+1 στα παραπάνω και συμπληρώνω:
καλό θα είναι οι τρεις κάμερες να γράφουν στο ίδιο φορματ. Ιδανικό να είναι τρεις ίδιες κάμερες.
Αν έχεις ίδιο φορμάτ και μια κλακέτα/παλαμάκι στην αρχή της κάθε λήψης δε θα χεις πρόβλημα στο συνχονισμό.
Σκηνοθετική/μονταζιακή άποψη:
για να σου δέσουν εύκολα στο μοντάζ, θα πρώτεινα οι τρεις κάμερες να γράψουν πλάνα με διαφορετικά μεγέθη. Προσωπικά θα ήθελα να έχω μια σταθερή σούπερ γενικό, να πιάνει χώρο, πιάνο, μουσικούς, τη δεύτερη από πλάι, πιο κλειστό, μεσαίο πλάνο, να πιάνει πιανίστες από κλαβιέ μέχρι κεφάλι (με προσοχή να μην έχουν οι δύο κάμερες πολύ μεγάλη γωνία και πηδάνε άξονα) και η τρίτη που θα κινήται να κάνει κοντινά σε πρόσωπα, χέρια ίσως και μερικές σφήνες από πετάλια και χορδές εσωτερικά του πιάνου.
Επίσης σημαντικό είναι κάθε μια απ τις σταθερές κάμερες να στέκει και μόνη της για όλη τη διάρκεια του έργου. Να έχει ενδιαφέρον να κάτσεις να το δείς όλο από κάθε γωνία, αν και συνήθως το ενδιαφέρον βρίσκεται στα κοντινά και μ αυτά κυρίως θα πορευτείς. ;)