Προς το περιεχόμενο

AuditoryDriving

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    1755
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Ότι δημοσιεύτηκε από AuditoryDriving

  1. Νομίζω ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε λιγο τη βάση της συζήτησης (παρα τα εξαιρετικά που γραφτηκαν ως τωρα) και να αποφασίσουμε αν θα μιλήσουμε για το τι είναι τέχνη ή για το ποιος αποφασίζει τί ειναι τέχνη. Όσον αφορά το πρώτο, το τι είναι τέχνη, και συμπληρώνοντας αυτά που γράφτηκαν παραπάνω, για μένα τέχνη είναι ότιδήποτε μπορεί να συγκινήσει και διαθέτει κάποιο βάθος και αφαιρετικότητα ώστε αφενός να μπορεί να ερεθίσει σε διαφορετικά επίπεδα της νόησης και αφετέρου να μπορεί να προσαρμοστεί στα βιώματα και την ψυχοσύνθεση του εκάστοτε αποδέκτη. Θα πω προβοκατόρικα δε ότι δεν έχει σημασία αν κάποιο έργο θεωρείται ως τέχνη από 2 ή απο 2 εκατομύρια. Όσον αφορά το 2ο, το ποιος αποφασίζει τί ειναι τέχνη, πιστεύω ότι έχουμε πόλεμο και ότι πρέπει να υπερασπιζόμαστε αυτά που εμείς θεωρούμε τέχνη, πάντα με ανοιχτό μυαλό βέβαια, καθώς αφενός μονο έτσι επέρχεται μια συλλογική πολιτισμική συνείδηση και αφετέρου γιατί η φτήνια που συνήθως συνοδεύεται από τους ήχους ταμειακών μηχανών θα μας πνίξει. Τέλος, ίσως πρέπει να τραβήξουμε για πρακτικούς λόγους μια γραμμή οσον αφορά το καθαρά εμπορικό που είναι κατασκευασμένο και διαχέεται στην καθημερινότητα μας και στο ανιδιοτελές που γίνεται από μεράκι και υστέρημα χρόνου και δεν προσπαθεί να αποδείξει τεχνικότητα, αλλά ερασιτεχνία.
  2. Και γω τείνω προς αυτή την άποψη. Αλλά υπάρχει τελικά τίποτα που να είναι τελείως ανιδιοτελές και αγνό? Επιπλέον η εξελικτικά πιο κρίσιμη ικανότητα του εγκεφάλου, πέρα από τις βασικές λειτουργίες ίσως να είναι το ότι μπορεί να μας ξεγελάει. Δε θα επιβιώναμε ούτε μέρα αλλιώς. Από την άλλη, αν δεν το δούμε τελείως κυνικά το θέμα, υπάρχουν και πιο αγαθά κινητρα, όπως για παράδειγμα... αχαχαχαχαχα :) :) Άλλοι γράφουν μουσική για να κάνουν τον σκληρό και άλλοι για να τον γεμίζουν :) ;) Κατα τ'αλλα συμφωνώ με τον Freerock (εκτός του θέματος των φωτογραφιών στο οποίο δεν μπορώ να δηλώσω εντρυφής). Μήπως τελικά το νοιζ είναι ένα γκρούπ Ανώνυμων Καλλιτεχνών? Εμένα πάντως με βοηθάει να συνειδητοποιηθώ ::)
