Έκτορας

Mucho gusto! Μια χαρούλα φαίνεται και τις G&L τις εκτιμώ τα μάλα!

Χαιρετώ! Λοιπόν, ξεκίνησε να αποκρυσταλλώνεται στο μυαλό μου η γενική ιδέα για την επόμενη κιθάρα μου. Και είπα να πάρω γνώμες απ'το forum, έτσι για να γίνεται κουβέντα. Για την ακρίβεια, πρόκειται για την αναβάθμιση της... 3ης κιθάρας μου, η οποία χρησιμοποιείται για πράγματα από hard rock ως prog metal (όχι καφρίλες). Αυτή τη στιγμή, αυτόν τον ρόλο τον παίζει η παλιά μου Epi SG Special, στην οποία έχω αναβαθμίσει όλα τα ηλεκτρικά / μαγνήτες και με αυτά δεν έχω πρόβλημα. Για την ακρίβεια, μου αρέσουν τόσο ώστε σκοπεύω να τα... μεταμοσχεύσω στην νέα κιθάρα. Τα πράγματα τα οποία είμαι σίγουρος ότι θέλω / χρειάζομαι, είναι τα εξής: 1. Budget: μεσαίο, ας πούμε στην περιοχή των 500-600 ευρώ 2. Να μπορώ να την βρω σε on-line store (για να μου την στέλνουν Κύπρο) 3. Μανίκι: profile να... γεμίζει το χέρι. Με τίποτα Ibanez-καταστάσεις, ούτε καν slim '60s Gibson, κάτι πιο κοντά σε rounded '50s Gibson / παρόμοιο Fender 4. Μανίκι: σημαντικό το φινίρισμα, να μην είναι... πλαστικούρα. Θέλω κάτι... βελουδένιο. Ιδανικό που έπαιξα και με ενθουσίασε, αυτό που έχουν οι Epiphone Prophecy 5. Σταθερό σύστημα γέφυρας 6. Double-humbucker routed (μπρος ή πίσω, αδιάφορο) 7. 1 volume / 1 tone routing 8. Αδιάφορο αν θα είναι Fender-οειδές ή Gibson-οειδές Η ποιότητα των μαγνητών και των ηλεκτρικών δεν είναι σημαντική, αφού, είπαμε, θα φορεθούν αυτά από την τωρινή μου κιθάρα. Λοιπόν; Για να ακούσω ιδέες... Ευχαριστώ εκ των προτέρω.

Αντιλαμβάνεσαι ότι, για να υπάρχει το συγκεκριμένο προϊόν στη λίστα του μπαρμπα-ντάνκαν καμια 3-ετία τώρα, ότι όχι μόνο έχει βρει αγοραστικό κοινό αλλά συνεχίζει και βρίσκει... Τώρα "κορόιδα" ή όχι, ο πλανήτης έχει άφθονα, αρκεί να ξέρεις να πουλήσεις. ;)

Αυτό. Η απάντηση έχει δωθεί από την 2η σελίδα. Για εμένα, η αγία τριάδα είναι: Les Paul Tele SG Για εμένα, είπα, για να μην ξεκινήσουν τίποτα μπούρδες. Επίσης...

Πάλι δεν ενδιαφέρομαι. Για τους Aerosmith & τους AC/DC πέταξα Αθήνα από Κύπρο, όπως ήθελα να κάνω και για τους (επίσης τιτανομέγιστους) ZZ Top, αλλά για GnR δεν το ρισκάρω... Αν είναι να περιμένω πότε ο WAR θα βαρεθεί να χαζεύει γκόμενες να γλύφονται ή να τελειώσει το mini golf του πριν βγει στην σκηνή (αληθινές ιστορίες από συναυλίες τους), δεν λέει... ;)

Δεν σκόπευα να συμμετέχω στο νήμα και το μόνο που θα έγραφα, αν συμμετείχα, θα ήταν ακριβώς αυτό! Α, μπράβο! Οι συναυλίες δεν μου λένε τίποτα, μιας και είμαστε μακριά από το Αμέρικα και δεν θα τις δούμε. Δισκογραφικά, έχουν να μας πούνε κάτι εν έτει 2015; Χωρίς Izzy Stradling, η απάντηση είναι δεδομένη. ΔΕΝ έχουν. Οπότε, ελάχιστο το ενδιαφέρον μου...

http://www.youtube.com/watch?v=uXvl1_IgGmI

Για εμένα: ANETA.

Νικόλα, πολύ ωραία πράγματα βλέπω, αν και σίγουρα δεν ανήκουν, μουσικά, στους χώρους που "ανήκω" (αδόκιμο το ρήμα, σίγουρα). Στους καιρούς που διανύει η χώρα και το έθνος μας, τέτοιες προσπάθειες και η συγκεκριμένη προβολή αποκτούν πολλαπλάσιο νόημα. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα αυτά.

