Haris

Hihat, ξε-hihat, είναι δύο 16άρια Zildjian K. Η τιμή είναι φυσιολογική. Και όταν έγραψες "αρχική τιμή" φαντάστηκα ότι θα υπήρχε έκπτωση. Όλοι προσπαθούν να προσαρμόσουν τις τιμές τους στα νέα δεδομένα (έρχονται οι ξένοι και καθορίζουν τους τιμοκαταλόγους μας! ;D ). Τεσπα, για να μην ξεφεύγουμε, ξαναδές εκείνο το Istanbul και πες, γιατί με πρίζωσες.

Δεν μπορώ. Είμαι συναισθηματικά fucked up.

Αμέσως να με κακολογήσετε! ;D Δεν απάντησα στο γιατί δεν σχολιάζουν. Εννοούσα ότι το άκουσμα είναι ιδιαίτερο και ότι κανείς δεν βρίσκει λόγια (βλέπετε ότι προσέχω πολύ τη διατύπωσή μου, λέγοντας "ιδιαίτερο" και όχι, π.χ., "αριστούργημα" ή "μπούρδα" ;D ). Και σοβαρά, εμένα μου αρέσει πολύ αλλά είμαι συναισθηματικά εμπλεκόμενος.

Τα έσπασαν με τον Τούρκο κατασκευαστή (Mustafa Diril) που τους προμήθευε τους ακατέργαστους "δίσκους". Τώρα άγνωστο πού φτιάχνονται αλλά η συνταγή - βλ. κράμα - είναι η ίδια.

Like little drops of Heaven! :) Αλλά πού σκατά να το ακούσω up close. Συχνά ναι, κάποιες φορές όχι. Μεγάλη συζήτηση, που μάλλον θα καταλήξει στη γνωστή κολοκυθόπιτα ογκρατέν. :)

Ξέρεις γιατί όλοι κάνουν like αλλά κανείς δεν σχολιάζει έτσι; ;D

Μωρέ δεν το ξέρω νομίζεις... Γιατί αλλάζω ride (κυρίως) κάθε τόσο; Ακόμα και σε μαγαζί να το ακούσεις (αν είναι ευγενικοί και σε αφήσουν να το/α δοκιμάσεις επάνω σε σετ), το ultimate test είναι σε πραγματικές συνθήκες. Ειδικά με το ride πάντως - πόσο μάλλον με ένα crashable ride - δεν είχα ποτέ τύχη. Ίσως να είμαι πολύ ιδιότροπος.

Από τα ηχητικά δείγματα του Thomann δεν τρελάθηκα με κανένα ρε γμτ. Ίσως κάπως το vintage crash της Meinl. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο ήχος του "απόλυτου" crashable ride - ή rideable crash - που έχω στο μυαλό μου βρίσκεται μόνο εκεί (στο μυαλό μου, that is). Nosi, αν πάντως εσύ το βρεις, πες μας ποιο είναι και ανέβασε και κανένα ήχο.

Η γενικότερη προσέγγιση του άρθρου μου θύμισε αυτή την μπούρδα που κυκλοφορεί στο ελληνικό και ξένο Internet εδώ και περίπου μια 10ετία (δεν χρειάζεται να το δείτε όλο, θα καταλάβετε απ' την αρχή πόσο τερατώδης παπαριά είναι).

Ναι, ούτε εγώ κατάλαβα. Και ούτε εισέπραξα και κάτι τέτοιο απ'το άρθρο.

Δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω "ευχαριστούμε" ή "σάλτα και &#*@σου" (ως ευχή φυσικά!) ;D Και τα δύο ίσως; :-*

Το καλοκαίρι είναι μακό. Να το έχετε σαν αρχή στη ζωή σας. Και ναι, θα το ανεβάζω κάθε χρόνο τέτοια μέρα.

Thank you Sir. Για τον ήχο: Εμ, όταν μιξάρει κάποιος (Longshadow) που ξέρει τι του γίνεται... Με κατασυγκίνησες ρε μπαγάσα... ;D @petersrv: Ευχαριστούμε πολύ. Ίσως έχεις δίκιο για το τέμπο. Το συζητήσαμε και καταλήξαμε στο συγκεκριμένο. Μπορεί να πρέπει να το ξαναδούμε. Παρεμπιπτόντως, το "τσακ" και, ενίοτε, το "τσικ" είναι απολύτως δόκιμοι όροι τους οποίους χρησιμοποιούμε και εμείς σε θέματα τέμπο, έντασης κ.λπ. :) Στράτε, του τα 'χω γράψει ρε συ. Μη τον ακούς το γκρινιάρη! Εμένα θα πιστέψεις ή αυτόν; ;D

Όλα καλά. Εξάλλου για αυτό ανεβάζουμε κομμάτια, για απόψεις και κριτική. Ευχαριστούμε και πάλι.

