Έκτορας

ΕΤΣΙ! Ανυπομονώ για το νέο νήμα και τις φωτογραφίες

Εδώ κάτω που είμαι εγω, θέλουν 3,500 οι φωτογράφοι ΜΟΝΟ, για ένα γάμο. Και μετά μου λένε, είναι οι Gibson ακριβές…

Αυτή είναι μια Gibson Les Paul Studio Worn Brown (είχε κυκλοφορήσει και σαν Vintage Mahogany νομίζω στην Αμερική) του Δεκέμβρη 2008. Αγοράστηκε καινούργια τον Ιούνη του 2009 και έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για εμένα, γιατί είναι η πρώτη μου «καλή» κιθάρα, η πρώτη μου Les Paul και η πρώτη μου Gibson. Επίσης και μοναδική Gibson, μέχρι στιγμής. Επιπλέον, αργότερα το 2009 γεννήθηκαν οι γιοί μου, ήταν μια σημαντική χρονιά για μένα. Η πρώτη εικόνα είναι, προφανώς, με τα μαύρα πλαστικά και οι επόμενες, αφού βγήκαν τα καπάκια από τους μαγνήτες και αλλαχτήκαν τα πλαστικά σε κρεμ. Έχουν αλλαχτεί / αναβαθμιστεί (αυτό είναι υποκειμενικό) τα πάντα πάνω της, εκτός από τα κλειδιά. Η γέφυρα και το tailpiece είναι Faber (locking), τα ηλεκτρονικά έχουν γίνει… παραδοσιακά από το PCB που είχε (500k CTS pots) και οι μαγνήτες είναι Sheptone Javalinas ( τους οποίους είχα σκόπιμα παραγγείλει double cream κάτω από τα καπάκια). Είναι κιθάρα που, προφανώς, δεν πωλείται. Και κάνει αυτόν το ‘70s / early ‘80s blues rock / hard rock ήχο, τόσο καλά. Δεν είναι η καλύτερη κιθάρα που έχω (θα ποστάρω και άλλες) αλλά κάθε φορά που παίζω μαζί της, νιώθω «σπίτι μου».

Απολύτως τίποτα δεν "πρέπει" να πληρώσεις, δεν συζητάμε αν υπάρχουν εφάμιλλες ή και καλύτερες κιθάρες που κατασκευάζονται αλλού. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά όταν συζητάμε για τιμές, μπορούμε να συγκρίνουμε μόνο παρόμοια πράγματα. Και η χώρα κατασκευής μιας κιθάρας μάλλον είναι και ο βασικότερος παράγοντας καθορισμού της τιμής της.

Δεν μπορεί να συγκριθεί έτσι κι αλλιώς καμιά τους με τις Gibson, γιατί (όπως εξήγησα πιο πάνω), είναι εντελώς διαφορετικές τεχνικές κατασκευής ηλεκρκής κιθάρας. Αλλά θα δεχτώ αυτή που ποστάρεις και θα ποστάρω μια ακόμα φθηνότερη αμερικάνα Gibson, σαν αντεπιχείρημα: https://www.thomann.de/gr/gibson_sg_special_vintage_cherry.htm

Αυτό το ατελείωτο παράπονο με τις τιμές της Gibson πάντως, ξεκινά και καταντά κουραστικό. Challenge (στο πνεύμα της εποχής) λοιπόν: Προτείνετε made in USA κιθάρες, με set necκ, carved top & binding (όλες αυτές είναι διεργασίες που προσθέτουν ΠΟΛΎ χρόνο στην κατασκευή της κιθάρας, άρα και τρομερό κόστος) όπως είναι και οι Studio για τις οποίες συζητάμε, σε παρόμοια / κοντινή / ανταγωνιστική τιμή. Έτσι για reference, που λένε, η Fender ζητά για την αμερικάνα Telecaster, η οποία στη κατασκευή της ΔΕΝ έχει ΚΑΜΙΑ από τις πιο πάνω διεργασίες, 1,800 ευρώ (σημερινή τιμή στον Thomann). https://www.thomann.de/gr/fender_am_pro_ii_tele_mn_btb.htm Για να αντιλαμβανόμαστε τί αγοράζουμε σε κάθε κιθάρα.

Βασικά, κάνουν τις τιμές των Standard (στα 2,500 ευρώ) να φαίνονται πολύ πιο ελκυστικές, συγκριτικά.

