το να ξεκινήσω από παιδικά μου φαίνεται είναι ό,τι πρέπει για να τα παρατήσω εντελώς.
Δεν μπορώ να πάω τόσο πίσω.
Ήδη αυτά που παίζω είναι αρκετά "πειστικά" για μη έχοντες γνώση μουσικής ή για παίκτες και νομίζουν ότι κάτι σημαντικό κάνω. Δυστυχώς για μένα ενώ είναι ας πούμε ενδιαφέροντα, δεν παύουν να είναι αυτοσχεδιασμοί ευχάριστοι και συχνά περιστρεφόμενοι γυρω από αυτά που ξέρω ή προσθέτω κάθε τόσο.
Αυτό που μου λείπει είναι κυρίως να δώσω την αίσθηση του παιξίματος του Β3, και όχι απαραίτητα του πιάνου.
Η εφαρμογή που δίνεις είναι πολύ καλή, αλλά δυστυχώς με εντελώς αδιάφορο ρεπερτόριο, αν και σίγουρα θα την δοκιμάσω.
Για την ώρα για να καταλάβεις, βάζω διάφορα γνωστά και παίζω ό,τι νάναι ή βάζω backing tracks και παίζω πάνω τους.
Ευχαριστώ πάντως. Είναι σε σωστό δρόμο η απάντηση
το πρόβλημά μου είναι ότι είμαι πολύ μπροστά στην κιθάρα, όπου μπορώ να συνοδέψω το κάθε τι και αντίστοιχα να παίξω μια μελωδία που έχω στο κεφάλι μου ή κυρίως να παω από το χ ακόρντο στο ψ που δεν είναι απαραίτητα I,V, IV, μηχανισμούς που τους κατέχω και τους έκανα κτήμα μου μετά από πολλά χρόνια.
Για το fingering συμφωνώ, πχ φα και ντο πάει εύκολα, απλά αυτό που δεν ξέρω είναι πως αφού εξαντληθεί η έκταση του χεριού πως είναι η πιό ενδεδειγμένη λύση να συνεχίσεις, δηλαδή δεν ξέρω αν μαθαίνω κάτι στραβά από μόνος μου, πχ αφού παίξεις με 4 δάχτυλα τα F,Ab,Bb,C μετά ποιό δάχτυλο θα καβαλήσει για να παίξει το Eb.
Βεβαια μπορώ να κάνω αυτό που έκανα χρόνια στην κιθάρα, πολλά ακόρντα τα παίζω με τον τρόπο μου και όχι όπως μπορεί να δείχνουν τα βιβλία. Αλλά πλέον καλύτερα είναι να μάθω το πιό σωστό.