Haris

Αναγκαστικά, γιατί η μέση ταβέρνα/ψησταριά συνήθως δεν έχει μοναστηριακές... Αν και η κυρία Ελένη μας είπε ότι την επόμενη φορά που θα πάμε θα έχει φροντίσει να προμηθευτεί, αρκεί να της υποσχεθούμε ότι δεν θα γκαρίζουμε σαν πωλητές στη λαϊκή! ;D Θα ήθελα εδώ να επισημάνω ότι παρότι τα πρόσωπα είναι υπαρκτά, οι σκέψεις και οι διάλογοι είναι φανταστικοί, και ουδέ μία σχέση έχουν με το τι πραγματικά ειπώθηκε εκείνο το βράδυ (εντάξει, ίσως μια μικρή σχέση ;D). Και Τέρυ μου, το ξέρω ότι το επίπεδο και η παιδεία σου δεν σου επιτρέπουν να χρησιμοποιείς τέτοιες αγοραίες εκφράσεις, αλλά είναι κάποιες φορές που ο άνθρωπος φτάνει στα όριά του! ;D

Φωτορομάντζο...

Ούτε εμένα με χάλασαν τα στραβοπατήματα του τραγουδιστή. Νομίζω ότι για αυτό το είδος περνάνε. Με χάλασε όμως η κάπως "μπουκωμένη" παραγωγή. Ξέρω ότι με τόσα γκάζια δεν είναι εύκολο να έχεις crystal clear ήχο, και ούτως ή άλλως δεν είναι το ζητούμενο σε αυτή τη μουσική. Παρόλα αυτά θα τον ήθελα πιο ανοιχτό και καθαρό. Γενικά πάντως μου άρεσε. Έχει ένταση και αυθεντικότητα, και είναι και καλό κομμάτι. Bravo!

Πρώτα η εκτέλεση της Ν. Hagen και μετά αυτό... Θα κάτσω να το ακούσω από τον Frankie καμιά εικοσαριά φορές καπάκι, μπας και καταφέρω να μην το σιχαθώ. ;D Ναι ο ίδιος είναι, πράγμα που σημαίνει ότι συνεχίζει να αγοράζει μόνο ληγμένα εδώ και χρόνια...

Μα τι λες τώρα; Εγώ 15 σουβλάκια παρήγγειλα μόνο, στην αρχή για ...ορεκτικά. Μετά ήρθε ο Μεσαλίωνας σαν κυκλώνας, και το τραπέζι δεν ξανάδειασε μέχρι να φύγουμε. ;D

Ναι, για το Καλλιμάρμαρμαρο μιλάω, και συμφωνώ για την μπάντα της (Kαι την ίδια. To πρόσφατο My Way δεν μου άρεσε αλλά τότε η σκηνική της παρουσία και τα παιχνίδια της φωνής της ήταν εμπειρία ζωής!). Διαφωνώ για τους Cure. Είχαν παίξει εκπληκτικά. Για τους Stranglers δεν ξέρω, δεν είχα πάει.

Δε λες τίποτα. Προσωπικά σκιάχτηκα προς στιγμήν, σαν να μας έλεγε το παλικάρι "βγάλτε το σκασμό μη φωνάξω τη Φράου Χέλγκα!" ;D Ευτυχώς που η κυρία Ελένη ήταν γλυκύτατη και πολύ υπομονετική. Πάντα τέτοια!

Εδώ δεν τρόμαξα το '85 που την είχα σε απόσταση αναπνοής και ήταν young and wild, θα τρομάξω από ένα βίντεο στα 50 της; 8) Κι αυτό το κακόμοιρο το κομμάτι, τι έχει τραβήξει από τότε που του άλλαξε τα φώτα o Vicious...

Κάτσε να δω τι ώρα είναι... 12 και τέταρτο. Οπότε πρέπει να ήταν Γενάρης του '88.

