Πολύ ωραίο θέμα φίλε....
Θυμάσαι πως ήταν (αν) είχες δεί τσόντα πριν την πρώτη σου επαφή ?
Θυμάσαι πως άκουγες εντυπωσιασμένος σας πιτσιρικάς τους απολυμένους φαντάρους να διηγούνται τις ιστορίες τους ?
Πόσα φιλιά είδες στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο πρίν το γευτείς ο ίδιος...
Πόσο ανέμελα ήταν όλα πρίν ανακαλύψεις κι άλλες πλευρές της ζωής ?
Τι θέλω να πώ ?
Ολα αλλάζουν για πάντα απο τη στιγμή που ασχολείσαι προσωπικά με τη μουσική.Το πως και πόσο φιλτράρεται απο το ποιός είσαι ΕΣΥ.
Για μένα γαμώτο λειτουργεί περίεργα.Θέλω δεν θέλω ακούγοντας κάτι που κάνει την καρδιά και το μυαλό να βγάζουν αστεράκια,εκείνη τη στιγμή αφαιρώ όργανα,αναλύω συγχορδίες κλπ. Ταυτόγχρονα απολαμβάνω - μη τρελλαθούμε - , αλλά είναι κουσούρι.Και όταν κάτι είναι πολυσχιδές και εντυπωσιακό,λες Οκ.Εκεί που σκύβεις ταπεινά είναι όταν λες "δεν το πιστεύω.....είναι δύο ακκόρντα"... μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει μουσικός επαγγελματίας η μή που δεν κάνει λίγο ή περισσότερο αυτή την ανάλυση τη στιγμή που ακούει.Αν ναι,τον παρακαλώ να με διδάξει... 8)