ytsestef_2112

Το low cut και το high cut είναι φίλτρα για τα οποία γενικά ισχύουν τα εξής: 1) Δρουν στα άκρα του φάσματος και "κόβουν" από μία συχνότητα και κάτω (και πάνω για το hi cut). 2) Κόβει ΜΕΤΑ τη συχνότητα που προσδιορίζουμε και με σταθερή μείωση (όσο "προχωράμε" στο συχνοτικό φάσμα τόσο μεγαλύτερο είναι το reduction), αφήνοντας την συγκεκριμένη συχνότητα ΑΠΕΙΡΑΧΤΗ. 3) Το "πόσο" θα κόβει ορίζεται από την τάξη του καθώς δεν έχει gain. Συνηθισμένες τάξεις φίλτρων: Τάξη Α: 6dB/οκτάβα Τάξη Β: 12dB/οκτάβα Τάξη Γ: 18dB/οκτάβα Τάξη Δ: 24dB/οκτάβα Έτσι άν πχ. βάλουμε ένα φίλτρο low cut 4ης τάξης στους 120 κύκλους θα έχουμε το εξής αποτέλεσμα: 120 Hz : 0 dB 60 Hz : -24 dB 30 Hz : -48 dB 15 Hz : -72 dB Για κάθε οκτάβα ΚΑΤΩ από την δοσμένη συχνότητα θα "κόβει" και απο 24 dB. Υπάρχει και ένα τύπος φίλτρου που λέγεται resonant. Αυτό έχει gain και "δίνει" boost στη συχνότητα που ορίζουμε και από εκεί και πέρα κόβει. Τέτοιου είδους cut filters βάζουμε και παραβάζουμε στην μπότα γιατί παίρνουμε το punch και την "μπασσίλα" που θέλουμε, κόβοντας παράλληλα και τον ανεπιθύμητο θόρυβο στις πολύ χαμηλές συχνότητες, που ούτως η άλλως τρώνε πολύ ενέργεια και δεν έχουνε transients (ατάκα). Εννοείται δηλαδή ότι προτιμούμε να βάλουμε lo cut στην μπότα στους 70 κύκλους με resonance από το να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε είδος συμβατικού eq. Και σύμφωνα με τους ¶γγλους που, παρ' ότι μάστορες του ήχου, γουστάρουν να τα κάνουν όλα ανάποδα: High pass = Low cut Low pass = High cut

To deesser δεν αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά της φωνής. με προσεκτική ρύθμιση το deesser κομπρεσσάρει το σήμα μόνο όταν η δοδομένη μπάντα που περιέχει το "σίγμα" ξεπεράσει ένα δεδομένο threshold. Δοκίμασε να ηχογραφήσεις κάποιον άλλον, ή και τον εαυτό σου. ¶ν το πρόβλημα παραμένει, τότε κάτι άλλο στην αλυσίδα ήχου σου φταίει ή κάτι δεν κάνεις σωστά. Αν το σίγμα είναι έντονο μόνο με μερικούς εκφωνητές τότε το πρόβλημα είναι δικό τους και deeser is the way.

Μια hardcore τακτική (μόνο για σκληροπυρηνικούς του "φυσικού ήχου") είναι να βάλεις ένα μολύβι που περνάει απο το κέντρο του διαφράγματος (να είναι δηλαδή μιά κατακόρυφη διάμετρος) και να το δέσεις με λαστιχάκι πάνω στο μικρόφωνο (μεγάλου διαφράγματος εννοείται). Δεν το έχω δοκιμάσει να σου πω την αλήθεια και θα σου πρότεινα να μη χάσεις το χρόνο σου με αυτά και να δοκιμάσεις το DeEsser της waves. Επίσης τσέκαρε μήπως τρέχει τίποτα περίεργο με τα ηχεία/υπόλοιπα μηχανήματα και το πρόβλημα δεν είναι στην ηχογράφηση, αλλα στην αναπαραγωγή (σπάνιο, αλλά λέμε τώρα...)

