panagiotis

παπαριά.....Το artwork άθλιο και γενικά κακό σαιτ.......:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: www.clickclickclick.com και τα μυαλά στα κάγκελα ρεεεεε............ :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Παιδιά έχουμε και τις αγγελίες.....Προς Θεού! Ε μη τα πετσοκόβουμε τα threads ρε γαμώτο μου!!!!

είσαι βλάσφημος.... Δεν έχει βγει καλύτερο σαιτ......Λιώσιμο λέμε! και σε δυο μέρες θες καινούριο mouse..... :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

άκυρο

Πάρη καταπληκτικό! Φοβερή η γραμμή σου και το κοφτό σου παίξιμο δένει φοβερά. Φυσικά το κομμάτι είναι του delta και αυτός μάλλον θα είναι ο αρμόδιος να μας πει πώς το θέλει. Πιστεύω πως μπαίνεις σωστά πάντως....Btw το jazz τα σπάει! Ιδανικό! άντε να δούμε και εμείς οι καφρούλιακες πότε θα πάρρουμε κανα μπάσο της προκοπής..... :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

ψύλλους στ 'άχυρα.... :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: χωρίς πλάκα δύσκολο αυτό που ζητάς....Στείλε ένα μειλ στον Καββαθά και καθάρισες ρε συ...... :lol: :lol: :lol:

ποιο ρικ; αυτό που έδωσε σε μένα; Ξεχάστε το! Να ορίστε.... :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Βtw πολύ καλό το κομματάκι σου delta.....και με μπάσο θα σπέρνει απλά!

Harilatron περιμένουμε το review για το σουηδικό junk food.....Δεν ξεχνώ....:lol: :lol: :lol: :lol:

Mα τι γίνεται; Κανείς δεν έχει επιρροές; έστω μία βρε αδερφέ.....

