Abraxas

Νομίζω ότι δεν πολυέχει νόημα να το κουρδίζεις σε Μι (σαν την κιθάρα, αλλά μια οκτάβα κάτω), κουρδισμένο σε Λα έχει πιο πολύ ενδιαφέρον και καταλαμβάνει και την πραγματική του θέση στο μιξ. Γιατί να είναι τόσο ακριβά τα βαρίτονα μπράτσα ρε γαμώτο... μια DIY μπασσοκιθάρα δε θα με χάλαγε καθόλου... :?

13αρες, αλλά flatwound είναι πολύ συνηθισμένες σε τζαζοκιθάρες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα πάντως με τις 11+ χορδές δεν είναι με το μπράτσο, αλλά με τα σελάκια στις γέφυρες, που (στις μπάσσες χορδές) συχνά δεν μπορούν να πάνε τόσο πίσω ώστε να ρυθμιστεί σωστά το intonation. Χρειάζεται να μπει χέρι...

Τι να πω... προτιμώ την μοντέρνα εκδοχή: http://www.ernieball.com/mmonline/specs/instruments_silhbass.html Είμαι μιουσικμανικός, τι να κάνω; 8)

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Έτσι, μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι :lol: :lol: Η εξαίρεση στα τάστα, μιας και το έφερε η κουβέντα, είναι γι'αυτά μετα το 10-12 που μερικές φορές 'χαμηλώνουν' λίγο περισσότερο (100στα του χιλιοστού, μην τρελλαθούμε), ώστε να είναι πιο καθαρές οι νότες ψηλά, ειδικά στα bend... και μην ξεχνάμε ότι είναι και πιο κοντά μεταξύ τους (οπότε και μεγαλύτερος ο κίνδυνος να 'χτυπήσει' η χορδή στο παραδίπλα τάστο καθώς ταλαντώνεται).

Xμμμ... γιατί δεν πρέπει να είναι τελείως ίσιο μήπως? :wink: Superfunk, εγώ πατάω στο 1ο - 17ο τάστο και μετράω στο 9ο, νομίζω (για μια κιθάρα τουλάχιστον όπου έχει γίνει fall-over στα τελευταία τάστα) είναι πιο ρεαλιστική η μέτρηση... :?:

Τότε θα έλεγα να δοκιμάσεις με τις χορδές και να ελέγχεις κάθε τόσο αν έχει αρχίσει να κάνει κοιλότητα... οπότε βιδώνεις λίγο τη βέργα (1/8-1/4 της στροφής) και πάλι από την αρχή. Βέβαια αν μέσα σε 10-15 μέρες δεν δεις φως, καλό είναι να το δει μάστορας...

Ναι' date=' μπορεί να συμβεί, οπότε βίδωσέ το έστω ελάχιστα. Όχι Για τι κιθάρα μιλάμε; Αν πρόκειται για μπουζουκομπράτσο τύπου Ibanez, τότε η βέργα είναι το μόνο πράγμα που το κρατάει στη ζωή. 8) Αν είναι κανένα αντρικό fat μπράτσο τότε αλλάζει το πράγμα.

Καλά, αν είναι να σε σώσω! :lol: :lol: Κοίτα τους FRED και Paf Pro, για πιο high gain καταστάσεις ενδιαφέρων δείχνει ο D-Sonic για τον οποίο πολλοί λένε καλά λόγια στο ernieball forum. :wink: Πάντα μιλάμε για bridge έτσι? Δες στο site της Dimarzio τους συνδιασμούς που προτείνει γι'αυτούς τους μαγνήτες (neck+bridge).

Η πρώτη λύση είναι να βάλεις (ας πούμε) 12άρες χορδές, να τις κουρδίσεις έναν τόνο πάνω και να περιμένεις να 'έρθει' σιγά σιγά, ώστε κάποια στιγμή να αρχίσει να λειτουργεί η βέργα. 'Μη αναστρέψιμο αποτέλεσμα' είναι βαριά κουβέντα. Αν το μπράτσο δεν έρθει με την παραπάνω μέθοδο, τότε πρέπει να απευθυνθείς σε μάστορα, για να στο 'σιδερώσει'.

Αν και οπαδός του Duncan θα σου έλεγα να κοιτάξεις και κάποιους DiMarzio, ορισμένα μοντέλα πιάνουν πολύ καλά τον 'σκληρό ήχο' που θέλεις. Σε κάθε περίπτωση μακριά από καρακομπρεσαρισμένα κατασκευάσματα όπως ο Invader... αλλιώς χαιρέτα τις δυναμικές. Και εν'τοιαύτη περιπτώσει, αν θέλεις έναν τόσο 'γκντουπ!'/ξερό μαγνήτη, πάρε έναν κινέζικο με 15 ευρώ, την ίδια δουλειά κάνουν... :wink: :D

Γι'αυτό η καλύτερη μετατροπή σε μια Στρατ, είναι ένα τόσο δα καλωδιάκι που δίνει tone control και στο bridge. :wink: Παρεμπιπτόντως η κιθάρα σου μοιάζει πολύ με τη μία δική μου Strat.... η οποία έχει 'θορυβώδεις' μαγνητες πάντως. :D

Εκτός από μαγνήτες/ηλεκτρικά, δεν κοστίζει πάρα πολύ να αλλάξεις και μια γέφυρα/tailpiece. Και αυτά επηρεάζουν πολύ τον ήχο. Τώρα αν η κιθάρα είναι άνετη στο παίξιμο, με καλά τάστα και σωστά ρυθμισμένη, γιατί να μην την περιποιηθείς λίγο να την έχεις να τη χαίρεσαι?