Δεν ξέρω αν είναι post rock (δεν άκουσα κάτι ιδιαίτερα "post", αλλά δεν έχω εντρυφήσει και στο είδος) αλλά είναι πολύ καλό, και παικτικά και ενορχηστρωτικά και ατμοσφαιρικά και "παραγωγικά". Υποκλίνομαι...

Ειλικρινά δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάτε. Μουσικές, φαγητό, ατμόσφαιρες; Μπούρδες! Εδώ και χρόνια χρησιμοποιώ μια ατάκα που δεν έχει αποτύχει ποτές: "Αν θέλεις να σου κάτσω, πλύνε μου τα πιάτα και ρίξε και κανά σφουγγάρισμα while you're at it." Εγγύηση σας λέω!

Το καλύτερο σημείο είναι γύρω στο 1:42, που παίζουν τρίηχα! Κατά τ' άλλα πουθενά δεν συγχρονίζονται απόλυτα. Ακόμα και στην καλύτερή τους στιγμή, φλαμάρουν. Άχρηστα μηχανάκια! ;D

Αυτό ξαναπέστο. Πραγματικός τζέντλμαν, με χιούμορ, κορυφαίος παιχτης, και - κάτι που αφορά μόνο εμάς τους γλωσσολάγνους* - είχε την αγαπημένη μου βρετανική προφορά! Ωραία καταγραφή. *Οποιανού το μυαλό πήγε στο πονηρό... grow up! ;)

Απόλυτα. Πού να κουβαλάς ολόκληρο μπάσο... Αν είχε συγκεκριμένες απαιτήσεις, να έφερνε το ρημαδομπάσο του και ας έπλεκε και ζιπουνάκι με τις χορδές. Όσο για τον Μπίλι Τζο, ωραία η μπάντα του(ς) αλλά να ξεκαβαλάμε το καλάμι που και που μεγαλώνοντας, έτσι για να μην πιάνεται ο κώλος μας.

Ξέχασες να υπογράψεις: Your friendly neighborhood smartass. ;D

Σπύρο, κατά τη γνώμη μου και πολύ λακωνικά, ναι. Τώρα, το "pro" είναι δύσκολη λέξη. Αν θέλεις τα αποτελέσματα που θα είχες σε ένα επαγγελματικό στούντιο, με καλή ακουστική, καλούς ηχολήπτες/παραγωγούς και στέιτ-οφ-δι-αρτ εξοπλισμό, το zoomάκι φυσικά δεν μπορεί να συγκριθεί. Από τη μικρή μου όμως εμπειρία με αυτό (δεν έχω δικό μου, είχα δανειστεί του Οντιοκώστα), νομίζω ότι με λίγο ψάξιμο και πειραματισμό μπορείς να κάνεις μια αξιοπρεπέστατη εγγραφή τυμπάνων που, θα τολμήσω να πω, στα χέρια ενός γάτου μείκτη-παραγωγού μπορεί να είναι κατάλληλη και για δισκογραφία.

Το R16 είναι πολύ καλό όλα-σε-ένα μηχανάκι, ευέλικτο και ματζέβελο, με αρκετές δυνατότητες πέραν της απλής εγγραφής, δίνει εξαιρετικά ηχητικά αποτελέσματα για τα λεφτά του (και όχι μόνο), και δουλεύει και σαν πολυκάναλο audio inteface. Γενικά είναι χρησιμότατο. Όμως αν: δεν σε ενδιαφέρει το κουβάλημα ή είσαι βέβαιος ότι δεν θα χρειαστεί να γράψεις πουθενά αλλού εκτός από το χώρο που έχεις τον υπολογιστή θέλεις μόνο raw tracks που θα τα επεξεργαστείς στο DAW σου έχεις τα χρήματα, ίσως είναι καλύτερα να πάρεις ένα dedicated πολυκάναλo audio interface (υπάρχουν και USB και firewire), που πιθανότατα θα έχει καλύτερους προενισχυτές και μετατροπείς. Για το ποιο θα είναι αυτό, αν κάνεις μια αναζήτηση στο noiz ή και αλλού υποθέτω ότι θα βρεις αρκετά σχετικά θέματα.