(Το εν λόγω thread απευθύνεται αυστηρά προς μπασίστες.....εκτός κι αν σας επηρέασε στα bend ο Wooten (προς κιθαρίστες), ή στα blastbeats ο Harris (προς ντράμερ) ή στο solo με hammond ο Pastorius (προς πληκτράδες).....:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: ) Ποιοι ήταν, είναι και θα είναι οι μπασίστες που επηρέασαν το παίξιμό σας, τον ήχο σας, το στυλ, τις απόψεις σας για τον ρόλο του μπάσου σε ένα γκρουπ; Που σας έβγαλαν από τα όρια που, νομίζατε ότι, ήσασταν καταδικασμένος να είστε, όσον αφορά τις δυνατότητες που έχετε κρατώντας ένα μπάσο στα χέρια σας και το τι μπορείτε να πετύχετε ηχητικά και παιχτικά με αυτό. Ποιοι είναι οι άνθρωποι που ξυπνάτε κάθε πρωί και κάνετε μια προσευχή και για αυτούς (:lol:) για αυτά που σας έδωσαν να καταλάβετε; Ποιους λοιπόν, θα ευγνωμωνείτε όταν θα παίρνετε Grammy για το δίσκο της χρονιάςq (:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:) Ξεκινώ εγώ..... Oι δύο τεράστιες επιρροές και αστείρευτες πηγές έμπνευσης που συν των άλλων με έκαναν να ασχοληθώ με το μπάσο και γενικά επηρέσαν το παίξιμό μου και μου δίδαξαν (ελλείψει δασκάλου) σχεδόν τα πάντα για αυτό....είναι οι: John Myung και Steve Harris. Επίσης ένα μεγάλο respect και ευγνωμοσύνη στους τρισμέγιστους παιχταράδες του οργάνου αλλά και συνθέτες: Scott Reeder - απλά εκπληκτικός, τέλειες μπασογραμμές σε τραγούδια του πιο βαβουριάρικου είδους μουσικής όλων των εποχών. (ένα reunion ζητάμε ρε μάγκες, κακό είναι; :() Σάββας Μπετίνης - ποιος είπε ότι σε death-ιές δεν ταιριάζουν πολύπλοκες μπασογραμμές, fretless μπάσο και εκπληκτικό feeling; Ω, ναι ο Σάββας το κάνει με τον πιο απίστευτο τρόπο. Απ την πρώτη φορά που τον άκουσα απλά κόλησα. Βilly Gould - Με έκανε να αγαπήσω το σλαπ. ΟΚ το τελειωτικό χτύπημα ήταν από τον Wooten και τον Marcus Miller αλλά ο Billy είναι το κάτι άλλο. Τον παρακολουθώ μόνο στους FNM όπου έβαλε το funky style του και ταίριαξε 100%. Θεός! Sharlee D 'Angelo - Ομολογώ ότι τον παραδέχτηκα στους Beggars. Αλλά και στους Arch Enemy ήταν συν τοις άλλοις καινοτόμος. Όχι, δεν είχα ξανακούσει τον χαρακτηριστικό Rickenbacker ήχο βουτηγμένο σε overdrive-distortion-και-δε-συμμαζεύεται σε death μπάντα. Στους δε beggars ήταν δυνατό να μην ταιριάξει στον 70's ήχο τους; Κristoffer Gildenlow - Μαζί με τον Myung ίσως οι πιο ολοκληρωμένοι μπασίστες που έχω ακούσει. Ο τύπος δεν υπάρχι τεχνική σε μπάσο που να μην έχει αναπτύξει. Τρελός παιχταράς! Mike LePond - Τρομερός progressive μπασίστας. Αν δεν ήταν ελαφρώς μονοδιάστατος στο παίξιμό του θα ήταν ακόμα καλύτερος....:) Κατά τ 'άλλα εξαιρετικός. Μartin Mendez - Πολύ καλός! Παίζει με το signature model του Marcus Miller και αυτό λέει πολλά για τις ρίζες του ηχητικά. Πολύ jazz παίξιμο στο damnation και αυτό δείχνει ότι δεν είναι σταθερός παιχτικά αλλά εξελίσεται. Ταίριαξε την επιθετικότητα των opeth με τον γλυκό ήχο του Fender του. Respect. Ward Evans – ¶λλος ένας εξαιρετικός prog-και-όχι-μόνο μπασίστας. Εξαιρετικές δουλειές με Psychotic Waltz και εννοείται τρομερές μπασογραμμές. Carl Cadden-James – Ένας επίσης ολοκληρωμένος και εξαιρετικός σε όλους τους τομείς παίχτης. Είτε παίζει με fretless είτε με το Ovation Magnum του βγάζει ένα απίστευτο αποτέλεσμα. Και κάποιοι πιο… all time classic: Roger Waters (τι περιμένετε να σας πω;), Roger Glover (μακράν ο αγαπημένος μου μαζί με Geddy Lee από τους 70Άs μπασίστες), Geddy Lee (τα είπαμε) και Bob Daisley (απ τους λιγους «πενάτους» που με έπεισαν….) Αυτά τα ολίγα….. Σειρά σας….

Πω' date='πω τι μαματο που'ναι το κεμπαπ στην Oxford Street (OASIS λεγεται) κοντα στο Tοτεναμ Κορτροντ ,φανταζομαι το εχεις επισκευθει....βρωμας αρνιλα 2 μηνες μετα!!! :lol: :lol: :lol: :lol:[/quote'] Nαι με μπόλικο ξύδι και σως μέντας!!! Μετά πρέπει να κατουράς από το μπαλκόνι από τη βρώμα!! :lol: :lol: Καλά...τα κιμπάπια είναι must για το πολύ μία φορά στην Αγγλία. Αλλά τους προλαβαίνω και δεν βάζουν ξύδια και αηδίες. :lol: :lol: Την άλλη βδομάδα θα σας κάνω review για το Σουηδικό junk food. Να το ποστάρω εδώ ή στο "recording" (πνευστά ... κλπ)? :lol: :lol: το πες και μόνος σου....Στο reviews ντε.... 8) :lol: :lol: :lol: :lol:

μέχρι πρόσφατα τις έβγαζα όλες μαζί στο μπάσο μου το καθάριζα και ήμουν άρχοντας, αλλά την τελευταία φορά παρουσίασε πρόβλημα (το μπράτσο) και το 'κοψα....