Ευχαριστώ για τις συμβουλές, μου είναι πολύτιμες, ειδικά προερχόμενες από έναν ειδήμονα σαν εσένα. Μην ανησυχείς που δεν τα παίρνω με την πρώτη, θα μάθω σιγά σιγά. Ευχαριστώ και πάλι και καλές γιορτές. :lol: :lol: :lol: :lol:

Μακάρι να ζούσαμε σε εκείνο το παράλληλο σύμπαν που η κλίμακα είναι γραμμική... :D Δυστυχώς για μας είναι λογαριθμική' date=' οπότε στην πραγματικότητα [b']δεκαπλάσια[/b] βατ = διπλάσια ένταση. :wink: Επίσης 'ο ίδιος' ενισχυτής δεν βγαίνει (συνήθως, μπορεί και να υπάρχουν εξαιρέσεις) σε 50 και 100 βατ, οι διαφορές δεν είναι μόνο στις λάμπες αλλά και -το λιγώτερο- στους μετασχηματιστές εξόδου. Τέλος, treloagori, σε άλλο φόρουμ σου ζήτησα να μου εξηγήσεις γιατί τα 'λαμπάτα βατ' είναι δυνατότερα από τα 'τρανζιστοράτα' και δε με έπεισες. Θέλεις εδώ να με βοηθήσεις να καταλάβω πως σχετίζεται ο αριθμός των λυχνιών με τη 'ζεστασιά'? Ή θα τρέξεις να διαμαρτυρηθείς πάλι στους mods ότι σε ειρωνεύομαι? :wink:

Χμμμ... από μια πρόχειρη ακρόαση με ακουστικά... και υποθέτωντας ότι οι μετρήσεις γίνανε με το ίδιο ακριβώς setup: O Neve υπερέχει σε headroom και λεπτομέρεια... επίσης στην συγκεκριμένη περίπτωση κολακεύει πολύ τα τύμπανα, το ίδιο νομίζω θα γίνεται και με τις κιθάρες όμως. Χρωματίζει αισθητά αλλά όχι ενοχλητικά... αυτό όμως μπορεί να οφείλεται στο ότι έχουμε ακούσει άπειρα κομμάτια ηχογραφημένα με Neve και έχουμε συνηθίσει!! Από την άλλη ο Mackie δεν υπολείπεται σημαντικά, είναι πολύ πιο transparent. Θα ήθελα να ακούσω φωνές ή ακουστική/κλασσική κιθάρα για να καταλάβω περισσότερα... Οι προενισχυτές της Onyx ήταν που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, όπως και οι αντίστοιχοι Green της Focusrite. Ευχαριστώ για το link! :wink:

Sorry το link δεν παίζει... :?

Υποτίθεται (και γιατί όχι) ότι αυτά τα ποτενσιόμετρα στα ακριβά κυκλώματα είναι επιλεγμένα και μετρημένα. Επίσης κυκλοφορούν σε 280Κ (για παράδειγμα) ή 370 ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, οπότε δεν είναι άμεσα συγκρίσιμα με του εμπορίου. Επίσης τα λεφτά είναι στους διακόπτες και στους πυκνωτές, που σ'αυτή την περίπτωση είναι musicaps κλπ

Έχω επιλέξει παρακάτω μερικά firewire interfaces που κινούνται από άποψη τιμής στη 'μεσαία' κατηγορία. Όλα είναι σχετικά καινούργια και έρχονται με εντυπωσιακές προδιαγραφές: Focusrite Saffire Pro Mackie Onyx 400f Motu 8pre Presonus Firestudio (με αλφαβητική σειρά για να μη φωνάζει κανείς! 8) ) Αυτό που ενδιαφέρει σε αυτή τη φάση, είναι οι καλοί προενισχυτές (ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό... :roll:) και οι καλοί converters βεβαίως. Μεγάλες ανάγκες για τις MIDI & Spdif δυνατότητες δεν υπάρχουν. Ούτε και φαντάζομαι ότι θα χρειαστούν πάνω από 4-6 ταυτόχρονα κανάλια ποτέ. Πολύ σημαντική είναι η παράμετρος των drivers για PC. Τα DAW που χρησιμοποιούνται είναι η τελευταίες version των Mackie Tracktion 2 και Ableton Live 5 (δεν νομίζω ότι θα πάω στην 6, αλλά δεν αποκλείεται). Η χρήση αφορά ηχογραφήσεις direct ή μέσω sims, ηλ. κιθάρες με μικρόφωνα, ακουστικά πνευστά και έγχορδα όργανα και σπανίως φωνές. Τύμπανα υποψιάζομαι ποτέ... Θα ήθελα λοιπόν τη γνώμη σας για τις παραπάνω, έστω και αν αυτή βασίζεται σε μελέτη των προδιαγραφών και απόψεις από fora και newsgroups. Και επειδή θα τεθεί σίγουρα η άποψη, 'γιατί ρε φίλε δεν παίρνεις μια RME 800 να ησυχάσεις?', να πω ότι, εντάξει, όλα ωραία και καλά με το overengineering της RME, τους ώριμους drivers και την αποδεδειγμένη αξία της... αλλά και τα (αρκετά) επιπλέον χρήματα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ίσως καλύτερα στην παρούσα φάση. Ωστόσο δεν είναι μια εκδοχή που απορρίπτω εξαρχής. Ευχαριστώ εκ'των προτέρων :wink:

Αν δεν το χρησιμοποιείς' date=' μπορείς να προσθέσεις 2 ακόμα ελατήρια και να το κλειδώσεις σε non floating θέση. Μερικοί επίσης χρησιμοποιούν ένα μικρό μπλοκ από ξύλο, ανάμεσα στο μπλοκ του τρέμολο και το πίσω μέρος του tremolo cavity. Ωστόσο αν ακολουθήσεις αυτή τη μέθοδο πρέπει να κάθεσαι τώρα [b']να κουρδίζεις [/b]το κομματάκι ξύλου, κλπ κλπ, οπότε άστο καλύτερα... 8) :P :lol: :lol:

Μην περιμένεις σοβαρό headroom από έναν single ended ενισχυτή όπως ο Minimat. Εκεί που λάμπει πραγματικά είναι όταν αρχίζει το clipping, οι 6V6 είναι πολύ γλυκιές λάμπες. :wink:

Τρία ελατήρια είναι μια χαρά... αν θέλεις να το χρησιμοποιείς δηλαδή κιόλας το τρέμολο! :lol: Απλώς θέλουν σφίξιμο οι βίδες πάνω στο claw (αυτό το μεταλλικό μαραφέτι που κρατάει τα ελατήρια, κοντά στο neck).

To θέμα έχει 'κουραστεί' τόσο πολύ μέσα στο noiz, και παραμένει τόσο δημοφιλές, ώστε θα πρότεινα να το κάνουμε επικολλημένο και να γράφει ο καθένας μας ό,τι του κατέβει. Και το θέμα δεν είναι ο Malmsteen αλλά το αιώνιο 'αθλητισμός vs μουσική' :roll: :roll: Κατά τη γνώμη μου ο mij τα είπε πολύ καλά. Σε παλιότερο θέμα που πάλι είχε γίνει της πουτ@ν@ς είχα πει τον Malmsteen 'καρατερίστα' (θεατρικός όρος που δεν έχει τίποτα να κάνει με το Καρα-τε :lol: ). Και είχα πει (και τότε), πως σαν τέτοιο τον εκτιμώ (χώρια που μ'αρέσει γενικά η παλαβομάρα του). Δηλαδή, για να το κάνουμε πιο κατανοητό, καρατερίστας του παλιού ελληνικού κινηματογράφου ήταν ας πούμε ο Σταυρίδης. Τώρα, υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες, ειδικά πιο παλιοί, που συνεχίζουν να γουστάρουν απεριόριστα τις χιλιοειδωμένες ταινίες με το Σταυρίδη και μάλιστα ακούς συχνά το τραγικό 'δεν φτιάχνουν πια τέτοιες κωμωδίες'. Από την άλλη η ίδια γενιά έβγαλε ηθοποιούς, που μπορεί να μην είχαν καν το φυσικό ταλέντο του μακαρίτη, αλλά κατάφεραν με τα χρόνια να εδραιωθούν σαν πιο 'ολοκληρωμένοι' ηθοποιοί. Αυτό δεν τους κάνει καλύτερους κατ'ανάγκη, αυτό είναι θέμα γνώμης και γούστου. Το να ηρωποιεί λοιπόν κάποιος κιθαρίστες σαν τον περί ου ο λόγος Ιάπωνα, είναι σαν να θαυμάζει κάποιον μίμο του Σταυρίδη. Και βέβαια όσοι απορρίπτουν τον παλιό ηθοποιό με βάση το ότι δεν είχε παίξει Αρχαία Τραγωδία είναι εξίσου μακριά νυχτωμένοι. Αυτά είναι τα 2c μου και ελπίζω να μην ξαναδιαβάσω post του τύπου 'σιγά τον κάγκουρα τον ΧΧΧΧΧ', ή 'ανέβασε κανένα mp3 για να δούμε αν έχεις δικαίωμα να κρίνεις τον ΨΨΨΨΨ'.... :?