dimsonic

τη χάρισε βρε...

Μέσα στο 2016 έφυγαν από τη ζωή δυό από τα μέλη των ELP. Τον Μάρτη ο Keith Emerson σε κατάθλιψη από την ασθένεια στα νεύρα του χεριού του και με το άγχος της αποτυχίας στις επόμενες συναυλίες του στην Ιαπωνία αυτοπυροβολήθηκε. Τον Δεκέμβρη έφυγε και ο Gregg Lake απο καρκίνο. Ο τελευταίος επιζών ο Carl Palmer με τεράστια θητεία σε ιστορικά συγκροτήματα της Μ. Βρετανίας όπως Crazy World of Arthour Brown, Atomic Rooster, ELP, Asia συνεχίζει τις δραστηριότητές του. Μέσα σ αυτές η διατήρηση του ονόματος και της μουσικής κληρονομιάς των ELP. Αντί να προσπαθήσει να αναμασήσει τα ίδια, ξαναστήνει ένα μεγαλεπίβολο και δύσκολο έργο, να διασκευάσει βασικά κομμάτια των ELP και να τα προσαρμόσει σε ένα νέο είδος που να προσεγγίσει ξανά την νεολαία. Γύρω απο τον εαυτό του, την κινητήρια ατμομηχανή των ELP, στήνει ένα τρίο και πάλι αλλά μόνο με έγχορδα. Μια κιθάρα και ένα μπάσο, χωρίς φωνή. Ενα πολύ δυσκολο έργο καθώς λείπουν τα πλήκτρα και... τα δυο χέρια του Emerson. Διαλέγει έμψυχο υλικό από τις μουσικές σχολές και προσαρμόζει τα έργα ώστε να κρατάνε το βασικό ύφος των κομματιών, αλληλοσυμπληρώνοντας το ένα το άλλο. Το πιό ενδιαφέρον είναι ότι δεν ηχογραφεί στο στούντιο το έργο, κάτι που θα κάλυπτε τις όποιες ατέλειες και θα ελαχιστοποιούσε τα όποια προβλήματα, αλλά αποφασίζει να το παρουσιάσει ζωντανά σε περιοδείες. Ετσι και η επίσημη ηχογράφηση είναι κι αυτή live. Ο ήχος αγγίζει ώρες ώρες το ύφος του metal, τα μέρη του Palmer είναι πανομοιότυπα και θα αρκούσαν και από μόνα τους να δώσουν την ταυτότητα του κομματιού, και τα δυό όργανα δίνουν μια εντελώς νέα οπτική. Τα κομμάτια διατηρούν την παλιά αίγλη αλλά θα ήταν άδικο να συγκριθούν άμεσα με τις παλιές ζωντανές εμφανίσεις των ELP και την πληθωρική θεατρική παρουσία του Keith Emerson. Όμως είναι μια τίμια προσέγγιση και μια προσπάθεια να ξαναέρθει το έργο των ELP 50 χρόνια μετά σε ένα νεώτερο κοινό. Εχοντας διασκευάσει κλασικούς από το πρώτο τους κι όλας άλμπουμ του 1970, όπως Janacek και Bartok, συνέχισαν σε όλη τους την καριέρα αργότερα με Mussorgsky, Copeland, Ginastera τολμώντας και πετυχαίνοντας κάτι ακατόρθωτο για ροκ συγκρότημα και φτάνοντας να έχουν πουλήσει 50 εκατομύρια δίσκους. Τα έργα τους έχουν διασκευαστεί από πάρα πολλούς όπως οι Dream Theatre, ενορχηστρωθεί κλασικά στην Ιαπωνία και επαινεθεί από ανθρώπους όπως ο Oscar Peterson. Στο βίντεο η Legacy band παίζει το The Barbarian διασκευή από το Allegro barbaro του Bartok και μετά το Trilogy μια σύνθεση του Emerson από τον 4ο ομώνυμο δίσκο τους Μετά οι ELP 50 χρόνια πριν στο ίδιο κομμάτι. Τέλος ο Carl Palmer εξηγεί το όλο εγχείρημα.

ε ναι... όπως λέμε "έχεις ενυδρείο ?"

3 πουλακια...

άρα καλά μου φαινόταν πολύ απλοϊκό...

ρωτάς τους άλλους

να ανοίξεις άλλο νήμα

σοβαρά: δεν αλλάζω πετάλια. όταν ήμουν active σε live για περίπου 6-7 χρόνια είχα ουσιαστικά ένα small stone EHX phaser. Και βοηθητικά ένα treble booster και ένα wah. Κάπου στο τέλος (1985) πήρα ένα boss OD-1 για ένα live που μετά κάπου το δάνεισα for ever. Απο τότε ξαναπήρα πετάλια πρόπερσι.

ποιός ήταν ο τελευταίος? ο Stallone? OK πιο ωραίος ο τύπος που έπαιξε Beatles και ο μιστερ φανκ....

