gkourmoul1

Αυτό είναι αδύνατον. Το ξεκινώ πχ το πρωί και δεν σηκώνομαι από την καρέκλα εάν δεν τελειώσει. Καμία υπομονή. Και μετά συνήθως ξεκινώ άλλο...

Αυτό είναι θέμα γούστου. Δεν είναι απαραίτητο ένα ριφ. Δεν έχω φτιάξει ένα backing track όπου απλά σολάρω πάνω. Έχω 2-3 διαφορετικές μελωδίες που τις εναλλάσω και τις αναπτύσω, συν το χαρακτηρηστικό αρπισμα στην εισαγωγή. Δεν είναι όλα τα μουσικά κομμάτια φτιαγμένα για επαναλαμβανόμενα ριφ κλπ. Ούτε καν για μελωδιές που αναπτύσσονται. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δομηθεί ένα κομμάτι, με τρόπο που βγάζει νόημα. Και νόημα να μη βγάζει, στην τελική, δεν το βλέπω ως "αποτυχία". Κάτι θέλει να πει ο ποιητής, και έχει τον δικό του τρόπο να το πει. Είναι καθαρά υποκειμενικό. Ευχαριστώ για να σχολια. Ανέβασα μόλις μια εκτέλεση προσπαθώντας να μειώσω λίγο τα πολλά μεσαία, και με βελτιωμένες εντασεις στις κιθάρες.

Ευχαριστώ για την ακρόαση και τα σχόλια! Θα ακούσω το σημείο που λες και θα προσπαθήσω να δω τι παίζει.

Έλα ρε Απόστολε! Να ‘σαι καλά!

Ηχαρα, ως συνήθως!

Σε ευχαριστώ πολύ Έκτορα! κοντινη ηλικία είμαστε (42)

Πολύ όμορφες πενιές! Ivory tulip?

Για άκου το αλλη μια να μου πεις αν βελτιώθηκε....

Σε υπέρευχαριστώ Κώστα!! Θα το ξανάκοιτάξω αυτό με τις συχνότητες, με φρέσκα αυτιά.

Δεν μπορω να συσχετίσω το τζόκερ με τη δημιουργία μπάντας. Εάν, όμως, είχα την δυνατότητα να φτιάξω μπάντα (εάν δλδ είχα χώρο, χρόνο και διαθέσιμους μουσικούς), θα ήθελα να είμαι με τρελούς σαν κι εμένα, όπου θα βρισκόμασταν και θα υλοποιούσαμε ο,τι πειραματική μουσικη ιδέα μας ερχόταν στο νου. Θα παίζαμε, θα γράφαμε, θα ηχογραφούσαμε, θα είχαμε υλικό για να μπορούμε να το παρουσιάσουμε προς τα εξω. Πρωτίστως θα κάναμε ο,τι μας ευχαριστούσε, αδιαφορώντας για το οικονομικό της όλης ιστορίας.

Καλώς τον!

done!

Εδώ του έδωσα παραπάνω όγκο αλλάζοντας όλα τα παραπανω που ανέφερα Είναι καλύτερο? Two Sides of a Coin 2.mp3

Ευχαριστώ! Στο πρώτο μιξάρισμα που έκανα, είχε μονο όγκο και βουητό. Άλλαξα ρυθμίσεις στο μαστερινγκ, κυρίως, και εδωσα εμφαση στα μεσαία και τα ψηλά, προσπαθώντας να έχω καθαρό ήχο σε όλες τις συχνότητες. Μου άρεσει εκει που τον έφερα τον ήχο τώρα. Ισορροπημένο μου φαίνεται και ακούω με σχετική καθαρότητα τα πάντα. Γενικότερα, έχω μειώσει πολύ τις συχνοτητες από 100 μέχρι 250hz. Όταν λες ογκο, εννοείς όγκο σε κάποιο συγκεκριμενο όργανο, η συνολικά?

Ευχαριστώ για την ακρόαση, και ευχαριστώ ιδιαίτερα για τα σχόλια. Τα περίμενα να τα ακούσω απο κάποιον για να ξεκινώ να βελτιώνω την μίξη. Ανέβασα λίγο τύμπανα, με αλλο compression, άλλαξα ταμπούρο, ανέβασα λίγο και καθάρισα το μπάσο, κομπρέσαρα και χαμήλωσα λιγο κιθάρες και πλήκτρα. Έκοψα κι άλλο τις ψηλές συχνότητες. Ελπίζω να βελτιώθηκε...

Σας ευχαριστώ πολύ! Εκανα κάποιες ακροάσεις μέσα στο αμάξι που γυρίζω όλη μέρα, και του καθάρισα τον ήχο στα χαμηλά. Πλέον ακούγεται πιο ξεκάθαρα το μπασο.

Ευχαριστώ Κύριοι!! Και όλο με δύο ακορντάκια, έτσι για να μη με πιάνει πονοκέφαλος... ?

