"Ήξεις / αφίξεις". Ναι μεν συμφωνώ ότι αλλάζεις για να βάλεις διαφορετικούς, αλλά ο λόγος που θες τους διαφορετικούς είναι ότι είναι (σε πλαίσιο σίγουρα υποκειμενικό και μουσικό) καλύτεροι σε αυτό που κάνουν / σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής / στο αυτί σου / σε συνάρτηση με τη μουσική σου / με τον ενισχυτή σου / τις εντάσεις που παίζεις / οτιδήποτε άλλο.
Και για όποιον τυγχάνει (ή... όχι) να έχει μεράκι για αυτό που ακούνε τα αυτάκια του, είναι ευχή και κατάρα να μπλέξει με τις αλλαγές (ή, ναι, γιατί όχι, αναβαθμίσεις) μαγνητών.
Για να απαντήσω την ερώτηση του Omnio, η Gibson βάζει μαγνήτες γενικότερης all-around hard-rock / metal-άδικης χρήσης, στα medium-priced μοντέλα της, οι οποίοι είναι με πλήρη γνώση της jack of all trades & master of none. Και οι οποίοι βεβαίως είναι μίλια μακριά απο τους μαγνήτες που είχαν οι Les Paul που έγραψαν πραγματικά μουσική ιστορία και που μας έκαναν να πιάσουμε την κιθάρα. Και δεν σταματά εκεί, έχει αλλάξει και το wiring (ναι, και αυτό παίζει τεράστια σημασία στους ήχους που μπορείς να πάρεις από την κιθάρα ) και, όχι, δεν μετρά τα specs των pots που χρησιμοποιεί ένα-ένα (πιάνει από το... πανέρι, όπως μπορεί να δει κάποιος στα factory tour videos που κυκλοφορούν) με αποτέλεσμα ο ήχος της κιθάρας που βγαίνει από το εργοστάσιο να είναι ένα μίγμα συνειδητής επιλογής και τύχης. Για αυτό και ακούς διάφορα (όπως σε αυτό το νήμα) για το τί έχει η Les Paul καθενός. Sad but true.
Για να ξεκαθαρίσω, τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο / πιο μελετημένο / πιο vintage correct, μόνο στα μοντέλα που βγαίνουν από το Custom Shop, τα οποία είναι και τα μοναδικά που η Gibson θεωρεί premium. Και, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, οι LP Custom (δεν γνωρίζω αν αυτό άλλαξε τα τελευταία χρόνια) ΔΕΝ ήταν Custom Shop μοντέλα.
Τώρα, το τί αξίζει και τί δεν αξίζει κάποιος να κάνει στην κιθάρα του είναι θέμα εντελώς υποκειμενικό. Και όπως ειπώθηκε και στην πρώτη πρόταση της πρώτης απάντησης του νήματος, περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα.