Έπαθα ζημιά Νάσο μου με τον ήχο (εκτός από το παίξιμο που είναι από άλλο πλανήτη από άποψη φρασεολογίας, συναισθήματος, άνεσης, τεχνικής, φαντασίας, κλπ).
Αλλά ρε παιδιά, διακρίνω έναν Marshall από πίσω.
Τι διάολο, βγαίνει τέτοιος γλυκός, βαθύς, και στρογγυλός ήχος από Marshall και Les Paul (όσο και να παίξει κανείς με vol και tone της κιθάρας)?
Για δώστε λίγο φως.
Εκτός κι αν είναι διακοσμητικός σαν την τηλεόραση (που επίσης διακρίνεται στο σκηνικό). ;D ;D ;D