  3. Αυτό είναι μεγάλη συζήτηση αλλά το πρόβλημα στη διατύπωση σου είναι η στατικότητα. Αυτοί που έκαναν πραγματικά ή θα κάνουν τέχνη δεν γεννήθηκαν καλλιτέχνες. Πολλά από τα πρώτα βήματα αγαπημένων μας καλλιτεχνών ήταν πατάτες. Επομένως προσωπικά θα το επαναδιατύπωνα λέγοντας ότι το κονσερβοκούτι είναι το πρωτο βήμα για να μάθεις να κάνεις κάτι δημιουργικό. Αυτός που "το χει" θα συνεχίσει και θα βελτιώνεται σταδιακά, όχι γιατί νομίζει ότι κάνει τέχνη, αλλά γιατί το έχει ανάγκη. Επίσης οι περισσότεροι ανεξαρτήτως εποχής είχαν στη διάθεση τους χαρτί και μολύβι, δεν είδα να έγιναν όλοι συγγραφείς και ζωγράφοι. Τέλος, αν κάποιος θεωρεί ότι αυτό που κάνει είναι τέχνη, υπάρχει καλή πιθανότητα να μην κάνει τέχνη. Ειδικά δε επειδή ο άνθρωπος είναι προικισμένος με το ένστικτο της ανωτερότητας για λόγους επιβίωσης. Η τέχνη δεν είναι αυτοσκοπός της δημιουργικής διαδικασίας, είναι για μένα περισσότερο παρελκόμενο. Τέλος, το θέμα της προχειρότητας είναι σωστό, αλλά πρέπει κάπως όχι μόνο να αυτοπραγματωνόμαστε αλλά και να τρώμε :)
  4. Νομίζω αυτή είναι η σωστη βάση. Τα κοινωνικά δρώμενα ήταν πάντα αφορμή όχι μόνο για να δημιουργηθεί τέχνη, αλλά και για να εκτιμηθεί.
  5. ΄Ώπα, διευκρίνηση, δεν είμαι κατά της συνεργασίας, αρκεί η συνεργασία να προέρχεται από μία ομάδα που συμπορεύεται και που δουλεύει μαζί για κάποιο λόγο, με ιερότερο για μένα γιατί είναι φιλαράκια. Πχ δεν βάλλομαι κατά της έννοιας της μπάντας, της ομάδας που θα φτιάξει μια ταινία κτλ αλλά είμαι κατά της ομάδας δισκογραφική εταιρεία, σκάουτερ, 18χρονο μοντέλο οποιουδήποτε γένους, στιχουργός (εδώ γελάμε), μουσικοσυνθέτης, υπεύθυνος μάρκετινγκ κτλ που θα μας δώσει τελικά ένα προϊον-τραγούδι που θα το τραγουδάμε μέρα νύχτα είτε κάνοντας μπάνιο είτε τηγανίζοντας κεφτέδες. Αν το θες αλλιώς, το πολύ επαγγελματικό του θέματος, που αναγκαστικά (και θεμιτά) αποσκοπεί στο να βγει χρήμα, δεν με πείθει πλέον, είτε προέρχεται από την Μπιγιονσέ είτε από τους Φλόυντ. Απ την άλλη θα μου πεις, και συ τέτοια δεν ακούς? Σωστά, όλη μέρα. Είμαι αντιφατικός. In my defense, είναι μια σύγκρουση μέσα στο κεφάλι μου που προσπαθώ να εξερευνήσω σιγά σιγά βάζοντας απλώς για την ώρα κάποιες γραμμές. Άσχετο, αλλά συνειρμικά μου θυμίζει πάντα που τσακωνόμουν με τους γονείς μου μικρός που πήγαινα και έτρωγα στα Γκούντυς. Όσο για το παλιά καποια πράγματα στη μουσική πχ ήταν καλύτερα, αυτό πιστεύω ότι δεν είναι μόνο φαινομενολογική εντύπωση, αλλά έχει μια βάση. Πιστευω ότι για πρακτικούς λόγους ευνοούνταν η δεξιοτεχνία. Σήμερα είμαστε στη γενιά του copy paste και του undo. Όσων αφορά την ποιότητα των τραγουδιών δε, τότε οι άνθρωποι πιστεύω ότι είχαν περισσότερα βιώματα. Η επικοινωνία ήταν περισσότερο οριζόντια, οι άνθρωποι επικοινωνούσαν απ ευθειας. Γι αυτό το λόγο έχω βάλει να διαβάσω και τα βιβλία του Δημήτρη Επικουρη που περιγράφουν καθημερινές καταστάσεις των μπλουζάδων του προηγούμενου αιώνα. 