fusiongtr

Σαν ιδέα σκίζει. Προχώρα το άμεσα.

Ευχαριστώ πολύ mister myster_maze. :D Θα δούμε Σάμυ, πάντως χαίρομαι που σου άρεσε. Από τον Marathon και την σχολή του (την εναλλακτική) έμαθα κι εγώ. :D Μην τον ακούς. Έτσι τα λέει. ;) Δημήτρη Jack απογευματιάτικα! Στο Manchester! Πολυεθνικοί γίναμε βλέπω, μεγάλη ζωή ρε φίλε! ;D ;D ;D Να 'σαι καλά και να απολαύσεις την διαμονή σου εκεί. :)

AuditoryDriving και INSECT σας ευχαριστώ πολύ παιδιά. Βρε σεις, τι σας έπιασε να το ξαναγράψω? :D Δεν είναι εύκολο, τώρα είναι σαν να έφυγε κάτι από εκεί, ας πούμε ότι δεν είμαι σ' αυτό το mood, και είναι σχεδόν αδύνατο να τα καταφέρω. Στο μέλλον δεν ξέρω βέβαια, αλλά είναι κι άλλα θέματα που περιμένουν επεξεργασία (να δούμε αν και πότε). Μακάρι να τα πιάσω κι αυτά κάποια στιγμή.

Κύριε Ανέστη! Εσείς εδώ? :o ;D ;D ;D Τιμή μου και ευχαριστώ. Δηλαδή τι κατάλαβες? Γιατί θέλω, αλλά δεν μπορώ! Εγώ είμαι βρε Τέρυ (δεν έχω δίδυμο ;D ;D ;D), και αλήθεια σου έλεγα. Να 'σαι καλά ρε φίλε πολύ χαίρομαι αν το βρήκες ενδιαφέρον. Βρε αλήθεια μου λέτε ότι είναι καλό ή με δουλεύετε?

Νάσο μου ευχαριστώ πολύ. Ναι, βγήκε από κάπου εκεί μέσα σίγουρα, και είναι πραγματικά πολύ περίεργο αυτό (το να μην ξέρω τι παίζω αλλά να βγαίνει κάτι τέτοιο). Ray το τρίξιμο (και όχι μόνο) του όρθιου το ήθελε δεν λες τίποτα. Αν θέλεις είμαι σίγουρος ότι μπορείς να παίξεις και σε τέτοιο ύφος. :) Νέστορα σταμάτα τις κολακείες βρε! ;D ;D ;D ;D ;D Ευχαριστώ πολύ φίλε, ξέρεις ότι ο λόγος σου μετράει για μένα. :) chiego thank you.

Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ που το ακούσατε. @Ray: Δεν ήθελα τύμπανα καθόλου σ' αυτό. Εκτός κι αν εννοείς ηλεκτρική σκουπίτσα. Ένα αληθινό όρθιο μπάσο όμως.... @Πάνο, marioG542, geodimitri, Χρήστο, χαίρομαι που σας άρεσε και πραγματικά σας ευχαριστώ πολύ. @Σπύρο έχεις δίκιο για το "αμήχανο" του πράγματος. Δεν ήταν θέμα "μελέτης". Έγραψα το θέμα (που όπως είπα βγήκε εντελώς αυθόρμητα) και είχα το σόλο. Έπαιζα, έγραφα, αλλά δεν μου άρεσε τίποτα και τα έσβηνα όλα. Εχθές λοιπόν είπα να κάνω ότι και στο θέμα. Έπαιξα χωρίς να με νοιάζει τι και πώς, έγραψα δύο τρία, και κράτησα ένα, χωρίς πολλά πολλά. Όντως σήκωνε διορθώσεις, αλλά μετά θα το ξανασκεφτόμουν πάλι και θα τα έσβηνα όλα, οπότε.... ;D ;D ;D ;D Η αρμονία στο Β μέρος πάντως (όταν την έψαξα ;D ;D) είναι λίγο "γειά σου". ;D ;D ;D Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια (άκου εκεί "επιπέδου δισκογραφίας"). @Γιώργο είσαι αδερφός, να' σαι καλά. @"Αφεντικό" τι να πω! Τέτοια σχόλια από σένα με κάνουν και κοκκινίζω, αν και υπερβάλλεις. Ταπεινά ευχαριστώ.