Έχεις δίκιο, αλλά ο janick διευκρίνισε ότι το άρθρο αναφέρεται στις ρυθμίσεις του setup για live παίξιμο και όχι το τι κάνουμε στο studio. Στο studio οι πιο ογκώδεις κιθάρες επιτυγχάνονται με χαμηλά gain σε 30ρηδες ενισχυτές με καμπίνες 2x12 :wink: Απλά μετά αυτός ο ήχος προσαρμόζεται πολύ πιο εύκολα με τεχνικές μίξης. Επίσης να πω ότι έχει 1000 δίκια o janick όταν λέει να χώσετε (εγώ δεν είμαι κιθαρίστας), πάνω από το 50% του ήχου της κιθάρας είναι ΤΟ ΧΕΡΙ. Πάντως εγώ έχω ακούσει ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ κιθάρες και από μονούς μαγνήτες. Αν έχουν υψηλή έξοδο είναι σχεδόν το ίδιο, ίσως λίγο πιο καθαροί (όχι με την έννοια της μη-παραμόρφωσης :lol: αλλά με την έννοια της ποιότητας του σήματος και την τονική ισορροπία.

npap +10000 εννοείται ότι αν θέλουμε φυσικό ήχο προτιμούμε gain riding (fader+χερι) από το compression.

(off topic με την έννοια ότι δεν αναφέρεται στα φωνητικά) επίσης ο compressor μας βοηθά να κάνουμε πιο σφιχτό το rhythm section αφού μας δίνει τη δυνατότητα (ΑΝ ξέρουμε να τον χρησιμοποιούμε) να φτιάξουμε το envelope της μπότας, του ταμπούρου και του μπάσσου ακριβώς όπως το θέλουμε (πχ. να έχουν ίδιες σε διάρκεια ''ουρές'') και να groovάρει περισσότερο. Επίσης, σε stereo ηχογραφήσεις μπορούμε να "προσθέσουμε βάθος" (εννοώντας ότι έρχεται πιο δυνατά ο ήχος του χώρου - με σωστή πάλι χρήση)

Μια τέτοια προσέγγιση κατά τη δική μου γνώμη έχει ως αποτέλεσμα ένα βαρετό demo. Αν έχουν οι κιθάρες την ίδια χροιά σε όλο το cd θα είναι flat και αδύναμο... Μπαλλάντες δεν έχουν;; Όλος ο δίσκος θα έχει πχ ίδια προσέγγιση στα drums?? ¶ν αυτό θέλεις να κάνεις, φτιάξε το πρώτο τραγούδι όπως το θέλεις και μετά αντικατέστησε τις κυματομορφές (αρχεία) στα tracks και αποθήκευσε το αλλού (πχ. σβήσε τις κιθάρες του 1ου τραγουδιού και βάλε του 2ου, το ίδιο και με τα υπόλοιπα κανάλια). Θα έχει ακριβώς τον ίδιο ήχο. Αλλά εγώ δεν το κάνω ποτέ αυτό. Κάθε κομμάτι που θα μιξάρω το αντιμετωπίζω αλλιώς και ξεκινώ τη μίξη από την αρχή χωρίς να έχω στο μυαλό μου ότι πρέπει να βγει ίδιο με το προηγούμενο. Στο τέλος θα δεις ότι δεν θα διαφέρουν και πολύ, αλλά όσο χρειάζεται για να είναι ωραίος ο δίσκος.

Ρωτάς για την ένταση της μίξης οι τις σχέσεις στάθμης μεταξύ των οργάνων. Ξεκινάς και λές για "κομμάτι" και μετά το γυρνάς στο "κάθε κανάλι (πχ μπότα)". Οι σχέσεις στάθμης καθορίζονται από την άποψη σου για το πόσο δυνατά πρέπει να είναι αυτό το κανάλι και από τίποτα άλλο. Δεν ανατρέχουμε σε προηγούμενες μίξεις για να αντιγράψουμε τα settings. Κάθε κομμάτι είναι ξεχωριστό και χρειάζεται ξεχωριστή μίξη. Όσον αφορά την ένταση των κομματιών μεταξύ τους, αυτό είναι θέμα mastering, όπως επισης και η overall "χροιά" του δίσκου.