A ρε flea.....Θες να μας ξεκάνεις πριν την ώρα μας;;;:lol: :lol: :lol: :lol: Απίστευτο μπάσο φίλε και αν παίζεται και ακούγεται τόσο καλά όσο φαίνεται θα σπέρνει το μπασάκι....Φτείστε το μη το ματιάσουμε..... Καλόπαιχτο! να φανταστώ ότι μετά από αυτό, το ρικ δεν έχει θέση στο gear σου, γι'αυτό come to δώθε....:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

βρε παλουκάρι που το βρήκες το antonis;

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: αυτά είναι.... 8)

και σκέψου λίγο πόσοι και πόσοι θα το έχουν και θα το έχουν κάνει......Μιλάμε για τον ορισμό της παραπληροφόρησης........

στο καλύτερο το κοψες....Έλα δώσε λεπτομέρειες...Ενδιαφέρομαι....... 8) :lol: :lol: :lol: :lol: [/b]

Και η αποθέωση (από το kithara.gr)..... Έχω ακούσει κατά καιρούς και διάφορες απόψεις για το πώς πρέπει να στηρίζεται η κιθάρα. Καταρχήν: Σε καμία περίπτωση δεν κρεμιέται στον τοίχο! Το έχω δει όχι μόνο σε μαγαζιά (όπου το κάνουνε για «εφέ» σε κιθάρες που δεν παίζει κανείς) αλλά και σε σπίτι σε κιθάρα που παίζεται καθημερινά σχεδόν! Αν η κιθάρα στηρίζεται από κορδονάκι π.χ. στα κλειδιά τότε το βάρος καταμερίζεται δυσανάλογα στο μπράτσο έτσι ώστε αρχίζει και στραβώνει η ταστιέρα. Έχω δει κιθάρα που είναι «ξεχασμένη» σε τοίχο ταβέρνας εδώ και λίγες δεκαετίες, και κατεβαίνει από εκεί μια φορά το χρόνο το πολύ. Το μπράτσο της ήτανε απαράδεκτο! Στο τέταρτο-πέμπτο-έκτο τάστο ανέβαινε, στη συνέχεια χαμήλωνε και μετά το έντεκα ανέβαινε και πάλι. Και το τρίξιμό της ήταν απαράδεκτο. Ακόμη παρατήρησα και κάτι άλλο. Στις χορδές ΣΟΛ και ΡΕ το τρίξιμο των χορδών ήτανε πολύ πιο έντονο. Ξανακοίταξα πιο προσεκτικά την κιθάρα και είδα ότι στο κέντρο της ταστιέρας και στα τάστα 4-5-6 η κιθάρα φούσκωνε ακόμη περισσότερο. Αυτό ωστόσο δεν μπόρεσα να το εξηγήσω. Κάτι πρέπει να συνέβαινε με τις τάσεις που αναπτύσσονται. Αν γνωρίζει κάποιος παρακαλώ ας μου απαντήσει. Για να καταλάβετε πόσο έντονο ήταν το σκέβρωμα, πατούσα τέταρτο τάστο στη χορδή ΣΟΛ, και αντί να βγει «ΣΙ» έβγαινε «ΝΤΟ» με τρίξιμο και στο 5ο τάστο πάλι «ΝΤΟ» έβγαινε (καθαρότερα όμως)! Αυτό οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι οι τάσεις που αναπτύσσονται είναι εντονότερες σε επιμέρους σημεία και λιγότερο έντονες αλλού, όταν το σημείο στήριξης είναι τα κλειδιά και η κιθάρα είναι στον αέρα σε κατακόρυφη θέση. Για το λόγο αυτό λοιπόν είναι σημαντικό η κιθάρα να φυλάσσεται πάντα στη θήκη της και να στηρίζεται οπωσδήποτε και το μπράτσο. Συνδυάστε πολύ απλά τον αυχένα του ανθρώπου με την ταστιέρα. Τόσο πολύ προσοχή θέλει το μπράτσο. Έχουν αναπτυχθεί θέματα για το κατά πόσο πρέπει η κιθάρα να κάθεται με τις χορδές προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Και οι δύο θέσεις είναι λάθος! Αν η κιθάρα είναι «γυμνή» και την έχετε ξαπλωμένη πάνω σε ένα καναπέ ή σε ένα κρεβάτι, τότε το μπράτσο είναι στον αέρα και δεν βρίσκεται σε σταθερή θέση. Είτε λοιπόν είναι με τις χορδές προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, γίνεται ζημιά καθώς σκεβρώνει το μπράτσο. Το ιδανικό είναι να φυλάσσεται η κιθάρα μέσα στη θήκη της, αλλά σε θήκη που συγκρατεί το μπράτσο. :? :? :? :? :? :? :? :? :? :? :? :? :?