Και "φοβάσαι" την Jazz? :o

Πρόσφατα έμαθα κάποια πράγματα που με συγκλόνισαν! Έπρεπε να τα βγάλω κάπως από μέσα μου αλλά δεν ήξερα πώς. Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία μια Κυριακή βράδι με συνφορουμίτη από την Βόρεια Ελλάδα, έγραψα αυτό το κομματάκι, που το αφιερώνω σε δύο νεογέννητα δίδυμα κοριτσάκια που δεν θα γνωρίσω ποτέ, και την υπέροχη μαμά τους, με την οποία είχα την τύχη να μοιραστώ κάποια πολύ σημαντικά χρόνια της ζωής μου. Τους εύχομαι να είναι πάντα καλά και ευτυχισμένοι, γιατί δεν αξίζουν τίποτα λιγότερο. Το κομμάτι είναι κάτι σαν "αυτόματη γραφή". Απλά έπιασα την κιθάρα, και χωρίς να ξέρω τι παίζω, βγήκε αυτό. Σαν να ήθελα κάτι να μου πω! Είναι όλο γραμμένο με το σκάφος μου, ένα ταπεινό αλλά πανέμορφο (και στην εμφάνιση και στον ήχο) Greg Bennett Jz-3. Το μπάσο είναι γραμμένο με midi κιθάρα και Edirol vst. Σας ευχαριστώ πολύ αν κάνετε τον κόπο να το ακούσετε. EDIT: Μην το σκέφτεστε, "χώστε μου". ? Twins.mp3

Ναι βρε Σπύρο μου, βγάλτα έξω από την κουβέρτα (βάθος), και φέρε τα όλα λίγο πιο μπροστά (προσωπική γνώμη είναι, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστή βέβαια, γούστα είναι αυτά). Πολύ πολύ όμορφο, και .... "Σπύρος" συνθετικά και παιχτικά. Δώσε φίλε!

Μόλις έφτασα από την δουλειά και συνυπογράφω τσόγλανε! :-* https://www.youtube.com/watch?v=8tByGTU4n68 https://www.youtube.com/watch?v=aPsEH1YtE2Y Και ο φιλαράκος του

Βρε Νικόλα, δεν σταματάς ποτέ να με καταπλήσσεις. Και μιλάμε για συνθέσεις με ούμπαλα τώρα, όχι παίξε γέλασε! Θεωρώ ότι αξίζεις πολλές πρωτιές ακόμα. ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ, όχι απλά για την πρωτιά, αλλά κυρίως για τις συνθέσεις, το μεράκι σου, και το ότι καταφέρνεις να τραβάς τα βλέμματα και την προσοχή ενός κοινού κάποιων άλλων μουσικών καταβολών σ' αυτό το φόρουμ, χωρίς ποτέ να δίνεις την παραμικρή ένδειξη του "εγώ μόνο, και σεις οι υπόλοιποι είσαστε για..." Δηλώνω fan.

Μεγαλοκοπέλες δέχεσαι? Εδώ είμαι.

Λιγότερο reverb στα βασικά φωνητικά, πιο μπροστά, με πίσω φωνητικά με reverb του κιαρατά, το ουυυυυυυυ απαραίτητο, και σκοτώ Σπύρο!

Βαθύ, ζεστό, "εσωστρεφή" ήχο, μάλλον θα κρατήσεις την 335 για μελέτη. :D

Σούπερ θα γίνει. Πω πω, πραγματικά custom jazz archtop, με τον μασίφ κέδρο. Αχ τι μου έκανες πάλι! Έχε υπ' όψιν σου ότι όποτε παίζω (ακόμα πιο σπάνια τον τελευταίο καιρό), παίζω με jazz σκάφος full hollow, με καπάκι spruce (έχει εξαιρετικό ακουστικό ήχο αν και το καπάκι δεν είναι μασίφ, γι' αυτό και η πρόταση μου για ηλεκτρακουστικό "εξοπλισμό" της κούκλας που θα φτιάξεις), αν και προτιμώ τον κέδρο, οπότε....μεσ' το μυαλό μου είσαι.

Εντάξει, εγώ πολλά σώβρακα δεν έχω, αλλά και όσα είχα μου τα πήρες τώρα Νάσο. :D ΜΑΣΙΦ ΚΕΔΡΟΣ καπάκι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πεθαίνω. Θα έχει center block (ή κάτι ανάλογο) ή θα είναι εντελώς hollow? Αν είναι εντελώς hollow, θα σου πρότεινα να βάλεις και πιετζο-ηλεκτρικό-κρύσταλο-μικρόφωνο-κάτι μέσα, γιατί ο ακουστικός της ήχος θα σπέρνει (το ξέρω από τώρα), και αν είναι δυνατόν και προενίσχυση για ακουστική, έτσι ώστε να μπορείς να μιξάρεις (στο παίξιμο) και ηλεκτρικό και ακουστικό ήχο ταυτόχρονα. Δηλαδή κάθε άνοιξη εσύ φτιάχνεις κιθάρα ρε φίλε? Αμάν.

