Καλημέρα!
Το ωραίο στην υπόθεση vinyl vs Cd vs tape είναι οτί όλοι έχουν δίκιο,γι αυτό είναι και μία διαμάχη που δέν θα τελειώσει ποτέ,αλλά περισσότερο έχει πλάκα το οτι τείνουμε να πάρουμε θέση.
Ανεβάζουμε τον δίσκο στο τελάρο για βράβευση με το μετάλλιο και την σαμπάνια και πρίν την ανοίξει,του λέμε συγνώμη λάθος,είδαμε το VAR και κάποιες συχνότητες θορύβου που έχεις είναι πιο πάνω απο το cd,άρα είσαι οφσάιντ.
Πάει ο δίσκος στην γωνιά με κλάματα,του χαιδεύει το πικάπ και οι λαμπάτοι ενισχύτες το κεφάλι,του λένε έλα δέν πειράζει,πιάνει αυτός την ortofon σε μιά στιγμή απελπισίας,φωνάζουν οι άλλοι,τρεχάτε θα χαρακωθεί,κ.α τέτοια σούρεαλ σκηνικά.
Μετά ανεβάζουμε το cd,του περνάμε μετάλλιο και καθώς ανοίγει την σαμπάνια να το γιορτάσει,πετάγεται ο άλλος, χώνει το δάκτυλο στην σαμπάνια,του λέει περίμενε λίγο στο VAR είδαμε οτι τελικά το stereo imagine σου είναι παραπάνω απο αυτό που έχει το master tape,υπάρχει περίπτωση οφσάιντ,κατέβα κάτω.
Κλάματα το cd,πάει και αυτό στην γωνιά,αρχίζει ΟΙΟΙΟΙΙΙΙΙΙ,ρωτάνε τα ηχεία τον AD/DA κονβέρτορα, μα τί λέει?τους λέει αυτός,"οιοιοι παναγίτσαμ",κάθε φορά που το χαιδεύουν τρέχει το πανάκι,του καθαρίζει τις δακτυλιές απο την κάτω πλευρά,φωνάζει το cd player τυφλώθηκα!τρέχει το cd με την μοικάνα και του καθαρίζει το μάτι,ένας χαμός.
Εκμεταλλεύεται το γεγονός η κασέτα,ανεβαίνει πάνω στο τελάρο και αρχίζει,ευχαριστώ την οικογένεια μου,τους φίλους μου και περισσότερρρροοουυυυυυυυ.
Φωνάζουν απο κάτω,τρεχάτε χωριανοί,ξεντερίστηκε,μπαίνει μέσα το μολύβι και αρχίζει πρώτες βοήθειες.
Τα βλέπει όλα αυτά η μπομπίνα,φωνάζει "το παιδί,το παιδί",πέφτει κάτω λιπόθυμη.
Δίπλα το μπομπινόφωνο που καπνίζει το τσιμπούκι του,βγάζει την τραγιάσκα του,την πετάει κάτω και αναφωνεί "αίσχος",μαζεύει απο κάτω την μπομπίνα και με τα μπαστουνάκια τους οδεύουν σιγά σιγά προς την έξοδο.