"Αφεντικό", όπως τα λες είναι τα πράγματα.
Εμένα πάλι ποτέ δεν μου φάνηκε δύσκολο, γιατί πολλές φορές (ειδικά με καθαρό μπασαριστό jazzy ήχο) δεν παίζω με σηκώματα, βιμπράτο, κλπ.
Όμως το εντυπωσιακό εδώ, είναι ότι αλλάζει και το phrasing (οι τονισμοί, το contour της φράσης, και ενίοτε και τα ρυθμικά μοτίβα που χρησιμοποιεί) όταν αλλάζει ήχο ο κυριούλης.
Είναι όντως μεγάλη μαγκιά.