τελικά δε του πες....Να σου τυλίξει την ξανθιά ή μένεις παραδοσιακός; :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Aπίστευτο στυλ, παίξιμο και ήχος!! δεν τον χορταίνω τον τύπο λέμε.....

Petrucci στα drums, Portnoy στο μπάσο, Myung στα keyboards, Sherinian κιθάρα... ..

τρομερος ... τι μπάσο έχει

Aπ 'το σαιτ του Οικονομάκη.... ΠΡΟΦΥΛΑΞΤΕ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΑΣ ΟΡΓΑΝΑ 1. Η ΦΥΛΑΞΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΗΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ. Αν η κιθάρα σας έχει παιχτεί πριν την αφήσετε μόνη της θα πρέπει να την σκουπίσετε από τον ιδρώτα που έχει μείνει επάνω της. Όσο καλά κι αν σκουπιστεί όμως πάντα μια ποσότητα υγρασίας παραμένει επάνω της. Αν λοιπόν η επόμενη κίνησή σας είναι να την κλείσετε σε θήκη ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ!! Η υγρασία αυτή φυλακίζεται μέσα στην θήκη σας και καθώς εξατμίζεται δημιουργεί ένα νέφος όξινο που μόνο ζημιές προκαλεί. Να λοιπόν γιατί τα μεταλλικά σας μέρη απόχτησαν μικρές τρυπίτσες και ξεφλουδίζουν, γιατί τα ποντεσιόμετρά σας άρχισαν από νωρίς να κάνουν θορύβους, γιατί σκούριασαν οι βίδες και τα τάστα σας και γιατί η κιθάρα σκεβρώνει αδικαιολόγητα. Η κιθάρα μπαίνει μέσα στην θήκη μόνο για σύντομη μεταφορά ή για μακροχρόνια φύλαξη αφού έχουν περάσει πολλές ώρες από την τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε. Φυσικά, δεν ιδρώνουμε όλοι το ίδιο και πολύ σχολαστικοί σε αυτό το θέμα πρέπει να γίνουν αυτοί που ξέρουν ότι έχουν υγρά χέρια. Οι υπόλοιποι έχετε το νου σας και χειριστείτε το προσεχτικά. Αν την κιθάρα σας την χρησιμοποιείτε καθημερινά τότε να την έχετε έξω από την θήκη και αν σκονίζεται μπορείτε απλά να την ξεσκονίσετε! 2. Όταν δεν χρησιμοποιείτε την κιθάρα σας να την έχετε μπρούμυτα. Αυτό θα βοηθήσει το μανίκι να αντισταθεί στην τάση των χορδών και έτσι απομακρύνεται η μέρα που θα στραβώσει. Προσοχή όμως να μην πιέζονται οι χορδές από σκληρά υλικά για να μην σημαδεύονται τα τάστα σας. Ποτέ μην χαλαρώνετε ή αφαιρείτε τις χορδές επειδή δεν θα χρησιμοποιήσετε για καιρό ένα όργανο. Κίνδυνος να ΅ΆστρίψειΆΆ το μανίκι. Το ξύλο είναι ζωντανό υλικό. Πάντα έχει τάσης μετακίνησης. 3. Αν έχετε ακριβά ακουστικά όργανα επενδύστε στην αγορά ενός υγρόμετρου. Τοποθετήστε το στον τοίχο που βρίσκετε στον ίδιο χώρο με αυτά και παρατηρήστε για καιρό τις ενδείξεις του. Αν δείτε ενδείξεις ακραίες ( κάτω από 40% ή πάνω από 60% ) ή έντονες μεταβολές κατά την διάρκεια της ίδιας ημέρας συμβουλευτείτε έναν ειδικό. Η κιθάρα σας κινδυνεύει να σπάσει ή να φουσκώσει. Μην αφήνετε τα όργανά σας σε μέρη που μπορεί να υποφέρουν είτε από έντονη υγρασία είτε από έντονη ξηρασία. Μην τα αφήνετε κάπου που μπορεί να τα δει για ώρα ο ήλιος. Μην τα αφήνετε μέσα σε αυτοκίνητα. Αν επιστρέψατε στο σπίτι και η θερμοκρασία είναι πολύ διαφορετική από αυτή που το όργανο συνήθισε δώστε του χρόνο να προσαρμοστεί. Αφήστε το μέσα στην θήκη του για ώρα και μετά ανοίξτε την λίγο να κυκλοφορήσει αέρας με την νέα θερμοκρασία. Μετά από λίγη ώρα ανοίξτε εντελώς την θήκη. Στο εμπόριο υπάρχουν έτοιμες συσκευές που τοποθετούνται μέσα στην θήκη και ρυθμίζουν την υγρασία. Διαβάστε προσεχτικά τις οδηγίες χρήσης. Πάλι όμως, να έχει στεγνώσει το όργανο από τα χέρια σας. Όλα αυτά για κάποιους θα φανούν υπερβολικά αλλά η ζημιά μια φορά γίνεται….

