dimsonic

η κλειδοθηκη ακυρη. Θα φαει μήνυση

ακριβώς έτσι. Σήμερα έρχεται ένας πιτσιρικάς και έχει ξεσηκώσει τον Satriani. Και μετά του βάζεις να παίξει μια μιξολύδια και σε κοιτάζει σα χάνος...

σ αυτά που άκουσες το behringer είναι εντελώς bypass. Καθαρό νερό λουτρακίου. Τέτοιο overdrive δεν θέλω όμως, έχω και στο eq που το έχω στο unity (εκτός που 90% έχω το eq bypass) και αν θέλω έχω και στο boss LS2 channel switcher που έχει vol σε κάθε κανάλι. Ασε που έχω sensitivity στον Roland pro και άλλο vol στον κομπρέσσορα που είναι πάντα ΟΝ.... Πολλά vol μαζεύονται.... Είναι γεγονός ότι το hustle αλλιώς το περίμενα. Το έχω 1, 1.5 χρόνο και σπάνια το έβαλα και να φανταστεις το πήρα επειδή το βρήκα προσφορά, είχα στο νου μου ocd λόγω Trower... Και ο Trower δεν είναι πάντα βρωμικοφάζ...

1. δεν μπορώ με eq να υπεροδηγήσω είσοδο... 2. στο διπλό gain stage δεν πήγαμε ακόμα. Εδώ συζητάμε για το ότι το hustle μου βγάζει κάτι που δεν μου αρέσει και προσπαθώ να το συμμαζέψω. βασικά από όλα αυτά θέλω να μπορώ να κατεβάζω το vol της κιθάρας και να βγάζω καθαρό εντελώς.

εξακολουθώ να μη σε πιάνω. Τι ακριβώς εννοείς? ότι ουσιαστικά δεν τα χρησιμοποιώ? ότι οι ήχοι που ακούς είναι "καθαροί" ότι δεν σου αρέσουν οι ήχοι? Με το eq τι να κάνω? να υπεροδηγήσω?

To 1972 ευτυχώς είχα ένα πικαπ που είχε εκτός από 33, 45 και 78 (ξέρω οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν τι είναι) στροφές, είχε και 16. Αυτό σήμαινε ότι έναν δίσκο μπορούσες να τον ακούσεις στη μισή ταχύτητα. Ωρες ατελείωτες για ένα σολο. Για να βγάλεις ένα σόλο 1. έπρεπε να έχεις το δίσκο (ή αντίγραφο σε κασέτα) 2. έπρεπε να προσπαθείς μόνο με το αυτί να καταλάβεις τι παίζεται 3. λίγο αργότερα σε κατι ξενόγλωσσα βιβλιοπωλεία εύρισκες τα πρώτα NME, MM (και πιό πριν Hit parader ή το γερμανικό pop) όπου σπάνια έπεφτε μέσα μια κλίμακα ή να διαβάζεις συνεντεύξεις πχ του Clapton πως έπαιζε το τάδε και με τί έπαιζε. 4. Κάποια βιβλιοπωλεία έφερναν και βιβλία με κλίμακες κλπ. Ακόμα πιό σπάνια ήταν τα transcriptions ή songbooks όπου σε ένα βιβλίο για κάθε δίσκο υπήρχαν lyrics και ακόρντα. Πιό αντιπροσωπευτικό το The Beatles Complete. Από ΕΚΕΙ βασικά έμαθα όλα τα ακόρντα (και jazz και τα πάντα) διότι στα τραγούδια τους υπάρχουν όλα. 5. Πολύ πιό μετά σχεδόν 7-8 χρόνια ήρθαν τα guitar player όπου πλέον σκάγανε μύτη πιό σοβαρά πράγματα. 6. αλλιώς έπρεπε να ταξιδέψεις εκεί που θα έπαιζε ο τάδε που κάποιος άλλος είπε ότι ξέρει το χ ακόρντο μπας και τον δεις να παίζει και να το ξεσηκώσεις. προγράμματα σαν το riffstation πριν 40 χρόνια ούτε στα όνειρά μας.

