kpeyos

E, καλά άλλο ηχογραφημένος ο ενισχυτής κι άλλο ζωντανά. Επίσης ΟΚ, δεν θα εμπλουτίζουν τον ήχο το power amp section, o μετασχηματιστής και το σύστημα μεγάφωνου-καμπίνας, αλλά εντάξει μιλάμε για practice στο σπίτι. Και πάλι μπορεί να μην ακούγεται στο 100% των δυνατοτήτων του αλλά σε σχέση με οτιδήποτε άλλο σε αυτό το budget, πάλι καλύτερα θα ακούγεται.

To μόνο που έχω να πώ ως input είναι πως ο μπασίστας μας έγραφε σε αυτήν, κάποιες φορές καρφί - τις περισσότερες όμως μέσω ενός Avalon DI, κι είναι ΟΚ. Τίποτα συγκλονιστικό αλλά ουδέτερη κι απροβλημάτιστη. Αν σε ενδιαφέρει κάτι συγκεκριμένο, να τον ρωτήσω. Γιατί σε ενδιαφέρει η συγκεκριμένη; Λίγο παλιακιά δεν είναι για 2025;

Καλόπαιχτη. Περιμένουμε το review

(o Thunder είναι ένας Screamer με λιγότερα bells & whistles)

Κι εγώ ακριβώς το ίδιο έπαθα και τσίμπησα έναν Screamer την προηγούμενη εβδομάδα. Πήγε κατευθείαν για έλεγχο και θα τον έχω σύντομα για τεστ. Μπά, οι Έλληνες (κι όχι μόνο) κιθαρίστες είναι ανεξαρτήτως ηλικίας μπούμερς

Κι εγώ ακριβώς το ίδιο έπαθα και τσίμπησα έναν Screamer την προηγούμενη εβδομάδα. Πήγε κατευθείαν για έλεγχο και θα τον έχω σύντομα για τεστ.

Η σχέση ισχύος και έντασης είναι περίπου 1/10 (ένα προς δέκα). Ένας ενισχυτής 5 watt θα παίζει στη μισή ένταση από έναν ενισχυτή 50 watt στην ίδια καμπίνα. Που σημαίνει ότι και ένας ενισχυτής 5 watt είναι υπερβολικά δυνατός για το σπίτι σε μια καμπίνα 1x12. Που μας φέρνει στην επόμενη παράγραφο... Όλα τα μεγάφωνα έχουν ένα μέγεθος στις προδιαγραφές τους που ονομάζεται speaker sensitivity και μετριέται σε decibell στο ένα μέτρο (db/m). Ανά 3db η αντιλαμβανόμενη ένταση διπλασιάζεται. Άρα ένα Celestion Vintage 30 με 100 db/m sensitivity θα ακούγεται πολύ πιο δυνατά από ένα Celestion G12M 65 με 97db/m. Όσο ανεβαίνει η διάμετρος του μεγαφώνου το sensitivity αυξάνεται και το αντίθετο. Αυτά ως προς τα γενικά τεχνικά. Ως προς την ερώτησή σου, αφού τον θες τον ενισχυτή ως καθαρή πλατφόρμα, δε σε πειράζει σε τί ένταση σπάνε. Πάρε καλύτερα έναν μεγαλύτερο, κράτα χαμηλά το master στο σπίτι, άνοιγέ τον στις πρόβες και στα live. Θα έχεις και καλύτερο ήχο, συνήθως οι μετασχηματιστές εξόδου στους πεντάβατους είναι εντελώς της πλάκας.

Έχοντας και Gibson & Fender & PRS και όντας κυρίως Les Paul player, θα σου προτείνω την Strat ως δεύτερη κιθάρα. Οι PRS SE είναι πολύ τίμιες κιθάρες αλλά δεν υπάρχει σύγκριση. Αν οι Αμερικάνικες PRSi κάνουν τα παντα "σχετικά καλά", οι SE κάνουν τα πάντα "σχετικά μέτρια".

@Gvasilis ναι μεν θα δώσω +1 στον Bugera του @John Goumis ...αλλά στις αγγελίες αυτός εδώ ο ενισχυτής είναι ανίκητος στα 300€, συν το ότι αν δε σου κάνει ή τον βαρεθείς κάποια στιγμή μάλλον θα βγάλεις και λεφτά πουλώντας τον: https://smart.noiz.gr/details.php?id=551265 Εννοείται δεν έχω καμία σχέση με τον πωλητή.

Υπάρχουν συζητήσεις επί συζητήσεων για το γεγονός πως παρόλο το popular demand, η Mesa Boogie δεν έβγαλε ποτέ reissue του πιο διάσημου ενισχυτή της και επίσης για το γεγονός πώς ο Mark IV και o JP 2C παρόλο που ισχυρίζονταν ότι είναι Mark II c+ δεν είχαν τον συνδυασμό aggression-liquidity-3D sound του original. Επίσης και ο μετασχηματιστής μόνο μπορεί να αλλάζει πολύ τον ήχο. Τώρα αν υπάρχουν ίδια components για επισκευή Mark II c+ δεν ξέρω. Ξέρω κάποιους όμως που κλάψανε τους vintage Marshalls τους μετά από επισκευές γιατί ο μάστορης έβαλε ότι υπήρχε διαθέσιμο...