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ. Αλλά και οι Spitfire το' χουν ακόμα. Φχαριστούμε Σπύρο.

Ναι; Βάλε μια ακουστική μπάντα να παίξει μαζί μου. Θα ρίξουμε πολύ γέλιο (μερικοί από εμάς). ;D --------------- Και ναι, θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Το τέμπο είναι σχετικό και εμείς το ξέρουμε! (για άλλη μια φορά) του το πηδήξαμε το θέμα του ανθρώπου

Φίλως, και οι μπαταρίες τελειώνουν. Και καλά το επεσήμανε ο Τέρυ. Είπες PC; PC;;; Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο τελικά... ;D

Να δω τι θα κάνετε αν κοπεί το ρεύμα... ;D Έντρομος κιθαρίστας: "Μ*λάκα παίζε, παίζε μέχρι να δούμε τι θα γίνει!" (ναι, το έχω ζήσει). Some guys have all the luck... ;D

Αυτό που ζητάς είναι φαινομενικά απλό. Θέλεις ανθρώπους που να μπορείς να επικοινωνήσεις και μουσικά και κοινωνικά. Welcome to the club. Δεν είναι εύκολο αλλά μπορεί να γίνει, ίσως όχι 100% και στα δύο επίπεδα, αλλά σε μία ανεκτή αναλογία. Συνέχισε να ψάχνεις, να παίζεις όποτε και όπου σου δίνεται η ευκαιρία, και, ναι, βοηθάει να γίνεις όσο πιο καλός μπορείς/θέλεις/σου επιτρέπει ο χρόνος σου/η διάθεσή σου κ.λπ. Και μην ψαρώνεις με αυτά που λέει ο Κώστας ειδικά για τους ντράμερ (έχει τραβήξει ζόρια στο συγκεκριμένο τομέα... ;)). Έχει δίκιο, αλλά εν μέρει. Μια μπάντα είναι "σε έναν τεράστιο βαθμό" μια μπάντα. Απλά αν ο ντράμερ δεν τραβάει δεν πρόκειται να τραβήξει τίποτα. Γι' αυτό φρόντισε να "τραβάς" και όλα θα 'ρθουν.

Καθόλου ειρωνικό. Λέγεται αυτογνωσία. ;)

Σταύρο, μόλις βρεις χρόνο παίδεψέ το. Έχει όλα τα βασικά συστατικά για να γίνει κομματάρα και είναι κρίμα να χάνει μόνο και μόνο επειδή η φόρμα του είναι "βιαστική", και χωρίς λίγο παραπάνω παιχνίδι με τις δυναμικές. Βιάζεσαι να μπεις με γκάζια - η εισαγωγή π.χ. θα μπορούσε να έχει άλλο ένα κύκλο - βιάζεσαι να ανεβάσεις στροφές - άνετα θα μπορούσε να έχει μια πτώση με την ακουστική ενδιάμεσα, όπως παρατήρησε και ο συνάδελφος Οντιοκώστας πιο πάνω - και βιάζεσαι να κλείσεις. Όλα τα παραπάνω θα ήταν μια χαρά για κομμάτι των Ramones ή των Motorhead, αλλά όχι για αυτό το ύφος. Το κομμάτι βέβαια είναι diamond in the rough, και σόρυ για τη γκρίνια (που είναι μια ακόμη γνώμη και τίποτα παρά πάνω), αλλά δεν φταίμε εμείς, εσύ φταις που έχεις ανεβάσει τον πήχη τόσο, που πλέον δεν σου συγχωρούμε μικροατέλειες! ;)

Αν καταφέρεις να τον πείσεις, θα έχεις κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό μου! ;D Σπύρο, από τα καλύτερά σου... (Kαι chick magnet. Δεν μπορώ να φανταστώ γυναίκα που θα της πεις "άκου αυτό το κομμάτι που έγραψα" και δεν θα σου παραδοθεί άνευ όρων...8))