dimsonic

εντάξει διαβάσαμε οι πιό παλιοί αλλά δε μασήσαμε

α.... γράφουμε και εδώ πως παίξαμε? ΟΚ αυτή τη φορά 1. Squier Tele Neck, HB dyna compressor, Boss cl-50 compressor limiter, Behringer Vamp pro με amp sim σε ένα modern high gain Soldano setting με 2Χ12'' lexicon vocal plate & chorus καρφί στην RME 2. Epiphone Dot, HB dyna compressor, Boss cl-50 compressor limiter, Behringer Vamp dry - just pro no cab sim lexicon vocal plate & chorus καρφί στην RME ωραίο ήχο βγάζει ο cube τελικά. Λες να τον ψάξω περισσότερο? Δεν τον έχω για ηχογράφηση καθόλου (έβαλες και φωνητικά βλέπω....? )

Αυτο σου λεω.... του χρονου καποιος θα μου πει τι γιορτη ειναι και πιθανότατα θα σε θυμηθω ξανα. Εκτός αν μας πεις τα γεννεθλια

Δεν παιζει ρολο. Καποιες μέρες θυμόμαστε καποιους ανθρωπους και ευχομαστε

Βρε σε λεω ειναι αρχι-κινκυ αυτος.

Σχετικα με τους τιτλους μου Σορρυ jj μου φανηκε αρχικα οτι ηταν του Σπυρου τα κλιψ...?

ελα παρε παρε! pipi solo1.mp3 pipi solo2.mp3

Ετσι όπως είναι τώρα είναι μια χαρά. Για τα ξύλα κλπ τα είπα. Αψογα. Αν βιδώνανε σωστά τον μαγνήτη και δεν φρακάριζε στην κίνηση θα έδινα ένα 9άρι στα 10. (αλλά θα το φτιάξω σχετικά εύκολα) Το 10 δεν το δίνω λόγω του neck dive. Εσένα δεν σε ενοχλεί?

Εμένα μου έτυχε της Παρασκευής πριν την Καθαρή Δευτέρα φαίνεται. για κιθαρίστας πάντως θα έλεγα ότι του αλλάζεις τα φώτα. Πάντως 30 ευρώ σε ένα χρόνο δεν είναι καθόλου λίγα. Σχεδόν 25% πάνω !

οχι ρε.... βίδεα θα ανεβάσετε. Μόνο εγώ θα κάνω στον Σπήλμπεργκ δηλαδή?

Χρόνια πολλά

Σχεδόν όλες οι κιθάρες, τουλάχιστον σίγουρα οι lead ήταν με S-gear2 μιξαρισμένες ταυτόχρονα με dry ήχο. Το reverb επίσης των Preset του S-gear2. Τα σύνθι τα halion SE του cubase.

Λοιπόν εφ όσον ξεμπερδέψαμε με το αμαρτωλό βίντεο ιδού το τεμάχιο. Σχετικά με την σύλληψη. Ήθελα να είναι κάτι δομημένο και ουσιαστικά χωρισμένο στα τρία. Το πρώτο εισαγωγικό ήθελα να έχει ένα hook, που έγινε με ένα ελαφρό rake με sus πάνω του, που επαναλαμβάνεται με γέμισμα ανάμεσα και ίσως πιό ενδιαφέρον σημείο το τριημιτόνιο την τρίτη φορά. Για το δεύτερο μέρος ήθελα επίσης κάτι που να μπορεί να το θυμάται ο ακροατής που προτίμησα να παιχτεί με οκτάβες, όχι κατά τον Wes τρόπο, αλλά όπως συνηθίζω τις περισσότερες φορές, δηλαδή με αντίχειρα και δείκτη ταυτόχρονα. Το τρίτο μέρος είναι καθαρά αυτοσχεδιαστικό χωρίς να δίνω βάρος ιδιαίτερα σε κλίμακες, αλλά κυρίως εκεί που με πάει αυτό που ακούω αλλά σε γενικές γραμμές είναι κάτι ανάμεσα σε μείζονα με μιξολύδια και χρωματική όπου μου φανεί βολικό. Τώρα εξοπλισμός. Χρησιμοποίησα δυό κιθάρες. Η squier tele με τον neck Bill Lawrence L280TN και στο μεσαίο μέρος η Epiphone Dot με τον Bendetto A6. Καθόλου πενα πουθενά εννοείται. Και οι δυό πέρασαν από ένα ΗΒ Dyna Compressor σε ένα Joyo American Sound (που στην περίπτωση της Dot ήταν κλειστό) σε έναν Boss CL50 Compressor-Limiter, στο Behringer V amp Pro χωρις amp sim μόνο για ένα stereo echo και από εκεί στο Lexicon MX200 για Vocal Plate Reverb στο ένα κανάλι και chorus στο άλλο και από εκεί στην RME Babyface ProFS sf solo.mp3

