Haris

Κάτι τέτοιο εννοούσα όταν είπα ότι έχουν υπάρξει και αριστουργηματικές μεταφράσεις, αν και το "μεταφράσεις" εδώ είναι ανεπαρκής όρος. Στην περίπτωση του Σεφέρη μιλάμε για έναν κορυφαίο ποιητή που μετέφρασε/απέδωσε έναν άλλο κορυφαίο ποιητή. Εντελώς άλλο επίπεδο. Ακόμη κι έτσι όμως δεν καταλαβαίνω γιατί "η μητρική είναι πολύ πιο άμεση και γλαφυρή" ειδικά μάλιστα, "όταν υπάρχει μακροχρόνια και άριστη (ακόμη και σε επίπεδο σπάνιων ιδιωματισμών) σχέση με την ξένη γλώσσα ενός κειμένου". Δεν υποβιβάζω την αξία της μετάφρασης (θα ήταν σαν να μην παίνευα το σπίτι μου!), αλλά από την εμπειρία μου και ως αναγνώστης και ως μεταφραστής, το πρωτότυπο παραμένει η προτίμησή μου.

Ως μεταφραστής δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Όμως, σε όποιον έχει τη δυνατότητα να διαβάσει το πρωτότυπο, το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ειδικά στη λογοτεχνία δεν υπάρχει τρόπος να αποδοθούν 100% οι μικρές ιδιομορφίες της γλώσσας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν υπάρξει εξαιρετικές έως αριστουργηματικές μεταφράσεις. Απλά αν η γνώση κάποιου σε μία ξένη γλώσσα είναι σε υψηλό επίπεδο, δεν βλέπω το λόγο γιατί να διαβάσει τη μετάφραση.

Όπως έγραψαν και οι περισσότεροι, φυσικά και ήταν αναμενόμενο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της δεν ήταν παρά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Προσωπικά, ήλπιζα ειλικρινά ότι θα κάποια στιγμή θα σήκωνε άμυνες και θα κατάφερνε να μας διαψεύσει. Δεν έγινε.

Και μένα μου άρεσε περισσότερο απ' το ορίτζιναλ. Μπράβο αγόρια μου! (όλοι πολύ καλοί, αλλά στο συγκεκριμένο τα πλήκτρα είναι all the money!)

Κούκλα, και ωραίο παίξιμο. Η κάσα ακούγεται σαν 24άρα!

Θα πρέπει να είναι δύσκολο για Ινδούς μουσικούς να παίζουν σε ένα τόσο απλό ρυθμό όπως τα 5/4... Υποθέτω ότι θα ήταν πολύ πιο άνετοι αν ήταν σε 23/16 ή κάτι παρόμοιο! ;D

ΠΩΣ ΕΙΠΕΣ? ;D Και ξανά-πώς είπες; ;D AC/DC- HIGHWAY TO HELL LIVE GERMAN TV 1979 Edit: Α ρε Τέρυ, με πρόλαβες για ένα λεπτό! ;D

+1 ...αλλά +1 και στο από κάτω: Κάνει σαν να έχει βγάλει βόλτα το σκύλο και παρεμπιπτόντως να τραγουδάει. Βάλτε του χέρι δις!

Και για μένα, το καλύτερο prog- (techno-, art-, πείτε τε το όπως θέλετε) ροκ γκρουπ ever. Μουσικάρες, χωρίς να παίζουν ένα εκατομμύριο νότες το λεπτό, έγραψαν εκπληκτικά κομμάτια και απίστευτες μελωδίες. Κρίμα που έφυγε ο Bardens, και μακάρι ο Latimer να ξεπεράσει τελείως τα προβλήματα υγείας του και να συνεχίζει να παίζει για χρόνια. Α, και θεωρώ τον Andy Ward έναν από τους καλύτερους ροκ ντράμερς της δεκαετίας του '70, στο ίδιο επίπεδο με τους Bonham, Paice, Powell, Downey, Palmer και λοιπά τέρατα.

Έτσι, για να δεις τι τραβάμε εμείς που μελετάμε συνέχεια (εσύ που γέλασες στη γωνία σ' έχω σταμπάρει!) Ωραίο, δροσιστικό και ρεγκίζον. Πολύ ωραίο και το ...σουφλέ σου! (Αλλά πάλι ήταν βιαστικό το κλείσιμο. Γιατί βαριέσαι παιδί μου; ;D)

Αν πρέπει να επιλέξω ένα, το Wish You Were Here.

Ναι, αλλά ξέρεις σε τι επίπεδο θα έχει φτάσει ο Ηλίας σε 10 χρόνια; Γι' αυτό βιάσου! ;D Και μόλις καταφέρω κι εγώ να παίξω κανένα shuffle της προκοπής (άλλα 10 χρόνια, και με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχω αρθριτικά μέχρι τότε...), θα πάρουμε και τον Οντιοκώστα, και θα γίνουμε εμείς η καλύτερη blues μπάντα της Ευρώπης, και άντε μετά να μας κουνηθούν οι Σαλονικιοί! :D

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο. Αϊ ρεστ μάι κέις! Εγώ θα σε παραδεχτώ μόνο αν βρεις και από ποια περιοχή του Καναδά ήταν το σφεντάμι του μπράτσου! ;D

Ε λοιπόν, όσες επιρροές του Μπίγαλη κι αν σκεφτόμουν, ο Ισοκράτης δεν θα ήταν μέσα σ' αυτές! Μάλλον χάνω το δεύτερο επίπεδο των στίχων του... ;D

Ποιος ήρθε;; ;D

Εμένα πάλι δεν με χάλασε το φανκ (κι ο Σιδηρόπουλος το φάνκιζε αρκετά στα live), αλλά η φωνή, και συγκεκριμένα το ψιλομπλαζέ ύφος. Λίγο πιο ζωντανά βρε παιδί μου... ;) Ωραίες κιθάρες, και η lead και η ρυθμική (πολύ καλό δεξί!). Κάνε άλλη μία βερσιόν αν δεν βαριέσαι, με καλύτερη φωνή (και βάλε και κανά τούμπανο!).

