Disclaimer #1. ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕΝΤΟΝΙ.
Να ξεκινήσω με κάποιου είδους disclaimer. (#2)
Στα τελευταία 25 χρόνια της ζωής μου αντιμετώπισα το internet και τα διαδικτυακά fora (πριν φτάσουμε στα μέσα καθαρά κοινωνικής δικτύωσης – αν και αυτά είναι κάτι άλλο) ως κάποια προέκταση της βιολογικής μου παρουσίας. Εκτός από την ανταλλαγή γνώσης και την εικονική κοινωνικοποίηση εδωσα περισσότερες προεκτάσεις στην ενασχόληση αυτή, κύρια με την τάση να συνδέομαι περισσότερο με όσους θεωρούσα ότι υπάρχει μια κοινή συχνότητα σκέψης, αντίληψης πραγμάτων και θεώρησης της ίδιας της ζωής.
Με τις ώρες, μέρες, βδομάδες ανταλλαγής σκέψεων έβρισκα ανθρώπους που θα μπορούσα να θεωρήσω φίλους, συνοδοιπόρους στα χόμπυ και τις συνήθειές μου. Από τις χιλιάδες ανθρώπους που επικοινώνησα με το πληκτρολόγιο, σήμερα με τουλάχιστον 20 είμαι καλός φίλος σε όλη την Ελλάδα και περίπου 5-6 απο αυτούς είναι η καθημερινή μου παρέα με τους οποίους συναντιέμαι και επικοινωνώ μαζί τους πέρα από τον ψηφιακό κόσμο. Καθόλου άσχημα για κάποιον που μετά από πολλά χρόνια έχει αποξενωθεί εντελώς με αυτό που λέμε φίλοι από το δημοτικό, γυμνάσιο, στρατό, δουλειά.
Στο πνεύμα αυτό και με την προοπτική αυτή στο βάθος του μυαλού μου συμμετέχω και στο νοιζ. Το νοιζ συνδύαζε πάντα αυτό που μου άρεζε σε όλη μου τη ζωή (το να φτιάχνω μουσική) και με την τεχνολογία της ηχογράφησης και της αναπαραγωγής ήχου γενικοτερα.
Στα 9 χρόνια που συμπλήρωσα εδώ πριν δυο μήνες, γνώρισα ενδιαφέροντα άτομα, καλούς μουσικούς, γνώστες τεχνικών και πήρα παρα πολλά. Ταυτόχρονα θεώρησα καλό να μοιραστώ αυτά που ήξερα, αυτά που μάθαινα και τελειοποιούσα χαζεύοντας και διαβάζοντας αλλού, να παίξω τη μουσική μου σε ένα (αυστηρά περιορισμένο) κοινό και να εξελίξω αυτά που δεν μπόρεσα να κάνω μια ολόκληρη ζωή. Εντάξει έκανα άλλα πράγματα, αλλά είμαι ευχαριστημένος που το έκανα έστω και σ αυτή τη φάση.
Ετσι καθημερινά έφτασα στο χώρο αυτό να μετράω περίπου 6 αναρτήσεις κατα μέσο όρο. Ξεκίνησα αρκετά θέματα, μίλησα για μουσικούς, ανέβαζα βίντεο με μουσικούς που θα άρεζαν οι φίλοι μου εδώ μέσα και θα θα ήταν αφορμή να μιλήσω γι αυτούς, αντάλλαξα γνώμες για το πόσο καλός ήταν ο χ και γιατί δεν μου αρέσει ο Ψ, μοιραστηκα ανέκδοτα, μιλήσαμε για όργανα, κάναμε πλάκες για τελεκάστερ (που ειρήσθω εν παρόδω, δεν τρελλάθηκα κι όλας, μου αρέσουν, αλλά για χάρη της πλάκας τροφοδοτώ καθημερινα τη φάση αυτή, διότι και άλλες έχω, και άλλες άλλες θέλω να ψωνίσω αν βρω χώρο), ανέβασα τις μουσικές μου, έκατσα και αφιέρωσα μερες για να φτιάξω ένα βίντεο που θα μπορουσα να ανεβάσω και να το δούν οι φίλοι μου και να το συζητάμε επί μέρες, αγόραζα μηχανήματα και πριν το κάνω ρωτούσα την κοινότητα, ενώ μετά παρουσίαζα με καμάρι ή απογοήτευση το νέο απόκτημα.
