Σαμη Παραγκα

Οι τέλε φίλε είναι σα τα Χαμούνδ, ο Νέστορας επιμένει στα μουυυγκ

O "πατέρας" όλων ανεξαιρέτως των Χαμουνδ players αυτού του πλανήτη και ανεξαρτήτως μουσικού είδους σε ένα live ρεσιτάλ που ακόμα και σήμερα, 42χρόνια μετά την ηχογράφηση του, δίνει μαθήματα. Για όσους (αποκλείεται πλην εμού μέλος του ΝΟΙΖ να ήταν παρών) τότε ήμασταν στο Σπόρτινγκ Η Κάνηθος έχει αεράκι σήμερις? Ή Ξηρόβρυση είναι?

Παρασκευή βραδάκι μπας και ξεκουνίσετε κανά πωπό μαμπεμπεγοζγκόνιδες και προγκ δεινόσαυροι

Κατά παράφραση του ρητού της μισκο, η Τελεκάστερ, ΔΕΝ είναι κιθάρες. Οι κιθάρες, είναι Τελεκάστερ

Παίζει να είμαι ο τελευταίος άνθρωπας στη γη που θα συμφωνήσει σε κάτι με τον Μεθενίτη, αλλά επαέ έχει δίκιο. Κανένας μουσικός, δεν πρόκειται ποτέ να ακουστεί, έξω από τη ''γειτονιά'' του , αν δεν υπήρχαν παλαιότερα οι δισκογραφικές και τώρα τα σόσιαλ κλπες αηδείες δυστυχώς. Εκτός αν μιλάμε για προπολεμικά που οι άνθρωπες γίνονταν γνωστοί μέσω των πανηγυριών. Όσο για χρήματα, δεν γνωρίζω κανένα από τα παλιά γκρουπ 60-70-80 (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) που να απόλαυσαν το χρήμα από τη δισκογραφία τους και τις πωλήσεις δίσκων. Όλοι τα κονόμησαν από τις συναυλίες και τα αναμνηστικά. Δυστυχώς, δεν γίνεται να είσαι και μουσικός και ατζέντης και ηχολήπτης και παραγωγός και πλασιέ και δημοσχεσίτης. Ο μόνος που είναι απόλυτα αυτάρκης, είναι αυτός που παίρνει τη ''κιθαρούλα'' του και κατεβαίνει καθημερινά στην Ερμού ξέρω γω και τον μαθαίνει το χ κοινό που περνάει από εκεί. Αν αυτό σου αρκεί, εγώ μαζί σου, άλλωστε κι εγώ, είτε από ανικανότητα, είτε από έλλειψη ιδιαίτερης ζέσης, δεν απόκτησα ποτέ δισκογραφία και δεν πρόκειται Απολαμβάνω τις μουσικές μου συντροφιά με 5-6 άνθρωπες που θα πέσουν πάνω τους και θα τους αρέσουν και τέλος

Είχα πάρει μια Αφίνιτι Τέλε πριν 14 χρόνια, τόσο κράτησε, το καλοκαίρι άλλαξα κλειδιά-ηλεκτρικά, γιατί είχαν σκορπίσει και πέρασα και 2 μαγνήτες τζετ, σύνολο 500γιούργια+180 που την είχα πάρει 680. Αν κι εσύ τις θες τις μπουθάρες για τον οπλομαστό Δεν με αρέ δια ταύτην μπουθάρα το σανμπερστ

πως το λέτε εσείς ρε πιδίμ, μπαμς και ντράσο

Οι φωνές μου ακούστηκαν πειραγμένες, όχι ψεύτικες, βαριά επεξεργασμένες. Πέραν αυτού το άσΘμα μου είναι αδιάφορο, θυμίζει κάτι σούπες του 80 συνήθως μαύρων συνθετών. Προσωπική άποψη και φυσικά το να βγάλεις έναν οδηγό για έναν υποψήφιο τραγουδιστή/στρια, ακούγεται ενδιαφέρον, αλλά απ την άλλη, ίσως κόψει και τον αυθορμητισμό του και τον περιορίσει, αν δεν είναι ισχυρή προσωπικότητα. Εξαρτάται βέβαια απ το τι ζητάει ο εκάστοτε συνθέτης απ τους μουσικούς του, ειδικά κιόλας αν πρόκειται για μια κι έξω συνεργασίες και όχι μέσα σε ένα σταθερό σχήμα που η σύνθεση εξελίσσεται από ομάδα παιχτών

Αν σκοπός του μάστερινγκ είναι να ακούγεται κάτι ευχάριστα σε οποιοδήποτε μέσο αναπαραγωγής και επαέ που βρίσκομαι, ακούω από ένα λαπιτόπι με μια σύγχρονη αυτιά ανάμεσα στα δυο, χωρίς να διακρίνω ιδιαίτερες διαφορές, θεωρώ πως το Α με φαίνεται ολίγον τι λαμπρότερο. Όχι καλύτερο , ή χειρότερο, γιατί απλά μου είναι αδιάφορο το πόνημα

ο ΠΜ με τη δραχμή?