δεν ξέρω τι ήσανε, αλλά...βγάζουν μια ηρεμία (κι ας βγήκαν ψηλότερα στο μιξ) μια ησυχία ανέμεσα στις νότες που δεν είναι ότι δεν ακούς το σύρσιμο, όποτε κι αν υπάρχει, ίσως το χέρι πάει πιό άνετα.... δεν ηξεύρω. Ετσι το εισπράττω

και μετα ήρθε ο Otiw Redding

εμένα μ αρέσαν οι φλατς

Ενταξει εγινε. Το ειχα το ilok αλλα ως συνηθως δεν θυμομουν ήθελε ενημερωση επανεκκινηση νεα παςς....ωρες ταλαιπωρια για ενα δωρεαν μπαρμπαδακι....

δεν μπόρεσα να το εγκαταστήσω. Μου ζητάει ilok.

δεν είναι απο αυτα που θα σταματήσω για το δω. Δεν με εκφράζει και δεν το θεωρώ αποδεικτικό μεγάλης κιθαριστικής δεξιοτεχνίας.

κάποτε είχα πολλά πετάλια και ενισχυτές. Αλλά μάλλον κάπου παράπεσαν. Τώρα παίζω με ακουστική

δεν γνωρίζω αν είναι παικταράς (πολύ περισσότερο το αμφιβάλλω ή θα έλεγα αν παίζει, παίζει προς κάποια κατεύθυνση που προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου), αλλά η άποψή μου είναι ότι τα βίντεο αυτά δεν προσφέρουν ΤΙΠΟΤΑ στην τέχνη πολύ δε περισσότερο δεν χρησιμεύουν ούτε καν στους αρχάριους. Ως ερασιτέχνης γιάπης που εξηντάρησα θεωρώ ότι κάτι έχω προσφέρει στην τέχνη και η πιό πάνω φράση με προσβάλλει. Δεν δέχομαι ότι μπορούν να δικαιολογούνται όσοι προσπαθούν να επιβιώσουν δηλώνοντας ότι κάνουν επαγγελματικά μουσκή ενώ όσοι δηλώνουν απλά "ερασιτέχνες" να μην έχουν λόγο.

όταν ανακάλυψα τον Larry γύρω στο 1978 θέλησα να παρατήσω την κιθάρα. Αντ αυτού προτίμησα να προσπαθήσω (μάταια) να αντιγράψω το παίξιμό του. Αργότερα κάπου στο 1985 ανακάλυψα τον δίσκο αυτό όπου διασκεύαζε τη μουσική που άκουγα από μωρό, καθώς η Scheherazade ήταν ένας από τους λιγοστούς δίσκους που είχε ο πατέρας μου. Αυτή τη φορά τα κατάφερε. Σταμάτησα να παίζω για σχεδόν 15 χρόνια...

Ο Jaques Lussier και το jazz trio του είναι γνωστοί για τις προσαρμογές σε jazz μεγάλων κλασικών συνθετών που ξεκίνησαν από τον Bach φτάνοντας (εδώ) στον Satie. Από τους αγαπημένους μου συνθέτες ο Satie έχει διασκευαστεί από 10άδες μουσικούς και σύνολα, αλλά κατα τη γνώμη μου από κανέναν τόσο διαφορετικά και τόσο μέσα στο πνεύμα του genre από το οποίο το έργο προσεγγίζεται. Το έργο αποτυπώθηκε στην εξαιρετική ηχογράφηση της Telarc και αποτελεί δείγμα ήχου αναφοράς. Ενας δίσκος που είναι σχεδόν από την κυκλοφορία του στη δισκοθήκη μου και ...στο repeat. Το ίδιο ύφος προσπάθησα πριν λίγο καιρό να μεταφέρω σε κάποιο από τα κομμάτια που έφτιαξα. Πιάνο ευρηματικό, τύμπανα αέρια και πολυρυθμικά, μπάσο που συνομιλεί με το πιάνο και ώρες ώρες ανασταίνει νεκρούς Επένδυση !

Θα ηθελα γνωρισω καποιους απ αυτους που αγόρασαν waves για 149 249 299....

Αυτό Γιώργο, απο όσο έχω καταλάβει πολλές φορές, είναι τρόπος ζωής για σένα (και ίσως για άλλους). Όχι όμως για μένα ή για "άλλους" άλλους. Εξαρτάται από την εμπειρία, ας μην παει στις γνώσεις-να πάει στα βιώματα, του καθενός και το πόσο μπούχτησε στη ζωή του από τέτοια ώστε να μπορεί να τα δεχτεί ή να αποτραβηχτεί. Την έχουμε ξανακάνει τη συζήτησ, δεν βγήκε κανένα συμπέρασμα. Το θέμα είναι ότι συνήθως κάποιοι "ανύποπτοι" θα "ζωντανέψουν" το νήμα και η δουλειά του ΟΡ θα γίνει εμμέσως. Δεν είναι τυχαίο ότι για πολύ καιρό τα νήματα αυτά μένουν στα αζήτητα μέχρι κάποιος να τσιμπήσει.