ο cos_dr το έκοψε....το κανονικό άρθρο είναι αυτό, το οποίο όχι δεν έγραψα εγώ όπως θα φανταζόσαστε.....:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Σε ένα κράτος πραγματικά φιλελεύθερο και δημοκρατικό, η αξία του ανθρώπου αποτελεί την υπέρτατη αξία, το υπέρτατο έννομο αγαθό. Η κατοχύρωση της αξίας του ανθρώπου στο άρθρο 2 παρ. 1 του Ελληνικού Συντάγματος δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό και σε καμία επιφύλαξη νόμου ούτε επιτρέπει εξαιρέσεις στο πλαίσιο ειδικών εξουσιαστικών σχέσεων. Δεν υπόκειται ούτε σε αναθεώρηση ούτε η ισχύς της δύναται να ανασταλεί κατΆ άρθρο 48 παρ. 1 του Συντάγματος. Αντίθετα, η αξία του ανθρώπου αποτελεί το απώτατο όριο οποιουδήποτε περιορισμού ατομικού δικαιώματος που επιτρέπει το Σύνταγμα, είτε αυτός αναφέρεται στο περιεχόμενο είτε στους φορείς του δικαιώματος. Η αξία του ανθρώπου αφορά στον πυρήνα της ανθρώπινης προσωπικότητας. Γιατί όμως το Σύνταγμα θέτει τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου όχι απλά ως υποχρέωση ούτε ως πρωταρχική υποχρέωση αλλά ως την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας; Τι είναι αυτό που οδήγησε τον συντακτικό νομοθέτη να θέσει την αξία του ανθρώπου υπό προστασία απόλυτη, έξω και πέρα από οποιονδήποτε περιορισμό ή στάθμιση δικαιωμάτων ή εξαιρέσεις για λόγους (υπέρτερου) δημοσίου συμφέροντος; Πώς είναι δυνατόν η αξία του ανθρώπου να μην επιτρέπεται να προσβάλλεται ούτε καν σε καιρό πολέμου οπότε τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η υπόσταση του Λαού και του Έθνους; Η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Ελληνικού Συντάγματος ακολουθεί την αντίστοιχη διάταξη του ισχύοντος Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συντάγματος (1949), ο συντακτικός νομοθέτης του οποίου έχοντας ζήσει την απαίσια εμπειρία της καταπατήσεως της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, ήταν ο πρώτος που διεκήρυξε γενικά το απαραβίαστο αυτής και την υποχρέωση κάθε κρατικής εξουσίας να τήν σέβεται και να την προστατεύει. Εφόσον, λοιπόν, η αξία του ανθρώπου αποτελεί την καταστατική αρχή της έννομης τάξης και το ίδιο το Σύνταγμα και μάλιστα η μορφή του ελληνικού πολιτεύματος διέπονται από τον σεβασμό και την προστασία της, και η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας πρέπει να νοείται και να ερμηνεύεται υπό το φως του σεβασμού και της προστασίας της αξίας του ανθρώπου. Σε διαφορετική περίπτωση, ανοίγει ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό καθώς η λαϊκή κυριαρχία σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων εν γένει αλλά και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ειδικότερα οδηγεί νομοτελειακά στην (εκούσια) δουλεία, στην εκμετάλλευση του λαού από τους ηγέτες του, οι οποίοι επικαλούνται μεν τα συμφέροντα του λαού εννοώντας όμως τα δικά τους συμφέροντα ή τα συμφέροντα μιας «νομενκλατούρας», όπως συνέβη στα σοσιαλιστικά κράτη της Ανατολικής Ευρώπης μέχρι την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού (1989). Ο σεβασμός, λοιπόν, και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν το απώτατο κριτήριο της πραγματικής Ελευθερίας και Δημοκρατίας. Πέρα όμως από την νομική διάσταση