dimsonic

εννοώ ότι το παίρνεις μαζί σου στο Live, το κοτσάρεις στην μικροφωνική ή στη λούπα στον ενισχυτή σου. Στο daw απλά δίνεις την έξοδο του σε μια είσοδο. Όμως στο live κάνεις ό,τι θες. Παίρνεις καθαρή έξοδο οργάνου παράλληλα με dsp έξοδο, στέλνεις κάπου ψηφιακή, έχεις xlr, έχεις unbalanced. Εχεις δυνατότητες Αυτό εννοώ. Βασικά το 1. μετράει. Ήχος. Εγώ ειλικρινά μετά από τόσα χρόνια έχοντας ακούσει για rig κλπ περίμενα ότι θα μου πέσει το σαγόνι. Και έγινε το αντίθετο.

ίσως δεν έγινε σαφές. το σύγχρονο είναι soft only και κάνει integration με daw. Το παλιό είναι soft και αυτό, αλλά "αυτόνομο" με την λογική του ότι είναι σε φέτα, έχει όλες τις επιλογές, από τα κλασικά volume, gain, bass, mid, presence, treble κλπ, και όλα τα εφέ, cabinets, και amps με dials (εννοείται γίνεται και με pc αλλά γίνεται κύρια σαν να έχεις μια κεφαλή). H συνδεσιμότητα είναι επίσης άμεση και φυσική καθώς έχει όλες τις εισόδους εξόδους, send return κλπ κλπ. το σύγχρονο είναι αυτό που λεει ο Φώτης... το παλιό είναι αυτό

κακά τα ψέμματα, αν δεν την πιάσει στα χέρια του ένας διάσημο δεν θα περπατήσει. Και όσο θα την κρατήσουν στα χέρια τους και δεν πιάσουν κάτι άλλο. Πχ θυμάμαι την L6S όταν βγήκε και την είχαν πιάσει όλοι οι μεγάλοι Mark Farmer, Carlos, Mahavishnu κλπ. Ήταν μια εποχή που όλοι συζητούσαν για το ότι έβγαλε η Gibson νέο μοντέλο. Και τότε ακόμα δεν υπήρχε internet. Σήμερα που βομβαρδίζεται ο κόσμος με νέες εικόνες από εξάχορδα κάθε μέρα, δεν είναι τόσο εύκολο ακόμα και για κολοσσούς.

θα προσπαθήσω να μην είμαι απόλυτος, δογματικός ή ό,τιδήποτε άλλο διότι πιθανότατα θα πάμε για flame, αλλά τα πρώτα μου συμπεράσματα από τη χρήση διάσημου λογισμικού προσομοίωσης με ανάλογης σχεδίασης μηχάνημα ήδη 15ετίας είναι καθαρά υπέρ του παλιού. Μπορεί ίσως οι δυνατότητες και οι συνδυασμοί που προσφέρονται να είναι περισσότεροι, αλλά για την ώρα ένα είναι σίγουρο (για μένα τουλάχιστον): το παλιό Behringer V amp pro ήταν και παραμένει σχεδόν κορυφαίο μηχάνημα προσομοίωσης. Σε πολλούς τομείς. 1. ηχητικά 2. ευκολία χρήσης και ρύθμισης (με ή χωρίς λογισμικό) 3. κλασική προσέγγιση με διάταξη χειριστηρίων όπως σχεδόν σε ένα ενισχυτή 4. Πολλές δυνατότητες συνδεσιμότητας. τί του λείπει? ίσως κάποια εφέ που έγιναν διαδεδομένα μετά το 2002-3, κάποιοι εξτρήμ συνδυασμοί τους και σίγουρα οι δυνατότητες integration με daw έναντι στην απλή χρήση του ως direct in. Δεν ξέρω ποιές είναι οι απόψεις σας, σας ξαναστέλνω και πάλι στην αρχική μου φράση και αν θέλετε το συζητάμε... αν πάλι δεν θέλετε, μένω με την γνώμη μου, είμαι κατασταλαγμένος. Ίσως κάποια στιγμή να δώσω κάποιους παραπάνω πόντους στο σύγχρονο καθώς το έχω δουλέψει λίγο, αλλά δεν νομίζω να αλλάξει σημαντικά το αποτέλεσμα της σύγκρισης.

