Haris

14x12, Ludwig (όπως και το υπόλοιπο σετ). Στο No Quarter ακούγεται πολύ στακάτο για το βάθος του. Όντως, εξαιρετικός ροκ ντράμερ που δυστυχώς μας άφησε νωρίς...

Αυτό που σου είπαν απ' τον Thomann. Γράφει stereo. Δύο και όχι 4 διακριτά κανάλια. Όπως είπε με διαφορετική διατύπωση ο Μίλτος, έχεις ψευδο-surround αποτέλεσμα, αλλά ουσιαστικά μπορείς να επεξεργαστείς δύο κανάλια. Είναι καλό ηχογραφητήρι, αλλά μην περιμένεις πραγματικό surround ήχο.

Καλή ερώτηση (εκτός αν είσαι πολύ ψαγμένος DJ ή κάνεις κάποια έρευνα).

Υπάρχει και συμπάθεια και εκτίμηση για όλα τα "είδη" μουσικών στο Noiz, απλά δεν έχουμε όλοι τα ίδια γούστα (και κάποιοι φωνάζουν περισσότερο...). Πολύ καλή η δουλειά του Αλκίνοου.

Λάκη σόρυ, αλλά μπίζνες ιζ μπίζνες. Και επειδή ξέρω προσωπικά τη Μόνικα τη Μπελούτσι (ακόμα μου στέλνει γράμματα από τότε που - γκουχ-γκουχ! - …γνωριστήκαμε στις Κάνες), νομίζω ότι έχω ένα σοβαρό πλεονέκτημα απέναντι σε όλους! ;D Πάει, του το σκίσαμε το θέμα του Νικόλα... ;)

Με τέτοια περιγραφή δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Νέστορα, μήπως παραέχεις αφοσιωθεί στην κιθάρα και αφήνεις ανεκμετάλλευτα τα άλλα σου ταλέντα; Νικόλα, σε ευχαριστώ που έγραψες κομμάτι για το γραφείο μου. Του το έβαλα να το ακούσει και κατασυγκινήθηκε! 8) (εντάξει, δεν είμαι ψυχίατρος, αλλά πιθανότατα μου χρειάζεται ένας...)

Το μόνο που έχω να προσθέσω στην πολύ σωστή απάντηση του Βαγγέλη, είναι ότι αν μιλάς για ασκήσεις τεχνικής (π.χ. rudiments), το καλύτερο είναι να τις μελετάς ταυτόχρονα, τουλάχιστον τις βασικές. Δηλαδή δεν έχει νόημα να περιμένεις π.χ. να βγάλεις τέλεια τα διπλά σε γρήγορη ταχύτητα, και μετά να περάσεις στα paraddidles, μετά στα flam κ.ο.κ. Αφιέρωνε πάντα κάποιο χρόνο από τη μελέτη σου στα βασικά rudiments (μονά, διπλά, paraddidles, flams, drags) γιατί σαν ασκήσεις αλληλοσυμπληρώνονται και κάθε μία σε βοηθά να προχωρήσεις γρηγορότερα και στις άλλες.

Ναι βρε παιδί μου, τα ξέρω όλα αυτά και συμφωνώ απόλυτα. Ο τίτλος, συμπεριλαμβανομένου και του κλισέ "παιδί-θαύμα" υποτίθεται ότι είχε μια δόση χιούμορ. Μια χαρά κάνουν τα παιδιά και είναι τόσο καλοί παίκτες σε αυτή την ηλικία. Απλά δεν μπορώ να μη σκάσω - λίγο - απ' τη ζήλια μου που εγώ δεν ήμουν/είμαι. ;)

…θαύματα ή απ' τα άλλα; ;)

Ε όχι λοιπόν, εγώ θα συνεχίσω να το χρησιμοποιώ, γιατί όπως είπα η ντραμς μου είναι θηλυκή (την έχω ψάξει...) και την αγαπάω! ;D Πού το θυμήθηκες το φιούτσιμπαλ (χαϊδευτικά "φιούτσι") ρε θηρίο; Μήπως είσαι της γενιάς μας; Αυτό μάλιστα. Εδώ συμφωνούμε. Το να πάρεις το foot cymbal και να το κάνεις φιούτσιμπαλ είναι εδώ που τα λέμε λίγο βλαχιά. Κάτι σαν τα "μπιλοζίρια" που έλεγαν οι πρώτης γενιάς ελληνοαμερικάνοι όταν έπιανε ψοφόκρυο. ;)