Οταν εχεις την κιθάρα στο πόδι πανω, δεν έχει τόσο σημασία το ζύγισμα, διότι το σώμα της κιθάρα βρίσκεται κάτω από δεξί χέρι, αγκαλιασμένη και σφινωμένη, μη μπορώντας να πάει πουθενά. Ούτε παίρνει εξτρα βάρος το αριστερό χέρι, κατά τη διάρκεια του παιξίματος. Οι μισές κιθάρες που έχω γέρνουν προς τα αριστερα εάν τις αφήσω. Δεν είναι αυτό, όμως, το neck dive. Ούτε θεωρείται πρόβλημα. Neck dive είναι, αποκλειστικά, όταν έχεις την κιθάρα στη ζώνη, αφήνεις χέρια, και η κιθάρα πέφτει αριστερά. Στην πράξη, είναι πολύ δύσκολο να παίξεις έτσι. Πρέπει συνεχώς να στηρίζεις με το αριστερό και να σηκώνεις την κιθάρα, διότι εάν την αφήσεις την ώρα πχ που κάνεις strumming, εχεις χάσει το παιχνίδι. Εφιάλτης είναι.

Ολα είναι πιο μπροστά (πιο αριστερά για τους δεξιόχειρες). Θες να κουρδίσεις, πρέπει να τεντώσεις τέρμα το χέρι σου για να φτάσεις τα κλειδιά. Θες να παίξεις και το δεξί σου χέρι βρίσκεται πολύ αριστερά, περίπου στο μέρος που βρίσκεται ο neck μαγνήτης σε μια τελε. Είναι παράξενη η γεωμετρία της, όπως και στην prs, η οποία δεν σου δίδει την αίσθηση ότι ειναι ευθραστη όπως η sg. To πολύ μικρό βάρος σου δίδει την αίσθηση ότι πρόκειται για toy gutar, όχι η ποιότητα κατασκευής ή κόλληση λαιμού με το σώμα. Ένα μικρό ποσοστό εχουν neck dive. Η πλειοψηφία των gibson δεν έχει. Η δικιά μου δεν εχει καθόλου. Την έχεις με τη ζώνη, αφήνεις χέρια και δεν γέρνει καθόλου. Άλλες τρεις που έχω πιάσει έχουν. Είναι θέμα σχεδιασμού. Οι epiphone εχουν οι περισσοτερες πολύ έντονο neck dive. Φταίει αρκετά η θέση του strap button όπου στις epiphone βρίσκεται δεξιότερα με αποτέλεσμα να γέρνει προς τα αριστερά η κιθάρα, ειδικά με τον 50s λαιμό, που είναι και θηρίο.

Θες να βαφτίσεις την κόρη μου? Το λάδι δεν έπιασε με τον προηγούμενο (μου εχει βγάλει το λάδι). Δεν πειράζει που ειναι 12. Θα της αλλάξουμε και όνομα αν χρειαστεί...

Και την μαγεία αυτή την έχουν πετύχει μονο στις Gibson sg και όχι σε αντίγραφα. Το μπράτσο, η εργονομία και ο ήχος είναι σε άλλο επίπεδο. Το ίδιο σοκ έπαθα και εγώ με την worn brown.

Νομίζω ζητά φωνητικά το κομμάτι. Μου άρεσε πολύ το κλεισιμο. Στο export συμπεριέλαβες κενό track στο τελος.

Στις αγγελίες κάνε δημοσίευση ζητώντας τη συγκεκριμένη κιθάρα. Εδώ (στο φόρουμ) δεν θα έχεις και πολλή τύχη, καθώς είναι χώρος συζητήσεων.

Προφανώς εννοείς τον alnico 4 classic και όχι trembucker. Είναι πάρα πολύ καλός μαγνήτης. Είμαι fun της tonerider και έχω τους περισσοτερους διπλούς μαγνήτες της στις κιθάρες μου. Ο alnico 4 θυμίζει πολύ τον alnico 2, αλλά έχει ελαφρώς πιο defined/σφικτά μπασα, και λίγο πιο έντονα πρίμα. Οι διαφορές είναι μικρές, αλλά αισθητές. Ο alnico 5 bermingham, έχει πιο έντονο χαρακτήρα, όντας κλασικός A5 με κοφτερά πρίμα και σφικτά μπάσα. Εξαιρετικός paf μαγνήτης και αυτός. Μετά έχουμε τον Αlnico 2 rocksong, είναι κάπως πιο hot PAF, με κάπως έντονα μεσαία. Ωραίος και κρεμώδης μαγνήτης για blues kai rock. Και τέλος, ο generator, ένας hot alnico 5 που μπορεί να παίξει άνετα από μπλούζ μέχρι μέταλ. Έχει ελαφρώς πιο μοντέρνο ήχο σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλά παίζει τα παντα και το κάνει πολύ καλά, με έμφαση τους 80s ροκ ήχους. Εδώ έχω τον Α2 στη θεση neck και τον A2 rocksong στη γεφυρα. Οι μοναδικοί μονοί που έχω είναι οι pure vintage και είναι πολύ διαφορετικοί σε σχέση με ο,τι άλλο έχω ακούσει. Είναι πολύ στρογγυλοί, με vintage προσανατολισμό και κάπως ψηλό output. Δεν έχουν τα κρυστάλλινα και defined καθαρά, αλλά έχουν μια στρογγυλάδα και τονισμό σε όλες τις συχνότητες, με έμφαση τις "σωστές" ψηλομεσαίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι μόλις τους βάλεις από ελαφρύ overdrive, εώς heavy distortion, έχουν τεράστιο πλεονέκτημα. Με overdrive 453778279_7823177174418493_8218656367157611650_n.mp4 Mε τέρμα το fuzz 453901845_26432818259696302_3858594913905935573_n.mp4