γερνάς (πίστεψέ με) ;)

ο μίκτης είναι καλός. βρίσκεις και φτηνότερους. Αρκεί να ψάξεις. Οι φτηνότεροι δεν είναι πάντα χειρότεροι. (γενικά βλέπω είσαι του "ό,τι δίνεις παίρνεις", που σήμερα παίρνει πολλή συζήτηση) :D

1000 βατ είναι. μην κάνεις αντιστοιχίσεις τιμών και βατ διότι ο καθένας ζητάει ότι νομίζει ότι μπορεί να πάρει. επίσης μην αναζητάς αντιστοιχία βατ ηχείων και ενισχυτή τους. Είναι κανονισμένα από τη μάνα τους. 1000 βατ.

σε κάποια παλιότερα γινότανε, (όχι πολύ παλιότερα) δεν έχω δοκιμάσει στο νυν

διότι 1. μιά στις τόσες θές να το κουνήσεις 2. στην περίπτωση αυτή το κουνάς και έχεις αυτονομία και οθόνης (έστω μικρής) και πληκτρολογίου 3. Στα μεγάλα ζόρια, χουζούρι, αδυναμία να πας γραφείο (αν έχεις) την παλεύεις μ αυτό στο κρεβάτι ή τον καναπέ 4. Σε μετακόμιση έχεις κάτι μικρό για κουβάλημα Τα παραπάνω τα λέω σοβαρά καθώς οι επιλογές μου ήταν μεταξύ λαπτοπ και μικρότερου από Α4 desktop, με την προοπτική να το κουβαλάω εκεί που είχε και οθόνες και πληκτρολόγια. Επικράτησε το λάπτοπ. Θα δείξει...

ναι φορτωμενα πολυ. Απο το 1 τερα ελευθερα καπου 870... Φορτωμενα πχ με office που καθε λιγο σε ρωτανε γιατί δεν αγοράζεις και να ενεργοποιήσεις. Εχει επισης την βλακεια περιβαλλον edge εχει antivirus και dropbox για ενα χρόνο νομιζω. Για τους οδηγούς δεν προσεξα. παντως cd εγκατάστασης δεν υπάρχει. Και φυσικά καθε πρόγραμμα που επιχειρείς να φορτωσεις τρέχει πρωτα e license.... γενικα απογοήτευση.

