dimsonic

δεν ξέρω τι κάνω εγώ, πάντα μου θόλωνε όταν έμπαινε....

για πες μερικά settings γιατί δεν κατάφερα να βγάλω κάτι σωστό από αυτό το πράγμα...

δεν είπα ότι ένα παλιό boss παίζει όπως έπαιζε τότε. Είπα ότι είναι μια συνταγή που κρατάει πολλά χρόνια τουλάχιστον στην εμφάνιση. Όταν βγήκαν γιαπωνέζικο σήμαινε πολύ καλό ποιοτικά και ηχητικά κοντράριζε τα αμερικάνικα.

θα έλεγα είναι σχεδόν άψογα!

συμφωνώ για τα Boss + ότι επί 40 χρόνια δεν έχουν αλλάξει το footprint και αυτό σημαίνει κάτι, αλλά ...δεν είναι ένα κύκλωμα...είναι πολλά άλλα γι αυτό πιστεύω ότι τουλάχιστον σε κάποια overdrive κλπ παίζει μεγάλο ρόλο η σχεδίαση. Τέλος επειδή μου αρέσει η αρχαιολογία, θα σας μεταφέρω την αντίληψη των 70ς καθώς τότε έβλεπα τα πράγματα με τον τρόπο που τα βλέπουν σήμερα πολλοί νέοι κιθαρίστες (απλά διότι τότε ήμουν νέος κιθαρίστας )...λοιπόν τότε τα πετάλια ήταν αμερικάνικα.... με ό,τι αυτό σημαίνει... αυτό που ήθελαν όλοι ήταν electro harmonix και ήταν ....το vibe το trendy με τα ντενεκεδένια κουτιά που κόβαν οι άκρες τους, με τις λαμαρινόβιδες που αν βγαίνανε δεν ξανασφίγγανε και τις μπαταρίες που τις καταπίνανε αμάσητες. Small stone, electric mistress ήταν τότε όνειρα άπιαστα. Ό,τι εφέ άρχιζε από φ ήταν πόθος αγιάτρευτος...(φειζερ φλάντζερ....διότι μέχρι τότε πετάλι ήταν το ουα ουα και το ντιστόρσιο ή τζιρτζίρι...) Μετά βγήκαν τα mxr και καταλάβαμε τι είναι ποιότητα ΚΑΙ ήχος και ήρθε η εποχή των reverb + delay. Τότε ήρθε και η Ιαπωνία στο παιχνίδι με την boss. Τότε ένα πετάλι ehx έκανε όσο μια κιθάρα κλώνος και τότε και οι κιθάρες και οι κλώνοι ήταν πανάκριβα. Όχι σήμερα που παίρνεις έναν κλώνο strat με 80 ευρώ και ένα πετάλι με 250.... Για να πάρω το small stone που σημειωτέον ζεί μέχρι σήμερα (το έχω σχεδόν 45 χρόνια) μαζευα επί ένα χρόνο.... Ο ήχος του νομίζω ακόμα και σήμερα δεν έχει αντιγραφεί... Ευτυχώς η εταιρεία ζει ακόμα αν και δεν είναι το ίδιο. Όπως και η mxr που αναστήθηκε αλλά και αυτή δεν είναι το ίδιο.....Ε ...η boss είναι το ίδιο....

τυφλά mxr... δεν έχω κανένα..... έφτασα τόσο κοντά να αγοράσω τουλάχιστον 3 από αυτά την εποχή του 1979-80 που ήταν κάτι σαν holy grail... (phase 90, dynacomp, analog delay) αλλά δεν έκατσε.

με τον κηδεμονα σου αυριο!

το πιάσαμε, αλλά ήταν σαν να προσπαθούμε να καβαλήσουμε αγελάδα.... έτσι αρκέστηκα να πάρω κάποια στιγμή ένα άταστο που κουμαντέρνεται κομματάκι πιό εύκολα...

https://www.thomann.de/gr/toontrack_ez_drummer_2.htm?ref=search_prv_5

είσαι ένα χρόνο και γύρω στα 130 ευρώ πίσω...

