Waterfall-K

Ναι, δεν το συζητώ. Στις αρχές πληρώναμε προβάδικα και ήταν απλά ταλαιπωρία. Κάνα μέτρο πιο μεγάλος να ήταν μόνο...Αλλά είπαμε, ο χώρος δεν φτιάχτηκε για μπάντα, μην είμεθα και πλεονέκτες. Το να διακόπτεις την πρόβα και να πετάγεσαι ως την κουζίνα να πάρεις παγάκια και τόνικ για το τζιν σου = αξία ανεκτίμητη...?

Αυτό το room-in-room ήταν φτιαγμένο αρχικά για ντραμς. Εμείς στη συνέχεια βέβαια το χρησιμοποιήσαμε και για τις πρόβες της μπάντας, και πρόβλημα ουδέν, πλην κάποιου προβλήματος χώρου, για 5-μελή μπάντα που ήμασταν ήταν λίγο στριμωγμένα, αλλά τα πλεονεκτήματα σαφώς υπερτερούσαν. Το να έχεις εύκαιρο όποτε θες και ό,τι ώρα θες τον δικό σου χώρο για πρόβες χωρίς να ενοχλείς κανέναν είναι μεγάλη πολυτέλεια. 5 pics παρακάτω από τον χώρο το 2017.

Ανάλογα τα υλικά, τα τετραγωνικά, τον τεχνίτη... Αν θυμάμαι καλά του αδερφού μου είναι 12τμ και έσκασε περίπου €10Κ.

Όχι, δεν μπορείς. Υπάρχουν εκατομμύρια κομμάτια που δεν μπορούν να ανέβουν στο youtube απ'τους χρήστες ή δεν ανεβαίνουν από τις εταιρείες. Αν μπορούσες να ακούσεις τα πάντα στο youtube δεν θα υπήρχαν υπηρεσίες τύπου Spotify. Αν ξέρει για τη μουσική του, έχει ακούσει δείγματα δηλαδή και του αρέσει αυτό που ακούει, και θα τον ψάξει και θα αγοράσει τη μουσική του.

Ωραίος.? Πόσο καιρό έχω να τους ακούσω...

To Πάσχα να περιμένουμε κάναν Τάκη Καρναβά, ή ποστάρεις αποκλειστικά κάθε Αγίου Βαλεντίνου?

Knower - It's All Nothing Until It's Everything (2023) Genevieve Artadi - vocals Jacob Mann - keys Rai Thistlethwayte - keys & piano Sam Wilkes - bass Louis Cole - drums + string & horm section Knower - Knower Forever

Roland System 100 (1975). Το System 100 ήταν ένα semi-modular σύστημα που αποτελούνταν από 6 κομμάτια: ένα monosynth (synth 101), το ίδιο monosynth χωρίς keybed (expander 102), ένα 4-channel mixer (mixer 103), ένα 2-channel sequencer (sequencer 104) και δύο monitors (monitor speaker 109). Πως ακουγόταν αυτό το σύστημα? Στα χέρια των κατάλληλων μουσικών, υπέροχα. Ίσως το διασημότερο παράδειγμα του ήχου (και του sequencer) του είναι η εισαγωγή του "Spiral" (1977) του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ο Παπ. είχε αυτό το σύστημα εξοπλισμένο με δύο sequencers, τα οποία ήταν (σύμφωνα με τον τότε μηχανικό ήχου του Keith Spencer-Allen) πολύ δυσκολόχρηστα και με συχνά προβλήματα "ξεκουρδίσματος". Παρ'όλ'αυτά ο Παπ. τα χρησιμοποίησε εκτενώς και για αρκετά χρόνια. To synth και το sequencer από το System 100

Freddie Hubbard - The Love Connection (1979) Freddie Hubbard - trumpet & flugelhorn Chick Corea - keys Stanley Clarke - bass Chester Thompson - drums Jumma Santos - percussion Rubens Bassini - percussion + horn section

EMS KB1, από τη γνωστή εταιρεία EMS. Μόνο ένα κατασκευάστηκε και ανήκε στον Steve Howe, τον κιθαρίστα των YES.

Και παλιά λαϊκά/σκυλάδικα/πανηγυριώτικα.?

Κάτσε να μας πει, μπορεί να έχει κάνα Moog στο μυαλό του...?