Ο λόγος που στη Mesa δεν είχαν κάνει ποτέ reissue τον Mark IIc+, είναι γιατί δεν μπορούσαν. Δεν υπήρχαν τα components και δε θα πέρναγε ο ενισχυτής ROHS (στανταρ ασφαλείας). Αυτό έχω διαβάσει τουλάχιστον. Αν ισχύει λοιπόν μπορείς να περιμένεις ότι το reissue θα έχει τόση σχέση με τα originals όσο έχουν τα reissues της Marshall με τους original 1959 ή 2203. Με αυτές τις σκέψεις μένω ήσυχος κι εγώ με το ενάμιση νεφρό που μου χει απομείνει

Σε ευχαριστώ για την πληροφορία. Γεγονός είναι πως το in the box προορίζεται για καναν generic ήχο ή για προπαραγωγή. έχω 5 ενισχυτές σπίτι και attenuator, οπότε μπορώ και προτιμώ όταν θέλω κάτι καλύτερο ή πιο συγκεκριμένο να τους γράφω ακόμη και direct και μετά να προσθέτω ότι impulse response θέλω, (όταν δεν μπορώ να τους γράφω με μικρόφωνα λόγω θορύβου).

Όσο πιο ακομπρεσσάριστος είναι ένας φυσικός ήχος (μονοί μαγνήτες, πεντακάθαρος ενισχυτής) τόσο πιο δύσκολο να τον πιάσει ένα modeller/capture. Όσο πιο βρώμικος, κομπρεσσαρισμένος είναι ο ήχος τόσο πιο κοντά. Aυτό φυσικά επηρρεάζει και το πώς παίζεις. Αν ας πούμε θες να παίζεις σε φάση Marc Ribbot τα ξεχνάς τα plugins, αλλά για πολλά είδη είναι μια χαρά. Φυσικά και πάλι το 99% των Ελλήνων ερασιτεχνών κιθαριστών μπορεί σήμερα με τα plugins να πιάσει καλύτερο ήχο σε μια παραγωγή απ' αυτό που είχε πριν 20 χρόνια έχοντας πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του στη χρυσή εποχή των studios. Οπότε είναι φοβερή εξέλιξη. Τώρα στα $130 @Nekkon όχι απλά δεν το λες οικονομικό, το λες μάλλον εκτός πραγματικότητας. Υπάρχουν πολλές εταιρείες με πολύ αξιόλογες σουϊτες σε λιγότερα χρήματα, αλλά εδώ μπορείς να βρεις ΔΩΡΕΑΝ captures από Dumble για το επίσης ΔΩΡΕΑΝ Neural Amp Modeler. Όσον αφορά τη σύγκριση με τη Neural DSP, η Neural DSP έχει πάρα πολύ καλά FX και impulse responses καμπινών, που κάνουν όλη τη διαφορά. Οι ενισχυτές της κάποιοι είναι καλύτεροι και κάποιοι όχι και τόσο. Τώρα αν θα γράφει "Tone King" ή "Dumble" επάνω, εμένα προσωπικά ελάχιστα με ενδιαφέρει. Το Cory Wong που δε γράφει τίποτα ας πούμε είναι το No1 plugin που θα σκεφτώ αν θέλω να γράψω καθαρούς ήχους in the box.

Όταν κάτι πρόκειται να "πατηθεί" πολύ στο master, που για μένα σημαίνει να φτάσει σε δυναμικό εύρος κάτω από 8db, τότε αφήνω έναν Fabfilter Limiter στο Main Buss και τον τσεκάρω συχνά πυκνά σε διάφορα presets να μου ακούγεται σωστά η μίξη. Αν πρόκειται για υλικό με μεγάλο δυναμικό εύρος μιξάρω χωρίς fx στο main buss. H επιλογή γίνεται βάσει του τελικού χρώματος που θέλω να έχει το υλικό και όχι για να ακουστεί πιο δυνατά. Ένα σημαντικό εργαλείο είναι το Izotope Tonal Balance. Εκεί τσεκάρω οπτικά τη μίξη για να έχω ένα καλό starting point. Μετά χρησιμοποιώ ακουστικά (AKG K-701) και τέλος ακολουθώ τη συμβουλή του κυρίου στο low end. Τέλος ακούω στο δωμάτιό μου με τα Yamaha HS + Sub (απαραίτητο όταν μιξάρεις και ηλεκτρονική μουσική), στα αυτοκίνητά μας και στα ακουστικά πάλι, χρησιμοποιώντας διάφορα presets του Acustica Audio Aqua Sienna (headphone mixing plugin):

http://analogtouch.gr/ http://www.effectum-electron.com/

Αξίζει πολύ περισσότερα απ΄τον μικρόκοσμό μας.