'Ολα αυτά παίζουν ρόλο Επίσης, μια άλλη μικρή λεπτομέρεια; αλλιώς γράφεις ένα κομμάτι ξέρωντας οτι θα το παίξεις όντας άσημος στο πιάνο μεταμεσονύκτιες ώρες σε ένα μπαράκι γεμάτο καπνό και αλλιώς γράφεις ένα κομμάτι που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα παίξει την επόμενη μέρα σε όλα τα youth / feel good ραδιόφωνα του κόσμου και που καμιά φορά αρκει, περα από την πληθωρική ερμηνεύτρια να έχει ένα ρεφραινακι που να αφήνει κάποιο υποννοούμενο. Τέλος, δίσκο σαν το Closing Time δε θα ξανακούσουμε, ετσι για να μαι και λιγο κολλημένος :)
  6. Παράξενο... εγώ έφυγα τελείως προς την άλλη κατεύθυνση - άρχισα να απεχθάνομαι τις υπαρπαραγωγές. Ναι μεν είναι αισθητικά πιο ευχάριστες (και πιο εύπεπτες τελικά αν θές) αλλά από την άλλη δεν μπορώ πλεον να μην παρατηρήσω απο πίσω(πλην μερικών σπουδαίων εξαιρέσεων) την συνταγή, την φόρμουλα κτλ... Εδώ υπάρχουν πλέον ολόκληρες συμπεριφορικές μελέτες που αναζητούν τι μας κάνει κλικ, τι μας ευχαριστεί, τι μας προκαλεί διάφορα συναισθήματα κτλ. Επιπλέον, για να γίνω και λίγο χοντροκομμένος, έχουν σε μεγάλο βαθμό πάψει να με ενδιαφέρουν συνεργασίες του στυλ στιχουργος, μουσικοσυνθέτης, ερμηνευτης. Ακούγεται αιρετικό και παίζω λίγο το δικηγόρο του διαόλου, αλλά αν πιστεύω ότι κάτι κανει την τέχνη ανθρώπινη είναι το προσωπικό του θέματος. Και η ειλικρίνεια. Όλα αυτα ξανά χωρίς να το παίζω μοναχικός καουμπόυς με την αποψάρα του - απλως γράφω το πως το βλέπω πλέον μεγαλώνοντας. Επίσης LK εβαλα τη λίστα με τα βίντεο σου στο youtube χθες και σας είδα με το σταύρο, να που κάνετε μια χαρά δουλειά χωρις ολόκληρο team από πίσω σας :)
  7. Ρε τον γαρδέλλη... Όντως Εκο φαίνεται να ναι, δεν τις ήξερα, κάτι μάθαμε και σήμερα.. Φαίνεται να ναι ένα πιο απλό, πανκ ροκ μοντέλο της Eko 700 4V , όπως ταιριάζει στο ύφος της ταινίας. Αμα κρατούσε στρατ θα νόμιζα ότι ήταν το Live at Pompeii. http://www.gbase.com/gear/find?gs=y&pageindex=1&keyword=eko+700+3 http://oliviasvintageguitars.com/other/guitars/623/ Να μαζευτούμε μια μέρα να κάνουμε αναδρομή στον καλτ ελληνικό κινηματογράφο :) Επίσης, απο πολλές απόψεις, το τόπικ τά σπασε :)
  8. Νομίζω και γω ότι κάποια harley bentons του θωμά είναι repackaged Joyo. Ειναι λίγο τζόγος βέβαια. Εγώ έχω ηθικά προβλήματα με αγορές από κίνα. Και επίσης φοβάμαι τον θόρυβο. Ο κινέζικος θόρυβος δε, πρέπει να ναι άλλο πράμα.
  9. AuditoryDriving