Ο ήχος σου στο 0.19

ε ναι....προ Χριστού είναι

άσε με εμένα...θα σας το κάνω τζαζ....

να το κάνετε.... αυτός έχει τα πλήκτρα, εσύ τις κιθάρες και χειρίζεσαι σίγουρα καλύτερα τα τύμπανα

τι είναι δηλαδή εκτεταμένες midi δυνατότητες? πχ τι δεν κάνει το simple instrument? Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι στην κονσόλα έχεις διπλα τρακς...

Φώτης #2 στα σπάργανα.... Τα τυμπανα το χαλάνε. Ανευρα και ασταθή, στην αρχή ψάχνεις να βρεις πάτημα. Το 0.42 έχουμε camel συνθ, και σε λίγο θα δούμε τη snow goose να πετάει πάνω στη λίμνη. Είναι σίγουρο ότι έχεις τα πλήκτρα. Τα άλλα θέλουν δουλίτσα. Σου μιλάω εκ πείρας....

όταν κάνεις πχ insert track σου λέει audio ..OK, midi, και φτιάνει ένα midi ή synth όπου σε ρωτάει αν θες simple instrument track ή midi source οπότε το ένα απ αυτά ακυρώνει το άλλο. ποιά είναι η διαφορά? (στο cubase έχεις audio, midi (σπάνια ανοίγω) ή instrument που φτιάχνει κάτι που ακούγεται αμέσως ή ανοίγεις vst (όπου σε ρωτάει μετά αν θες και ένα audio)

όσο και να σας φαίνεται παράξενο, το όργανο με το οποίο ξεκίνησα εκεί γύρω στα 9 ήταν ακορντεόν. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης ήταν ότι έπαιζε ο πατέρας μου (χωρίς να έχει) και όταν είδα ένα σε κάποιο θείο δεν το άφησα απ τα χέρια μου μέχρι που ο πατέρας μου (άλλο που δεν ήθελε) μου πήρε και μένα. Ασχολήθηκα αρκετά αλλά λίγα χρόνια μετά το γύρισα στις κιθάρες όταν φυσικά κατάλαβα ότι δεν μπορείς στην παραλία να παίζεις ακορντεόν (ενώ αντίθετα 20 χρόνια πριν ο πατέρας μου είχε μεγάλες επιτυχίες στον τομέα αυτό) με τα κορίτσια... Κάπου στο στρατό βαφτίστηκα μπασίστας στην ορχήστρα γιατί αλλιώς....δεν τη βγάζαμε καθαρή. Σήμερα θα ήθελα σίγουρα να ξέρω καλά τουλάχιστον ένα πιάνο με προοπτική εξειδίκευσης στα ηλεκτρικά ή το Β3, και όχι να "κλεβω" με μίντι και 40 takes. (βιολί - επειδή αναφέρθηκε- θα ήθελα, μάλιστα έχω ένα βιολί που πήρα γύρω στο 1980 και βάλθηκα να παίζω, μέχρι που κατάλαβα ότι...δεν...) τέλος μεταξύ μας θα ήθελα πολύ να ήξερα να παίζω καλά κιθάρα, και όχι μπούρδες όπως τώρα, με αγαπημένο στυλ το jazz manouche....αλλά είναι πονεμένη ιστορία.

και πότε ανοίγω instrument?

απε το στόμα μου ....

με τιβι μοιάζει

εγώ έπαιξα όλα μου τα υπάρχοντα και πάω να εξαργυρώσω

όταν φτιάχνουμε instrument track το gain δεν το μετράει σε db αλλά σε midi. Πρέπει με κάποιο τρόπο να κολλήσει ένα audio track πάνω του? πως γίνεται αυτό?