Πεντακόσιες Εκατόν Τριάντα Πέντε Χιλιάδες

Έχει standard size μαγνήτες ή θα χρειαστείς άλλο pickguard αν δε σου αρέσουν και θες να τους αλλάξεις;

Aπλά δεν έχω δει ποτέ pal χρώματα σε poly που να μη μου φαίνονται χάλια. Αντίθετα ας πούμε με τα χρυσά, τα ασημιά, χρώματα τύπου Sherwood Green, Lake Placid Blue κλπ δεν έχω πρόβλημα. Επίσης σε mid priced κιθάρα και το χρώμα του rosewood μπορεί να βγει καφέ-σκατουλί που είναι αίσχος? Με το maple πιο δύσκολο να φάω τέτοιο ξενέρωμα. Btw η δική μου MJT '62 Strat: nitro / surf green / rosewood:

Aν πρόκειται για κάποιο high end όργανο τότε surf green+rosewood Αν πρόκειται για οικονομικό όργανο με poly φινίρισμα, shoreline gold+maple.

Πάνω κάτω οι διαφορές στους ήχους πηγαίνουν ως εξής: 1. Les Paul = Περισσότερα μπασοπρίμα. 2. Les Paul JR / SG = Περισσότερα μεσαία. 3. Wraparound = Αρμονικές, σκάσιμο και zing. Πιο μαλακή αίσθηση, πιο single coil ήχος. 4. ΑBR-1. Περισσότερο fundamental, πιο σφιχτή, πιο "μεγάλος" ήχος. 5. Locking Νashville. Ακόμη πιο σφιχτές και πιο μεσαίες από τις Νο4. Οπότε αν θες ένα φοβερό μπλουζοκίθαρο, πάς σε κάποια τύπου Les Paul '54 με Wraparound / P90s, αν θες μεγάλα ρυθμικά τύπου Social Distortion πάς σε κάποια τύπου '56 Les Paul με ABR-1 / P90s, αν θες zingy punk ρυθμικά τύπου Buzzcocks σε κάποια SG/JR με Wraparound, αν δε γουστάρεις το zing και είσαι για full μεσαία σε κάποια SG Std με P90s. Αυτά σε γενικές γραμμές. Υπάρχουν κι άλλες διαφορές ανάλογα με την κατασκευή της γέφυρας, τα υλικά κλπ. Γενικά "whatever touches the string is God" που λέει κι ο Paul Reed Smith.

Κατ' αρχάς ψήφισα Strat γιατί μπορεί να είναι πιο χρήσιμη σε περισσότερες περιπτώσεις, αν και δεν ξέρω τι ακριβώς παίζεις. Από κει και πέρα όσον αφορά τους P90s, αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι ότι άλλο Les Paul Std με P90s, άλλο SG ή LP jr με P90s, άλλο κιθάρα με wraparound γέφυρα, άλλο με παραδοσιακή ABR-1 και άλλο με locked Nashville. Όλες αυτές οι κιθάρες έχουν εντελώς διαφορετικό ήχο.

Γενικά το έχω πει πολλές φορές, έχω πάνω από 200 συναλλαγές τα τελευταία 20 χρόνια στο Noiz και μόλις μία φορά έπεσα σε πονηρό, κι αυτός δεν ήταν κάτι τραγικό, απλά λίγη ταλαιπώρια. Χρειάζεται μόνο λίγη προνόηση: 1. Δεν βάζω τηλέφωνο για να μπορώ να φιλτράρω απ το email. 2. Aν είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, πιθανότατα είναι. Μην θεωρείτε ότι τον έχετε πιάσει κώτσο τον άλλον γιατί 99 φορές στις 100, κάποιον λάκο έχει η φάβα. Ιδιαίτερα όταν ποστάρει ο άλλος την αγγελία σε ιστότοπο σαν το Noiz που σημαίνει ότι σκαμπάζει κανα δυο πράγματα.

Γιατί δεν υπάρχει που να χωράει το Abbey Road ??? (Εγώ θα αγόραζα τα Hyde στο San Francisco το οποίο σαφώς λατρεύω έναντι του Λονδίνου που είναι μόνο για βόλτα ?) On topic δεν είμαι τόσο καλός στον high end home εξοπλισμό. Πιστεύω ότι με το ηχοσύστημα που ξέρω απλά ένα καλύτερο δωμάτιο θα ήθελα, λίγο πιο dry και πολύ πιο cozy να με εμπνέει. ' Ετσι κι αλλιώς 10-15 tracks τον χρόνο κάνω, έχω την πολυτέλεια να τα παιδεύω. Αν ήθελα να βγάζω γρήγορο αποτέλεσμα, αν πχ έβγαζα μεροκάματο από αυτή τη δουλειά, εννοείται θα επένδυα σε full on επαγγελματικό χώρο.

@Σαμη Παραγκα Αυτή την φορά έσβησα και του @cos_dr ? Ωραίο θεματάκι είναι, άρχισε να συμμετέχει κόσμος, κρίμα είναι να το χαλάσουμε.