μου αρκεί ότι σου αρέσει...
Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω, δηλαδή ότι είναι το καλύτερο για να σου αρέσει περισσότερο.
Γενικά παίζω πάντα με τον ίδιο τρόπο και εκνευρίζομαι όταν πιάνω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνεται (κάτι που γίνεται συχνά).
Όμως γενικά αποφεύγω σαν διάολος το λιβάνι το μπλουζ και δεν το θέλω (υποθέτω ότι μπορώ να πιέσω τον εαυτό μου να το παίξει στρεητ, αλλά ...αποφεύγω, πλην όμως μάλλον φαίνεται ότι υπάρχει).
Εδώ έτυχε το κομμάτι του Σταύρου να πέσει μέσα στην μετακόμιση, αλλαγή στο χώρο μου, κάτι που συνειδητοποίησα όταν είπα θα φτιάξω και γω μια κόπια, και τότε είδα ότι τα περισσοτερα πράγματα δεν δούλευαν. Ακόμα και το cubase ήθελε σετάρισμα σε εισόδους κλπ καθώς ήταν το πρώτο που ηχογράφησα με το νεο πακέτο.
Και για το λόγο αυτό έπαιξα κατ ευθείαν, και έριξα δυο τρία εντιτ. Αφού δεν γίναμε εντελώς ρεζίλι με τις οκτάβες πάλι καλά...
Εχει αρκετά βιαστικά πράγματα, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για αλλαγή, κυριολεκτικά δεν έχω που να καθήσω, πατάω καλώδια και μηχανήματα.
Ευχαριστίες στον Σταύρο, πολύ γκρουβάτο, ίσως ήθελε λιγότερα μέτρα στα μέρη για σόλα.
επίσης να προσθέσω μια παρατήρηση...
το είχα διαβάσει και αλλού παλιότερα, αλλά τελικά όντως το cubase φτιάχνει μάπα mp3 export.
Ίσως πρέπει να βρώ άλλη λύση τουλάχιστον για mp3....