του θέματος, η οποία κατά την (ορθότερη) άποψη κάποιων δεν είναι η πλέον σημαντική, ας εξετάσουμε, εν συνεχεία, την φιλοσοφική διάσταση της αξίας του ανθρώπου. Ας αφήσουμε κατά μέρος το νομικό ον και ασχοληθούμε με το νομικό δέον. Γιατί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια πρέπει – αν πρέπει – να τίθεται μακράν υπεράνω όλων των άλλων εννόμων αγαθών; Εν προκειμένω, αξίζει να πούμε δυο λόγια για το παράδειγμα του Νόαμ Τσόμσκι, οι ιδέες του οποίου δεν θα είχαν την βαρύτητα που έχουν αν ο ίδιος δεν ακολουθούσε έναν τρόπο ζωής που να ανταποκρίνεται σε αυτές. Ο Νόαμ Τσόμσκι επέλεξε ευθύς εξαρχής να συμπαραταχθεί με το μέρος των χαμένων, να σταθεί απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, να συμπορευθεί με λαϊκές οργανώσεις, αδέσμευτες αναρχικές ομάδες, ανοιχτά αντιεξουσιαστικά κινήματα, προβληματισμένους και απελπισμένους ανθρώπους, με πρόσωπα που μάχονται υπέρ της αλλαγής του σύγχρονου κόσμου στην κατεύθυνση της δικαιοσύνης και του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου ενάντια στους ισχυρούς, στους νικητές, στους εξουσιαστές, οι οποίοι επιβάλλουν την δική τους βούληση σε βάρος των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Ο Νόαμ Τσόμσκι, ως καθηγητής σε ένα από τα σπουδαιότερα πανεπιστήμια των Η.Π.Α., είχε την πραγματική δυνατότητα να ζήσει μία απρόσκοπτη και άνετη ζωή με σημαντικές υλικές και συμβολικές απολαβές. Και, παρΆ όλα αυτά, επέλεξε να αφιερώσει την ζωή του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καταγγέλλοντας την καταπάτηση του Αμερικανικού Συντάγματος από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., εναντιούμενος στις άδικες επιθέσεις της χώρας του σε βάρος των ανίσχυρων λαών της γης, στις διώξεις και εκτελέσεις των αδύναμων ανθρώπων. Γιατί όμως ο Νόαμ Τσόμσκι αλλά και πολλοί άλλοι άνθρωποι σαν κι αυτόν -δυστυχώς, όμως, όχι τόσοι ώστε να είναι αρκετοί προκειμένου να υπάρχει Ελπίδα για πραγματική αλλαγή του κόσμου προς το καλύτερο - επέλεξαν, επιλέγουν και θα επιλέγουν να ζουν την ζωή τους κατΆ αυτόν τον τρόπο; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι δύσκολη αν αναλογιστούμε ότι το να δέχεσαι με αδιαφορία τη μοίρα άλλων ανθρώπων οι οποίοι αδικούνται και μάλιστα βαρύτατα ή χρησιμοποιούνται ως κτήνη ή ως αντικείμενα, σημαίνει ότι δεν έχεις πολιτισμό, δεν έχεις ευαισθησία στα δικαιώματα του ανθρώπου. Δικαιώματα του ανθρώπου σημαίνει σεβασμό στην αξία του ανθρώπου, στην αξιοπρέπειά του, στο δικαίωμά του να ζει μία ζωή αντάξια του τι είναι ο άνθρωπος. Το δικαίωμα στην αξία του ανθρώπου είναι, λοιπόν, το δικαίωμά του να ζει μία ζωή αντάξια του τι είναι ο άνθρωπος. Και παραίτηση από τον απαραβίαστο αυτόν πυρήνα δεν νοείται καθώς θα ισοδυναμούσε όχι με πραγμάτωση της ελεύθερης βούλησης ούτε με άσκηση της ελευθερίας του και του δικαιώματος επιλογής αλλά με απάρνηση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης. Στον Χριστιανισμό, η υπέρτατη αξία του ανθρώπου ως εικόνας του Θεού συνεπάγεται το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να απολαμβάνει σεβασμού και τιμής: «Ψυχοσωματικόν μυστήριον» ο άνθρωπος, «επίγειος καί ουράνιος, πρόσκαιρος καί αθάνατος» με την οντολογική του αναφορά στον