Για πάρα πολλά χρόνια είχα βολευτεί με ένα φτηνό πεντάχορδο άταστο μπασάκι που είχα ψωνίσει από το αγγλικό ebay. Πολύ τίμιο όργανο, παρά τα λίγα προβλήματά του που χειροτέρεψαν όταν το δάνεισα σε κάποιο φίλο που προσπάθησε να γυρίσει το truss rod με λάθος κλειδί. Εκτοτε ζορίζομαι αρκετά να το φέρω, και έρχεται οριακά, αλλά θα ήθελα λίγο περισσότερο για να γίνει πιο άνετο στο παίξιμο. Παρ όλα αυτά κάνω τη δουλειά μου μια χαρά. Βρήκα εδώ και ένα λινκ, μια και βαριέμαι τώρα να το φωτογραφίζω https://www.worthpoint.com/worthopedia/harper-string-fretless-bass-1774941535 Όμως παράλληλα ήθελα ένα "συμβατικό" με τάστα, κατα προτίμηση 4άρι, καθώς το άλλο ήταν ουσιαστικά αγορά βίτσιο, και είχα αρκετά κομμάτια που περίμεναν συμβατικό μπάσο. Αλλωστε μακράν το μεγαλύτερο ποσοστό ζωντανών εμφανίσεων που έκανα ποτέ ήταν ως μπασίστας, γι αυτό και η φαγούρα όλο μεγάλωνε. Μη θέλοντας να ξοδέψω πολλά χρήματα, ξεκίνησα ψάχνοντας και δοκιμάζοντας προ lockdown κάποια προσιτά squier. Όπως affinity jazz bass, affinity precision JP και Classic Vibe Jazz bass. Είχα σχεδόν καταλήξει στο JP, οταν άλλαξα γνώμη. Προτίμησα για πρώτη φορά να ψωνίσω "γουρούνι στο σακκί" για διάφορους λόγους. α. ήθελα να δοκιμάσω την ποιότητα ΗΒ β. δεν ήθελα να δώσω έστω τη διαφορά των 70-80 ευρώ γ. ήθελα να δω πως είναι να ψωνίζεις χωρίς να δοκιμάζεις δ. το κόστος δεν θα με ένοιαζε και πολύ σε περίπτωση "αποτυχίας" ε. ήθελα να δω την ασφάλεια αποστολής οργάνου απο εξωτερικό στ. ήθελα να έχω κάτι φτηνό ως βάση για ενδεχόμενες μοντίφες Μετά από συζήτηση με τον @Spyros Delta που προηγήθηκε σε ανάλογη αγορά κατέληξα στο Harley Benton JB-75MN NA Vintage Series https://www.thomann.de/gr/harley_benton_hbb1975_na.htm Το όργανο έφτασε σχετικά γρήγορα από τον Θωμά, και όντως η συσκευασία του για όργανο ήταν σχεδόν άψογη. Πρώτες εντυπώσεις, η πολύ καλή ποιότητα κατασκευής, εμφανισιακά κανένα θέμα, όμορφα ξύλα, νερά, πλαστικά μέταλλα, σωστά γυαλίσματα, καλή γέφυρα, κλειδιά με εξαιρετική απόκριση, καλά ποτς, δεν προεξέχουν τα τάστα καθόλου. Τα μαύρα inlays που δεν ξέρω από τι είναι, εξ αρχής δεν μου άρεσαν, αλλά δεν έδωσα σημασία καθώς και στο squier περίπου τα ίδια ήταν στο Classic Vibe. Τα αρνητικά εξ αρχής ήταν το μεγάλο βάρος και το neck dive. Στη συνέχεια ξεκίνησα τις ηχητικές δοκιμές. Σε di γενικά έβγαινε απίστευτα πριμαριστό με αποτέλεσμα να θέλω να παίζω μονίμως τον neck και το ποτ του τόνου να είναι σχεδόν όλο κλειστό. Βέβαια η δοκιμή έφερε σιγά σιγά άλλα προβλήματα. Σίγουρα ήταν χωρίς ουσιαστικό setup, καθώς ταστάριζε σημαντικά προς τα πίσω και έπασχε ελαφρά στο Intonation. Κάποιες μικρές επεμβάσεις (θα έλεγα συντηρητικές) έδωσαν μια πρώτη λύση, αλλά γρήγορα ήρθε η