    Η ωδή της Δεής

    χαχαχχχ τι καφρίλα ήταν αυτή ρε samy?? τρομερά τα slide και πολυ tennessee η ατμόσφαιρα αααχαχαχ και το κλεισιμο τί έπος ήταν αυτό? αχαχχχχχαχ :)
  10. Σωστά σωστα, ετοιμαζόμουν να έρθω να γράψω το ίδιο για να μην παρεκτραπεί το thread, απόλυτα σεβαστό. Ας μιλήσουμε με λίστες λοιπόν :)
  11. Σωστός kostri δεν αντιλέγω συνολικά σ αυτά που λες. Για τον αν αντιμετωπίζονται σαν ολότητες δεν ξέρω - σίγουρα ενα πολύ δυνατό hit μπορεί να καλύψει κάποιοα fillers σε ένα δίσκο για παράδειγμα, και επιπλέον ένας δίσκος είναι πολλά παραπάνω από ενα ρεφραιν που σου κολλάει στο μυαλό ή έστω μόνο μελωδίες - έχει να κάνει και με τους στίχους, το μήνυμα, το emotional resonance κτλ. Θεωρητικά μιλάω πάντα και έχωντας επίγνωση ότι και μένα ο αγαπημένος μου δίσκος ακόμη και της μέρας μπορεί να αλλάξει από το Closing Time του Tom Waits στο Hysteria των Def Leppard είναι δηλαδή όπως και να το κάνουμε θέμα διάθεσης, όσο και αν πάρεις χαρτί και στυλό και προσπαθήσεις να τα βάλεις κάτω. Δε ποστάρω λίστα καθώς είμαι τελείως αναχρονιστικός στη μουσική, δεν πολυακολουθώ εξελίξεις και απλώς εξερευνώ κάθετα στο χρόνο. Ίσως μπορώ να πω μόνο ότι το Sounds that can't be made των Marillion (2012) δεν με εντυπωσίασε και δεν θα το έβαζα στο τοπ 50, παρά την αδυναμία που τους έχω :)
  12. Ι γουντ τεικ δοζ λιστς γουιθ α γκρέην οφ σαλτ. Ειδικά από τα μεγάλα περιοδικά (το κακό ξεκίνησε για μένα από τότε που έπεσε ο πρετεντέρης στα μάτια μου - και οι κριτικοί είναι ιδιάζουσα κατηγορία ανθρώπων) Θέλω να πω ότι 1ον η έννοια του καλύτερου άλμπουμ ως ολότητα και συνεκτικότητα ειναι διαφορετική από ενα άλμπουμ με σκορπια κομμάτια όπου τα 3-4 είναι τρομερά (αλλιώς φτιάχνεις το ένα, αλλιώς το άλλο) και 2ον παιζει πολύ το μαρκετινγκ. ΓΙ αυτό δεν τις κοιτάω αυτές τις λίστες. Τεσπά, για μένα, αν και άργησα να το καταλάβω, το άλμπουμ θα είναι πάντα κατι συνολικό. Αρχή, μέση, παράμεση και τέλος. Και αν πραγματικά έχει κάτι να μου πεί, μετά το τέλος έχει και ριπιτ. Όσο για την ελληνική σκηνή, μου φαίνεται ότι κάτι λειπει πάλι με μια πρώτη ματιά. [logokrisia :)] Καταλαβαίνω ΄τι το σχόλιο ίσως θεωρηθει λιγο άκυρο, πιο πολύ μια νύξη προσπάθησα να κάνω. Αν οι mods πιστευουν ότι ίσως παρεκτραπεί η συζήτηση, ας το διαγράψουν.
  13. AuditoryDriving

    Blues στα χιόνια

    Εμένα μ άρεσε πιο πολύ αυτό που σταματάει και μετά σκάει με την 9ης αν δεν κάνω λάθος καθότι μουσικά αναλφάβητος σαν αυτό που κάνουν deep οι purple στο παράξενο είδος γυναίκας. Κατα τάλλα θα γούσταρα πολύ να πάταγες ένα φρένο μεγαλύτερης διάρκειας σε κάποια φάση και νά ριχνες μια κραυγή σε φάση yeeeeeeeeeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah all the way from texas . ΚΑτα τάλλα δεν έχω κάτι να προσθέσω, αλλά ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ προτιμώ το σκηνικό του φίλτατου lgbesios που το δωσε πολύ σωστα και με ευχαρίστησε.
  14. Μπράβο ρε Στέλιο! Κοίτα να παραμείνεις προσγειωμένος και νηφάλιος!!
  15. AuditoryDriving