Όλη σου η συνεισφορά επαέ μέσα, βασίζεται σε αυτό τον συλλογισμό- ''η σκοπιμότητα ύπαρξής των,ποια λειτουργικότητα ύπαρξης και σε ποιο κοινό απευθύνονται.'' Μπλέκεις ΠΑΝΤΑ την αυστηρή ορθολογιστική ματιά ενός Κατασκευαστή-εφευρέτη-επιστήμονα, ενός ''προιόντος'', με την αποδοχή του απ το κοινό, μέσω της μεσολάβησης των διαφημιστών, των ''εμπόρων'' και του θυμικού του εκάστοτε καταναλωτή, στο οποίο χτυπάει τη πόρτα, πρώτη η ανάγκη του εμπόρου να πουλήσει τη πραμάτεια που επένδυσε για να βγει στη παραγωγή και κάπου, πρέπει να ρεφάρει. Τα μηχανήματα, είτε αναπαραγωγής, είτε δημιουργίας τέχνης ασφαλώς και παίζουν ρόλο σημαίνοντα, αλλά όχι μείζονα . Αυτή η απολυτότητά σου στην άποψη, που πρέπει αξιωματικά, να μετατραπεί σε θεώρημα...

Δουλεύω σε εταιρία που αποστέλλει με μεταφορικές σε πελάτες μας σε όλη την Ελλάδα. Όταν κάποιος πελάτης αναφέρει ότι λείπουν πράγματα από το δέμα, η πρώτη ερώτηση είναι σε τι κατάσταση ήταν το δέμα που παρέλαβε, σπασμένο, ανοιγμένο κλπ. Η επόμενη κίνηση, αν το δέμα είναι εντάξει, είναι να ελέγξουμε απ το καταγραφικό τη κάμερα του συσκευαστή που ετοίμασε τη συγκεκριμένη παραγγελία. Οι σοβαρές εταιρίες, δεν έχουν λόγους να παίξουν ''αστεία'' παιχνίδια

Εγώ ακούω μουσική, δεν ακούω βιρτουόζους άσχετα αν κάποιες φορές καταλαβαίνω ότι κάποιος παίζει ''άπαιχτα'' πράγματα στο όργανό του. Και επειδή αναφέρθηκε πως ''εγώ'' που δεν μπορώ να παίξω πάνω από 3 ακόρντα μιλάω, θα συμπληρώσω πως τώρα που δεν έχω μπάντα, προτιμώ να πάρω 2-3 παιζάκια που ξέρουν καλή μπάλλα για να γράψω με τη μία στο στούντιο. Αν όμως είχα τη δυνατότητα να έχω μπάντα-που είχα-το προτιμώ, γιατί μου αρέσει να παίζω και να εξελίσσω, έστω και με αυτά τα λίγα που ξέρω τη μουσική μου, συντροφιά με φίλους στο παρείστικο που με τη πάροδο του χρόνου, πιάνουμε στον αέρα ο ένας τον άλλο κι ας μην είμαστε σπουδαίοι μουσικαράδες. Υπ αυτή την έννοια προτιμώ τον ντράμμερ των Who-Stones-velvet underground κλπ, παρά τον εκάστοτε σεσσιονά που τυγχάνει να μπορεί να παίξει 1000ηχα

Επιτέλους ανακάλυψα τη φάτσα μου στο οβίνδεο

Μέταλλα δεν ακούω, μα φωνή gvour και μπουθάρα Δέλτας, εγγύηση

έΝΑ edge και όβερ

Να διδάσκεστε εκ του ευαγγελίου

Η εκδίκηση της μισοριξιάς, όλες ωδειακές, με το τρόπο τους ΥΠΕΡΟΧΕΣ

Εκεί γύρω στο 5 λεπτό, ακούγεται μια βαθειά...ουδείς εκ των νοιζάδων ημπορεί να παίξει αυτό το ''αστείο'' σόλο Θέλει ψυχή