+1

και μια και έγiνε αναφορά στο nantucket sleighride ας μεταφέρω εδώ μερικά πράγματα από παλιότερη ανάρτηση στο νετ Το φαλαινοθηρικό Essex ξεκίνησε το 1820, μετά από μια γενική επισκευή, από το νησάκι Nantucket της Μασαχουσέτης στον Βόρειο Ατλαντικό με πλήρες πλήρωμα για τον Ειρηνικό για κυνήγι του μεγάλου θηλαστικού. Παρά τους καλούς οιωνούς και το υψηλό ηθικό τα πράγματα φάνηκε ότι δεν θα πήγαιναν τόσο καλά. Μετά από 5 άκαρπες εβδομάδες και αφού είχαν παρακάμψει το νότιο άκρο της Αμερικής το πλήρωμα είδε τους πρώτους πίδακες. Τρεις βάρκες έσπευσαν με τα πληρώματά τους ενώ πίσω στο καράβι έμειναν οι υπόλοιποι. Οι προσπάθειες να καθηλώσουν το θεώρατο κήτος γρήγορα αποδείχτηκαν μάταιες, καθώς αυτό αποδείχτηκε μεγαλύτερο και από το 30μετρο σχεδόν σκάφος. Το πληγωμένο θηλαστικό σύντομα επέστρεψε διαλύοντας το σκάφος και αφήνοντας το πλήρωμα στις βάρκες στον άγνωστο σ αυτούς Ειρηνικό. Μέσα στην αγωνία τους για τον φόβο των άγριων ιθαγενών οι ναυτικοί αγνοούν τις διαταγές του καπετάνιου να βγούν σε ένα ακατοίκητο νησί και ψηφίζουν την πιό μακρυνή νότιο αμερική. 100 μέρες βολόδερναν στη θάλασσα. Γιά κάποιο διάστημα έζησαν με τα λιγοστά τρόφιμα, μέχρι που βγήκαν σε ένα νησί. Αφού εξάντλησαν τις δυνατότητες σε τροφή του μικρού νησιού ξαναγύρισαν στη θάλασσα, όπου σιγά άρχισε να τους βρίσκει ο θάνατος έναν έναν. Στην αρχή τα πτώματα κηδεύονταν στη θάλασσα. Σύντομα επικράτησε η άποψη να γίνουν η τρόφη των υπολοίπων. Μιά από τις τρεις βάρκες απομακρύνθηκε και δεν την ξαναείδε κανείς. Οι υπόλοιπες συνέχισαν αν και χώρισαν στην πορεία. Στην βάρκα του καπετάνιου κάποια στιγμή έπρεπε να βρούν κάτι για φαγητό. Αποφασίζουν να θυσιαστεί ένας τους. Τραβούν κλήρο και πέφτει ο κλήρος στον 19χρονο ξάδερφο του καπετάνιου. Παρά την προσπάθεια του καπετάνιου να αποτρέψει το γεγονός, ο νεαρός αρνείται να δεχθεί εύνοια και δέχεται να θυσιαστεί. Στη συνέχεια τραβούν κλήρο για το ποιός θα είναι ο εκτελεστής. Κληρώνεται ένας φίλος του 19χρονου. Μερες μετά και αφού είχαν φάει τον 19χρονο ναυτικό τους διέσωσαν. Επίσης διασώθηκε και το πλήρωμα της δεύτερης βάρκας με τον πρώτο αξιωματικό. Η τραγική ιστορία που καταγράφηκε αργότερα από τους διασωθέντες που ξαναβγήκαν στη θάλασσα ή άλλα θαλασσινά επαγγέλματα αλλά τελικά κατέληξαν μισότρελλοι, ήταν μιά από τις πηγές έμπνευσης για την συγγραφή του γνωστού μυθιστορήματος Moby Dick. Από το θαλασινό χωριό του Nantcuket βγήκε και ο όρος nantucket sleighride που περιγράφει το τράβηγμα και γλύστρημα στην κορφή του κύματος με μεγάλη ταχύτητα του σκάφους μαζί με το πλήρωμα από το πληγωμένο κήτος μέχρι το τελευταίο να παραδώσει το πνεύμα. Αυτός είναι και ο τίτλος του δεύτερου δίσκου του συγκροτήματος των Mountain. Φτιαγμένοι γύρω στο 1969 με βασικούς πυλώνες τον πληθωρικό κιθαρίστα Leslie West και τον πολυτάλαντο μουσικό, μπασίστα και παραγωγό Felix Pappalardi. Ο τελευταίος, μουσικά σπουδαγμένος ήταν το αφανές μέλος των Cream, όπου έκανε την παραγωγή αλλά και έπαιζε στους δίσκους τους. Επίσης μαζί τους ο Corky Laing στα τύμπανα και ο Steve Knight στα πλήκτρα. Οι Mountain που βασιστηκαν στο προσωπικό σχήμα του West ήταν ένα συγκρότημα πρόδρομος των power trios που εμφανίστηκαν και γνώρισαν επιτυχία εκείνα τα χρόνια. 