Ευχαριστούμε. Ενδιαφέρον αυτό που λες για τη φωνή γιατί η τραγουδίστριά μας έχει ίσως τη λιγότερο επιτηδευμένη ερμηνεία από όσους τραγουδιστές έχω παίξει. Έχει πάρα πολλά αγγλόφωνα ακούσματα και της βγαίνει εντελώς φυσικά. Βέβαια ίσως αυτό δεν μπορεί να φανεί από μια ηχογράφηση. Θενκς εγκέν. :)

Ευχαριστούμε πάρα πολύ κύριοι, όλους σας και τον καθένα ξεχωριστά. Μας κολακεύεις και ευχαριστούμε αλλά έχω προσωπικό κόλλημα με την T. Chapman και δεν μπορώ να συμφωνήσω. :)

https://app.box.com/s/13a12kifdtk5pqmmsx64qrik16u29kfh Νταξ, είναι πολυπαιγμένο αλλά εμείς το διασκευ(δ)άσαμε (βασικά ο Μποναμάσας το διασκεύασε κι εμείς διασκευάσαμε τη διασκευή του). Φυσικά έχει διάφορα θέματα αλλά είναι λάιβ - στο στούντιο/προβάδικο, όλοι στον ίδιο χώρο - ο στίβος ήταν βαρύς, τα αγριογούρουνα είχαν φάει κάτι αηδίες κ.λπ. Από τους Νοϊζικούς συμμετέχουμε εγώ και ο Jazzjoker Σπύρος. Οι υπόλοιποι είναι η Γίτσα, η Ζωή και ο Κοσμάς, εξαιρετικά παιδιά και οι τρεις! Ευχαριστούμε τον αγαπητό συνάδελφο Longshadow για το μιξομάστερινγκ. Shoot!

Χάρμα ώτων! Κανά κρουστό θέλεις;

Αυτή η (περίπου) μινιμαλιστική φόρμα - επανάληψη και εμπλουτισμός των θεμάτων κ.λπ. - το κάνει ιδιαίτερα σαουντρακικό. Θα του πήγαινε ένα βίντεο σχετικής θεματολογίας, παρότι και μόνο του το audio δημιουργεί εικόνες - ενοχλητικές λόγω του concept, κι αυτό το λέω για καλό - ούτως ή άλλως. Άρα έχει πετύχει το στόχο του. Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε ένα "μπράβο, ωραίο" αλλά με έπιασε υπεραναλυτικοσύνη! (Τι εννοείς δεν υπάρχει αυτή η λέξη; Την έγραψα άρα υπάρχει! ;D )

Έκλαψα! ;D

Ναι αλλά μόνο όταν μου το ζητούσε. Και μου το ζητούσε συχνά. Οξεία τενοντίτιδα μετά πηχεοκαρπικής κοπώσεως έπαθα λέμε! Δεν την πάλευα άλλο...

Δεν γίναμε σαφείς μάλλον. Κανείς δεν εγκατέλειψε - γενικά - δέρματα, χορδές και άλλα μεμβρανοχορδόφωνα. Απλά, κάποτε-κάποτε τα παραμελούμε, είτε επειδή μαζέψαμε πολλά και δεν προκάνουμε είτε επειδή δεν μελετάμε, και αυτά ψάχνουν για κάτι καλύτερο (goood luck with that!) :D

Θέλεις να αρχίσω να μιλάω για τα στερημένα μπάσα σου που κάθονται εκεί και περιμένουν να νιώσουν χαρά στα σκέλια στις χορδές τους, σαν τη Λουκρητία; (του Αρκά, όχι την παλιά) :-*

Τώρα τη Ludwig θα ακούσεις ή εμένα; ;D Σοβαρά, έχουν περάσει απ' τα χέρια μου 6 τρίφυλλα σετ και ούτε κι εγώ δεν ξέρω πόσα "ορφανά" τύμπανα, αρχών-μέσων '70s (για νωρίτερα θα σε γελάσω), και είχαν όλα εξωτερικό φύλλο μαόνι. Κάποια ήταν για rewrap, οπότε ήταν προφανές, αλλά και στα υπόλοιπα φαινόταν από τη σαφή διαφορά του χρώματος των φύλλων στα bearing edges. Το ίδιο consensus έχω εισπράξει και από όλα τα βινταζο-φόρουμ που έχω μπει. H Ludwig δικαιολογημένα δεν μπορεί να καθορίσει με ακρίβεια ποιές χρονιές χρησιμοποιούσε τι - και φυσικά μπορεί να υπάρχουν αρκετά σετ με maple μέσα-έξω - αφού κανείς δεν πολυασχολιόταν τότε με τα ξύλα. Επίσης, εδώ εγώ έχασα την αγάπη μου, και καθόμαστε και μιλάμε για κσύλα; Κιθαρίστες καταντήσαμε! ;D