθηκε κάθε περιορισμός λόγω αύξησης του δυναμικού εύρους. Kαι κορυφώθηκε μετα το 2000, όπου έπαψε να ισχύει η έννοια του VU meter μιας και όλοι μετράγαμε με Peak meters, περιορίζοντας τα πάντα στα top 3 db πριν το κάψιμο για να είναι ανταγωνιστικά σε ένα playlist. Λύθηκε όμως απο τις πλατφόρμες διακίνησης περιεχομένου που έθεσαν όρια για τον ίδιο λόγο. Για να υπάρχει ομοιογένεια στα δικά τους playlist. Αλλά αυτοί το έκαναν με προδιαγραφές. Γι αυτό και μόλις τον τελευταίο χρόνο ξεσκίστηκαν οι εταιρίες να φτιάχνουν VU meters, αφου μετρούν τον μέσο όρο. Δεν υπήρχαν σε software! Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε νέες εμπορικές δουλειές που δεν νομίζω να υπάρχει εκεί πρόβλημα αλλά μην ξεχνάς πως πρόκειται για πολύ πρόσφατη εξέλιξη (θετική) που μετράει σχεδόν ένα χρόνο. Ισως μιλάς για παλαιότερες δουλειές. Ασε δε που πάντα θα υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες.

Τυχαία νομίζεις το έγραψα το υπογραμμισμένο; ;) Πολύ σωστά το έχεις παρατηρήσει. Δύσκολα κρατάς το true peak. Θέλει δουλειά, παρατήρηση και επανάληψη μέχρι να βρεις τον μέσο όρο processing που θα σε ικανοποιεί.

Μα αυτό ΔΕΝ είναι μυστικό! Δεν υπάρχει ένα master. Θες σίγουρα ένα για iTunes που οι τύποι κατα παράδοση της Apple πρέπει να ξεχωρίζουν, οπότε πρέπει να είναι iTunes certified (!) ο μαστεράς και άλλο για Spotify, Youtube κλπ που όμως σε γενικες γραμμές αν δεν σου τρέχουν λεφτά απο τα μπατζάκια, κάνεις απλά ένα για streaming. Αλλο για CD που μπορείς να έχεις μεγαλύτερες εντάσεις και άλλο για το φρούτο που ξανάρθε στην μόδα, το βινύλιο (back to the future). Ετσι κι αλλιώς, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, το mastering είναι μια διαδικασία συμβατότητας με τα μέσα αναπαραγωγής. Το καθε ένα έχει τα όρια του και τις προδιαγραφές του. Κάτι που γνωρίζει ένα mastering house. Απο εκεί και πέρα αν η μείξη είναι χάι -χούι και υπολείπεται φασματικά μπορεί να "πειραχτεί" λίγο η τονική ισορροπία και να δοθεί λίγος πρόσθετος όγκος, απο ένα τρίτο σετ έμπειρων αυτιών (εδω προσθέστε και τις υπερβολές κάποιων έμπειρων). Προσωπικά θα έκανα μια γενική εκδοχή για streaming κάπου στα -13 με -16 Luff, no clipping, -1db peak σε 24bit lossless format. Καθόλου απλή άσκηση. Αυτό αρκεί για παρουσία online και ίσως να έκανα μια για CD. Άλλωστε πόσα CD κόβονται σήμερα;..

Εγω θα συμφωνήσω με τον χαχαχαχα στο εξής: Δεν μπορούμε να ασχολούμαστε όλοι με όλα και γι αυτό υπάρχουν ειδικοί. Οι άνθρωποι με παιδεία και σκεπτικό του τι είναι αυτό που πρέπει να πετύχουν ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ. Εξ άλλου το loudness war τελείωσε χάρη στα νέα κανάλια διανομής. Αν ανεβάσεις "bedroom mastered" κομμάτι σε itunes, Spotify, Youtube, Reverbnation, κ.α. με ένταση στον Θεό, λιώνεται απο τους δικούς τους αλγόριθμους και ακούγεται χάλια και παραμορφωμένα (αντι πιο εντυπωσιακά) σε σχέση με αυτά που τηρούν τις προδιαγραφές. Οταν όμως έχεις γράψει το κομματάκι σου και θέλεις να το ακούσεις στο αυτοκίνητο με τους φίλους σου και όχι απαραίτητα να το δημοσιεύσεις ή να δοκιμάσεις την τύχη σου στην αγορά, ένα τέτοιο εργαλείο σου λύνει τα χέρια. Αρκεί να θέτεις σαν reference σχεδόν όμοιες ενορχηστρώσεις. Και φυσικά είναι σημαντικό να κάνεις level match την αρχική σου μίξη με την mastered, για να καταλάβεις αν διόρθωσες ή κατέστρεψες.

...και γιατί να χρησιμοποιήσεις κανάλι στην Studiomaster τότε; Οταν υπάρχει ένα κουμπί για Phantom, πάει σε όλα τα κανάλια. Δεν χρειάζεται πειράματα. Θα το λέει και το manual.

Τα παλαιότερα μικρόφωνα ribbon λόγω του ότι σε αρκετές υλοποιήσεις η καλωδίωση τους δεν ήταν συμβατή, είχαν πρόβλημα με τα 48V και μπορούσαν να πάθουν ζημιά. Τα νεότερα μοντέλα δεν έχουν τέτοια προβλήματα όμως, κατα γενική εκτίμηση. Προσωπικά όμως δεν έχω χρησιμοποιήσει ribbon με phantom power και δεν έχω εμπειρία.

Ενδιαφέρουσα επιλογή! Μια χαρά ακούγεται παρα το γεγονός πως παίζουν αρκετά πράγματα στην μέση. Καλή ενορχήστρωση και EQ. Μια χαρά το ακούω στα Genelec.