Για πες κάνα μοντέλο.

Σας αφήνω.?

Ούτε Γιαννουλόπουλο άκουγα. Δεν έμαθα να ακούω μουσική απο το ραδιόφωνο, μια χαρά μεγάλη δισκοθήκη υπήρχε σπίτι, και σοβαρή δισκοθήκη, όχι Best Off και charts χιτάκια.?

Περσινά ξινά σταφύλια... Aρχικά για τους LZ που "συμπλήρωσαν τους συνθέτες μετά", να σου πω ότι αναγκάστηκαν να το κάνουν "μετά" γιατί ο Willie Dixon τούς έτρεχε στα δικαστήρια και γέλαγαν και οι δικαστικοί κλητήρες. Για τα υπόλοιπα και επειδή βαριέμαι αφόρητα, θα σου απαντήσω μόνο για την περίπτωση του Child In Time, τουλάχιστον να μάθεις κάτι από αυτή την συζήτηση. Η εισαγωγή του Child In Time λοιπόν, και για να είμαστε ακριβείς, μέρος της εισαγωγής του, είναι βασισμένο στην εισαγωγή του "Bombay Calling" των It's A Beautiful Day, κάτι που οι ίδιοι οι DP έχουν πει εδώ και 850 χρόνια. Πήραν λοιπόν την εισαγωγή αυτή και δημιούργησαν ένα αριστούργημα που μουσικά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το "Bombay Calling" και θα παίζεται στον αιώνα τον άπαντα. Πάμε τώρα και στα "θύματα" της υπόθεσης, τους It's A Beautiful Day. Οι τύποι ξεπατίκωσαν το "Wring That Neck" (1968) των Deep Purple και το κυκλοφόρησαν κάτω από τον τίτλο "Don And Dewey" στο άλμπουμ τους "Marrying Maiden" το 1970. To original: Τέλος, τo 1999 και στην επέτειο των 30 χρόνων από το " Concerto For Group And Orchestra", οι DP παίζουν στο Royal Albert Hall το "Wring That Neck" σε Jazz εκτέλεση και βάζουν και έναν βιολιστή να παίξει σόλο , θυμίζοντας έτσι την εκτέλεση των It's A Beautiful Day και αποδεικνύοντας ότι, εκτός από παιχταράδες και συνθεταράδες, διαθέτουν και μεγάλο χιούμορ. Εγώ πάλι τις επιτρέπω στον εαυτό μου, μάλλον γιατί κάτι παραπάνω έχει πάρει το αυτί μου στο συγκεκριμένο θέμα. Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα των Ελλήνων που άκουγαν/ακούνε Πετρίδη (και τον κολλητό του τον Ζουγρή), έχουν την εντύπωση ότι έμαθαν να ακούνε μουσική. Στην πραγματικότητα έμαθαν να ακούνε την μουσική των charts (το απόλυτο μουσικό κριτήριο/τοτέμ των Πετρίδη/Ζουγρή), χιτάκια δηλαδή που προωθούσαν/συνεχίζουν να προωθούν οι Πετρίδηδες και οι Ζουγρήδες της μουσικής βιομηχανίας. Είχα την τύχη να μην ακούω Πετρίδη, αλλά τα τελευταία χρόνια διαβάζω που και που τις σελίδες τους στα social media, και ιδιαίτερα του alter ego του Πετρίδη, του Κώστα Ζουγρή. To τι απίθανο και το τι ανακρίβεια έχει γραφτεί/γράφεται σε αυτές τις σελίδες δεν λέγεται. Στα σχόλια δε των αναγνωστών βλέπεις και τα επακόλουθα της πολύχρονης παρακολούθησης της σχολής Πετρίδη/Ζουγρή: μαύρα μεσάνυχτα. Και μια και αναφέρθηκα στον -κατά τα άλλα συμπαθή- Κώστα Ζουγρή, ας τον ενημερώσει κάποιος ότι στο χιλιοανεβασμένο αφιέρωμα στους Aphrodite's Child, η φωτό που έχει δεν δείχνει τους A.C. αλλά τους Χάρη Χαλκίτη, Ντέμη Ρούσσο και Λάκη Βλαβιανό...?

