Ταπεινή λίστα:
1) Fender Standard Strat. Mexico 1995. 3 color Sunburst. Seymour Duncan SSL5/SSL6RW-RP/JBJr. Όσο πιο πολύ τη χτυπάς, τόσο πιο πολύ της αρέσει :wink:
2) Tanglewood Europa. England 1985. Tobbaco sunburst. Floyd Rose, 24 τάστα (8 scalloped), maple ταστιέρα, alder σώμα, SSH, μόνο με DiMarzio Evolution bridge τώρα. Πολύ καλή ταστιέρα γενικά αν και λειωμένη. Το ξύλο έχει υποχωρήσει μπροστά από το ένα post του Floyd Rose οπότε είναι σε γωνία :evil: Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου!
3) Ibanez SA360EXQMFT. Korea 2003. Translucent blue flame maple, 22 τάστα, μαόνι σώμα, set-in 5-piece neck, Seymour Duncan SC-101, SC-101, HB-101. Γενικά μια πανέμορφη κιθάρα με φοβερό και μοναδικό ήχο!
4) Epiphone Joe Perry Boneyard Les Paul, με Gibosn Burstbuckers. K.a.i.g.a.m.w!
5) ZOOM505. To πρώτο και πιο παντοφλέ αλλά άμα ξέρεις να το σετάρεις πετάει!
6) Ibanez TS7. Απλά φοβερό!
7) Peavey Transtube Rage 158, 15W. Μια παντόφλα και μισή που έχω και κάθεται τα τελευταία 6 χρόνια.
8) Anax Twin Reverb copy με EL34. Φοράει 2 αμερικάνικα Jensen 12" Alnico και απλά σκοτώνει.
9) Ibanez SR300 τετράχορδο μπασάκι μαύρο που μαμεί άσχημα.
10) Μια κλασική άγνωστης μάρκας αλλά με πολύ γλυκό και ζεστό ήχο (για τα 100 Ευρά που την αγόρασα).
11) Schecter Demon, China 2006. Δύο διπλοί Duncan Designed HB-105 active (σαν τους Blackouts), 24 jumbo ταστα, rosewood ταστιέρα με αρκετό 'ψωμί", μαύρο strat-a-like σώμα με σατέν φινίρισμα, string-through, grover-like tuners, 1 volume, 1 tone. Κλασικό 80s metal tone!