είπα πιό πάνω, δεν έχω σκοπό να την δώσω ποτέ, τουλάχιστον όσο ζω, καθώς ήταν η πρώτη μου καλή, ακριβή και για πολλά χρόνια μοναδική μου κιθάρα πάνω στην οποία έκανα ό,τι έκανα.
Και προφανώς ένα όργανο σήμερα 45 ετών έχει τα θεματάκια του, κυρίως στα ποτς λόγω ηλικίας και τουλάχιστον έχω αλλάξει τις βίδες στο pickguard (ευτυχώς έχω κρατήσει τις αρχικές σκουριασμένες !) αλλά δεν σκάω διότι και μοντίφα της έκανα όταν την πήρα αλλά δεν θα μπώ ποτέ στην λογική ότι έκανα μια καινούργια κόλληση πάνω στη γέφυρα και θα χάσει την αξία της....
ούτε θα κάτσω να την έχω να έχει scratchy pots επειδή όταν πεθάνω θέλω οι κληρονόμοι μου να αγοράσουν διαμέρισμα πουλώντας της. Δεν παύει να είναι αντικείμενο που έχει αξία σήμερα ίσως μόνο για μένα και αύριο...δε με νοιάζει.
Αν ήταν του Hendrix μπορεί να πουλιόταν μισό εκατομύριο και ας είχαν φτιαχτεί άλλο μισό εκατομύριο ίδιες. Αντίθετα αυτή θεωρείται από τα πιό σπάνια μοντέλα της fender αλλά έτυχε να την έχει ένας άγνωστος.
Τελος πάντων, το βιντεάκι έχει πολύ ενδιαφέροντες ήχους αλλά δεν νομίζω να μπώ στον κόπο να πάρω τα υποκατάστατα των δικών μου του Lollar σε άλλο pickguard για να κάνω μια δοκιμή.