'Εχοντας ένα εξαιρετικά δεμένο ηχητικά και αρμονικά ντουέτο κιθάρας και μπάσου κατάφερναν να δώσουν έναν βαρύ, γεμάτο και σκληρό ήχο, πολύ πιό βαρύ και σκληρό από το rock ή το hard rock των τότε χρόνων, χωρίς να έχει το ύφος του οδοστρωτήρα που συναντούμε αργότερα στο heavy metal ή τα συναφή παράγωγά του. Η φωνή του West δένει απόλυτα με το στυλ ενώ μιά λέξη που ίσως θα χαρακτηρίζει το συγκρότημα είναι η λέξη drive. Στο δίσκο Nantucket Sleighride toy 1971 ξεχωρίζουν το αρχικό Don't look around και φυσικά η ομότιτλη μπαλάντα nantucket sleighride με τα ξεσπάσματα στα τύμπανα στα κουπλε. Εξαιρετικοί και οι στίχοι του κομματιού που είναι αφιερωμένο στον αδικοχαμένο 19χρονο ναυτικό, που δίνουν έμφαση στη ζωή στη θάλασσα και όχι φυσικά στο τραγικό γεγονός και τις μακάβριες λεπτομέρειές του. Οι Mountain έκαναν άλλους δυό δίσκους πριν χωρίσουν, συνεχίζοντας όμως γιά πολλά χρόνια να έχουν επιρροή σε όλα τα heavy metal συγκροτήματα που ακολούθησαν. Οι West και Pappalardi ασχολήθηκαν και με την παραγωγή...Αργότερα φτιάξανε το σχήμα West, Bruce & Laing, ενώ ο West έπαιξε σε διάφορους δίσκους όπως το περίφημο Who's next. Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι ο Pappalardi και ο Knight είχαν παίξει από το 1966 στους Devil's Anvil, ένα ψυχεδελικό συγκρότημα της εποχής με ελληνικές επιτυχίες όπως "Κλαίει η μάνα μου στο μνήμα" και "Τρία παιδιά βολιώτικα"... Η μοίρα και για τούς πρωτεργάτες του συγκροτήματος δεν ήταν τόσο γενναιόδωρη. Ο Pappalardi γρήγορα κουφάθηκε από τις υπερβολικές εντάσεις και το 1983 δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του. Ο West ζεί και βασιλεύει αν και φέτος το καλοκαίρι έχασε το πόδι του από διαβήτη. Από τους υπόλοιπους ο Laing εξακολουθεί να ειναι δραστήριος μουσικά, ενώ ο Knight διετέλεσε δυο τετραετίες δημοτικός σύμβουλος στο Woodstock.... οι στίχοι Goodbye, little Robin-Marie Don't try following me Don't cry, little Robin-Marie 'Cause you know I'm coming home soon My ships' leaving on a three-year tour The next tide will take us from shore Windlaced, gather in sail and spray On a search for the mighty sperm whale Fly your willow branches Wrap your body round my soul Lay down your reeds and drums on my soft sheets There are years behind us reaching To the place where hearts are beating And I know you're the last true love I'll ever meet Starbuck's sharpening his harpoon The black man's playing his tune An old salt's sleeping his watch away He'll be drunk again before noon Three years sailing on bended knee We found no whales in the sea Don't cry, little Robin-Marie 'Cause we'll be in sight of land soon και το άσμα, αφιερωμένο στον αδικοχαμένο ναυτικό.....