Είναι γεγονός ότι παιδιά-θαύματα υπάρχουν. Είτε είναι αυτά που έχουν κάνει το διδακτορικό τους όταν οι συνομήλικοί τους τελειώνουν το λύκειο, είτε – ως προς τα δικά μας – αυτά που στα 12 τους (βλ. Tony Royster) έχουν φτάσει την τεχνική τους σε ένα όργανο σε επίπεδα που για τους υπόλοιπους θα χρειαστούν αρκετά χρόνια ακόμη. Και δεν νομίζω ότι αρκεί να έχεις γονείς μουσικούς, αν και φυσικά βοηθάει πολύ. Πρέπει και να το έχεις και να το θέλεις. Δεν είναι τυχαίο που δύο από τους μεγαλύτερους ντράμερς όλων των εποχών, ο Buddy Rich και ο Gadd υπήρξαν "παιδιά-θαύματα". Φυσικά και όλοι μελετάνε, αλλά όπως είχε αναφερθεί και στον θρεντ περί ταλέντου, ο χρόνος που χρειάζονται για να προχωρήσουν οι πιο ταλαντούχοι είναι σαφώς μικρότερος από τους λιγότερο τυχερούς. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι σχεδόν οποιοσδήποτε δεν μπορεί να προχωρήσει αν στρωθεί και μελετήσει. Ο Thomas Lang είχε πει σε σχετικά πρόσφατο σεμινάριό του ότι δεν πιστεύει στο ταλέντο αλλά στην αφοσίωση και στη μελέτη, και τείνω να συμφωνήσω. Απλά προσωπικά (επειδή είμαι τεμπέλης ;D) θα προτιμούσα να ανήκω στην κατηγορία του μελετάω-λιγότερο-και-παίζω-παπάδες! Τώρα για τον τύπο στο βίντεο, ούτε εγώ παίρνω όρκο ότι είναι το απίστευτο ταλέντο ή αν απλά κλείνει δωδεκάωρα κάθε μέρα πίσω από το σετ - ειδικά αφότου είδα το δεύτερο …σκατόπαιδο ;), που είμαι σίγουρος ότι είναι natural.

Συμφωνώ απολυτα με τα υπόλοιπα λεγόμενά σου καθώς και με αυτά του Βαγγέλη, αλλά εδώ κάπου σε 'χασα. Κινδυνεύει κάποιος να τραυματστεί προσπαθώντας να εφαρμόσει αυτά που δείχνει ο J. Mayer, ή εννοούσες κάτι άλλο; Α, και χάρηκα ιδιαίτερα που κυκλοφόρησαν τα πρώτα βίντεο του Erskine σε DVD. Χρόνια τα περίμενα. Θενκς για την πληροφορία!

Παίρνει και SDHC μέχρι 32 GB.

Πολύ σωστά. Εγώ είχα στο μυαλό μου σταθερή κάμερα και σταθερό το Zoom σε κάποια απόσταση (π.χ. αν θέλεις να γράψεις ένα live). Σε αυτή την περίπτωση, μπορείς να χρσιμοποιήσεις λίγο μακρύτερο καλώδιο για να συνδέσεις το Zoom, τοποθετώντας το σχετικά μακριά από την κάμερα (στην καλύτερη δυνατή θέση για να γράψει την πηγή), και να γλυτώσεις τη μανούρα συγχρονισμού εκ των υστέρων. Διαφορετικά - αν η κάμερα δεν είναι στατική - η λύση που προτείνει ο Μίλτος είναι η καλύτερη.

Γεια χαρά και καλώς ήρθες. Αν η βιντεοκάμερα έχει υποδοχή μικροφώνου μπορείς να συνδέσεις σε αυτήν την έξοδο phones/line out του Zoom (μικρό στερεοφωνικό καρφί). Θα πρέπει να ψάξεις λίγο τα levels για να μην παραμορφώσει. Για να το στηρίξεις έχει υποδοχή για τρίποδο.

Τον φάγατε τον άνθρωπο! Δεν είναι ο Trilok Gurtu (και ποιος είναι τελικά...) αλλά μια χαρά παίζει. Ο ήχος των τυμπάνων είναι που τον αδικεί. Τέλος πάντων, το κομμάτι είναι εξαιρετικό και η κοπελιά έχει πολύ καλή φωνή, με όμορφη χροιά, ειδικά για το συγκεκριμένο στυλ. Έχω την αίσθηση ότι σύντομα θα σας ακούμε από τα ραδιόφωνα!

Άσχετα με το πόσο γελοίος δείχνει, το θέμα είναι ότι παρά τα καραγκιοζιλίκια δεν χάνει ούτε beat. Χώρια που χάρη σ' αυτό το βίντεο έχει γίνει διάσημος.

