BillTrantos

Χαζεύω στο instagram καθημερινά όσο κινούμαι με ΜΜΜ. Θα δω τα πάντα, από ζογκλερικά μέχρι "mini" lessons και inspirational quotes. Θα έλεγα πως 1 στα 10 βιντεάκια έχουν κάτι ουσιαστικό να μου πουν, δηλαδή να τα δω και να τα σκεφτώ έστω για όσο είμαι μέσα στο λεωφορείο. Δυστυχώς η ταχύτητα με την οποία μεταβάλλεται ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε κοινωνικά την πραγματικότητα έχει ξεφύγει και αυτό οφείλεται στην επίσης εξωφρενική ταχύτητα εξέλιξης της τεχνολογίας. Συμβαίνουν πράγματα καθημερινά που με οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να χάσω επαφή με τις επόμενες γενιές πολύ άμεσα και είμαι γεννημένος το '95. Η ταχύτητα είναι η έννοια κλειδί της εποχής αυτής. Όλα πρέπει να γίνονται γρήγορα, ατομική εξέλιξη, σχέσεις, οικονομική εξέλιξη, κλπ. Όλα δουλεύουν ώστε να μπορούμε να κάνουμε ταχύτερα τα πάντα. Χάνεται η μπάλα, οι νέοι νιώθουμε μπερδεμένοι, οι μεγαλύτεροι φαντάζομαι τα κοιτούν όλα αυτά όπως κοιτούσε η γιαγιά μου το DVD player όταν το πρωτοφέραμε σπίτι και τα μικρά παιδιά προσαρμόζονται γιατί πολύ απλά δεν έχουν ζήσει την προηγούμενη κατάσταση. Όλο αυτό έχει αντίκτυπο και στη μουσική, όπως και στις σχέσεις ανάμεσα στους μουσικούς. Έχοντας δεχθεί ο εκάστοτε μπασίστας υπερπληροφορία με το τσουβάλι, αρχίζει να παπαγαλίζει ό,τι βλέπει μπας και βρει gig. Βάλε μέσα σε όλα αυτά τη γεωμετρική μείωση της κριτικής ικανότητας που έχουν οι νεότεροι άνθρωποι (κι αυτό αποτέλεσμα της ταχύτητας που ζούμε) και συμπληρώνεις ένα μικρό παζλ πραγμάτων που οδηγούν σε όλο αυτό το χάος, όπου άπειρες μονάδες προσπαθούν να γίνουν ομάδες με τον λάθος τρόπο και τα λάθος κίνητρα.

Ήταν το μόνο που μου άρεσε από το δίσκο μαζί με το παρακάτω. Και δεν είμαι φαν χαχα

Έχω μια βδομάδα μέχρι το μάθημα, με έχετε μπριζώσει να του αλλάξω τα φώτα ως τότε, extra μέτρο στο σόλο, extra τυμπανιές, εύρεση φωνής, χαμός! Τις κρατάω όλες τις παρατηρήσεις, κυρίως για το solo, αν και τεχνικά δε με "πολυενδιέφερε" η ύπαρξη ενός solo, πιο πολύ συνθετικά ήθελα να υπάρχει γιατί ταιριάζει με τη φάση.

Μου γράψατε πολλά άτομα ότι το solo κλείνει απότομα, τι να κάνω φίλοι, τελειώνει το μέτρο και δεν είχα ιδέες για να βάλω μια έξτρα μπάρα. Θα το δούμε μελλοντικά όμως. Όταν βρω άνθρωπο να τραγουδήσει θα πειράξω ξανά το μπάσο, όντως απλώνει πολύ και ίσως ξαναδώ το solo, έχοντας λίγη περισσότερη έμπνευση. Δυστυχώς όταν πατιέται το κόκκινο κουμπάκι εστιάζω στο να παίξω "σωστά" και όλα τα άλλα φεύγουν από το παράθυρο. Κακό, αλλά έτσι είναι προς το παρόν. Προσπαθώ να το ξεπεράσω όμως.

Αυτό μάλιστα!

Γενικά το έχω αυτό το "κακό", μου αρέσουν τα σχετικά περίπλοκα τύμπανα, οι μουσικές που ακούω χαρακτηρίζονται από αυτό. Ουσιαστικά αυτό το κομμάτι ήταν το αποτέλεσμα του τι μπορώ να γράψω με 2-3 takes σε κιθάρα/μπάσο και τι μ'αρέσει να ακούω στα τύμπανα, γι'αυτό και κατέληξε έτσι.

Σήμερα καθώς γυρνούσα από το περίπτερο, πάτησαν μπροστά μου ένα γατί μικρότερο του 1 έτους, ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν φρενάρει. Ούτε μεγάλη ταχύτητα είχαν αναπτύξει, ούτε υπήρχε όχημα από πίσω τους. Απλά δεν τους ενδιέφερε αν θα αφαιρέσουν μια ζωή. Αφού δεν κατάφερα να σώσω το γατάκι, το οποίο έφυγε σχεδόν ακαριαία, άρχισα να κάνω σκέψεις σχετικά με την αυτοδικία. Εν τέλει δεν κατέληξα πουθενά.

Εγώ προτείνω έναν Marshall DSL40 combo μεταχειρισμένο (350-400e) και ένα Torpedo Captor (attenuator/loadbox) με άλλα 150. Αυτή είναι η "σοβαρή" λύση. Αν δεν πολυ-ασχολείσαι και θες να περνάς καλά με κάνα φίλο και να τζαμάρεις, πάρε τον 100άρη Katana και τα υπόλοιπα κάντα καμιά κιθαρούλα να γουστάρεις.