Τα mini fuzz faces της Dunlop είναι εξαιρετικά και μπορείς να τα βρεις στην Αθήνα (αν σε βγάλει ο δρόμος). Πάρε την κιθάρα σου μαζί (είναι πολύ σημαντικό να τα δοκιμάσεις με τους δικούς σου μαγνήτες και λοιπά ηλεκτρικά) και πήγαινε μια βόλτα από τα μαγαζιά. Προσπάθησε να παίξεις, αν βοηθήσουν οι μαγαζάτορες, μέσω ενισχυτή που είναι λίγο κοντά στον δικό σου. Η δική μου αδυναμία ήταν το Jimi Hendrix (το τυρκουάζ).

@Fusionakis: Έχεις απόλυτο δίκιο στα σχόλιά σου. Αυτά συμβαίνουν όταν κρίνουμε τον εξοπλισμό με αυτό που ακούνε τα αυτιά μας και όχι με αυτά που βλέπουν τα μάτια μας. Το Timmy είναι και παραμένει μέσα στα 2-3 καλύτερα OD πετάλια που έχω δοκιμάσει και το SC-2 δεν το αγόρασα για αντικαταστάτη του, αλλά για μια διαφορετική γεύση distortion, σαν εναλλακτική (εκτός board) του Wampler. Εντάξει τώρα, κάτι το οποίο μαρκετάρεται με το όνομα "Valve Distortion" φέρνει σε τίτλο τραγουδιού των Judas Priest από τα early '80s, έτσι; Αλλά όταν το σύγκρινα με τα drives του board, τα αυτάκια μου είπαν πόσο περισσότερο το γουστάρω για low gain / light crunch καταστάσεις. Περισσότερο από το πετάλι που έπαιζε αυτό τον ρόλο στο board μέχρι τώρα. Άρα... To Timmy βέβαια δεν πάει πουθενά. Τέτοιο πετάλι απλά το κρατάς. Και ο Gabriel έχει δίκιο, ακόμα και σήμερα 130 US$ πωλείται καινούριο.

Σεναριακή ανατροπή: το Timmy έχασε την θέση του σαν low / medium gain OD από κάτι που διαφημίζεται σαν... distortion, το Hardwire SC-2! Εκπληκτικό πετάλι που, κατά την γνώμη μου, ξεχωρίζει χάρη στο εσωτερικό voltage doubler που έχει, καθώς και το 2-band EQ. Στο crunch mode είναι απίστευτο... overdrive. Εδώ είμαστε σήμερα:

Μια Strat χωρίς βιμπράτο (όχι τρέμολο), με 1 volume / 1 tone control, χωρίς pickguard, (αν και θα προτιμούσα να είχε κρατήσει τον single coil στη γέφυρα) είναι τόσο ονειρική για εμένα, που ειλικρινά συγκινήθηκα! Ελικρινά μιλάω, είναι δυνατόν να είδε η Fender το φως...;! Άσε που είναι τρομερά όμορφη με τις γραμμές στο ξύλο! Όχι μόνο θα την αγόραζα, αλλά θα ήταν ικανή να με κάνει να αρχίζω να μαζεύω λεφτά για να την πάρω (ακόμα πιο δύσκολο).

Δεν έχω τίποτε εναντίον του wah, έχω και εγώ και το χρησιμοποιώ. Το θέμα που έχω είναι... εναντίον της μονοτονίας και της επανάληψης. Μόνο αυτό; Από άποψη...; Δεν το βρίσκεις τρομερά περιοριστικό; Προσπαθώ να μην είμαι μονοδιάστατος και πολλές φορές βρίσκω ότι χρειάζομαι την έμπνευση και την ενέργεια που μια καλή, well-rounded πεταλο-σύνθεση προσφέρει. Και νομίζω ότι αυτός είναι και όλος ο σκοπός του νήματος. "Δείξτε τί χρησιμοποιείτε και τί σας εμπνέει για να... εμπνευστούμε και οι υπόλοιποι". Τουλάχιστον εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι.

Γενικά σαν μοντέλο, οι Les Paul Supreme κερδίζουν, για εμένα, στην κατηγορία "Πιό εντυπωσιακό έπιπλο να χαζεύεις" : αλλά γενικότερα οι Les Paul είναι για μένα οι πιο όμορφες κιθάρες, με τις '57 - '59 να ξεχωρίζουν: (ναι, το ξέρω ότι αυτές είναι re-issue)

Top 4: Telecaster Les Paul Stratocaster SG Όλες οι άλλες έπειτα. Αρχετυπικές κιθάρες που αναγνωρίζει ακόμα και κόσμος που δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο των κιθαρών. Όσον αφορά το kickstarter campaign του τύπου από τις Φιλιππίνες, και ανεξάρτητα από το αν επιτυγχάνει το σκοπό της να ακούγεται ακριβώς όπως αυτές που επιθυμεί... nice guitar! I would rock it...