αυτα εγω τα λεω βρωμικα

sultan meremet

σημειωτέον όλα (ιδίως τα mooer) είναι σχεδόν εκεί που αρχίζουν να οδηγούν

that's my man!

για να έχουμε μια κοινή αναφορά εδώ κάποια δείγματα. αρχικά καθαρά, γύρω στο 1 το hustle στο 2.40 το rumble και στο 4 το american. Λίγο κομμένα τα πρίμα, όλοι οι μαγνήτες.... Όλα πάνε μια διαδρομή στο behringer κλπ στην κάρτα ήχου. Πού και που κάτι κλιπάρισε.... pedals.mp3

προσέξτε πόσο απλό και τεχνικό είναι το σόλο του Carlos

και μια σπάνια εμφάνιση με black beauty https://www.youtube.com/watch?v=SZZsQPa1IE8

Alice? μήπως θέλει να πει Grace?

και φυσικά αυτό το αριστούργημα

μπλέ ή κόκκινο?

δεν θα το έλεγα διότι εγώ το στέλνω σε higain είσοδο, όπως ενισχυτής δηλαδή και φυσικά είναι φτιαγμένο να προσομοιάζει καμπίνα και ενισχυτή fender όπως το κλασικό tech21 που υποτίθεται είναι κλώνος του. το hustle είναι κλώνος του ocd. το rumble κλώνος του zendrive το american sound του tech 21 blonde. Είναι προσομοίωση fender amp. Το american sound δεν κάνει για acdc. υποτίθεται υπάρχει και το british sound.

να προσθέσω.... στα 8 προηγήθηκε η melodica..... Στο δημοτικό κάναμε μουσική (μιλάμε για πολύ προχώ δημοτικό το 1965). Το πρώτο κομμάτι που μάθαμε λεγόταν Το δειλινό (υποτίθεται...Beethoven....). Το δίδαξε ο δάσκαλος στην τάξη και το έμαθα με το αυτί. Όταν αγοράστηκε η melodica μια εβδομάδα μετά το έπαιξα σε 10 λεπτά, φυσικά ΧΩΡΙΣ να κοιτάζω τις νότες.... Το ίδιο έγινε αρκετές φορές, όταν ρωτούσα στα διαλείμματα τους άλλους να μου το παίξουν, το άκουγα και μετά το έπαιζα κι εγώ... (σφάλμα θα μου πείτε.....) Ενα δυό χρόνια μετά στο σπίτι ενός θείου έπιασα ένα μικρό ακορντεόν. Ο έρωτας.... Το ακορντεόν κατασχέθηκε, και επειδή η κατάσχεση πήγαινε για αορίστου χρόνου, ο πατήρ (που στα νιάτα του έπαιζε ο ίδιος ακορντεόν) έσπευσε να μου αγοράσει ένα και να μου δείξει μερικά πράγματα, ιδίως στα ακομπανιαμέντα. Παράλληλα έπαιζα με μια ακουστική 3/4 open....chords....και φυσικά το it's my life των animals.... Όταν είδα ότι ελάχιστοι φίλοι μου ενδιαφέρθηκαν να ακούσουν το σόλο του Jon Lord σε ακορντεόν....προτίμησα να μάθω το σόλο του Blackmore στην κιθάρα ακόμα κι αν θα έπρεπε να ξεφλουδιστούν τα δάχτυλά μου.....

