Ε ναι, παρκαραμε τη σκαφη στη μαρινα τη μαρινα τη σαλονικια, βαλαμε τα πολο ραλφ λωρενς χαμμοντ μας, πηγαμε για τενις, και μετα τα θωρηκτα ποταμκια μας. Τι μπρουκλιν, μανχαταν και σεντραλ παρκ με στηβ γκαντ λεμε
χώρια που πολλά κουμπιά στα controllers είναι γκαβά.
Ή είναι ατέρμονα ή δεν έχουν καμιά ένδειξη.
Ασε που ακόμα και sliders μπορεί να είναι παρκαρισμένα κάπου, και στην πραγματικότητα να παίζουν αλλού πχ στην οθόνη σου και να πρέπει να τα κουνήσεις για να έρθουν.
εγω πάντως ούτε στο σπίτι μπορώ. Βρίσκω ένα Preset και τέλος.
Για πολά γούστα, ξαναπερνάω με midi από πάνω με overwrite και κουνάω.
δηλαδή άντε τώρα από τις 120 να διαλέξεις και να κάνεις ασαιν κάθε φορά 5.
Πιάσ τ αυγό
το 1955 η εταιρεία ήδη μετρούσε 20 χρόνια και ήταν στα χαι της. To hammond ήταν σε πολλές ταινίες βωβού και μη κινηματογράφου και ήδη η jazz το είχε ανακαλύψει. Εξ ού και οι υπαινιγμοί για την νεολαία.
Σίγουρα ένα πιό ευπαρουσίαστο φιλμ θα ταίριαζε περισσότερο στο προφιλ της εταιρείας.
Εκτός αν πια κι ο Κόπολα του 1955 ήθελε να ρίξει μπόλικη αληθοφάνεια
Μεταξύ μας, και στην κιθάρα εδώ και πολύ καιρό το παίξιμό μου έχει γίνει μινιμαλ. Παίζω, δηλαδή τα χέρια μου θελουν να παίξουν τα πιό εύκολα πράγματα. Και για τα πιό δύσκολα θα βρουν εναλλακτικές