Νικόδημε, θενκς μετά πολλών βερυματσίων για την απάντηση.

Ναι, οι Mutemath είναι από τα καλύτερα νέα (σχετικά) γκρουπ που έχω ακούσει, και μου κάνει εντύπωση που δεν έχουν γίνει ακόμα ιδιαίτερα γνωστοί στην Ελλάδα. Ο D. King είναι όντως απίστευτος, και για κάποιο λόγο μου θυμίζει τον Copeland, όχι τόσο στο παίξιμο αλλά στην ενέργεια και στην ένταση που βγάζει. Και φυσικά έχει και κάτι από Keith Moon... Δεν μ' αρέσει όμως ο τρόπος που φέρεται στα τύμπανα όταν δεν παίζει. Ειδικά όταν τρύπησε το δέρμα του ταμπούρου και μετά το πέταξε κάτω, στο τέλος του βίντεο στο Commodore, κυριολεκτικά πόνεσα! Οι μόνοι που αντέχω να βλέπω να κάνουν λαμπόγυαλο τα όργανά τους είναι (ήταν) ο Hendrix και οι Who. Όλοι οι άλλοι δεν νομιμοποιούνται! ;D Πάρτε και το αγαπημένο μου:

Νικόδημε, τι ακριβώς κάνει το ταμπούρο μπροστά στην κάσα; Κάτι σαν το sub kick της Yamaha ίσως; Κέλυφος για να απομονώνει το μικρόφωνο; Eίδα ένα καλώδιο να βγαίνει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αν υπάρχει μεγάφωνο ή μικρόφωνο μέσα. Κατά τα άλλα, συμφωνώ με τους από πάνω. Εξαιρετικός ήχος και παίχτης. Αναμένω και εγώ το DVD.

Σιγά μην ανέβουμε Σαλονίκη και πάρουμε τους κέρβερους. Έχεις δει τι κυκλοφορεί εκεί; (που θα΄χεις δηλαδή, τι ρωτάω...) Εννοείς τον κύριο Apos; Edit: Με πρόλαβε ο Λάκης για τον κορυφαίο τραγουδιστή. Τελικά αν χτίσεις μια φήμη, δεν γκρεμίζεται με τίποτα!

Εγώ ένα έχω να πω: Αν ξαναδώ Pearl rhythm traveler στα βίντεό σου και όχι κανένα ...αντρικό σετ με πραγματική κάσα και τομ, θα τα πάρω τόσο άσχημα που ...θα σου στείλω ένα από τα δικά μου! Δεν πάει ρε παιδί μου το παιχνιδάκι της Pearl με τις μουσικές και τα βίντεο που φτιάχνεις, πώς να το κάνουμε! Κατά τα άλλα, όλα καλά. Και το βίντεο και το κομμάτι και οι κοπελιές.

Ωραίο και τριπάτο, και μου θύμισε κάπως το 'Alone Again Or' των Love. Λίγο περισσότερο να προσέξει την προφορά του ο τραγουδιστής (όχι ότι είναι κακή, αλλά είναι στα όρια του να "δίνει" ότι είναι Έλληνας). Θα σήκωνε πολύ άνετα και δεύτερες φωνές που θα το έκαναν ακόμα πιο φεύγα… Το instrumental μέρος στο τέλος είναι υπερβολικά μεγάλο, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Γιατί δεν κάνατε μια εναλλαγή μεταξύ κιθάρας και τρομπέτας βρε παιδί μου, αφού θέλατε να το τραβήξετε τόσο πολύ; Πάντως μου άρεσε.

Καλή επιλογή και καλή τιμή. Κόλλησα ένα μικρό κλιπ για να πάρεις μια ιδέα για τον ήχο του, με τα σωστά δέρματα ;) (βλ. coated Ambassador / Ambassador snare side). Πάντως την ένταση την καθορίζει ο ντράμερ και όχι το ταμπούρο. Υπάρχουν βέβαια κάποια που είναι λίγο πιο "δυνατά" από κάποια άλλα, όμως κανένα δεν είναι ...ήσυχο. Pearl_JJ_snare_sample.mp3

Νικόλα είναι πολύ πιθανό να έχουν πάρει τα ξεχωριστά tracks από games όπως το Rock Band και το Guitar Hero. Είναι κάτι που γίνεται πολύ συχνά τελευταία, κυρίως για backing tracks / play alongs (π.χ. εγώ έχω δεκάδες κομμάτια χωρίς τύμπανα). Αν έχεις τα tracks, τα υπόλοιπα είναι σχετικά εύκολα. Πλάκα είχε πάντως...

Περικλή, δεν αναφέρθηκα στο παίξιμο αλλά στον ήχο. Επειδή τα big band κομμάτια είναι άλλης εποχής, θα τους πήγαινε ένας πιο ακατέργαστος, λιγότερο μοντέρνος ήχος. Το έχουμε ξανασυζητήσει με το Βαγγέλη και για άλλο παρόμοιο κομμάτι που έχει ανεβάσει. Όσο για το παίξιμο, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Πολύ καθαρό και ακριβές, με εξαιρετικό "χτύπημα".