παρακολουθώ εδώ και λίγο καιρό το κανάλι τους. Είναι αξιόλογοι πραγματικά. Όμως το συγκεκριμένο είναι λίγο υπερπαραγωγή. Το 65% του βίντεο είναι διάφορες αθλητικές δραστηριότητες για την επιλογή των νοτών. Θα μπορούσε να λείπει αυτό. Εμένα τουλάχιστον με κούρασε. κατά τα άλλα σήμερα ακούμε ένα σωρό πράγματα οπότε όλα μπορούν να γίνουν. Και οι συνθέσεις που παράγονται με τον τρόπο αυτό μπορούν φυσικά να ενορχηστρωθούν όμορφα, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα θα είναι κάτι που θα προσελκύσει μόνο τα ευαίσθητα και εκπαιδευμένα αυτιά. Οι υπόλοιποι θα αντιληφθούν ένα χάος. Από εμπορικότητα δεν το συζητάμε, εδώ δεν την πιάνεις με ένα δωρικό ή λοκρικό πχ...θα την πιάσεις με ατονάλ? Από την άλλη είναι κάτι που αντιμετωπίζεται και το έφτιαξα ήδη κάποιες φορές. Παράδειγμα το τελευταίο που ανέβασα. (zar λέγεται, όποιος δεν το άκουσε θα το βρει στο music folder του Noiz) Βρήκα κάποιες λούπες. Κάποια από αυτές με το κούρντισμα των μεμβρανών μου έφερε μια μελωδία. Την αναπαρήγαγα με το μπάσο. Μετά έστησα τα τύμπανα, 4 λουπες και μια έτοιμη) προσπαθώντας να είναι πολυρυθμικά και να έχουν εναλλαγές και διακυμάνσεις σε ένταση - ενέργεια και να μπορούν να εναλλάσσονται ή να ακούγονται μαζί. Ας μην πω πόσες .......μέρες Στη συνέχεια έστησα πάνω τους έναν μακρύ αυτοσχεδιασμό σε μπάσο κυρίως σε μονοτονικό, αν και όπου με ενέπνεαν τα τύμπανα άλλαζα. Πάνω στο μπάσο, που έμεινε απείραχτο και ήταν ας πούμε prima vista, και τα τύμπανα έφτιαξα το κυρίως midi μέρος. Το κυρίως μέρος ακολούθησε το μπάσο και αν κάπου ήταν άστοχο διορθώθηκαν μερικές νότες. Τα δυό όργανα εναρμονίστηκαν σε μεγάλο βαθμό, κυρίως το δεύτερο πάνω στο μπάσο, διατηρώντας το μονοτονικό ύφος σε μεγάλο βαθμό. Δυό νέες κιθάρες ήρθαν και προστέθηκαν στο ήδη εναρμονισμένο σύνολο, αυτή τη φορά παίζοντας πράγματα έχοντας ακούσει αρκετές φορές και γνωρίζοντας τα δυό προηγούμενα μέρη. Στο τέλος προστέθηκαν τα overdrive κιθαριστικά εφέ, αποσπάσματα από ένα γενικό σόλο. Δεν θέλω να περιαυτολογήσω αλλά πχ για μια φράση - σχεδόν μια νότα ασχολήθηκα περίπου 2.5 ώρες... και άλλες δυό για όλο το track κυρίως για να φέρω αποσπάσματα εκεί που "είχαν θέση" μέσα στο σύνολο... Σήμερα η τεχνολογία σ αφήνει να κάνεις παπάδες, ανάλογα κι όλας με τις δυνατότητες και την εμπειρία σου, που η δική μου τουλάχιστον δεν είναι μεγάλη. Φυσικά αυτό που έφτιαξα λίγοι μπορούν να το αντέξουν ως ακροατές, και νομίζω φάνηκε από τις αντιδράσεις και το feedback των μελών του noiz. Εγώ πάντως αυτό ήθελα να φτιάξω και το έφτιαξα. Επαναλαμβάνω δεν θέλω να συγκρίνω τις δουλειές των παιδιών (που ασχολούνται επαγγελματικά με το youtube chaneling) με τις δικές μου ερασιτεχνικές. Σίγουρα μόνο το να στήσεις όλη τη randomize διαδικασία θέλει κόπο, κάμερες, staging κλπ κλπ. Που εγώ ...βαριέμαι να κάνω. Τους το αναγνωρίζω στο όλο πακέτο παρουσίασης και τους βγάζω το καπέλο, όπως και στο transcribing.... Στο μουσικό...πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει, και όχι μόνο από μένα. Πιστεύω ότι εδώ μέσα υπάρχουν ταλέντα που μπορούν να σταθούν επάξια δίπλα τους. Συνεπώς όποτε θέλετε φτιάνουμε ένα τέτοιο challenge...Στο κάτω κάτω για την πλάκα μας θα είναι και έχουμε κάνει τόσα και τόσα.

πες μου να ξαναρχισω και γω!

ναι βρε το καταλαβα. θες challenge? μεσα