Συμπληρώνοντας τον αγαπητό gvour, να συμπληρώσω ότι δεν "βλέπει" κλίμακες στην κιθάρα αλλά arpeggios, μου έδωσε την εντύπωση ότι γουστάρει πραγματικά πολύ να παίζει (δεν είναι απλά ένα επαγγελματικό θέμα γι' αυτόν), είναι πάρα πολύ έξυπνος και ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, καθώς και πολύ αισιόδοξος ("δεν μπορώ να παίξω κάτι με τον straight τρόπο, θα βρω πώς μπορώ εγώ να το παίξω με τον δικό μου τρόπο). Δεν απορρίπτει τίποτα (μίλησε για πράγματα που "δανείστηκε", από τον Dokken μέχρι τον Charlie Parker). Ένα επίσης χαρακτηριστικό σημείο του clinic, ήταν όταν είπε ότι τα δυνατά σημεία του καθένα, που μπορεί να του φαίνονται βαρετά επειδή είναι εύκολα γι' αυτόν, καλό θα ήταν να τα αναπτύξει και να τα χρησιμοποιεί όσο μπορεί περισσότερο, και όχι να επιμένει απαραίτητα στα κατ' αυτόν δύσκολα. Κι εγώ με την σειρά μου να ευχαριστήσω το noiz και τον φίλο μου gvour, που μου έδωσαν την δυνατότητα να παρευρεθώ σε ένα πολύ ενδιαφέρον event. EDIT: Ένα από τα κομμάτια που έπαιξε ήταν αυτό (το πρώτο instrumental που έγραψε αν θυμάμαι καλά) αλλά λίγο διαφορετικά (νομίζω). Greg Howe - Kick It All Over (1988) Πείτε μου ποιόν συμφορουμίτη σας θυμίζει (όχι απλώς θυμίζει) το θέμα και το παίξιμο (φτάνει να ακούσετε το βιμπράτο ;D)! :D

Πάνο και μαμώ τα παιξίματα! :D

Ευχαριστώ πολύ για την πολύ αναλυτική σου απάντηση.

Είναι πραγματικά πανέμορφο Γιώργο. ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ! Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι επ' ευκαιρίας. Έχεις γράψει ότι δεν προτιμάς τις dreadnought. Θα εκτιμούσα πολύ αν μπορείς να γράψεις τις αιτίες, καθώς και τις δικές σου προτιμήσεις σχετικά με τύπους ακουστικών, και γιατί τις προτιμάς . Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα.

..... έναν εαυτό, που κομμάτια του παλεύω κάποιο καιρό τώρα να ανασύρω στην επιφάνεια. Για μένα μιλάω Σταύρο, αν και "χρησιμοποίησα" δικό σου σχόλιο.

Βρε Γιώργο θα το πω δημόσια και όχι με προσωπικό μήνυμα. Κάποιος ακόμα (μετά τον τρισμέγιστο Gary Moore) που συντρόφευε τα πιο όμορφα χρόνια μας στις παραλίες του Πόρτο-Ράφτη (κιθάρες, μπύρες, κρασιά, ούζα) δεν υπάρχει πια. Πώς να ξεχάσω αυτά τα χρόνια (εγώ ψιλιχιππάκος)! Πώς να ξεχάσω ότι παίζαμε δύο κλασσικές το κομμάτι, κι όταν τελείωναν οι μπύρες και πήγαινε ο ένας να φέρει "προμήθειες", όταν γύριζε, έβρισκε τον άλλο να συνεχίζει το ίδιο κομμάτι, περιμένοντάς τον να έρθει να ξαναπιάσει την κιθάρα και να συνεχίσει να παίζει μέχρι το τέλος. Συγγνώμη για το offtopic. Το παίξιμό του ποτέ δεν με τρέλαινε (όχι ότι έχει σημασία, απλά θέμα προσωπικού γούστου, παιχταράς ήταν), όμως .... το προφίλ του σαν μουσικός ήταν κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Με τα κομμάτια του μεγάλωσα, έκλαψα, ήπια, έπαιξα, έζησα δηλαδή. Κι αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Είχα την τύχη να τον δω πολλές φορές, πολλάαααα χρόνια πριν όμως όλες. Ήταν και ο ίδιος ότι έπαιζε, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ. Σε ένα μάλιστα από αυτά τα Live (πολύυυυυ παλιά όπως προείπα), πέταξε μια χούφτα πένες στον κόσμο. Όλοι σηκώσαμε τα χέρια ψηλά μπας και πιάσουμε καμία (όμορφα χρόνια). Μια πένα λοιπόν, κάνοντας και γω δεν ξέρω πόσα γκελ σε παλάμες, κατέληξε στην δική μου και την έβαλα γρήγορα στην τσέπη. Το επόμενο πρωί που την είδα, έγραφε πάνω ALVIN LEE. Και το γράφει ακόμα. Παράξενη που είναι η ζωή, την πένα την έχω, ο ALVIN έφυγε! ΚΡΙΜΑ!

Με μέρα επίσημης κυκλοφορίας την χθεσινή (5 Μαρτίου 2013), ένα album ("People, Hell & Angels") με ακυκλοφόρητο υλικό του Hendrix. http://www.guitarworld.com/jimi-hendrixs-people-hell-angels-featuring-12-unreleased-studio-tracks-coming-march-5

Οι συνεργασίες του με τον Greg Howe σκοτώνουν.