Dreampanos, δείξε λίγο έλεος και σεβασμό προς το συνομιλητή σου. Διάβασε προσεκτικά αυτό που έγραψα και ιδιαίτερα τη λέξη που έχω υπογραμμισμένη.
ΟΧΙ. Έρευνα γίνεται για τη βέλτιστη σχεδίαση διατάξεων, για την ανάπτυξη υλικών, για τη βελτιστοποίηση του κοστους, για την ασφάλεια, για τη βελτιστοποίηση διαδικασιών μέτρησης και χαρακτηρισμού κλπ κλπ αλλά ΟΧΙ για το πως διαδίδεται ο ήχος μέσα από μια γνωστή διάταξη.
Κανείς δεν είπε ότι δεν πρέπει να γίνονται υπολογισμοί. ΕΣΥ το φαντάστηκες αυτό. Αυτό που έγραψα (στο μεταφράζω) σημαίνει:
Απλοί τύποι που ισχύουν ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ στην πραγματικότητα (λόγω της πολυπλοκότητας του πραγματικού προβλήματος) πρέπει να χρησιμοποιούνται με επιφυλακτικότητα ακριβώς επειδή δεν δίνουν ακριβή αποτελέσματα. Μάλιστα, πολλές φορές τα αποτελέσματα είναι ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος, λόγω των χονδροειδών προσεγγίσεων που είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε όταν αντιμετωπίζουμε ένα πολύπλοκο πρόβλημα με χαρτί και μολύβι. Στην περίπτωση λοιπον που έχουμε να αντιμετωπισουμε ένα πολύπλοκο πρόβλημα (ξέρεις... δεν υπάρχουν ούτε άπειροι τοίχοι ούτε σημειακές πηγές) έχουμε 2 λύσεις. Είτε αριθμητική προσομοίωση, είτε την εμπειρία μας. Ε, πολλές φορές οι εμειρία μας είναι ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΗ και πρακτικότερη από μια πλήρη αριθμητική προσομοίωση, ιδιαίτερα σε σημεία που η σχεδίαση δεν είναι ιδιαίτερα κρίσιμη.