Απο το link του SF (thanks by the way) :D : Blue: Do you record the voice dry without compression? Ross: I will almost always record with some amount of compression on a vocal, not only for the technical side of level management but also because I love the sound of well-used compression – especially on vocals. I find that the more I build my sonic vision every step of the way in the recording process, the easier it is to realize that vision in the mix. Blue: Describe your audio chain for us. My vocal chain on a normal vocal will be a tube mic of some sort into a Neve or a Neve-like mic pre into a compressor. As far as mic pre's, I love the Neve 1084, the Telefunken V72 tube pre is huge, and Chandler LTD has a great new EMI channel from the old Abbey Road design. Compressors range from an LA3a or LA2a to an 1176, a Manley ELOP and sometimes an Empirical Labs Distressor. O LA2a και o 1176 είναι αυτοί οι limiting amplifiers που έλεγα... ΥΓ: Μηπως να αλλάξω το username μου σε "Προλαλήσαντας;" :lol:

Φυσικά και ο τραγουδιστής ΔΕΝ το λέει διαφορετικά σε καθε take, γιατί αν ήταν έτσι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε punch in (στις σχολές τα λένε "κολλήματα" :lol:) Εκτός βέβαια αν είναι καλαμπόρτζης ο τραγουδιστής, οπου δεν μας σώζει ούτε compressor ούτε τίποτα. Επίσης, όταν βάζεις compression το κάνεις για να ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙΣ το δυναμικό εύρος του. Όπως και να τραγουδήσει βοηθά να έχουμε περιορισμένη δυναμική περιοχή αν η ενορχήστρωση είναι πυκνή και βοηθά στο να κάνει αυτό που λένε οι μάστορες του ήχου (άγγλοι) "cut through the mix". Έχω ηχογραφήσει 2-3 δίσκους και έχω βρεθεί σε ηχογραφήσεις επαγγελματικών εμπορικών δίσκων (τα τραγούδια που ακούμε στα ραδιόφωνα). Οι περισσότεροι ηχογραφούν με limiting amplifier οι υπόλοιποι με compressor και EQ./ ΥΓ: Σε ποια σχολή πηγαίνεις; Και εγω από σχολή έχω βγεί... :roll:

Ο λόγος για τον οποίο δεν παίρνεις απάντηση είναι ότι ζητάς κάτι πολύ γενικό. Εγώ αυτή την εποχή μιξάρω 2 δίσκους, έναν pop και έναν hard rock/stoner. Υπάρχουν tracks όπου η φωνή έχει μόνο compression και τίποτα άλλο (ούτε sends) και υπάρχουν και κάτι άλλα που έχουν compression->autotune (χεχε)->compression->exciter->eq->de-esser->multiband compression->παραμόρφωση και sends slap delay και reverb... 8O Πάντως επειδή το compression σε όσο περισσότερα στάδια γίνεται, τόσο πιο ομαλό είναι (τόσο λιγότερο ακούγεται ότι το σήμα έχει φάει compression), καλό είναι να ηχογραφούμε ΜΕ compression και eq. Απλά θέλει προσοχή. Επίσης αυτό γίνεται γιατί ένας hardware compressor δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με το vst effect. Αν βέβαια είναι να κομπρεσσάρεις με κανένα behringer καλύτερα αστο για τη μίξη.. :lol:

Η τεχνική που περιγράφει ο musictech είναι καλή, είναι προτιμότερο όμως να βάλεις 2 μικρόφωνα μέσα (ένα στις χαμηλές και ένα στις ψηλές οκτάβες) έτσι ώστε να τα μιξάρεις με hard panning και να έχεις ευρεία στερεοφωνική εικόνα. Επίσης, αν υπάρχει καλός χώρος είναι καλύτερο να τον γράψεις με δύο μικρόφωνα και αυτόν ώστε να είναι stereo. Βέβαια, από τη στιγμή που έχεις ένα μόνο μικρόφωνο και κάρτα με 2 εισόδους, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να το γράψεις με MIDI και να βρείς ένα καλό sample library. Δοκίμασε το Galaxt Steinway 5.1, το Akoustik Piano και το Ivory.