    It's not me

    Ρε atreu, εσύ χτυπάς τα πλήκτρα στο κομμάτι ε? Μεγάλος δεξιοτέχνης! Εν προκειμένω: Μου άρεσε πάρα πολύ η αντίθεση γρήγορου πιάνου και slow ήρεμων φωνητικών, καθότι δημιουργει μια ένταση. Αν επιτρέπονται ενα δυο παρατηρήσεις, θα είχα τις εξής: κάνεις μερικά πολύ ωραια (πραγματικά πάρα πολύ ωραία) ξεσπάσπατα στο πιάνο τα οποία κάθε φορά που ξεκινάνε νιώθω ενα φτερούγισμα αχαχααχ μου δημιουργεί μια προσμονή ότι κάτι θα γίνει και στα φωνητικά, πχ στο 1.18 που ενώ είναι τρομερή ιδέα κάπως πάει στράφι καθώς το πιάνο χάνεται - στο 1.57 δε, το εκτελείς άψογα όπως θα περίμενε ίσως ο ακροατής. Δεν ξέρω αν έχει νόημα δυο φορές να κάνεις το ίδιο πράμα και πραγματικά αν προσπαθέις να δημιουργήσεις κάποια αντίθεση στο 1.18 είναι πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά ζόρισε το λίγο ακόμη, πιστεύω (αν και ειλικρινά δεν ξέρω πως, αυτο επαφίεται σε σένα) μπορεί το σημείο αυτό να γίνει πολύ πιο ενδιαφέρον - ίσως αν καθυστερούσες λίγο να μπεις με τη φωνή για να δώσεις χρόνο στο πιάνο να μιλήσει. Για τα περι ήχου - στο πιάνο στα δικά μου αυτιά ακούγεσαι άρχοντας παρότι δεν είμαι της κλασικής παιδείας. Η παρατήρηση που έχω δε, και ίσως να είναι απλώς εντύπωση, είναι ότι τα φωνητικά αιωρούνται πάνω από το πιάνο και ότι δεν κάνουν blend τόσο καλά. Επίσης επειδή είσαι βαρύτονος, δεν ξέρω αν θα ακουγόταν καλύτερα αν δώθε και κέιθε χτύπαγες και καμιά οκτάβα πιο χαμηλά για να έχεις πιο γερό πάτημα στα μπάσα. Και τέλος, δοκίμασε κανα subtle backing vocal από περιέργεια :) Με κάθε επιφύλαξη αυτά. Τέλος, έχεις και άλλα κομμάτια που θα συνοδέψουν το εν λόγω θεματικά? Κατα τ'αλλα... And feel your eyes Your blaming eyes On me, no more respect.
  16. AuditoryDriving

    Esperance

    Γλυκύτατο, παιγμένο και δοσμένο όπως πρέπει, και ταξιδιάρικο :) Επίσης μάρεσε πολύ που το κομμάτι κλείνει όπως ξεκινάει. Ευχαριστούμε :)
  17. Ντάξει και στη Γερμανία υπαρχει διαφθορά, δεν κόβουν πάντα αποδείξεις, (πχ έκανα διορθώσεις στην κιθάρα μου, πλήρωσα 220Ε και για απόδειξη ούτε λόγος.. και προφανώς δεν υπήρξε προσυνεννόηση...) επίσης οι σε παρέα με 3 γερμανούς και άλλους τόσους έλληνες εν μέσω συζήτησης για το πόσο διεφθαρμένοι είναι οι έλληνες, οι γερμανοί τελικά δεν πλήρωναν ποτέ εισιτήριο στο λεωφ λέγοντας μάλιστα, "γιατί βλάκας είμαι?" οπότε.. παντού οι άνθρωπο τα ίδια είναι κατα τη γνώμη μου, αν βρούν ευκαιρία να την λασκάρουν, οι μισοί τουάχιστον θα το κάνουν... [OFFTOPIC] Superfunk, βερολίνο είσαι μόνιμα? Ελπίζω να αξιωθώ να στείλω μια άιτηση εκει ψηλά (είμαι κοντά στουττγάρδη τώρα, στο Tuebingen) καθότι απο σήμερα είμαι επίσημα άνεργος. Απλώς δεν την παλέυω με τόσο κρύο που έχει εκεί και σκέφτομαι να βρώ κάτι κάπου πιο ζεστά [/OFFTOPIC]
  18. AuditoryDriving