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Στο Fiesta Red θες maple ταστιέρα και ενώ οι Harley Benton είναι ΠΟΛΥ καλες κιθάρες (και όχι μόνο για τα λεφτά τους), αν η χρηματική διαφορά δεν είναι πρόβλημα, η Squier έχει την σωστή, tinted ταστιέρα.

Είχα και MX-5 , τότε ήταν όντως πιο φθηνό ?. Άλλο χρώμα όμως.

Τρελαίνομαι, μιλάω σοβαρά! Μη πας μακριά, είναι και άπαιχτο χρώμα στο κλασικό MX-5 / Miata:

Εγώ πάλι, όσο την βλέπω και όσο την ακούω (link below), τόσο ψήνομαι. Θέλω εδώ και καιρό μια flat-top Gibson. Αυτή έχει και maple καπάκι, είναι ΠΟΛΥ ελαφριά, ebony ταστιέρα και ΤΡΕΛΟ hockey headstock ( που λατρεύω). Από τα "φθηνά" χρώματα, αυτό το σκούρο πράσινο μιλάει στην καρδιά μου. Και για made in USA κιθάρα σε αυτά τα λεφτά, το μόνο που υπάρχει είναι η SG Standard, με τα γνωστά της συν και πλην. Αυτή φαίνεται σαν εξαιρετική εναλλακτική.

Λίγο-πολύ έχω χρησιμοποιήσει όλα τα πετάλια που πέρασαν από τα…. πόδια μου όλα τα χρονια, σαν μηχανές έμπνευσης που πήραν το παίξιμο μου σε διαφορετικούς δρόμους, άρα ανήκουν στην κατηγορία που λες. Αλλά πρέπει να κάνω ειδική μνεία στον μικρό αλλά πολύ τίμιο Blackstar HT1R ενισχυτή, ο οποίος μου επέτρεψε να έχω έναν πολύ αξιοπρεπή ήχο, straight in ή και με τα πετάλια μου, όλες τις ώρες, ιδιαίτερα τότε που είχα μικρά παιδιά. Κάποτε τον είχα χαρακτηρίσει σαν την καλύτερη κιθαριστικη αγορά μου.

Νομίζω ήρθε η ώρα να προχωρήσω σε κάτι καλύτερο από το TCE Triple Delay και δεν είναι κάτι εύκολο. Θέλω περισσότερα presets και περισσότερο έλεγχο στον ήχο καθώς και μια οθόνη να μου λέει πού βρίσκομαι. Νομίζω ότι η επιλογή είναι μονόδρομος: Strymon Timeline.

Εγώ είμαι…. άρρωστος (λίγο) με τα πετάλια, το παραδέχομαι. Τα θεωρώ ατελείωτο fun και έναν απλό τρόπο να δώσεις ενδιαφέρον στο παίξιμο σου και να το πάρεις σε άλλες διαστάσεις. Άσε που είναι αδύνατο να πουλήσεις σε αξιοπρεπή τιμή πετάλι που περισσεύει, όποτε αν δεν κάτσει και καμία ανταλλαγή, το κρατάς ώσπου να μαζευτούν και άλλα. Στο τέλος, τα βάζεις σε ένα νέο board, προσθέτεις και ένα τροφοδοτικό και oops, I did it again: να ένα νέο board. Φοβάμαι ότι θα κατρακυλήσω σταδιακά σε τρίτο… ?

Καλή η κουβέντα αλλά μια εικόνα χίλιες λέξεις. Ορίστε και το δεύτερο board μου. Μόνο μη ρωτήσει κανείς γιατί έχω δεύτερο board…

Κάθε φορά που ποστάρω το «τελειωμένο» board, συνήθως αμέσως μετά κάτι αλλάζω. Και τώρα κάτι έχω στο μυαλό μου, αλλά ίσως βγάλουμε… το νέο διδακτικό έτος με αυτό. Όχι πως δεν κάνει τα πάντα…

via Imgflip Meme Generator ;D

Όχι βρε, την γλύτωσα με παρατήρηση αυτή τη φορά για τα υποτιμητικά ( :laugh: ) και αστήριχτα ( :laugh: :laugh: :laugh: ) σχόλιά μου. Σε ευχαριστώ για το (ανειλικρινές) ενδιαφέρον. Την επόμενη φορά απλά θα ποστάρω έναν οχετό ύβρεων για συγκεκριμένο μέλος που με εκνεύρισε, μιας και αυτή είναι η αποδεκτή και αρμόζουσα συμπεριφορά σ'αυτό το forum.