Κάπως έτσι συνδέθηκα με κάποιους από το νοιζ περισσότερο, κάποιοι μου χάρισαν δώρα, με κάποιους επικοινωνούμε καθημερινά σε άλλες πλατφόρμες, άλλοι ήρθαν στην πόλη μου και βρεθήκαμε, μιλήσαμε στο τηλέφωνο για τη μουσική, το χόμπυ μας και το καφενείο μας-το νόιζ. Με κάποιους σχεδόν τσακωθήκαμε-όσο τουλάχιστον θερωρώ ότι μπορώ να τσακωθώ, με άλλους είπαμε πολλά περισσότερα.
Για κάποιο λόγο η κοινότητα του νόιζ φάνηκε να με αποδέχεται, τουλάχιστον έτσι δείχνει μια δημοφιλία που ξεπερνάει το 5000, που τί στο καλό για κάποιο λόγο συλλέγεται και επιδεικνύεται για να τη βλέπουν όλοι και να τρέχουν να συναγωνιστούν (για ποιό έπαθλο είναι άλλη ιστορία).
Δύσκολα θα μπορούσα να φανταστώ την καθημερινότητα μου διαφορετικά, δηλαδή χωρίς το νοιζ.
Αλλά ορισμένα πράγματα έχουν κάποιο όριο.
Δεν θα αναφερθώ στην αφορμή, που είναι το θέμα του ad-blocker, ‘οπου έχω σταθερότατη άποψη. Δεν μου αρέσουν οι μεσοβέζικες λύσεις. Αν ο ιστότοπος θεωρεί ότι προσφέρει κάτι και αυτό κοστίζει ας βάλει μία τιμή και οι υπόλοιποι έξω. Το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ότι θα σώσει τον κάθε ιστότοπο η διαφήμιση με ξεπερνά. Ναι θα τον σώσει αν προηγουμένως έχει μέλη. Διότι οι διαφημιζόμενοι την κίνηση βλέπουν, το πόσα μέλη έχει, πόσα είναι ενεργά, πόσα μέσα, πόσα γραμμένα, πόσοι επισκέπτες. Η άποψη μου είναι ξεκάθαρη και πάγια. Απεχθάνομαι την διαφήμιση και την αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. (και όπως έχω πει και αλλού δεν ήρθα χτες στο ιντερνετ, ούτε καν το 2014 που ήρθα εδώ)
Πάμε παρακάτω.
Το να βρεθώ ξαφνικά κατηγορούμενος ότι χρησιμοποιώ το νοιζ ώς προσωπικό ημερολόγιο, το παίζω αρθρογράφος, ότι δεν ξέρω να γράφω, διότι δεν θα μπορούσα να γράψω σε κανένα έγκριτο ειδικό έντυπο (λες και όλοι οι τυχάρπαστοι καραγκιόζηδες που βλέπουμε και διαβάζουμε στα έγκριτα μέσα είναι καλύτεροι) ότι υποστηρίζω απόψεις και όχι γεγονότα, ότι πριν πω την γνώμη μου για οποιοδήποτε θέμα θα έπρεπε να έχω τελειώσει 3 ιεκ δημοσιογραφίας και να πάρω πιστοποίηση από τον μακαρίτη τον Λαμπρία και ότι floodάρω το νόιζ με άχρηστη πληροφορία (με κάθε σεβασμό-μην το ξεχνάμε αυτό), προσβάλλει τα 65 χρόνια της ζωής μου, των σπουδών μου, της καριέρας μου και ...προσθέστε ό,τι άλλο.
Όμως δεν θα σταθώ εδώ.
Θα επικεντρωθώ στη στάση των φίλων και συνοδοιπόρων εδώ μέσα. Αν και ξεκαθάρισα αρκετά πράγμα μέσα στην επίμαχη συζήτηση μου έκανε εντύπωση η αντίδραση πολλών που με έκανε να καταλάβω ότι ίσως εγώ τελικά βλέπω το νόιζ με διαφορετικό μάτι και ίσως όχι με το «σωστό». Εκατσα λοιπόν και είδα τα νούμερα σε όλο το νήμα και διαπίστωσα ότι επι συνόλου 28 ψηφισάντων έλαβον:
Υπερ Dim 8
Κατά Dim 6
Ισες αποστάσεις 6
Ακυρα, χαχαχούχα, άλλα λόγια ν αγαπιώμαστε 8
Οπότε άρχισα να το σκέφτομαι, 8 προς 20. Ρε συ λες?
Τελικά μηπως δεν χαμπαριάζει ό κόσμος και ζεις σε μια virtual reality?