    Living with Fire

    Μπράβο ρε μάγκες, επίσης η γραμμή στα φωνητικά γύρω στο 0.42 / 1.32 όλα τα λεφτά, οπως και το refrain και το σημείο στο 2ο μισό του σόλο εκεί γύρω στο 2.10, groovαρει πολύ το κομμάτι :)
  19. χεχε το λέω γιατί την ποπ πολύ εμίσησαν, την μπιονσέ ουδείς :)
  20. Πολύ πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση, αν μου επιτρέπεται μια γρήγορη παρεκτροπή : "Operator, number, please: It's been so many years Will she remember my old voice While I fight the tears? Hello, hello there, is this Martha? This is old Tom Frost, And I am calling long distance, Don't worry 'bout the cost. 'Cause it's been forty years or more, Now Martha please recall, Meet me out for coffee, Where we'll talk about it all. And those were the days of roses, Poetry and prose and Martha All I had was you and all you had was me. There was no tomorrows, We'd packed away our sorrows And we saved them for a rainy day. [...] And I remember quiet evenings Trembling close to you..." Martha - Tom Waits Ερώτηση - εξέλιξη της συζήτησης : Αν λάβουμε ως δεδομένο ότι οι στίχοι μπορούν να γίνουν επαρκώς κατανοητοί ανεξαρτήτως γλώσσας, τελικά τι έχει σημασία? Η ροή? Η ευηχία? Το τελικό μήνυμα? Τι λέγεται? Τι δε λέγεται? Πώς οι στίχοι ακολουθούν την κλιμάκωση της μουσικής ή πως δημιουργούν αντιθέσεις? Η εικονοπλασία? Η υπόθεση / ιστορία? Το μυστήριο γύρω απο την ερμηνεία / οι πολλαπλές νοηματικές εκδοχές? Η μήπως τελικά απλά το πως μπορούμε να συντονιστούμε εμείς με όσα περιγράφονται στο κομμάτι λόγω παρεμφερών εμπειριών? προφανώς όλα τα παραπάνω, αλλά πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να το υπεραναλύουμε... ποιος δεν είχε πορωθεί μικρός με το we will rock you ή με το Paranoid χωρίς να έχει ιδέα του τι λέει? Το τελευταίο δεν είναι και τόσο άκυρο, ίσως τελικά οι συνδέσεις που κάνουμε με τη μουσική να ωφείλονται σε αρκετά χαμηλού επιπέδου εγκεφαλικές λειτουργίες - και προφανώς τα πράγματα στα οποία βρίσκει ο καθένας μας νόημα είναι όπως προαναφέρθηκε αποτέλεσμα πλαστικότητας / μνήμης... το κούρασα ε? Πρόταση της ημέρας : κοτόπουλο με σάλτσα λεμονάτη και ρύζι Uncle Ben's (αν έχετε μόνο απλό ρύζι βάλτε το σε συσκευασία Uncle Bens και κοιτάχτε την συσκευασία για ένα λεπτό πριν το βγάλετε και το ρίξετε στην κατσαρόλα) Και για το βράδυ, το Closing Time του Tom Waits. Αποφύγετε αυτές τις μέρες κομμάτια όπως το Μάτι της Τίγρης και τον Άνθρωπο στο Ασημένιο βούνο (είμαι ρόδα, είμαι ρόδα κτλ κτλ) :)
  21. Ντάξ, παικτικά / ηχητικά και σε αντίληψη ξέφυγε, αλλά το οξύμωρο της υπόθεσης (στίχοι / περιεχόμενο ) παραείναι έντονο για να μπορέσω να πω μπράβο.. καλά που δεν έχουν κάνει ακόμη διασκευή σε σονάτα. Επ, μη παρεξηγηθεί κανείς (μου χει μείνει φοβία τελευταία!)
  22. Αν και στο χω πει και αλλού... τρισμεγιστο ρισπεκτ! Αντε να δούμε αν θα το πάρετε απόφαση εσύ και κάτι άλλα μυαλά που υπάρχουν εδώ να το κυνηγήσουν πιάνοντας το από τα μούτρα... 'Ο.τι καλύτερο εύχομαι Gregg :)
  23. Ο Νικ Κέηβ διασκευάζει Σπύρο Χαρμάνη αχαχαχχ :):)
  24. Εννοείται πως λατρεύουμε BOC! Πέρα από τα κλασικά, το Last Days of May ειναι μέσα στα πιο πολυαγαπημένα και πολυακουσμένα μου τραγούδια οφ ολ τάιμ. Αυτό το κομμάτι απλα δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο. ΤΟ Perfect Water επίσης υπαρλετρεμένο. Έχουν και άλλη μια πρωτιά για μένα, το Godzilla είναι από τα πιο εκνευριστικά κομμάτια που έχω ακούσει στη ζωή μου (με το -μακράν- πρωτο να είναι το if not for you από Olivia newton john)
  25. [οφφτοπικ] Παιδιά εγώ έχω εδώ κοντά στη ξενιτιά μια ελληνική καφετέρια που σου φτιάχει φραπέ ο περιβόητος Χιοπ, εισαι καμιά ώρα κουλ, μετα χτυπάς τρελό high kick για καμιά ώρα και μετά είσαι ράκος για κανα 10ωρο και δεν μπορείς να κοιμηθείς... Δε μπορώ να το εξήγήσω, είτει βάζουν τίγκα καφέ είτε ο καφές τους είναι import από εξωτικά μέρη.. [/οφφτοπικ]
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...