απογοήτευση. Αρχικά το neck dive, μετά το ταστάρισμα συνέχιζε, οι χορδές ήταν σχετικά ψηλά. Ενα άλλο σημαντικό ήταν ότι οι βίδες του neck (τουλάχιστον η μία) ήταν εντελώς λάθος βαλμένη με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ρυθμιστεί το ύψος του. Τελος οι χορδές του (τυπικό σετ απλού μπάσου) ήταν για μένα κόλαση που είμαι συνηθισμένος σε φλατς κάτι που θα λύνονταν βέβαια με ένα 50άρι, αλλά πιθανότατα θα πήγαινε χαμένο αν το αποτέλσμα εξακολουθούσε να είναι απογοητευτικό. Για ένα μικρό διάστημα επικράτησε η σκέψη να φύγει όπως ήρθε. Τελικά επικράτησε η λογική και τα μανίκια σηκώθηκαν. Επεσαν δυό τρεις διαδοχικές επεμβάσεις σε truss rod, nut, intonation, action. Κάθε ένας κύκλος έφερνε βελτίωση και κουράγιο για άλλη μια προσπάθεια. Μετά απο όλα αυτά όμως το μπάσο ήρθε και έστρωσε κανονικά. Η αίσθησή του είναι πλέον πολύ ευχάριστη, σχεδόν μαλακή, δεν ταστάρει, δεν φαλτσάρει και ακούγεται παρα πολύ καλύτερα. Χτες μάλιστα το έβαλα στον λαμπάτο μου με την καμπίνα με το 12άρι Jensen και έπαθα πλάκα. Ξαφνικά κι οι δυό μαγνήτες έβγαλαν τον σωστό χαρακτήρα που περίμενα. Στις επόμενες μέρες θα φροντίσω να διορθώσω το θέμα με τις βίδες του neck και θα έχω να ζήσω μόνο με το neck dive (που σίγουρα είναι αρνητικό αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι καθόλου τι γινόταν με τα squier που δοκίμασα). Εννοείται σε λίγο καιρό θα φύγουν και οι χορδές. Το συμπέρασμα? Όσον αφορά τους αρχικούς προβληματισμούς: α. Σε γενικές γραμμές ...έτσι κι έτσι. Ετσι κι έτσι, διότι ποιοτικά είναι πάρα πολύ καλό, αλλά αφημένο χωρίς κανένα "σοβαρό" setup. Πιστεύω είναι ό,τι σου τύχει και σίγουρα θα πρέπει να υπολογίσεις επίσκεψη σε μάστορα για setup ή θα το κάνεις μόνος. Αλλιώς....το ξεχνάς. Εντελώς. β. Σκέφτηκα αρκετές φορές καλύτερα να τα είχα δώσει. Πάλι όμως δεν ξέρω πως θα ήταν τα squier στην τελική. Από την άλλη θέλω να ασχολούμαι. Αλλος όμως δεν ξέρει τι είναι το κατσαβίδι ή δεν ξέρει γιατί δεν παίζει το όργανο και μένει με την άποψη η ΗΒ sucks. γ. Δεν θα το ξανακάνω. Και γενικά αυτό συμβούλευα πάντα, ήθελα και δοκιμή. Τα όργανα θέλου δοκιμή. ΤΕΛΕΙΑ. δ. Ισχύει. Ενα μικρό κόστος για εμπειρία πάντα είναι αποδεκτό ε. Σχεδόν άψογη είπαμε στ. Ισχύει. Πιστεύω σηκώνει ενδεχομένως και μαγνήτες ή active ή και γέφυρα, αλλά δεν το ψάχνω ακόμα. Για την ώρα είμαι ΟΚ Όσον αφορά το τελικό συμπέρασμα. Μετά από όλα όσα έφτιαξα, εχω ένα τίμιο μπασάκι στα 166 που είναι γλύκα στο παίξιμο, και θα γίνει ακόμα πιό γλύκα με τις φλατς και την ευελιξία στην ρύθμιση μαγνητών. Το neck dive....ζεις μ αυτό. Το ερώτημα είναι τι κάνει ένας που δεν γνωρίζει ? Επιβαρύνεται με τον μάστορα είναι η προφανής απάντηση. Αν δεν του κόψει, έχει ένα σχεδόν άχρηστο όργανο.