Το ότι δεν έχεις κόψει snare beds είναι αυτό ακριβώς που γίνεται με τη χορδιέρα. Οι χορδές δεν αγγίζουν σε όλο το μηκος τους το δέρμα και λογικά θα τρίζουν ανεξέλεγκτα. Snare beds έχουν όλα τα ταμπούρα, απλά σε κάποια είναι τόσο ρηχές που θα πρέπει να κοιτάξεις πολύ καλά για να τις δεις (το κόλπο με τη λάμπα που αναφέρει ο chem βοηθάει). Ρίξε μια ματιά εδώ για να πάρεις μια ιδέα σχετικά με το πώς κόβονται και τι διαστάσεις έχουν, και go for it! Είναι από τα σημαντικότερα κατασκευαστικά στοιχεία ενός ταμπούρου, και είναι κρίμα να έχεις κάνει τόση δουλειά και να αφήσεις αυτή τη λεπτομέρεια να σου χαλάει τον ήχο. Λάθος δικό μου στο προηγούμενο ποστ. Εννοούσα 3 με 5 χιλιοστά και όχι 30 με 50 (αν είναι δυνατόν...).

Εγώ έχω να πω πως το ασυγχρόνιστο του πράγματος του δίνει χαρακτήρα και laid back, in the pocket ύφος, και ότι μ' άρεσε. Και δεν σηκώνω και κουβέντα! Αν το δώσεις να στο συγχρονίσουν, μετά εμένα δεν θα μ' αρέσει, κι αυτό είναι απειλή. ;D

Ωραίος! Αν είναι εντελώς κυκλικό (ή τέλος πάντων με πολύ μικρή απόκλιση), οι μόνοι λόγοι για τους οποίους μπορεί να μην ακούγεται καλά είναι τα φαλτσοκοψίματα στην κόχη (bearing edges – το σημείο που ακουμπάει το δέρμα στο ξύλο), και η εσοχές στα σημεία που περνούν οι χορδές (snare beds). Στις φωτογραφίες δυστυχώς δεν φαίνεται καλά τίποτα από τα δύο. Το μόνο που μπορώ να δω είναι ότι στο εσωτερικό οι δρούγες δεν έχουν εξομαλυνθεί τελείως στους αρμούς, και ότι θα μπορούσαν να δεχτούν ένα (προσεκτικό) πέρασμα ακόμα στον τόρνο. Επίσης, τα δέρματα τοποθετούνται εύκολα στο κέλυφος; Αν είναι σφιχτά, ίσως θα πρέπει να μικρύνεις λίγο τη διάμετρο εξωτερικά. Στα καινούργια τύμπανα, τα κελύφη είναι 30 με 50 χιλιοστά μικρότερα από την "ονομαστική" τους διάσταση, δηλαδή ένα 14άρι ταμπούρο έχει διάμετρο 14 παρά κάτι ίντσες. Πολύ καλή προσπάθεια πάντως, και μπράβο που ξεκίνησες απ' το μηδέν και δεν πήρες έτοιμο κέλυφος.

Εγώ χρησιμοποιώ θηλυκό γένος γιατί είμαι ερωτευμένος με τη ντραμς μου και είμαι στρέιτ. Οι άλλοι δεν ξέρω… ;) Και ναι, διόρθωσε τον τίτλο, μας στράβωσε! ;D

Ωραίο θέμα. Το μόνο που έχω να προσθέσω στο αρχικό ποστ του Βαγγέλη, είναι ότι συχνά ακούω το επιχείρημα ότι μερικοί από τους μεγαλύτερους ντράμερς όλων των εποχών ήταν αυτοδίδακτοι και/ή δεν διάβαζαν, με τα ονόματα του Buddy Rich και του Dennis Chambers να εμφανίζονται ως τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η απάντηση είναι ότι αυτοί οι τύποι έγιναν κορυφαίοι, όχι επειδή δεν ήξεραν να διαβάζουν αλλά παρά αυτή τους την έλλειψη. Καλό είναι να αναρωτηθούμε, έχουμε το ταλέντο των ανωτέρω τεράτων, ούτως ώστε να ξεπεράσουμε μόνοι μας τις δυσκολίες που θα συναντήσουμε αν δεν κάνουμε μαθήματα και δεν μάθουμε να διαβάζουμε; Και τελικά τι κακό υπάρχει στο να μπορείς έστω και στοιχειωδώς να διαβάσεις. Ίσα-ίσα που θα σου κάνει τη (μουσική) ζωή πιο εύκολη.

Ενδιαφέρον φαίνεται, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα πώς και πόσο δυνατά θα ακούγεται ως ακουστικό το σετ.

Συμφωνώ για το myspace. Είναι τόσο 'βαρύ' και μη λειτουργικό, που λες και το κάνουν επίτηδες. Συμφωνώ και για το Reverbnation. Πολύ πιο user friendly απ' το MS.