Για την ακρίβεια είναι (ή ήταν) "βαλανίδια" εκ της "βαλάνου". Για την οποία, παρεπιπτόντως, κάναμε και αυτό το νήμα...

Πολύ ωραία 'ξηγιέται η Boss / Roland, θα κόψει την πίτα της αγοράς από τους μπουτικάδες, που πάνω στην δική της αξιοπιστία και στα 5 εξαρτήματα που άλλαζαν έκαναν περιουσίες (κάποιοι, όχι όλοι). Και πρέπει να αποφασίσει και ο καταναλωτής τί θέλει. Θες Boss , αγόρασε Boss. Καλούτσικες και οι μόντες αλλά αν νομίζεις ότι θα κάνεις το Boss-άκι σου να ακούγεται σαν Wampler, πλανάσε πλάνην οικτράν. Αν έχεις τα χρήματα και θες κάτι που να είναι σε άλλο επίπεδο, αυτή την στιγμή υπάρχουν εξαιρετικότατα πετάλια από κατασκευαστές που είναι πραγματικά πρωτοπόροι και είναι διαθέσιμα παγκοσμίως και ευκολότερο από ποτέ να τα αποκτήσεις.

Εξαιρετικότατη είναι η κοπέλα και έχει τρομερό μέλλον μπροστά της (εξαρτήτως και των ευκαιριών που θα της δωθούν). Αυτό που είναι για κλωτσιές είναι το Noiz...

Δεν διαφωνώ σε κάτι από αυτά που γράφεις, αλλά διαφωνώ στο ότι δεν είναι καινούριο μοντέλο. Γιατί... είναι! Και στο όνομα και στο design (άσχετα αν μας αρέσει / δεν μας αρέσει, άσχετα τί θυμίζει / πού παραπέμπει). Τώρα αν βάλεις και την τιμή του στην εξίσωση, είναι βεβαιότατα για να γελάς μέχρι την Δευτέρα Παρουσία, αλλά τέλος πάντων βλέπω μια σταθερή προσπάθεια από την μεριά της Gibson και νέα μοντέλα να παρουσιάσει (αυτήν εδώ, την Midtown) και να επαναφέρει στον κατάλογό της παλιά (Flying V & Explorer) και νέες καινοτομίες να καθιερώσει (επιμένει στο chambering με την Midtown, έχει τα High Performance μοντέλα που έχουν ΠΟΛΛΕΣ έως ΠΑΡΑ πολλές καινοτομίες), την ίδια ώρα που προσφέρει ΠΟΛΥ παραδοσιακά μοντέλα χωρίς καμία καινοτομία (Les Paul Traditional). Με άλλα λόγια προσφέρει εν έτη 2017 κάτι για όλους και ΠΑΛΙ οι ειδικοί των fora, πάντα με... φόρα, ετοιμάζονται να παραπονεθούν και να την περάσουν γενεές δεκατέσσερις, ό,τι και να κάνει. Προς τί η ταραχή και το μένος; Μέχρι του χρόνου το μοντέλο αυτό θα έχει εξαφανιστεί, αν η αγορά δεν το "σηκώσει". Δόξα το Θεό, εάν και εφόσον έχουμε λεφτά να αγοράσουμε, υπάρχουν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΕΣ (always Made-in-USA) Gibson από 600 ευρώ. Από παραδοσιακότατες μέχρι γεμάτες νεωτερισμούς. Διαλέξτε κάτι άλλο.

Και πού είδες να γράφει "Les Paul" ακριβώς...;

...είπε ο άνθρωπος που δεν έχει παραθέσει ένα επιχείρημα. Δεν μπορούμε να συζητήσουμε γιατί διαφωνούμε σε στοιχειώδεις ορισμούς. Το προσωπικό γούστο του καθενός είναι απείρως σεβαστό. Αλλά... γούστο / προτίμηση / άποψη, έχεις μόνο για κάτι με το οποίο είχες προσωπική εμπειρία. Όταν έχεις άποψη για κάτι με το οποίο ουδέποτε είχες προσωπική εμπειρία, τότε έχεις προκατάληψη. Αυτό τουλάχιστον είναι κατανοητό...;