Για μένα το συμπέρασμα στο αρχικό ποστ, και με το οποίο συμφωνώ, είναι η ουσία. Ο διαλογισμός με τη γλώσσα της μουσικής. Κάποιοι τυχερότεροι(;) καταφέρνουν από αυτό να βιοπορίζονται, μα δεν είναι μόνο θέμα "αξίας", "ικανότητας", "ευσυνειδησίας". Είναι και τύχη, και γνωριμίες, και επιθυμία προβολής, και πάθος ερωτικό για την ψευδαίσθηση.
Το όμορφο είναι ότι η μουσική έχει πολύ αρχέγονους νόμους. Οπότε επάνω στο μουσικό διαλογισμό μας, ποτέ δεν είμαστε τελείως "μόνοι", τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Υπάρχει μια αισθητική, έξωθεν, που βάζει χαλινάρι στην ολική απόδραση του νου.