Ki εγώ πήγα προχθές σινεμά να δω το χόμπιτ. Είχε καμιά μισή ώρα διαφημίσεις χωρίς να υπερβάλω. Άρχισα να φωνάζω ου, πουτάνα κόκα κόλα, τα λεφτά μας πίσω ρε κ.τ.λ. ώσπου γυρνά ο φίλος μου και μου λέει. Τι γιουχάρεις ρε μαλάκα, κανείς δεν σ’ ακούει.
Πως, λέω εγώ, δεν είναι κάποιος στο δωμάτιο προβολής;
Όχι ρε, μου λέει, όλα αυτόματα γίνονται.
Φώναξα κανα δυο ου ακόμα για την τιμή των όπλων, ξεψυχισμένα, ανήμπορα, καταλαβαίνετε. Μετά σταμάτησα.