να χαίρεσαι που υπάρχουνε καλύτεροι, και να τους παραδέχεσαι. Αυτό νομίζω ότι σε κάνει όχι μόνο καλύτερο παίχτη (ο top κιθαρίστας, ντράμερ, μπασίστασ, πληκτράς κλπ κάποτε βαλτώνει) αλλά και καλύτερο άνθρωπο.
Δε νομίζω ότι υπάρχει μουσικός που να μην ένοιωσε κουλός ακούγοντας κάποιον άλλο. Κι εγώ νοιώθω κουλός κάθε φορά σχεδόν που ακούω μουσική... Και δεν είναι κακό, ούτε απαισιόδοξο. Στην τελική μουσική παίζουμε για να γουστάρουμε, όχι για να αναμετρηθούμε. Μάθε κι εσύ να παίζεις έτσι, αν σ αρέσει :D