Κοίτα δεν μπορώ να πώ με βεβαιότητα,
γιατί δεν ακούω ποτέ μουσική με μεγάλη ένταση.
Στην πίσω δεξιά γωνία που άκουγα βαβούρα, όταν έβαλα την μπασοπαγίδα,
η βαβούρα εξαφανίστηκε αλλά μπορεί και να οφείλεται στην ανάκλαση
από το κοντραπλακέ,
γιατί την έχω βάλει υπό γωνία.
Εξ άλλου, όπως βλέπεις, έχω ντύσει όλο το δωμάτιο με πετροβάμβακα
και έχω φροντίσει να απέχει κάποια εκατοστά από τον τοίχο
ώστε να απορροφά καλύτερα τα μπάσα. :wink:
Πάντως το δωμάτιο είναι πιά εντελώς στεγνό. :?
Όταν μπαίνω μέσα, τα πρώτα λεπτά με πιάνει μια περίεργη ζαλάδα.
Μετά συνηθίζω… :lol:
Τώρα είναι αρκετά δύσκολο να φτιάξω νέες κατασκευές.
Θέλω πρώτα να δώ αν μπορώ να κάνω την δουλειά μου με αυτές …
Αν όχι, θα φάνε πέταμα, και πάλι από την αρχή … :cry:
Όμως έχω σκεφθεί :idea:να βάζω (όταν χρειάζομαι) μπροστά από τους πετροβάμβακες
κάποιες επιφάνειες από κυματοειδές πλαστικό (όπως το ελενήτ)
Πιστεύω δηλαδή πως αυτές θα αντανακλούν τις υψηλές και υψηλομεσαίες (τον αέρα)
ενώ οι χαμηλές που ΔΕΝ θα συγκρατηθούν από το λεπτό πλαστικό,
θα φθάσουν στον πετροβάμβακα και θα μείνουν εκεί. :!: :idea: :!:
ΑΛΛΑ …
Υπάρχει και το ΑΛΛΑ … :lol: :lol: :lol:
Δεν σε ρώτησα, αξίζει τελικά να ηχογραφώ το ρεβέρμπ του δωματίου,
ή να συνεχίσω να ηχογραφώ τον ήχο ξερό,
και να του βάζω ρεβέρμπ τεχνητό;
Μήπως δηλαδή κάθομαι και σκάω για το τίποτα; 8O :?
Η ιδέα μου ήρθε όταν διάβασα το άρθρο ενός Αμερικανού ηχολήπτη
(δεν θυμάμαι ποιού και που)
που έλεγε το πώς να ηχογραφήσεις έναν ήχο
που να ακούγεται καλύτερος και μεγαλύτερος από ότι είναι στην πραγματικότητα.
Χρησιμοποιούσε μάλιστα την χαρακτηριστική φράση "better than Life".
Δεν σε κατάλαβα μάλλον. :roll: :oops:
Αν βρείς τον χρόνο και την όρεξη σχολίασε το λίγο.
Σε ευχαριστώ. :)