τριαδικό Θεό και με σκοπό στη ζωή του την κορυφή της πνευματικής ζωής, την θέωση. Αυτή είναι η χριστιανική θεώρηση του ανθρώπου, την οποία μάς παρουσιάζουν οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι υπήρξαν απέραντα φιλάνθρωποι και συμπαραστάτες στον πόνο και στην φτώχεια του κάθε ανθρώπου, δίπλα στον ξένο, στον άστεγο, στον αιχμάλωτο, στον πεινασμένο, στον άρρωστο, στον μικρό και στον μεγάλο, στον αγράμματο και στον μορφωμένο. O άλλος, ο κάθε άλλος συνάνθρωπος ήταν για τους Τρεις Ιεράρχες «εικόνα του Θεού» με θείο σπινθήρα στην ψυχή, αλλά με το χοϊκό περίβλημα στο σώμα. ΓιΆ αυτό και εργάσθηκαν σΆ όλη τους τη ζωή, και από όποια θέση και αν κατείχαν για τον άνθρωπο. Mε όλα τα μέσα που διέθεταν και με πρακτικούς τρόπους βοήθησαν, στήριξαν, παρηγόρησαν, ενίσχυσαν τους συνανθρώπους τους. Aγάπησαν ό,τι ωραίο και αληθινό υπάρχει στον άνθρωπο και του έδειξαν την άλλην προοπτική του, εκείνη της σχέσεώς του με τον Δημιουργό, αποδεικνύοντας ότι κανένα φιλοσοφικό σύστημα αρχών και αξιών, καμία θρησκεία δεν εξετίμησε τόσο έξοχα την αξία του ανθρώπου όσο ο Xριστιανισμός. Ο Χριστιανισμός, εξάλλου, αποτέλεσε κατά μέρος και θεμέλιο λίθο του ίδιου του σύγχρονου συνταγματικού πολιτισμού. Όπως παρατηρεί ο Ευ. Βενιζέλος, «αυτό που χαρακτηρίζεται ιστορικά ως συνταγματικός πολιτισμός έχει στενότατη σχέση με το χριστιανισμό και τις αντιλήψεις του. Και γιατί, απορρέει γεωγραφικά από μία μήτρα ιστορική που είχε έντονα χριστιανικά χαρακτηριστικά και γιατί η δύναμη των αντιλήψεων και των απόψεων του χριστιανισμού επηρέασαν βαθύτατα το συνταγματικό πολιτισμό. Η ίδια η αξία του ανθρώπου, ως έννοια και ως συνταγματική αρχή, το δικαίωμα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, η προστασία της ζωής και της τιμής, η ίδια η έννοια της ελευθερίας και της ισότητας, υπό οποιαδήποτε εκδοχή, οι σχέσεις κράτους και εκκλησίας, που ουσιαστικά και κατά βάθος είναι οι σχέσεις κράτους και κοινωνίας των πολιτών, επηρεάζονται βαθύτατα από το χριστιανικό πολιτιστικό παράδειγμα και τις χριστιανικές αντιλήψεις». Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι μόνο θεμελιώδες δικαίωμα αυτή καθεαυτή, αλλά αποτελεί την ίδια τη βάση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Η δε αποστέρηση των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν είναι μόνο μία ατομική και προσωπική τραγωδία αλλά επίσης δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής, οι οποίες συχνά συνεπάγονται την χρήση βίας και την σύγκρουση μεταξύ των Λαών και των Κρατών. Κατά την πρώτη πρόταση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια «αποτελεί τον ακρογωνιαίον λίθο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο». Ποια είναι, τέλος, η σημασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στην καθημερινή αντίληψη των ανθρώπων; Κατά την τρέχουσα σημασία της, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια συνίσταται στον αυτοσεβασμό και στην συνείδηση των δικαιωμάτων και της αξίας του ανθρώπου. «Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις όμως για λίγη περηφάνεια άξιζε», κατά τον ποιητή Οδ. Ελύτη. «Ξέρω καλά πως ο θάνατος δεν νικιέται, μα η αξία του ανθρώπου δεν είναι η Νίκη, παρά