Ετσι κοντολογίς κατέληξα ότι δεν αξίζει τον κόπο. Εδωσα σχεδόν δέκα από τα πιό παραγωγικά χρόνια της ζωής μου σε άλλο φόρουμ, δεν χρειάζεται να κάνω ξανά το ίδιο σφάλμα. Εντάξει δεν νομίζω ότι θα ρίξω και μαύρη πέτρα, αλλά πλέον θα είμαι πιό ήσυχος, όντας σίγουρος ότι δεν βρέχει, ότι θα κάνω κάτι πιό χρήσιμο στη ζωή μου από το να βλέπω κάτι στο yt και να λέω αύριο θα το δείξω αυτό στα παιδιά στο νοιζ ή μάλλον, τώρα, από το κινητό κάνε share στα video (άλλο κλάμα τα video, ποστάρω λέει πολλά βίντεο- λες και όλοι που λενε τι ακούν σήμερα, όλη μέρα, καθε μέρα ποστάρουν καρτούν), δεν θα τρώω μιάμιση μέρα να σκέφτομαι πως θα γυρίσω ένα βίντεο για να καταλαβαίνουν τα παιδιά αν είναι το μπεριγκερ πρώτο ή το ιρίδιο και άλλη μιάμιση να το γυρίσω, δεν θα σκέφτομαι να βρω πως να πειράξω τον Φώτη για τα αρπέτζια, τον Στράτο για τον Χεντερσον, τον σερ για τη στράτο του, τον οδοντογιατρό, τις τέλε κ.ο.κ.
Όταν φτάνουν να περάσουν 6-7 χρόνια (άντε πες στα 2-3 πρώτα δεν ξέρουν τι καπνό φουμάρεις) και δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς είσαι, όταν ακόμα δεν το έχει καταλάβει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης και επί τόσο καιρό κι αυτός και πολλοί άλλοι σε έχουν τόσο παρεξηγήσει...ε κάτι δεν πάει και τόσο καλά.
Και ίσως δεν αξίζει να συνεχίζεις να συμμετέχεις με τον ίδιο τρόπο. Δεν αξίζει να νομίζεις ότι κουβαλάς νερό στο μύλο του κάθε φόρουμ όταν είτε δεν γίνεται αντιληπτό, είτε υπάρχει αδιαφορία, είτε ακόμα χειρότερα το κάνεις για να «μετατρέψεις τον χώρο που σου παραχωρείται ως ημερολόγιο». Δεν αξίζει, ακόμα και αν έχουν δίκιο οι άλλοι και συ άδικο.
Τουλάχιστον θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου έστω και με το σεντόνι αυτό. Σίγουρα φέτος δεν ήταν η καλύτερη χρονιά μου και οι αντοχές μου μπορει να είναι περιορισμένες, αλλά όπως λένε οι σοφοί πολιτικοί μας υπάρχουν και κόκκινες γραμμές και εδώ ξεπεράστηκαν.
Θα σας λείψω λίγο καιρό, θα κάνω αποτοξίνωση, θα δω κι όλας αν μπορώ, αλλά εχω πάρει τις αποφάσεις μου. Απο μακρυά κι αγαπημένοι. Δεν χρειάζεται να σας ανεβάζω ούτε βίντεο, ούτε να ανοίγω θέματα, ούτε να σας ζαλίζω με το σποτιφαι, τα βινύλια, τον μπαξμπανυ, και τις πωλήσεις έναντι στρημινγκ. Τα σημεία των καιρών και τα καμπανάκια τα είχα λάβει αρκετό καιρό πρίν, αλλά τα είχα βάλει στην άκρη. Φαίνεται ότι δεν ήμουν αρκετά προσγειωμένος. Θα σας λέω καμιά καλημέρα και πού και που ίσως ανεβάζω κανένα άσμα αν και γι αυτό έχω αρχίσει πλέον να έχω αμφιβολίες. Θα φτιάχνω ό,τι φτιάχνω, ίσως βάζω ένα λίνκ, αν θέλει κάποιος να σχολιάσει, ας το κάνει στο yt, στο fb μην κάνουμε τον χώρο προσωπικό μπλογκ.
Καλή συνέχεια. Εξω οι γεροπαράξενοι. Στην πάντα. Ας μιλήσει η νέα γενιά.
(να μην ξεχάσω να πω ένα ευχαριστώ στα φιλαράκια που μπήκαν μπροστά. Όπως και ένα ευχαριστώ και στους ισοαποστασίτες και τους αδιάφορους, φιλαράκια είστε όλοι, ασχέτως αν σήμερα με στεναχωρέσατε. Όλα δεκτά. Μπορεί μια άλλη φορά να σας στεναχώρεσα εγώ, ή γενικά να είμαι πεϊνινδεάς επί 9 χρόνια)