A, πα,πα,πα... Παρασκευιάτικα... Say.... waaaaaah? ;D

Αφού θα ήθελες να ακούσεις και άλλες προτάσεις, όχι μακριά από Fender, η προσωπική μου αγαπημένη κιθάρα (τύπος κιθάρας) για blues παίξιμο, είναι η Telecaster. Και για μια αξιοπρεπή Tele δεν χρειάζεται καν να εξαντλήσεις το budget σου.

Η δική μου πρόταση είναι παράλληλη με αυτή του Superfunk: μην αγοράσεις κιθάρα, γιατί, αν και είσαι σαφής στο τί ΔΕΝ θέλεις, δεν είσαι καθόλου σίγουρος ούτε για το τί θέλεις ούτε για το αν όντως χρειάζεσαι κάτι. Δεν είναι κακό να αγοράσεις κάτι που δεν χρειάζεσαι, απλά και μόνο αν το θέλεις (κάθε άλλο) αλλά φύλαξε το κυρίως μέρος των λεφτών για την κιθάρα που θα βρεθείς πραγματικά να θέλεις σε κάποια φάση. Για την ώρα μια αλλαγή στους μαγνήτες φαίνεται σαν καλός δρόμος και θα σου δώσει, πίστεψέ με, την αίσθηση νέου οργάνου, αφού (παιχτικά) η κιθάρα που έχεις τώρα σε ικανοποιεί. Γκουντ λακ!

Προφανώς διαφωνούμε στο πως εισπράτουμε τα πράγματα. Το γεγονός ότι παρουσιάζουν σαν δεδομένο μια, στερούμενη οποιασδήποτε τεκμηρίωσης, εμπειρία, ιδιαίτερα αν αναλογιστείς την σημασία της εταιρείας του Daniel (μιας και το αναφέρεις) εμένα με ενοχλεί. Αρκετά τουλάχιστον για να το σχολιάσω σε ένα guitar forum.

Μωρέ, κατάλαβα τί είναι αυτοί, το θέμα είναι περνάν εμάς για... λαλάκες. Θα μου πεις, καλά κάνουν, σε κιθαρίστες απευθύνονται, όντως τέτοιοι είμεθα... ;)

Το είδα και εγώ. Αν έπιαναν και ένα κολλητήρι να αλλάξουν τους μαγνήτες ανάμεσα στις κιθάρες, θα είχαμε κάτι ουσιαστικό να συζητήσουμε και δεν θα είχαμε μείνει στα χαζοχαρούμενα γέλια και εκφράσεις... Τώρα όμως...

Χα,χα! Ναι, μια προφανής λύση είναι ένα boost σαν αυτά που αναφέρεις. Πείρα με αυτά δεν έχω, αλλά εντάξει, για καθαρό volume boost πόσο χάλια να είναι; Υπάρχει και το TC Mini Spark, αλλά χωρίς δυνατότητες EQ. Οι οποίες, δεν μου φαίνονται βέβαια απαραίτητες στην περίπτωσή σου. Αλλά, αφού κάνω τον αιρετικό, θα προτείνω και κάτι άλλο και δεν κοστίζει φράγκο: έχεις σκεφτεί να χρησιμοποιήσεις... το volume knob της κιθάρας σου; Βέβαια αυτό σημαίνει τα εξής: 1) Σετάρεις τα πετάλια σου σε επίπεδα volume, tone & gain που επιθυμείς να έχεις σε εκείνα τα κομμάτια του ρεπερτορίου σου 2) Φέρνεις πίσω το volume knob της κιθάρας ώστε να παίρνεις την ένταση (ναι, ξέρω ότι θα επηρεάσει και το gain, αλλά εσύ θα κρίνεις αν αυτό είναι εντάξει για την μουσική σου) που θέλεις για τα ρυθμικά parts. 3) Όταν έρθει η ώρα, με ένα άγγιγμα είσαι σε επίπεδα solo. Αυτό έχει να κάνει βέβαια και με το τί κιθάρα παίζεις, τί ηλεκτρονικά έχει πάνω, τί μαγνήτες και πώς όλα αυτά αλληλεπιδρούν. Μια ακόμα ιδέα, βασικά, που δεν στοιχίζει να δοκιμάσεις...