ο αγώνας για τη Νίκη. Καί ξέρω ακόμα ετούτο το δυσκολότερο: δεν είναι ούτε ο αγώνας για τη Νίκη - η αξία του ανθρώπου είναι μια μονάχα, ετούτη: να ζεί και να πεθαίνει παλικαρίσια και να μην καταδέχεται αμοιβή. Κι ακόμα ετούτο, το τρίτο, ακόμα πιο δύσκολο: η βεβαιότητα πώς δεν υπάρχει αμοιβή, να μη σου κόβει τα ήπατα, παρά να σε γεμίζει χαρά, υπερηφάνεια και αντρεία», κατά τον πεζογράφο Νίκο Καζαντζάκη. «Τιμή σΆ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες• δίκαιοι κΆ ίσιοι σΆ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κΆ ευσπλαχνία• γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλΆ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε• πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους. Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κΆ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε», κατά τον ποιητή Κ. Π. Καβάφη. Ανθρώπινη αξιοπρέπεια σημαίνει αυτοσεβασμός, συνείδηση των δικαιωμάτων και της αξίας του ανθρώπου, σεβασμός και προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου χωρίς διάκριση λόγω εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης, συμμετοχής σε εθνική ή άλλη μειονότητα, φυλής, φύλου, χρώματος, γλώσσας, περιουσίας, θρησκευτικών, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων. Σεβασμός και προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σημαίνει σεβασμό και προστασία της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και η διαφορετικότητά του αυτή είναι άξια σεβασμού και προστασίας. Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι μοναδική, όχι ο Λαός ή το Έθνος. Το συλλογικό υποκείμενο από μόνο του δεν έχει ούτε υπεραξία ούτε αυταξία, παρά μόνο στο μέτρο που αποτελείται από τα δεδομένα ατομικά υποκείμενα και όχι από κάποια άλλα. Αυτό, λοιπόν, που είναι άξιο προστασίας είναι κάθε ατομικό υποκείμενο χωριστά, ως μονάδα επί τη βάσει της οποίας διαμορφώνεται το συλλογικό υποκείμενο, και όχι το συλλογικό υποκείμενο επί τη βάσει του οποίου διαμορφώνονται τάχα τα ατομικά υποκείμενα ως μονάδες. ¶νθρωπος χωρίς συμμετοχή σε Λαό ή Έθνος δύναται να υπάρξει. Λαός ή Έθνος χωρίς Ανθρώπους είναι λογικά και εννοιολογικά αδύνατον. Προφανώς και ο Λαός ή το Έθνος, ως συλλογικά υποκείμενα, επιδρούν στην διαμόρφωση των ατομικών υποκειμένων, όπως ακριβώς το παρελθόν επιδρά στην διαμόρφωση του παρόντος. ¶παξ όμως και τα ατομικά υποκείμενα έχουν πλέον διαμορφωθεί, το Έθνος δεν είναι τίποτα περισσότερο – εκτός ίσως από Ιστορία, Μνήμη και Ιδέα - από το σύνολο αυτών των υποκειμένων. Το να τίθεται, λοιπόν, σε κίνδυνο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια με την αιτιολογία ότι συντρέχουν λόγοι γενικού κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος ή ακόμα και λόγοι υπέρτερου εθνικού συμφέροντος είναι λογικά άτοπο αφού η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι μακράν υπέρτερη αυτών. Το κράτος – ως Κράτος Δικαίου - υπάρχει πρώτα απΆ όλα για να σέβεται και να προστατεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αν, αντίθετα, θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια έστω και με το πρόσχημα της διασφάλισης της δική του ύπαρξης, τότε το κράτος παύει να έχει λόγο ύπαρξης...