Λάμπα, σπίτι και metal, δύσκολο έως απίθανο. Εκτός αν μένεις χωρίς γείτονες.

Ταναπού τύχη, ή μάλλον ατυχία...

Ωραίο κομμάτι, groovάτο και χορευτικό για σκληρή μουσική. Ναι η γέφυρα σκάει λίγο απότομα, προσπάθησα με ένα fill στα τύμπανα να το φέρω πιο ομαλά, μάλλον δεν έκατσε. ? @Rebel_Of_South με το gear που έχεις θες απλά μια κάρτα ήχου και ένα loadbox. Πλέον έχουμε τεχνολογία για να γράφουμε σπίτι ό,τι ώρα να 'ναι, σε οποιαδήποτε ένταση. Εγώ ελλείψει ενισχυτή έγραψα τα πάντα με plugins.

Εγώ για AC/DC vibes πήγαινα, μάλλον κάτι στράβωσε στην πορεία, ακούω stoner και αλλάζω πεζοδρόμιο! ? Ενστάσεις θέλουμε κύριε! Δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος με τον ήχο στις κιθάρες, μπάσο-τύμπανα θεωρώ πως έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα με αυτά που είχα. Οι κιθάρες θέλουν δουλίτσα όμως, πιστεύω δεν ταιριάζουν με αυτό το είδος. Για τα φωνητικά τώρα, έχω στο μυαλό μου 2-3 άτομα από το forum που θα μπορούσαν να απογειώσουν το κομμάτι, από Σεπτέμβρη το βλέπουμε.

Καλησπέρα φίλοι. Απόπειρα σύνθεσης 2ου κομματιού από την αρχή. Πέρα από τα φωνητικά που δυστυχώς δεν υπάρχει άνθρωπος να τα πει, όλα τα άλλα μέρη είναι έτοιμα. Θα ήθελα ΑΠΟΨΗΣ παρακαλώ.

Εγώ αυτό θα αφήσω και θα φύγω ?

Η Fender και η Gibson παρά τα διάφορα που κάνουν για τους hipsterάδες, έχουν ακόμα και σήμερα τα κλασικά μοντέλα τους, τα οποία είναι πολύ κοντά στις "χρυσές" εποχές τους. O PRS επειδή ακόμα ο άνθρωπος είναι ακμαιότατος και ενεργητικότατος, προσπαθεί και βγάζει κιθάρες που να καλύπτουν τα standards του. Όταν δεν είναι πια ανάμεσά μας θα δούμε τι θα κάνει η εταιρία του. Οι μάρκες που στα 80s-90s βγάζαν shreddοκίθαρα δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές. Άλλα εργοστάσια σε άλλες χώρες, μοντέλα με άλλα specs, άλλα υλικά, με παρόμοια ή ίδια αν θέλετε εμφάνιση. Οι παραπάνω εταιρίες δεν λειτουργούν έτσι, εκτός από τη Gibson, που και πάλι μόνο εργοστάσια άλλαξε, δεν πήρε ξαφνικά την παραγωγή να την πάει στη Ρόδο ξέρω 'γω και να ισχυρίζεται "re-live your myth in the 80s".

Ανάλογα για ποια όργανα μιλάμε και σε σύγκριση με ποια. Εκτός αν η σημερινή Μεξικάνα Charvel ή η Ινδονησιακή Ibanez παίζουν καλύτερα από τις Γιαπωνέζες των 80s-90s. Έχοντας παίξει δεκάδες, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Εγώ βλέπω σήμερα να γίνονται tours με αποκλειστικά guitar oriented μπάντες, clinics κάθε λίγο και λιγάκι και μικρά παιδιά να παίζουν εξωφρενικά πράγματα. Εντάξει τα spandex πέθαναν (ευτυχώς), η ζωή συνεχίζεται όμως. Επίσης αυτό που παίρνουν όσοι πάνε προς αυτές τις λύσεις ούτε μοιάζει, ούτε ακούγεται σαν "εκείνο". My 2 cents, Your Mileage May Vary.

Ακριβώς αυτό. Charvel, Jackson, Kramer, Hamer, B.C Rich ανήκουν αλλού και παίζουν μπάλα με το όνομά τους. Αν κάποιος θέλει κιθάρα από αυτές τις εταιρίες καλύτερα να δώσει ένα κλικ παραπάνω χρήματα και να πάρει αυθεντικές. Τώρα αγοράζει re-branded Fender-Gibson.

Δε μετανιώνω για καμία κιθάρα που έχω δώσει, δεν ήξερα να διαλέγω, η τελευταία μου κιθάρα είναι και η καλύτερη που είχα ως τώρα, με διαφορά από τις άλλες. Μετανιώνω όμως για τον Marshall JVM205h που έδωσα το 2013, αλλά δυστυχώς τότε δεν ήξερα από loadbox και τέτοια κόλπα. Κάποια στιγμή θα τον ξαναπάρω σίγουρα.

Το σημαντικό πέρα από το να έχεις ένα ωραίο τραγούδι, είναι να έχεις ταυτότητα. Το τραγούδι φωνάζει "Σπύρος" από τα πρώτα 3 δευτερόλεπτα. Έχεις πολύ χαρακτηριστικό ύφος και παικτικά και στο πώς χειρίζεται το χώρο.

Ένα πραγματικό supergroup που δυστυχώς έκανε μόνο ένα δίσκο. Θα πω 2 ονόματα, οι πιο ψαγμένοι σε αυτή τη μουσική θα τα ξέρουν. Tim Pierce, Kevin Gilbert. Ακούστε όλο το δίσκο, τον θεωρώ από τους καλύτερους prog rock δίσκους ever.