Πες τα ρε Αντουαν. Ωραιος, ασχετα με το αν συμφωνω με ολα οσα εγραψες, αυτα που εκανα quote εκφραζουν κι εμενα.
Σχετικα με το θεμα, ισως ειναι και θεμα συνηθειας αν θα σου κατσει στο αυτι το μπουζουκι στη jazz. Σιγουρα ειναι και θεμα μαεστριας του μουσικου.
Απο την αλλη ενα μουσικο οργανο δημιουργειται καποια στιγμη μεσα σε δεδομενες
συνθηκες - κοινωνικες/μουσικες/ιστορικες και...πολιτικες!
Γεννιεται για να "μιλησει" μεσα σε μια δεδομενη ιστορικη στιγμη με εναν συγκεκριμενο τροπο και για να εκφρασει αναγκες/προβληματισμους/αγωνιες/χαρες/λυπες οπως τις ζει και τις καταλαβαινει ο πολιτισμος τη στιγμη που το δημιουργησε.
Δεν ειναι τυχαιο, απο την αποψη του συμβολισμου και αρα του νοηματος που εχει, οτι ενα οργανο εχει οξυ ηχο, οτι ενα αλλο ειναι πολυφωνικο, οτι ενα αλλο δεν εχει ή εχει μεγαλη εκταση νοτων, οτι μπορει να ειναι κρουστο ή πνευστο κλπ.
Οποτε οταν βλεπεις το lulaby of birdland παιγμενο απο μπουζουκι και λες "δε μου κολλαει..." αυτο ειναι διαφορετικοτητα νοηματος και συμβολισμων που φερει το μπουζουκι (οπως αλλωστε ισχυει και για καθε παραμικρο αντικειμενο ανθρωπινης δημιουργιας - το να φερει νοηματα και συμβολισμους) με τη jazz που ειναι τροπος εκφρασης προερχομενος απο μια κοινωνια που τη στιγμη που "εφτασε να εχει" jazz την παρηγαγε με αλλα μεσα (οχι τυχαια).
Ομως επειδη η μουσικη ειναι δραστηριοτητα που συμβαινει μεσα σε μια κοινωνια και ως εκ τουτου δεν εχει στατικο χαρακτηρα αλλα μεταβαλεται και εξελισσεται διαρκως εχουμε και τα παντρεματα και τις ενσωματωσεις.
Το οτι βλεπουμε το μπουζουκι σε ενα jazz συνολο ειναι μια δοκιμη και μια πολιτισμικη ανταλλαγη. Μπορει να πετυχει, μπορει οχι. Αυτο το βλεπουμε μεσα στο χρονο.
Νομιζω τα παραπανω που χρειαστηκε να στιψω την γκλαβα μου αρκετα για να τα κατεβασω εξηγουν λιγο γιατι καποιοι ειπαν "μπλιαχ, δε μ'αρεσει" αλλα και γιατι καποιοι ειπαν "γουσταρω παιχταρας". Μπορει να ιδωθει απο διαφορες πλευρες το ζητημα.
Σε καθε περιπτωση εχει ενδιαφερον.