αν δεν ήταν δήθεν... ;D

το καπελάκι κρύβει...πολλά ;)

πρέπει να ήμουν βία βία 15 το 1972 άντε 1973... έχω την εντύπωση ότι πήρα την κασέτα από έναν πιό ψαγμένο συνομηλικο. Εκανα αντίγραφο σε μια πολύ φτηνή κασέτα (no name από αυτές που είχαν τα δισκάδικα για αντιγραφές, πολύ πριν πχ τις tdk) ήταν άσπρη θαλασσιά και είχε μάλλον μόνο την πρώτη πλευρά. Φυσικά το nantucket από μόνο του ήταν ρέστα, καθώς ήταν πιό ήσυχο και slow αλλά είχε τα απίστευτα ξεσπάσματα στη μέση, ενώ στο don't look around θυμάμαι χαρακτηριστικά την cowbell στα solo breaks. Είχα ακούσει ήδη αρκετό ροκ, και cream αλλά αυτό ήταν πιό άγριο. Ίσως πιό άγριο και από sabbath ή heep που τότε θεωρούνταν απαγορευμένα στα σπιτικά μας (ακόμα χούντα) λόγω εξωφύλλων και αγριάδας, σε σπίτια που οι γονείς ακούγαν πολύ ευχάριστα μαζί μας beatles, ακόμα και stones. Οι mountain είχαν αυτό από φρενίτιδα, με στακάτο σέξιον, σωστά ροκ φωνητικά, κιθάρα που άγγιζε τα άγνωστα της τζαζ, καλό οργανίστα που δεν χώνονταν πολύ στον κιθαρίστα και μια αγριάδα στο ήχο της κιθάρας που αμέσως γύριζε σε λυρισμό... Εντελώς παρεξηγημένοι. Τους ανακάλυψα και του ξαναευχαριστήθηκα πρόσφατα χάρη στο spotify... Ζάμπια? ??? :o

πάντως για μένα εκείνη την εποχή ήταν τοτέμ το Nantucket Sleighride με το ομώνυμο κομμάτι και με το don't look around. Μού είχαν έρθει σε κασέτα από φιλο και τα άκουγα σχεδόν κατ ιδίαν, γιατί τα θεωρούσα πολύ extreme να ακουστούν στο σπίτι...

προχτές κάτι έβλεπα ή διάβαζα στο γιουτούμπι και πέφτω επάνω σε μιά δήλωση από άνθρωπο που δεν το περίμενα: ο καλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο είναι ο Leslie West. (μόνο που δεν θυμάμαι ποιός ήταν που το είπε.... ::))

όχι για χρήση live και φυσικά δεν μας ενδιαφέρει η πιστοποίηση. Με έχει τραβήξει η χρήση του από μουσικούς που δουλεύουν λούπες και σχηματάκια... Με ενδιαφέρει ως εναλλακτική της παραδοσιακής σειριακής ηχογράφησης που θα συνεχιστεί.

το ερώτημα είναι απλά (και συνέχεια άλλου νήματος) μέχρι να εξαντλήσω το όριο των 30 ημερών δοκιμής του cubase elements9 και την δυνατότητα μετάβασης εκεί από το cubase5 θα ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου και με το ableton. Επειδή έξω έχω βρει δεκάδες βίντεο που συνήθως είναι καθαρά διαφημίσεις, θα ήθελα από κάποιον που εμπιστεύομαι (δηλ εσάς) να με καθοδηγήσει με κάποια λινκς από πού να ξεκινήσω

ναι αλλά πόση διαφορά έχει μια gibson με ταστιέρα indian rosewood από μια εβένινη? στον πελάτη πώς μεταφράζονται αυτά τα 2 ευρώ? ;)

στο στρατό, μέχρι την πρώτη άδεια. Πρέπει να ήταν 17 ή 18 μέρες... μου έλειψε σίγουρα

disclaimer: δεν είχα σκοπό να πολιτικοποιήσω το νήμα.... είπα απλώς να το ελαφρύνω λίγο... ;)

O ΛΚ μεγαλώνοντας κατάλαβε τι καλά του έκανε το συριζαίϊκο γιατί τώρα θα είχε 26 κιθάρες.... και δεν θα είχε καταλάβει πόσο μπούρδας ήταν.... ;D