Γνωστά όλα αυτά. Όλοι έχουν επιρροές, παρθενογένεση δεν υπάρχει. Άλλο λοιπόν να έχεις επιρροές και να δημιουργείς κάτι νέο (Deep Purple) και άλλο να έχεις επιρροές, να κατακλέβεις τις επιρροές σου και να κυκλοφορείς κόπιες ξένων συνθέσεων βάζοντας την τζίφρα σου από κάτω σαν συνθέτης χωρίς ίχνος ντροπής (Led Zeppelin). Ο Blackmore ήθελε να αλλάξει τον ήχο των DP και να τον κάνει πιο σκληρό, και η ανάγκη αυτή δημιουργήθηκε αφού άκουσε το πρώτο άλμπουμ των Led Zeppelin. Άντε άκου το αυτό το άλμπουμ και μετά το In Rock, και έλα πίσω να μας πεις τις ομοιότητες που βρήκες.? Να μας πεις επίσης τις ομοιότητες που υπάρχουν στον ήχο και τις συνθέσεις των DP και των Vanilla Fudge, αφού πρώτα ακούσεις όλα τα στούντιο άλμπουμς και των δύο.

Έλα ντε, τι λες? Θα σου πρότεινα να ακούσεις λίγο...Deep Purple, γιατί κάπου τα έχεις μπερδέψει τα πράγματα. Οι DP δεν είναι μπάντα που αντιγράφει, αλλού ψάξε.

Κι όμως φίλε, κι όμως...?

Μια χαρά πιάνεται. Μάλλον δεν έχεις καταλάβει τι έχω καταλάβει.

Βασικά το RnR έγινε "de-facto λαϊκή μουσική στη Δύση" όταν, αφού κατάκλεψαν την RnB δισκογραφία, άρχισε η πλύση εγκεφάλου μέσω της συστηματικής προώθησης του στα τότε μέσα. Δεν υπάρχει καμία θεωρία συνομωσίας εδώ, μόνο γεγονότα.

Δεν ξέρω, δεν τα έχω κυκλοφορήσει. Όσοι τα άκουσαν πάντως μια χαρά γκέλα τούς έκαναν. Σχεδόν από την αρχή της δισκογραφημένης μουσικής γίνεται αυτό, απλά στις μέρες μας κατά βάση γίνεται μόνο αυτό. Παλιότερα υπήρχε βιομηχανία μουσικής, σήμερα υπάρχει μόνο βιομηχανία hits, ,ε ελάχιστες εξαιρέσεις οι οποίες δεν προωθούνται. Όχι, ήταν το απαύγασμα της μουσικής σύνθεσης των τελευταίων 5 αιώνων....?

Οτιδήποτε απλοϊκό -άρα ευκολοχώνευτο- κάνει "γκέλα" στον κόσμο. Το ποιο από όλα αυτά θα κάνει την μεγαλύτερη "γκέλα" μάς ενδιαφέρει, που θα πουλήσει και παραπάνω. Συνταγές υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, και σε συνδυασμό με την καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ δημιουργούνται τα hits. Αν ως δια μαγείας από αύριο και για τα επόμενα 20 χρόνια όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα του πλανήτη έπαιζαν κατά 80% Jazz, το 2044 η πλειονότητα των ακροατών θα άκουγε Jazz . O εγκέφαλος προσαρμόζεται στα νέα ακούσματα και το γούστο διαμορφώνεται. Αλλά κανείς δεν θα μπει στον κόπο να το κάνει, μια και υπάρχουν πολύ πιο γρήγοροι και ανέξοδοι τρόποι να δημιουργήσουν/πουλήσουν hits, κανείς δεν θα σπαταλήσει χρόνο και χρήμα για να διαμορφώσει το γούστο του μέσου ακροατή, το οποίο είναι στην καλύτερη περίπτωση μέτριο, απλά θα συνεχίσουν να κρατάνε το γούστο αυτό όσο πιο χαμηλά γίνεται για να του πουλάνε εύκολα τις γνωστές απλοϊκές παπαριές που του/μας πασάρουν καθημερινά.

Όχι, στο "τόσους μουσικούς έχουμε εδώ μέσα, ρώτα τους" πήγαινε η απάντηση μου. Στα περί απλοϊκότητας, το έχω κάνει Ν φορές, είναι πανεύκολο. Τα 2/3 της δισκογραφημένης σημερινής μουσικής έτσι είναι γραμμένα, τι συζητάμε τώρα?