όχι βέβαια πάντως στο βίντεο τα μέρη της στρατ ήταν με στρατ και στον ήχο

Ασχετο, αλλά σχετικό κι όλας. Το playback σου δίνει αρκετές δυνατότητες. Πχ μπορείς να ξεγελάσεις αρκετά και με τα όργανα. Πχ το μπάσο στην αρχική ηχογράφηση που ακούγεται είναι το άταστο και όχι το 4άρι, οι κιθάρες δεν ήταν ακριβώς οι ίδιες όπως στα tracks, αλλά ας μην το μπερδέψουμε περισσότερο.

δυστυχώς ζόρικο. Αλλο να το βλέπεις και άλλο να πρέπει να το κάνεις. 1. αν μου έλεγες και την ίδια κεφαλή θα ένιωθα κατι τις παραπάνω 2. Γιατί ....τις καθαρίζω...πού και που. Η κόκκινη πχ είναι βρώμικη, αλλά δεν φαίνεται

αν ήξερα πως γίνεται κι αν είχα τα μέσα θα το έκανα, πέρασε από το μυαλό μου...

και ναι και όχι ? Βασικά στον χαρακτηρισμό κοντά έπεσες, γιατί πέρασα από το πόστο αυτό για 2-3 χρόνια... Σίγουρα κάνει αντίθεση, αλλά το acting δεν είναι στα ατού μου. Όμως η αντίθεση ήταν συνειδητή, επειδή ήθελα με κάποιο τρόπο να δείξω το real life με το όνειρο. Δεν ξέρω πόσο μπόρεσα να περάσω στην εικόνα αλλά το όλο concept του όνειρου ήταν η δυσκολία να ξεχωρίσει κανείς (και ο πρωταγωνιστής) τα όρια του ζωντανού και του όνειρου, τι σημερινή ψηφιακή ηχογράφηση και τι ακρόαση ενός αναλογικού δίσκου και το πως μπορεί ένα σόλο και μια σχεδόν στατική εικόνα μιας βελόνας να πάρει ζωή και να ταξιδέψεικαι να σε ταξιδέψει και να μην μπορείς να καταλάβεις αν παίζεις μουσική ή ακούς την αγαπημένη σου μουσική όπως πολλά χρόνια πριν. Αυτή ήταν η όλη ιδέα που προσπάθησα να περάσω στο βίντεο, με τα ελάχιστα σχεδόν μέσα που είχα, ένα κινητό, ένα laptop και ένα software των 50 ευρώ. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει δεύτερο βίντεο ποτέ. Δεν ξέρω αν θα έχω δυνατή ιδέα που να με ιντριγκάρει να καταγραφεί. Επίσης δεν ξέρω αν έχω τη διάθεση να μπώ στο λούκι να αλλάξω υπολογιστή και να ψάχνω για εξοπλισμούς. Δεν ξέρω καν αν κάτι τέτοιο μου ταιριάζει. Ίσως ήταν ένα one off και thst's it. Πάντως ενδιαφέρον ήταν και το ευχαριστήθηκα παρά το ζόρι που έφαγα.

Βασικά είναι δυό πράγματα. Το κομμάτι φτιάχτηκε πρώτα κανονικά (χωρίς χρονικό περιορισμό ως συνήθως) και η ιδέα του βίντεο ήρθε μετά. Και ναι ήταν άσκηση. Και φυσικά η πρώτη απόπειρα. Δεν είχα-έχω ξανακάνει. Και φυσικά ...χωρίς εξοπλισμό, με εκ των ενόντων. Το κινητό και το λάπτοπ. Για το δάχτυλο, ναι. Είναι το κύριο. Εδώ και 50 χρόνια περίπου και μάλλον δεν αλλάζει. Δεν ξέρω αν φάνηκε στο βίντεο και ο τρόπος που παίζω (αν και είπα θα φτιάξω κάποτε κάτι ειδικά γι αυτό) χωρίς πένα κλπ. Όπως είπα πιό πάνω, το κομμάτι προϋπήρχε. Για το editing δεν το συζητώ. Χτικιό ήταν. Ιδίως χωρίς σωστό εξοπλισμό. Για τις αλλαγές συμφωνώ. Αλλά βλέπε editing. Το ίδιο και το άνοιγμα των πλάνων. Όλα θέλουν μια προετοιμασία και παραπανίσιο editing. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το να ξαναπαίξεις συγχρονισμένα τα παιγμένα (το playback δηλαδή) και κατα δεύτερο λόγο να τα ξανασυγχρονίσεις ως clips στο sequence.

δεν θα έπαιρνα ποτέ τίποτα άλλο https://www.thomann.de/gr/akg_wms_40_mini_instrument_ism2.htm?glp=1&gclid=Cj0KCQiAhZT9BRDmARIsAN2E-J3oW77jlMeE0YsEGA6diX4GO7UtrnjcaNTpnkUn6-GB4Lbh8thl8CwaAuwiEALw_wcB