Αυτό το boost στο οποίο αναφέρεσαι το κάνουν τα ΒΧ8, γι' αυτό και ανέφερα ότι έχουν θολές χαμηλομεσσαίες. Όσον αφορά τα ΒΧ5, τα έχω μετρήσει με analyzer, στους 56 κύκλους "παίζουν" στά -0.6 dB.

Προφανώς θα είναι ΟΚ, αλλά και τα BX5 φτάνουν μέχρι τους 56 κύκλους. Εννοείται ότι θα άκοθγε μπότα γιατί ούτως ή άλλως τα ΒΧ5 όπως και τα ΒΧ8 προορίζονται για χρήση σε studio. Πως θα κάναμε μίξη λοιπόν με ηχείο που δεν θα μπορούσε να "παίξει" μια μπότα???

Όντας κάτοχος BX5, στα οποία κατέληξα μετά από πολύ σκέψη και άπειρες ακροάσεις, μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλά ηχεία - για τα λεφτά τους παντα. Τα BX8 δεν μου άρεσαν και τόσο, έχουν θολές χαμηλομεσσαίες και υπερβολικά μπάσσ. Σύν τοις άλλοις κομπρεσσάρουν αρκετά... Ένας φίλος μου που είχε τα BX8, όταν άκουσε τα δικά μου, πήγε και τα πήρε... 8O Δυστυχώς τώρα η M-Audio τα έχει "εξελίξει" σε BX5A και BX8A, υλοποιήσεις χειρότερες από τις προτώτυπες. Πάντως, η στερεοφωνική εικόνα ποτέ δεν ήταν ατού της σειράς, ουτε τα ΒΧ5 ούτε τα ΒΧ8 έχουν πεντακάθαρο imaging. Δεν λέω ότι είναι κακό ηχείο, απλά με λιγότερα λεφτά μπορεί κανείς να πάρει κάτι καλύτερο.

www.myspace.com/navinband Ναβίν. (Δεν έχουμε κιθάρες) :lol:

Συνήθως συνδυάζω αυτές τις λύσεις γράφοντας με καμπίνες και μικρόφωνα και παράλληλα γράφοντας από την bypass έξοδο της κεφαλής (καθαρό σήμα κιθάρας δηλαή) σε ένα άλλο κανάλι. Έτσι αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τις κιθάρες ή αν δεν κάθονται με τίποτα στη μίξη ξαναστέλνω αυτό το καθαρό σήμα σε άλλους ενισχυτές, καμπίνες και τα ξαναγράφω με διαφορετικά μικρόφωνα ή/και δοκιμάζω άλλες τεχνικές τοποθέτησής τους. Ή επίσης το στέλνω σε software τύπου Guitar Rig ή Amplitube και το μιξάρω μαζί με το άλλο σήμα. Είναι σαν να ξαναγράφουμε κιθάρες, απλά δεν ταλαιπωρούμε τον κιθαρίστα. Αυτή την τεχνική εγώ την λέω "Just In Case" :lol:

Καλα όλα αυτά, τα μικρόφωνα, οι ενισχυτές, τα προγράμματα. Το βασικότερο όμως είναι να υπάρχει ΠΑΙΚΤΗΣ. Και εννοείται ότι οι ενισχυτές δεν βγάζουν τον όγκο τους όταν τσιτώσουμε το gain αλλά σε πιο χαμηλά γκάζια. Και επίσης η μέθοδος a-la punk (όλα τα knobs τέρμα - με χαρακτηριστική κίνηση ανοιχτής παλάμης που περνάει πάνω από τα ποτενσιόμετρα και τα σαρώνει όλα από τα αριστερά στα δεξιά). Και επίσης δοκίμασε να έχεις πολύ χαμηλά την έξοδο της κιθάρας σου και να τα δώσεις όλα από τον ενισχυτή! ΑΑΑ!! Παραλίγο να ξεχάσω να σου πω να δοκιμάσεις να κομπρεσάρεις το σήμα κατα την ηχογράφηση!! ΚΑΙ επίσης να γράψεις με 4 καμπίνες, 2 κεφάλια και 5 μικρόφωνα!! (2 ανα καμπίνα και 2 πίσω με stereo τεχνική για χώρο)... ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ.... μπλα μπλα μπλα... με την τάδε καμπίνα και τα δείνα μικρόφωνα και εκείνη την κεφαλή... και... Ελπίζω να είμαι σαφής... :?

αφού δεν έχεις χρησιμοποίησε κάποιο DI Box (50-100 ¤). Οι καλοί προενισχυτές είναι ακριβοί και αν θέλεις home και demo καταστάσεις δεν έχουν τόσο μεγάλη αξία.

τα πάντα μπορείς να φτιάξεις με το gr2. βέβαια στο αγγλικό fuzz, για low-gain καταστάσεις και για λαμπάτο ήχο προτιμάται το amplitube. αν θέλεις να ακούσεις δουλειές μου (πρόχειρες μίξεις) που που περιλαμβάνουν την τεχνική που σου περιέγραψε πήγαινε http://www.myspace.com/rustynail83 βέβαια είναι άλλη σχολή ήχου (stoner, και άρα κάπως πιο μουντό) αλλά θα καταλάβεις τι αποτελέσματα βγάζει. ΥΓ: Δεν είναι η δική μου σελίδα!! :lol:

εχοντας συνιθίσει το myspace πηγα να γραψω σε html code ο καραμητρος. sorry για τα <BR> :lol:

Σήμερις στα home stundia δεν συνηθίζουμε να γράφουμε έτσι. Δεν είμαι κιθαρίστας, είμαι όμως παραγωγός και η συνταγή την οποία χρησιμοποιώ εγώ είναι η ακόλουθη (για σκληρό ήχο): <BR><BR> Υλικά:<BR> - Μια ΚΑΛΗ κιθάρα με ΚΑΛΟΥΣ μαγνήτες<BR> - Ένας προενισχυτής με είσοδο υψηλής αντίστασης (HI-Z) και με balanced έξοδο (αν δεν βρούμε χρησιμοποιούμε DI box)<BR> - PC με κάρτα ήχου σοβαρή (balanced είσοδοι)<BR> - Guitar Rig 2<BR><BR> Εκτέλεση:<BR> 1. Περνάμε την καλή κιθάρα με τους γκαζωμένους μαγνήτες από την προενίσχυση και στέλνουμε το καθαρό και ωραίο σηματάκι μας στην είσοδο της κάρτας ήχου με balanced σύνδεση.<BR> 2. Κάνουμε ένα καναλάκι Stereo και δρομολογούμε το προαναφερθέν σηματάκι σε αυτό το κανάλι.<BR> 3. Βάζουμε ως insert στο κανάλι αυτό το Guitar Rig 2.<BR> 4. Φτιάχνουμε έναν ήχο της αρεσκείας μας.<BR> 5. Ηχογραφούμε.<BR> 6. Επαναλαμβάνουμε τα βήματα 2 εώς 5 για double tracking.<BR><BR> Αφού αυτό που έχουμε ηχογραφήσει είναι dry σημα (απλά η έξοδος της κιθάρας) μπορούμε αργότερα να αλλάξουμε τον ήχο της κιθάρας πειράζοντας το guitar rig. <BR><BR> ΥΓ: Σεβαστείτε το σήμα. Τις προάλλες είδα να γράφουν με πεταλάκι zoom που πήγαινε στην κάρτα ήχου με αντάπτορα σε minijack... 8O